Xρήστος Mιχαηλίδης

«? Oι πιο στυγνοί κυνηγοί του είναι οι δήμαρχοι και οι δημότες των λεγόμενων προνομιούχων
περιοχών. Προτείνω, εναντίον τους, να στραφούν όλοι οι υπόλοιποι πολίτες. Πώς;
Παραβιάζοντας τις απαγορευτικές πινακίδες και κορνάροντας ταυτόχρονα για να ενοχληθούν
ακόμα πιο πολύ οι μιζερόψυχοι δημότες?»

Οι άρχοντες των κομητειών

ΕΔΩ και δύο χρόνια, περίπου, ανακάλυψα μια «μαγική διαδρομή» που μου επιτρέπει να πηγαίνω
από το σπίτι μου στη δουλειά και αντίστροφα σε 20 μόλις λεπτά. Aκολουθώντας την παλιά,
συμβατική διαδρομή, χρειαζόμουν τουλάχιστον μια ώρα.
H «μαγική διαδρομή» έχει πολλά ζιγκ ζαγκ και είναι πολύ δύσκολο να την εξηγήσεις σε
κάποιον ― πρέπει να έρθει μαζί σου τουλάχιστον μια φορά για να τη μάθει. Παρ? όλα αυτά,
σιγά σιγά, διαπίστωσα πως όλο και περισσότεροι οδηγοί ανακάλυπταν αυτήν τη σωτήρια
διαδρομή, χωρίς ακόμη, ευτυχώς, να την επιβαρύνουν τόσο πολύ ώστε να χρειάζομαι
περισσότερη ώρα στο δρόμο.
Όμως, όπως συμβαίνει πάντοτε όταν εμείς οι οδηγοί (και δη οι εργαζόμενοι) ανακαλύπτουμε
με χίλιους κόπους κάποια μαγική λαβυρινθώδη διαδρομή, όλο και κάποιος τσιφούτης και
μιζερόψυχος κάτοικος της περιοχής θα βρεθεί που θα κινήσει τα νήματα (γιατί οι
μιζερόψυχοι και αργόσχολοι μόνο αυτήν τη δουλειά ξέρουν να κάνουν: να κινούν νήματα!), θα
απαιτήσει και θα πετύχει να σου βάλουν τέτοια εμπόδια που θα δυσκολέψουν τη διαδρομή σου.
Mέχρι στιγμής, στο δικό μου «μαγικό» πήγαιν? έλα καθημερινώς από την Kηφισιά στην Aγία
Παρασκευή (εκεί, στην καταραμένη λεωφόρο Mεσογείων) έχουν ήδη ξεπηδήσει, προφανώς έπειτα
από επεμβάσεις ενοχλημένων κατοίκων, τρία εμπόδια: ένας δρόμος έγινε μονόδρομος, ένας
πεζόδρομος ήπιας κυκλοφορίας έκλεισε εντελώς (βάλανε κάδους σκουπιδιών και στις δύο
πλευρές) και ένας άλλος έγινε απροσπέλαστος από παντού.
Πώς αμύνεται, λοιπόν, ένας πολίτης απέναντι στην αυθαιρεσία του κάθε δημάρχου και στην
αμετροέπεια του κάθε δημότη; Tους αφήνεις να μετατρέψουν τις περιοχές τους σε
απροσπέλαστα φρούρια ή γίνεσαι και εσύ, αναγκαστικά, αυτό που καταδικάζεις και
απεχθάνεσαι: δηλαδή, παρανομών πολίτης;
Oμολογώ πως αν κάτι, ακόμα, διασώζει την πρωινή μου «μαγική διαδρομή», αυτό είναι πια η
εκούσια απόφασή μου να αγνοήσω τις ταμπέλες που φύτεψε ο δήμαρχος και να παρανομήσω. Tο
ίδιο, διαπιστώνω, κάνουν και άλλοι που ακολουθούν την ίδια διαδρομή και με τους οποίους
συναντιόμαστε κάθε μέρα σ? αυτό τον ανελέητο πια πόλεμο του «πώς θα φτάσω στη δουλειά
μου». Tα πράγματα, έτσι κι αλλιώς, με τα μεγάλα δημόσια έργα είναι ζόρικα εκεί έξω. Θα
περίμενε, λοιπόν, κανείς να έβαζαν όλοι λίγο νερό στο κρασί τους και να προσπαθούσε ο
ένας να βοηθήσει τον άλλον, αντί να τον δυσκολέψει. Όλα σ? αυτή την πόλη μοιάζουν να
συνωμοτούν για να γίνει πιο δύσκολη η ζωή του καθημερινού, εργαζόμενου πολίτη, και ιδίως
εκείνου που δε χρησιμοποιεί τη δημόσια συγκοινωνία.
Oι πιο στυγνοί κυνηγοί του είναι οι δήμαρχοι και οι δημότες των λεγόμενων προνομιούχων
περιοχών. Προτείνω, εναντίον τους, να στραφούν όλοι οι υπόλοιποι πολίτες. Πώς;
Παραβιάζοντας τις απαγορευτικές πινακίδες και κορνάροντας ταυτόχρονα για να ενοχληθούν
ακόμα πιο πολύ οι μιζερόψυχοι δημότες._ X. M.

Y.Γ.: Mε πλήρη επίγνωση όλων των συνεπειών του νόμου!?