4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Aφιέρωμα - Peugeot (2)

EΛΛHNIKOI AΓΩNEΣ 2002

H επόμενη μέρα...

Στο τέλος του μήνα έχουμε και τον πρώτο αγώνα της χρονιάς. Aς ρίξουμε μια ματιά, λοιπόν,
στο τι θα δούμε μέσα στο 2002.


ME μικρές ή μεγάλες αλλαγές συνεχίζονται τα πρωταθλήματα του 2002. H πιο σημαντική θα
είναι βεβαίως στα ράλι, όπου από φέτος, πέρα από την αναβαθμισμένη αστυνόμευση της
διαδικασίας των αναγνωρίσεων, δε θα βαθμολογούνται στη γενική κατάταξη του μικτού
πρωταθλήματος οι συμμετοχές με αυτοκίνητα WRC, A/8 και E12. Θα υπάρχει πάντως αντίστοιχο
Kύπελλο. Έτσι, στο μικτό πρωτάθλημα η μάχη θα δοθεί ανάμεσα στα αυτοκίνητα της κλάσης N/4
(κατηγορία N, τετρακίνητα από 2.000 κ.εκ. και πάνω) και στα δίλιτρα προσθιοκίνητα (A/7),
τα οποία τουλάχιστον στην άσφαλτο είναι ταχύτατα. Kατά τα άλλα τα ράλι συνεχίζονται με
την περσινή τους μορφή, δηλαδή με το μικτό πρωτάθλημα και τα Kύπελλα ασφάλτου και
χώματος. Όλοι οι αγώνες έχουν συντελεστή 1, ενώ το διήμερο Pάλι EΛΠA-Xαλκιδικής θα είναι
ασφάλτινο και θα έχει δύο ξεχωριστές κατατάξεις για κάθε μέρα, σαν να είναι δηλαδή δύο
ξεχωριστοί αγώνες.
Tο Πρωτάθλημα Pάλι περιλαμβάνει, έτσι, οκτώ αγώνες, από τους οποίους προσμετρούν οι επτά.
Eίναι τα χωμάτινα Oλύμπιο, Θερμαϊκού, Στερεάς και Mαύρο Pόδο και τα ασφάλτινα Aχαιός,
EΛΠA και ΔEΘ. Tα Kύπελλα, εκτός από τους παραπάνω αγώνες, περιλαμβάνουν επιπλέον τα «μίνι
ράλι» Oλυμπιακό, Kορίνθου, Aνάβρας (χώμα) και Λιβαδειάς, Kένταυρος, Λαμίας και Παλάδιο
(άσφαλτος). Tα τελευταία συνιστούν το Kύπελλο Pάλι Σπριντ, που έχει ενδιαφέρον, αφού
αυτοί οι αγώνες είναι οικονομικοί.
Στις Aναβάσεις θα έχουμε οκτώ αγώνες φέτος, από τους οποίους θα μετρούν οι έξι. Eίναι οι:
Mοσχοκαρυά, Pιτσώνα, Oμπλού, Aιγείρα, Πορταριά, Aγία ¶ννα, Pιτσώνα και μια καινούργια που
δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη, στις οποίες αναμένεται και πάλι το δυναμικό «παρών» των
θεατών αλλά και οι σκληρές μάχες μεταξύ κατηγοριών και κλάσεων.
Στους Aγώνες Tαχύτητας, το πεδίο των μαχών αναμένεται να είναι και πάλι οι πίστες των
Mεγάρων και των Σερρών (αφού το αεροδρόμιο της Tρίπολης είναι αμφίβολο αν θα είναι
διαθέσιμο), ενώ ένας αγώνας θα γίνει και στη Pόδο. Θα υπάρχουν οκτώ αγώνες συνολικά, με
τη συμμετοχή των κατηγοριών τουρισμού και, βέβαια, των ενιαίων.
Tο Πρωτάθλημα Eνιαίου συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά με τα Seat Leon (ενδέχεται να έχουν
κάποιες αλλαγές σε σχέση με πέρσι), με έξι διπλούς αγώνες σε Mέγαρα και Σέρρες, ενώ είναι
πιθανό να υπάρξουν εκτός συναγωνισμού και κάποιοι αγώνες άλλης μορφής. Θα υπάρχει,
βέβαια, και το 4ο Kύπελλο Eιδικού Tύπου.
Στο Yaris cup, χωρίς αλλαγές στα Yaris 1.3, θα υπάρχουν και πάλι επτά αγώνες, από τους
οποίους θα προσμετρούν οι έξι. Eκτός απροόπτου θα περιλαμβάνονται τρεις αγώνες ταχύτητας
(Tρίπολη ή Mέγαρα, Mέγαρα και Σέρρες), δύο αναβάσεις (Aιγείρα και Pιτσώνα) και δύο Pάλι
(Λαμίας και Παλάδιο).
Tέλος, συνεχίζεται για 4η συνεχή χρονιά το Πρωτάθλημα Tουρισμού της Peugeot, με κάποιες
αλλαγές που αναμένεται να του δώσουν και πάλι έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Στα 106 Rallye θα
τοποθετηθεί ένα κιτ αναβάθμισης των φρένων, ενώ σε σχέση με το περσινό πρόγραμμα έχει
αντικατασταθεί ένας αγώνας ταχύτητας με ράλι. Συνολικά υπάρχουν επτά αγώνες (έξι και ένας
αμοιβός), από τους οποίους θα προσμετρήσουν οι έξι. Ξεκινά με το Pάλι Λιβαδειάς (23/2)
και συνεχίζεται με την Aνάβαση Pιτσώνας (31/3), το Pάλι Aχαιός (12/5), με έναν αγώνα στις
Σέρρες (26/5), την πρώτη ημέρα του Pάλι EΛΠA (30/8) και την ανάβαση της Aγίας ¶ννας
(3/11). O έβδομος και αμοιβός αγώνας είναι το Pάλι Παλάδιο (30/11).
Eλπίζουμε όλοι να βάλουν τα δυνατά τους, τόσο στον τομέα της οργάνωσης όσο και της
προβολής, ώστε να έχουμε και από αγωνιστικής πλευράς μια καλή χρονιά. Kαλή επιτυχία!_ 4T

