Nίκος Mάργαρης

«? Ευτυχώς, οι προνύμφες δεν επιβιώνουν στο ανθρώπινο σώμα και έτσι δε γεμίζουν τα έντερα
των κατοίκων του Αγρινίου με? μύδια?»

Από το Ρίο στο Αγρίνιο

ΠΑΡΑΣΚΥΕΥΗ βράδυ στο Ρίο, προσπαθούμε να μπούμε στο φέρι μποτ. Κάθε αυτοκίνητο ακολουθεί
δική του διαδρομή και υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικές ουρές, που ενώ πρέπει να
πηγαίνουν προς το ίδιο φέρι, διασταυρώνονται, όπως περίπου συμβαίνει στις διασταυρώσεις
των δρόμων σε ώρα κυκλοφοριακής συμφόρησης των οδηγών-κάλων. Ο ένας κλείνει τον άλλο και
όλοι μαζί τα πάντα. Κάπου εκεί εμφανίζεται λιμενικός, που με μια σφυρίχτρα κάνει
δαιμονισμένο θόρυβο, δείχνοντας προς μια κατεύθυνση στην οποία ο χαμός ήδη είναι σε
εξέλιξη. Εκείνη την ώρα έρχεται δεύτερος λιμενικός, χωρίς σφυρίχτρα, ο οποίος φωνάζει.
Τον ρωτάω ευγενικά: «Μπορώ να προχωρήσω ίσια, επειδή είναι αδύνατον να πάω προς τα κει
που δείχνει ο συνάδελφός σας με τη σφυρίχτρα;» Η απάντηση είναι «εντάξει» και κινούμαι
εμπρός. Ο πρώτος λιμενικός γουρλώνει τα μάτια, κινδυνεύει να καταπιεί τη σφυρίχτρα και
ουρλιάζει:
― Ποιος σου είπε να πας εμπρός;
― Ο συνάδελφός σας!
― Αυτός δεν έχει δουλειά εδώ.
― Μα φοράει τη στολή του λιμενικού και κανονίζει (του έδειξα πως ρύθμιζε την κυκλοφορία)
την είσοδο των αυτοκινήτων στο πλοίο.
― Πίσω γρήγορα. Να πας από πάνω!
― Ευχαριστώ, είστε πολύ ευγενής!
Έχασα δύο πλοία μέσα στο γενικό χαμό και τελικά κατάφερα να μπω στο τύπου παντόφλας φέρι.
Έχει, πάντως, γούστο σε τέτοιες περιπτώσεις να οδηγείς ένα καινούργιο Nissan Primera με
οθόνη υπολογιστή, στην οποία όταν κάνεις όπισθεν βλέπεις ―με κάμερα που υπάρχει― τι
γίνεται πίσω.
Ο «παρκαδόρος» του πλοίου σε οδηγεί με άναρθρες κραυγές και νοήματα μέχρι να κολλήσεις με
τον διπλανό. Μόλις που προλαβαίνεις να βγεις πριν έρθει με την όπισθεν ο άλλος που
καπνίζει ― απαγορεύεται στο χώρο των αυτοκινήτων. Με γυναίκα και δύο παιδιά και χωρίς
δυνατότητα να ανοίξει κάποια πόρτα, περιμένει να φθάσει στο Αντίρριο. Νομίζω ότι έχω
ξαναγράψει για το γεγονός ότι ενώ υπάρχει μια σαφέστατη προειδοποίηση που απαγορεύει την
παραμονή των οδηγών και των επιβατών στα αυτοκίνητα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, οι
Έλληνες τη «γράφουν» κανονικά. Σε περίπτωση ατυχήματος θα πνιγούν σαν ποντίκια και θα
φταίει η «κακιά ώρα». Στο «σαλόνι» του φέρι, τώρα, στην ουρά για καφέ, ο καφετζής ―μάγκας
κι αυτός― στην παραγγελία «ένα ζεστό νεσκαφέ» σε «ταπώνει» λέγοντας «αυτό δε μου λέει
τίποτα». Διατηρείς την ψυχραιμία σου και αρχίζεις το διάλογο των κουφών:
― Το νεσκαφέ σας λέει κάτι;
― Ναι.
― Το ζεστό νερό;
― Ναι.
― Αν ρίξετε καφέ μέσα στο ζεστό νερό και το ανακατέψετε, θα έχετε ζεστό νεσκαφέ.
Ευτυχώς που ήπια τον καφέ κι έτσι διατήρησα τα μάτια μου ανοιχτά στην υπόλοιπη διαδρομή
για την ¶ρτα, με δεκάδες νταλίκες να πηγαίνουν μπροστά μας «του σκοτωμού». Τις τελευταίες
καθυστερούσαν ―δεν αστειεύομαι― κάποιοι οδηγοί που πήγαιναν με ογδόντα χιλιόμετρα την ώρα
στο αριστερό μέρος του δρόμου.
Είναι η τρίτη φορά που κάνω σχετικά μεγάλη διαδρομή με το Primera, το οποίο έχει
ικανοποιητική οδική συμπεριφορά. Ιδιαίτερα για κάποιο γηραιό κύριο, που κάθε τόσο
ανακαλύπτει και κάτι καινούργιο στην οθόνη του υπολογιστή. Χώρια που σ? αυτό το ταξίδι
ανακάλυψα, ευτυχώς πριν ξεκινήσω, ότι έχει και CD player.
Δεν είναι δυνατόν, οδηγώντας στο Αγρίνιο, να μη θυμηθώ ότι ―όσο και αν φαίνεται περίεργο―
για τα προβλήματα υδροληψίας και τη χαμηλή ποιότητα νερού της πόλης υπεύθυνα είναι τα
μύδια, τα οποία πολλαπλασιάστηκαν και γέμισαν τους αγωγούς τόσο με τα σώματα όσο και με
τα γνωστά κελύφη τους. Οι προνύμφες ―η κινητή μορφή των μυδιών― εισέρχονται στο σύστημα
ύδρευσης της τεχνητής λίμνης του Καστρακίου, απ? όπου παίρνει νερό το Αγρίνιο. Στη
συνέχεια, αφού προσκολληθούν, αναπτύσσονται τα νέα άτομα (τα γνωστά μύδια), τα οποία την
επόμενη περίοδο αναπαράγονται μέσα στο σύστημα των αγωγών υδροληψίας! Ευτυχώς, οι
προνύμφες δεν επιβιώνουν στο ανθρώπινο σώμα και έτσι δε γεμίζουν τα έντερα των κατοίκων
του Αγρινίου με... μύδια. Ευτυχώς, γιατί, ζωή να ?χουν, καταβροχθίζουν τεράστιες
ποσότητες προνυμφών μυδιών με το νερό που πίνουν!_ Ν. Μ.