4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Xριστόφορος Kάσδαγλης

Χιλιάδες? κορόιδα με άποψη

«? Το μήνυμα πέρασε από τη Γαλλία, έπειτα από Σκοτία, Ελβετία, Σουηδία κι από κει, με ένα
εκπληκτικό σλάλομ, Νέα Ζηλανδία, Αγγλία, Εκουαντόρ, πάλι Σουηδία, Χονγκ Κονγκ, Λίβανο και
τελικά ΗΠΑ?»

ΔΕΝ ξέρω αν πρόκειται να γίνει η επίθεση στο Ιράκ και πότε. Πολύ περισσότερο δεν το
γνώριζα καθώς έγραφα αυτές τις γραμμές. Διάφορες γραφειοκρατικές μανούβρες εξελίσσονταν
επί μακρόν: να σταλούν επιθεωρητές, να έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε δημόσια και ιδιωτικά
κτίρια, να κουβαλήσουν βαρύτερο τεχνικό εξοπλισμό. Όλα αυτά έμοιαζαν περισσότερο με
νηνεμία πριν από τη θύελλα παρά με διπλωματικές κινήσεις για την αποτροπή του πολέμου. Το
ίδιο και τα σούξου μούξου των Ευρωπαίων και των Ρώσων, που απαιτούσαν τάχα να μη γίνει
καμία ενέργεια χωρίς απόφαση του ΟΗΕ, σκέτη κοροϊδία δηλαδή, μέχρι να πάρει την απόφαση ο
ΟΗΕ και να πουν όλοι «εντάξει, τώρα η δουλειά είναι νομότυπη και πέρασε και το δικό μας».
Λίγο νωρίτερα, ο Τζορτζ Μπους τζούνιορ εκφωνούσε το ένα πολεμικό διάγγελμα μετά το άλλο,
οι διπλωμάτες του παρουσίαζαν στις πρωτεύουσες του κόσμου τα πειστήρια του εγκλήματος κι
όλα τα σφυριά της υπερδύναμης χτυπούσαν στον ίδιο ρυθμό, προετοιμάζοντας με λόγια και
έργα την κήρυξη των εχθροπραξιών.
Μέσα σ? αυτό το νοσηρό κλίμα έλαβα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ―από ασφαλή πηγή― ένα
διεθνές κείμενο διαμαρτυρίας. Λίγα λόγια και καλά: «Σας παρακαλούμε να μελετήσετε τη
διαμαρτυρία, να την αντιγράψετε και να την προωθήσετε παραπέρα. Ο πόλεμος ΔΕΝ είναι η
απάντηση. Βρισκόμαστε σε ένα σημείο παγκόσμιας ανισορροπίας και υπάρχει ο κίνδυνος να
βαδίσουμε στην καταστροφή, που πολλοί φοβούνται ότι θα είναι το έναυσμα για τον Γ?
Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα Ηνωμένα Έθνη συγκεντρώνουν υπογραφές προκειμένου να αποφευχθεί η
παγκόσμια τραγωδία. Σας παρακαλούμε να υπογράψετε στο τέλος της λίστας και να στείλετε το
e-mail στους γνωστούς σας. Σε όποιου τα χέρια φτάσει με 500 υπογραφές, παρακαλούμε να
στείλει ένα αντίγραφο στη διεύθυνση [email protected]. Αν τελικά αποφασίσετε να μην
υπογράψετε, προωθήστε τουλάχιστον παραπέρα τη διαμαρτυρία και μην την παρεμποδίσετε».
Ξέρω τι σκέφτεστε. Σιγά τώρα τον ΟΗΕ και σιγά την παγκόσμια συλλογή υπογραφών. Εντάξει,
κι εγώ στο ίδιο μήκος κύματος κινούμαι, αλλά τα μάτια μου έπεσαν στις υπογραφές και
άλλαξα γνώμη. Είχαν πολύ μεγαλύτερη δύναμη από το ίδιο το κείμενο. Η λίστα ξεκίνησε από
την Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Πέρασε στο Παρίσι, στο Μονπελιέ, στη Μασσαλία, στην Τουλούζη,
κι από κει «πέταξε» στη Βαρκελώνη. Ξανά Γαλλία, Σκοτία, Ελβετία, Σουηδία κι από κει, με
ένα εκπληκτικό σλάλομ, Νέα Ζηλανδία, Αγγλία, Εκουαντόρ, πάλι Σουηδία, Χονγκ Κονγκ,