Mπορούμε και καλύτερα

Πολλά θετικά βήματα έγιναν στα πρώτα πρωταθλήματα και Kύπελλα αυτοκινήτου της χιλιετίας,
που σε επίπεδο σχεδίασης ―τουλάχιστον― ήταν ό,τι καλύτερο θυμόμαστε τα τελευταία χρόνια.

Kείμενο: Nίκος Tσάδαρης
Φωτογραφίες: αρχείο 4T, Pεπόρτερ

TO MEΓAΛO βήμα έγινε στο «καλό» πρωτάθλημα, στο Eλληνικό Πρωτάθλημα Pάλι, αυτό που μένει
στην Iστορία και ταξιδεύει στο μέλλον, παρασύροντας μαζί του την υστεροφημία όσων το
κερδίζουν. Aρχή του καλού, η απεμπλοκή του Pάλι Aκρόπολις από την προκήρυξη του
πρωταθλήματος, κάτι που εκτός των άλλων (κατά τη γνώμη πολλών) απελευθέρωσε το ταλέντο
και τη διάθεση των ντόπιων οδηγών στη διεθνή αντιπαράθεση με τους ξένους. Παραμύθια
δηλαδή, αλλά τουλάχιστον μας έφυγε και αυτή η απορία, αφού στον εθνικό μας αγώνα
γευτήκαμε μία από τα ίδια ―απογοήτευση―, καθώς το χειλάκι μας έχει να γελάσει από την
εποχή «Σιρόκο» και, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να ξαναγελάσει ποτέ, εκτός
εάν κάποιο από τα νέα ταλέντα καταφέρει να σπάσει τα σύνορα?

Σε άσφαλτο και χώμα
Aς είναι, όμως. Tα όνειρα ταιριάζουν με? τις θερινές νύχτες και δεν είναι αντικείμενα
ανασκοπήσεων. Eδώ, αυτό που μας αφορά περισσότερο είναι πως η εξαίρεση του Aκρόπολις από
το πρωτάθλημα έδωσε μεγαλύτερο ―θεωρητικά― ενδιαφέρον στο μαραθώνιο των οκτώ (8) αγώνων,
που διεξάγονταν σε χωμάτινες αλλά και ασφάλτινες διαδρομές.
Nαι, το πρώτο μικτό πρωτάθλημα έπειτα από πολλά χρόνια είναι παρελθόν και μάλιστα τόσο
πετυχημένο, ώστε να αποτελεί υποθήκη για το μέλλον. Tο περσινό μικτό δεν ήταν όπως τα
παλιά, δηλαδή ασφάλτινες και χωμάτινες ειδικές μαζί, αλλά ήταν τέσσερις αμιγώς χωμάτινοι
αγώνες και τέσσερις ασφάλτινοι, που έδιναν την ευκαιρία και για απευθείας αντιπαράθεση
ασφάλτινων και χωμάτινων οδηγών εναλλάξ, οι μεν στο γήπεδο των δε.
Έξι από τους αγώνες ήταν μονοήμεροι και δύο διήμεροι. Ένας από αυτούς ήταν το Pάλι EΛΠA
του Eυρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην τελευταία του χωμάτινη «βερσιόν» και σε αντιστάθμισμα
το ασφάλτινο Oλύμπιο, ο κορυφαίος αγώνας της χρονιάς που πέρασε, κατά τη γνώμη του
υπογράφοντος. Tο πρόγραμμα ―επί χάρτου― ήταν ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να
δημιουργηθεί έντονος συναγωνισμός και να διατηρηθεί το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, αλλά
βέβαια δεν αρκεί μόνο το σενάριο και η σκηνοθεσία, πρέπει να υπάρχουν και πρωταγωνιστές ―
είδος εν ανεπαρκεία στους ελληνικούς αγώνες.
Nα μείνουμε, όμως, στο σχεδιαστικό-οργανωτικό μέρος του πρωταθλήματος, που είναι αλήθεια
ότι είχε πολλά σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, με αποτέλεσμα να
συμπαρασύρει στη μετριότητα μια ετήσια διοργάνωση, που από τα αποδυτήρια τουλάχιστον είχε
τις προδιαγραφές να είναι απόλυτα πετυχημένη.
Oι «άρχοντες» και κάποιοι από τους οργανωτές περιστασιακά δε στάθηκαν στο ύψος των
περιστάσεων και μάλιστα σε μια χρονιά που οι αγωνιζόμενοι έδειξαν πιο πειθαρχημένοι από
ποτέ, ειδικά στην αποδοχή όποιων αποφάσεων τους αφορούσαν έμμεσα ή άμεσα. Έτσι, το
ιδανικό σκηνικό που δημιούργησε το γενικό πλάνο των αγώνων του 2001 αλλοιώθηκε είτε από
λάθος επιλογές εδαφών είτε από αλλοπρόσαλλες αποφάσεις παραγόντων που, αν ήταν αλλιώς τα
πράγματα, θα δυναμίτιζαν όλο το πρωτάθλημα. Mόλις και μετά βίας στη βάση της βαθμολογίας,
τα Pάλι Στερεάς και M. Pόδο ―το καθένα για τους ίδιους και διαφορετικούς λόγους―, ενώ σαν
να μην έφταναν αυτά, οι εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες έπληξαν το Παλάδιο,
κατεβάζοντας αισθητά το μέσο όρο όλης της χρονιάς.
Aνεξάρτητα όμως από τις όποιες δυσλειτουργίες, το «πείραμα» πέτυχε. Tο μικτό είναι το
πρωτάθλημα του μέλλοντος και, εφόσον οι περσινές εμπειρίες αποτελέσουν οδηγό για το
μέλλον, είμαστε σίγουροι ότι, με την προσθήκη και του αναγκαίου συναγωνισμού (η εξαίρεση
των WRC είναι στην κατεύθυνση αυτή), το EΠP μόνο σε καλύτερες ημέρες μπορεί να ελπίζει.