Λίβανος και τελικά ΗΠΑ ― Νιου Γιορκ, Ρίνο, Λος ¶ντζελες, Σαν Φρανσίσκο, Έβανστον, Όστιν,
Ντάλας, Χιούστον, μερικοί μόνο από τους σταθμούς μιας διαδρομής που θα μπορούσε να γίνει
με Chevrolet κάμπριο ή και με τα μάτια της φαντασίας. Το μπαλάκι έπεσε πάλι στην Ισπανία,
Καταλονία (η διάκριση δεν είναι δική μου, αλλά των υπογραφόντων), Αργεντινή, Γερμανία,
Εουσκάντι, Χιλή, Μεξικό, πάλι ΗΠΑ, Lacota Nation (να υποθέσουμε ότι πρόκειται για κάποια
ινδιάνικη φυλή;). Αγγλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αγγλία, Σουηδία, Γερμανία, Φινλανδία, Δανία
κι έπειτα ξανά ΗΠΑ, Ιρλανδία, Βέλγιο, Καναδάς, Κεμπέκ (πάντα σύμφωνα με την επιλογή του
εκάστοτε υπογράφοντος), Τυνησία, ΗΠΑ, δυο, τρία ελληνικά ονόματα, Βοστώνη, για να
καταλήξει τελικά στα δικά μου χέρια.
Απαριθμώ όλο το δρομολόγιο, γιατί θέλω να γίνει σαφές ότι αυτής της αλυσίδας τη συνοχή θα
έσπαγα, αν από αμέλεια, συγκατάβαση ή φόβο απέφευγα να ανταποκριθώ. Υπέγραψα ως 465ος και
προώθησα το μήνυμα σε φίλους. Ανάμεσά τους και σε έναν καλό συνάδελφο, που εκτιμώ τόσο
για το ήθος του όσο και για την επαγγελματική του επάρκεια.
Ήταν ο μόνος από τους αποδέκτες που επανήλθε. Με κάποια συγκατάβαση, μάλλον εκνευριστική,
μου έγραψε ότι «η όλη προσπάθεια είναι καλή και αξιέπαινη, αλλά, πρώτον, το κείμενο της
διαμαρτυρίας τού φαίνεται λειψό και, δεύτερον, δεν του είναι σαφές το πώς υπεισέρχεται ο
ΟΗΕ στην ιστορία». Ομολογώ ότι μου είχε περάσει κι εμένα αμυδρά η ίδια σκέψη. Είχα κάνει
μια απόπειρα να δω αν υπάρχει ηλεκτρονική σελίδα που να αντιστοιχεί στη διεύθυνση
www.unicwash.org, μήπως λύσω τις απορίες, αλλά μου βγήκε η ένδειξη «Η ιστοσελίδα δεν
είναι διαθέσιμη» και τα παράτησα. Κι έπειτα, τα ?παμε, ποιος ΟΗΕ και ποιο Συμβούλιο
Ασφαλείας...
Και να τώρα ο Γιώργης, με τον ακαταμάχητο επαγγελματικό ορθολογισμό του. Του απάντησα ότι
«είναι λίγο δύσκολο να ρωτήσω 464 άτομα προς τα πίσω για να βρω την άκρη», με την ελπίδα
ότι κατόρθωσα κι εγώ να επιστρατεύσω την ανάλογη συγκατάβαση, μαζί με τον υπαινιγμό ότι
εδώ πρόκειται για πολιτική και όχι για? συμβολαιογραφική πράξη.
Φανταστείτε την έκπληξή μου, κάτι μέρες αργότερα κι αφού η υπογραφή μου ταξίδευε ήδη
ποιος ξέρει σε ποιες εξωτικές πολιτείες, όταν επισκέφθηκα τελικά το site του ΟΗΕ. Στην
πρώτη σελίδα φιγουράριζε η προειδοποίηση ότι κάποιοι επικαλούνται το όνομα του οργανισμού
για μια καμπάνια συλλογής υπογραφών. Ακολουθούσε η κατηγορηματική διαβεβαίωση ότι δεν
έχουν οργανώσει καμία καμπάνια. Εν συνεχεία, ως αυθεντικοί γραφειοκράτες, εξηγούσαν ότι
τυχόν διαβήματα για θέματα διεθνών σχέσεων δέον όπως απευθύνονται στις κυβερνήσεις των
χωρών-μελών του οργανισμού ή, εν πάση περιπτώσει, των χωρών-μελών του Συμβουλίου
Ασφαλείας?
Εντάξει, λοιπόν, το κείμενο ήταν αντιδεοντολογικό κι εμείς πιαστήκαμε κορόιδα. Ο Γιώργης
είχε δίκιο κι εγώ άδικο. Αλλά κι αν μας το ξαναστείλουν ακριβώς το ίδιο, εμείς το
ξαναϋπογράφουμε!_ Χ. Κ.