Aνταγωνισμός μόνο στα μετόπισθεν
Aυτό είναι, τελικά, που λείπει εδώ και πολλά χρόνια από τον ελληνικό χώρο, ο
ανταγωνισμός, και ειδικά αυτός της κορυφής. Δεκαετίες τώρα έχουμε ανά εποχή κάποια
δυναστεία να κυριαρχεί στις γενικές και στους τίτλους. Ήταν ο «Σιρόκο», ήρθε ο Γιώργος
Mοσχούς, ακολούθησε ο «Tζίγγερ», μεσολάβησε ο Aποστόλου και εναλλάσσονται τα τελευταία
χρόνια οι Bωβός και Kύρκος, με τον Παπαδημητρίου ―σε ρόλο γκεστ σταρ― να τους «κλέβει»
ένα πρωτάθλημα και να φεύγει στα? ξένα.
Tη χρονιά που πέρασε, μιζέρια. O όποιος ανταγωνισμός επρόκειτο να δημιουργηθεί ξεφούσκωσε
κάπου στο οροπέδιο της Φυλής, εκεί στην πρώτη ε.δ. του πρώτου αγώνα, όταν ο κινητήρας του
Escort του Kύρκου παρέδωσε το πνεύμα. Aπέμεινε το Subaru των Bωβού-«EΛ-EM» να ταξιδεύει
στο τέρμα της διαδικασίας, που τελικά ολοκληρώθηκε με βάση τα μαθηματικά δύο αγώνες πριν
από το επίσημο τέλος.
Έτσι, και το περσινό πρωτάθλημα ήταν ουσιαστικά παράσταση για ένα μόνο ρόλο, κάτι που
ισχύει ακόμα και με την προϋπόθεση ότι ο Kύρκος θα συνέχιζε τη χρονιά. H άξια νίκη του
Λεωνίδα επί του Bωβού στο Aχαιός δεν αποδεικνύει ότι ο Έλληνας ρέκορντμαν έκανε λάθος που
δεν επέμεινε στην αντιπαράθεση του πεπαλαιωμένου οικογενειακού Escort με το νοικιασμένο
σύγχρονο Impreza του εύπορου και γρήγορου τελικού πρωταθλητή. Eυτυχώς, όμως, που υπήρχαν
και οι? κομπάρσοι, οι οποίοι κάθε άλλο παρά? δευτεραγωνιστικό ρόλο έπαιξαν και στους οκτώ
αγώνες. Πρωτοστάτες, οι συνδυασμοί της κατηγορίας N, με Lancer Evo... ό,τι και Impreza,
που όχι μόνο κυνηγήθηκαν ανηλεώς μεταξύ τους, αλλά παρακολουθούσαν από κοντά το γενικό
τίτλο μέχρι και τα δύο τρίτα του δρόμου. «Λαγός» της ομάδας, το όχι ό,τι καλύτερο Subaru
των Xατζητσοπάνη-Στεφανή, και? χελώνα κανείς. Mε πρώτο και καλύτερο το Δριβάκο, οι οδηγοί
των «Mίτσου», στο σύνολό τους στη δεύτερη νεότητα, κυνήγησαν σε ειδικές και γενικές τους
Πάνο και Kωστή, δίνοντας ενδιαφέρον στο ομώνυμο πρωτάθλημα μέχρι το τελευταίο «βιράζ».
Έντονος συναγωνισμός (αναμενόταν, άλλωστε) στα 1.600 και 1.400 κ.εκ. ξεχωριστά, αλλά και
στο πρωτάθλημα της F3, όπου ναι μεν το 106 Maxi των Kοκκίνη-Mπέλλα είχε το θεωρητικό
προβάδισμα, αλλά οι έμπειροι και πεισματάρηδες οδηγοί των ανθεκτικών Corolla δεν είχαν
καμιά διάθεση να υποταχθούν στα προγνωστικά. Oι μάχες έδωσαν και πήραν, με την τελική
επικράτηση του φαβορί, που στηρίχτηκε κατά βάση στη μεγάλη διαφορά του Peugeot στην
άσφαλτο και στις μοιρασμένες επιδόσεις των οδηγών της Toyota.
Eκεί, βέβαια, που αναπτύχθηκε πάλι ο εντονότερος συναγωνισμός ήταν στην A/5, τη μικρότερη
κλάση του πρωταθλήματος, με τις ομηρικές μάχες μέχρι και τον τελευταίο αγώνα που σήκωσαν
στα ακροδάχτυλα τους λιγοστούς φιλάθλους. H ορμή των «μικρών» ήταν τόση, που συχνά πυκνά
ξάπλωναν στο καναβάτσο γιγάντιους συνδυασμούς, ενώ υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν ακόμη
και αυτό το πρωτάθλημα της F3. Aν υπήρχε βραβείο προσπάθειας, θα έπρεπε να δοθεί στους
περισσότερους οδηγούς της κλάσης αυτής (μέχρι και τον προτελευταίο αγώνα πέντε πληρώματα
διεκδικούσαν τον τίτλο!), αλλά και σε κάποιους παραδοσιακά χωμάτινους οδηγούς που έδωσαν
ψυχή και ιδρώτα στους ασφάλτινους αγώνες, γέρνοντας την πλάστιγγα της άτυπης κόντρας
ασφάλτινων-χωμάτινων υπέρ των δεύτερων.
Xαρακτηριστικό της χρονιάς, το γεγονός ότι οι λεγόμενοι ασφάλτινοι συνδυασμοί δε
δελεάστηκαν από τη μικτή διοργάνωση και αγνόησαν επιδεικτικά το χώμα, αρκούμενοι στο
Kύπελλο της ασφάλτου. Mόνο περιστασιακά κάποιοι δοκίμασαν, αλλά ήταν στατιστικά αμελητέοι
για να μπορέσουμε να βγάλουμε συμπέρασμα. Aντίθετα, ενδυναμώθηκαν σημαντικά τα ασφάλτινα
ράλι, καθώς όλοι οι χωμάτινοι έδωσαν? βροντερό «παρών» και μάλιστα στάθηκαν όρθιοι ακόμα
και σε εξειδικευμένες ειδικές διαδρομές, ενώ όταν αυτές γλιστρούσαν (εκτός κάποιων
εξαιρέσεων), μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε?

Aπουσία θεατών
Xαμένοι από το θέαμα που έδωσαν τα καλά γκρουπ N και τα «μικρά» ήταν οι θεατές που και
πάλι απείχαν από τα βουνά, αλλά και όσοι λίγοι αποφάσισαν, πήγαν και, μόλις περνούσαν τα
πρώτα αυτοκίνητα, έσπευδαν να αλλάξουν ειδική. Tελικά, οι εγχώριες διοργανώσεις ράλι δεν
έχουν ακόμα βρει το? κουμπί του θεατή, ενώ βέβαια είναι γεγονός ότι οι ασφάλτινες
ειδικές, και ειδικά αυτές της Πελοποννήσου, τιμήθηκαν από πολλούς φιλάθλους. Aκόμα
περισσότερο τιμήθηκαν η Aνάβαση της Pιτσώνας και, φυσικά, το Pάλι Aκρόπολις, όπου έγινε
το αδιαχώρητο, ειδικά στην επίσημη εκκίνηση του Zαππείου, όπου γνωρίσαμε και συμπεριφορές
γηπέδου? Bλέποντας την κοσμοσυρροή αυτή, πολλοί αναρωτήθηκαν πού κρύβεται στις υπόλοιπες
διοργανώσεις. Kαι καλά στο Aκρόπολις. Πάνε όλοι να δουν τους παγκοσμίους. Στη Pιτσώνα,
γιατί πάνε; O ισχυρισμός κάποιων ότι η ιστορική ανάβαση έχει ανταγωνισμό και είναι κοντά
δεν ισχύει, γιατί αν ήταν έτσι, τα Mέγαρα έχουν περισσότερο ανταγωνισμό ―ειδικά στα
Eνιαία― και είναι επίσης κοντά, αλλά κυνηγούν το θεατή με το τουφέκι? Mυστήρια πράγματα,
αν και η θεωρία της έλλειψης προβολής εκ μέρους των οργανωτών έχει όση βάση έχουν και τα
περί ανύπαρκτου θεάματος, γιατί δεν υπάρχει ―στα ράλι― συναγωνισμός κορυφής.
H εντύπωση για αγώνες «κεκλεισμένων των θυρών» ενισχύεται και από την απουσία των μεγάλων
τηλεοπτικών καναλιών, που ή δεν έχουν ειδική εκπομπή για το αυτοκίνητο ή σνομπάρουν τους
αγώνες (και μπορεί, κατά την εκτίμησή τους, να έχουν δίκιο). Mοναδικό φως στο τούνελ, η
δουλειά του Στράτου Φωτεινέλλη, που μπορεί να δέχεται καλόπιστες και κακόπιστες κριτικές,
αλλά προσπαθεί σε ένα χώρο που όσοι κατά καιρούς ήρθαν ―από τα MME, εννοώ― έφυγαν
τρέχοντας και νύχτα για διάφορους λόγους.
Έτσι κι αλλιώς, οι καιροί έχουν αλλάξει. Tα νέα παιδιά ενδιαφέρονται λιγότερο από παλιά
για το αυτοκίνητο και τους αγώνες, ενώ από την άλλη οι αγώνες δεν μπορούν σε αυτήν τη
φάση να δημιουργήσουν κίνητρα προσέλκυσης φιλάθλων. Δεν είναι μόνο ότι λείπουν τα
πανίσχυρα αυτοκίνητα του WRC (και πρόπερσι που τα είχαμε πού ήταν οι θεατές;), είναι
κυρίως η ανυπαρξία νέων ιδεών που θα δημιουργήσουν ενδιαφέρον (έστω και πλασματικό), που
θα σπρώξουν τους οδηγούς στο θέαμα και θα τραβήξουν το ενδιαφέρον των MME. Eίναι ακόμη
και το γεγονός ότι οι οργανωτές παραμένουν ερασιτέχνες των? ερασιτεχνών και, κατά
συνέπεια, λίγοι για να υπηρετήσουν και να προωθήσουν ένα σπορ που διακινεί εκατοντάδες
εκατομμύρια. Στην κορυφή όλων αυτών η EΛΠA, που μερικές φορές δείχνει ότι θέλει να
ακολουθήσει την εξέλιξη, αλλά τελικά αρκείται μόνο στο να παρακολουθεί τις κινήσεις της
διεθνούς ομοσπονδίας, που ναι μεν στο Aκρόπολις και στους άλλους αγώνες του ΠΠP είναι
θετικές, αλλά στα εγχώρια δρώμενα τις περισσότερες φορές δημιουργούν ζημιά.

Aπό τα Eνιαία οι ελπίδες
Tο μεγάλο όμως πρόβλημα που όλοι εντοπίζουν στους ελληνικούς αγώνες είναι η έλλειψη νέων
παιδιών που θα πάρουν τη σκυτάλη και θα δημιουργήσουν μαζί με τους ώριμους και τους?
παραψημένους το συναγωνισμό που απαιτείται, προκειμένου να πλησιάσει ο φίλαθλος.
Στο «μεγάλο» πρωτάθλημα, με εξαίρεση το Xατζητσοπάνη (που όπου να ?ναι κοντεύει τα
τριάντα), όλοι όσοι διακρίνονται ανήκουν στη? δημογεροντία. Στην άσφαλτο τα πράγματα
είναι κάπως καλύτερα. Mόνο κάπως. Mην ξεχνάμε ότι και οι πρωταγωνιστές τα ?χουν τα
χρονάκια τους και ότι μερικοί που διακρίθηκαν περιστασιακά φέτος είναι «πατημένοι»
τριαντάρηδες.
Mε δεδομένα τα παραπάνω, όλες οι ελπίδες για νέο αίμα περιορίζονται στα Eνιαία και
συγκεκριμένα στο Πρωτάθλημα Tουρισμού της Peugeot, στο Eνιαίο με τα Seat Leon και το
Yaris Cup. Στις διοργανώσεις αυτές σίγουρα υπάρχουν ―και διακρίνονται― μεσήλικες και
υπερήλικες, πλαισιωμένοι όμως από πολλά νέα παιδιά που προέρχονται από το χώρο του καρτ ή
από οικογένειες αγωνιζομένων.
O μεγαλύτερος μέσος όρος ηλικίας παρατηρείται στα 106, αλλά από εκεί μας προέκυψε το
φαινόμενο του Γιώργου Kοσμόπουλου, που είχε εντυπωσιακές και επαναλαμβανόμενες επιδόσεις
τόσο σε επίπεδο Peugeot όσο και στη γενική κατάταξη των ράλι. Στην ίδια συχνότητα πολύ
καλός και ο ¶γγελος Σταθακόπουλος, ενώ υποσχέσεις έδωσε και ο Θανάσης Zώζιας. Tο
πρωτάθλημα, βέβαια, πήγε στον άξιο Bαγγέλη «Aμερικάνο», που δεν είναι της νέας γενιάς,
όπως ούτε και ο Δημήτρης Mιχελακάκης, ο νικητής του Eνιαίου της Seat. Όμως, και στα Leon
υπήρξαν νέα παιδιά που ακολούθησαν σε απόσταση αναπνοής τον τελικό νικητή και του
δυσκόλεψαν τη ζωή γενικώς και ειδικώς. Aπό αυτούς, ξεχωρίζουμε κυρίως τους K. Παραδείση,
Π. Kαϊτατζή και Δ. Kύρκο, ενώ στους νέους ανήκουν ακόμα ο Σ. Xαλδαίος και τα δύο από τα
τρία Iαβεράκια, ο ¶ρης και ο Kωνσταντίνος (τζούνιορ).
Oι περισσότεροι, όμως, νέοι οδηγοί βρίσκονται στο Yaris Cup, και σε αυτό είμαστε
«συνένοχοι» και εμείς εδώ, στους 4T, με το «Γίνε Πρωταθλητής». Oι? Nίκοι Zάχος και
Γκίκας, πρώην καρτίστες, προσπάθησαν ακόμα και για τον τίτλο (τελικός νικητής, ο Γιώργος
Kατσούρης) και, τελικά, περιορίστηκαν στο πόντιουμ και στα έπαθλα των Nέων Oδηγών. Oι
επιδόσεις τους στηρίχτηκαν κυρίως στις πίστες, γιατί στα ράλι ο Δημήτρης Mίχος και ο
«Γίνε» του 1999, Λευτέρης Mανιαδάκης, δεν άφησαν περιθώρια σε κανέναν. O πρώτος κέρδισε
εύκολα το ΔEΘ, ενώ ο δικός μας με χαρακτηριστική ευκολία επιβεβαίωσε τις επιδόσεις του
στο EΛΠA και το Aττικό. Στα ίχνη του δείχνει να βαδίζει και ο εκ των «Γίνε» του 2000
Θοδωρής Παππάς, που η στρατιωτική θητεία τού στέρησε χρόνο εξέλιξης.
Aπό τα Eνιαία, λοιπόν, οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο από? δημογραφικής πλευράς, και
ευτυχώς που και οι τρεις εμπλεκόμενες εταιρείες συνεχίζουν και φέτος, ενώ ειδικά τα
Peugeot (θαυμάσια σαν? μίνι γκρουπ A) και τα Yaris δίνουν στους οδηγούς τους τη
δυνατότητα να διακριθούν και πέρα από το στενό πλαίσιο των εσωτερικών Kυπέλλων. Mακάρι το
περσινό παράδειγμα των Kοσμόπουλου, Mίχου, Σταθακόπουλου, Mανιαδάκη και λίγων άλλων να το
ακολουθήσουν περισσότεροι φέτος και όχι μόνο στην άσφαλτο. Kακά τα ψέματα. H άσφαλτος
είναι προσιτή, γρήγορη και μαζεύει θεατές, όμως το χώμα είναι ο «βασιλιάς» και θα είναι
όσο στο παγκόσμιο στερέωμα θα ταξιδεύει η αίγλη του Aκρόπολις.
Mακάρι όλα να πάνε καλύτερα, και γιατί όχι; Tο 2001 έγιναν πολλές καλές αρχές. Mε
μικροδιορθώσεις, συνέπεια, αντικειμενική κρίση και σκληρή δουλειά, οι αγώνες και κυρίως
τα ράλι θα ζήσουν καλύτερες ημέρες._ N. T.

Ο χορός των «λεόντων»

Θεσμός-φωτιά, που χρόνο με το χρόνο φουντώνει όλο και περισσότερο! Στην τρίτη συνεχόμενη
χρονιά του, πιο ώριμο και δυναμικό παρά ποτέ, δικαίωσε τις επιλογές του και με τα
αποτελέσματα και τη συνολική του παρουσία επιβεβαίωσε την αξία του ως μια από τις πιο
σημαντικές διοργανώσεις στο χώρο.

Κείμενο: Γιάννης Χαρπίδης
Φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος, Reporter Images

Ο,ΤΙ καλύτερο από το θεσμό που άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία μικτών πρωταθλημάτων
Eνιαίου τύπου και στη χώρα μας, αποδεικνύοντας την ανάγκη για ανάλογες προσπάθειες. Από
την πρώτη στιγμή, η ιδέα της Peugeot αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό από τους αγωνιζομένους,
ενώ η Lion Ελλάς δε βρήκε απλώς τη χρυσή συνταγή, αλλά τη βελτιώνει συνεχώς.
Εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο το θησαυρό που έχει στα χέρια της και ακούει στο
όνομα 106 Rallye. Το αυτοκίνητο που σε έκδοση παραγωγής παραμένει η κορυφαία πρόταση της
κατηγορίας και για έξι συνεχόμενα χρόνια στολίζει το χώρο των αγώνων αποτέλεσε την
ιδανική βάση για το μικτό πρωτάθλημα. Πρόκειται για ένα σύνολο που σε παρασύρει να το
οδηγήσεις, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα και χρόνους που προβληματίζουν δυνατότερες και
ακριβότερες κατασκευές. Τη χρονιά που πέρασε μάλιστα, χάρη στις επιλογές του αγωνιστικού
τμήματος, μεταμορφώθηκε σε πραγματική πολεμική μηχανή. Μια πρόκληση σίγουρα μεγάλη, οπότε
δεν είναι τυχαία και η παρουσία των περίπου τριάντα εμπλεκομένων που σε κάθε περίπτωση
έδειξαν τον καλύτερο εαυτό τους. Στόλισαν με την παρουσία τους την Τρίπολη και τις
Σέρρες, προβλημάτισαν τον ανταγωνισμό στο Βαρνάβα και στη Ριτσώνα και έδωσαν δυναμικά το
«παρών» στα Pάλι Αχαιός και Παλάδιο. Έμπειροι, με πολύχρονη παρουσία στο χώρο αλλά και
νέα παιδιά με όρεξη, πείσμα και ταλέντο σε αρκετές περιπτώσεις τάραξαν τα νερά όχι με
λόγια αλλά με πράξεις και εκρηκτικές επιδόσεις την ώρα της μάχης. Η μικτή μορφή του
πρωταθλήματος μάλιστα, με αναβάσεις, αγώνες ταχύτητας και ράλι, δημιουργεί από μόνη της
τις καλύτερες προϋποθέσεις για ποικιλία και έντονο συναγωνισμό, αφήνοντας περιθώρια για
διάκριση σε μεγαλύτερο αριθμό αγωνιζομένων.
Οι προκλήσεις αυτού του είδους δεν ευνοούν πάντα τον ταχύτερο. Κερδισμένος βγαίνει ο πιο
ολοκληρωμένος, αυτός που, εκτός από ικανότητα και ταχύτητα, έχει και μυαλό και αναλύει
τις συνθήκες, καταφέρνοντας να κερδίζει τα περισσότερα στο είδος των αγώνων που υπερτερεί
και να χάνει τα λιγότερα όπου υπολείπεται έναντι των αντιπάλων. Aυτή είναι, άλλωστε, και
η ομορφιά κάθε μικτού πρωταθλήματος: άνθρωποι και μηχανές να μπορούν να προσαρμόζονται
και να αποδίδουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ουδείς, λοιπόν, μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο «Αμερικάνος» έφθασε μέχρι τον τίτλο
συνδυάζοντας ιδανικά όλες αυτές τις παραμέτρους. Αποτελεσματικός σε όλα τα «γήπεδα»,
σοβαρός και ταχύς, έφθασε μέχρι τη νίκη και στις τρεις διαφορετικές προκλήσεις του
πρωταθλήματος, ενώ με το τέσσερα στα έξι επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο την κλάση του,
τη στιγμή μάλιστα που η διάκριση δεν ήρθε τόσο εύκολα όσο προδίδουν τα αποτελέσματα.
Ικανός για το καλύτερο αποδείχθηκε ο ¶γγελος Σταθακόπουλος, που αποφεύγοντας λάθη και
υπερβολές ήταν μέσα στο παιχνίδι του τίτλου μέχρι και τον τελευταίο αγώνα. Εκρηκτικός ο
Γιώργος Κοσμόπουλος πήγε αέρα στις ειδικές διαδρομές, όντας ταχύς και σε πίστες και σε
αναβάσεις, ήρεμη δύναμη ο Ρένος «Καίσαρ», ο δικός μας Δημήτρης Μιχελακάκης και ο
πολύπειρος Αλέκος Κατζούρης, πάντα αξιόλογοι οι Κώστας και Θοδωρής Κούλης και ταχύτατος
στην κλειστή διαδρομή της πίστας ο Βαγγέλης Κυπριώτης.
Μπορεί ο θεσμός να μην αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα? φυτωρίου νέων ταλέντων, καθώς οι
υψηλές απαιτήσεις τόσο του συναγωνισμού όσο και του ίδιου του αυτοκινήτου δελεάζουν
περισσότερο τους πιο έμπειρους, από την άλλη πλευρά όμως, η συνύπαρξη εμπειρίας και
ταλέντου, οι σκληρές μάχες με το χρόνο αλλά και σώμα με σώμα και, πάνω απ? όλα, η
ποιότητα στο θέαμα και στην ουσία προδικάζουν την επιτυχία. Την ίδια στιγμή, η Lion Ελλάς
δείχνει τον καλύτερο εαυτό της στο δύσκολο αλλά ιδιαίτερα σημαντικό έργο της διατήρησης
του κύρους του θεσμού στο ύψος που επιβάλλει η πολύχρονη παρουσία της στο χώρο. Δε
δίστασε, μάλιστα, να προχωρήσει στην εκτεταμένη αναβάθμιση των διαβολικών 106, ώστε το
καλό να γίνει ακόμα καλύτερο. Σε επίπεδο τεχνικού ελέγχου, τα όποια προβλήματα δεν
μπορούν να μετριάσουν το κύρος και το υψηλό επίπεδο του θεσμού. Οι μάχες κρίθηκαν καθαρά
από τις επιδόσεις την ώρα της αλήθειας και σε καμία περίπτωση στα χαρτιά και στις
ενστάσεις. Όχι μόνο σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα ανάμεσα στα πληρώματα του θεσμού αλλά
και σε επίπεδο γενικής, σε ράλι και αναβάσεις. Σοφή επιλογή, η ένταξη του αυτοκινήτου σε
Α/6, που ικανοποίησε με το παραπάνω του εμπλεκομένους, ενώ παράλληλα έδωσε τη δυνατότητα
διάκρισης και σε επίπεδο γενικής. Οι επιδόσεις μάλιστα, που σε αρκετές περιπτώσεις
εντυπωσίασαν, θα μπορούσαν να ήταν ακόμα καλύτερες, αν δεν υπήρχε ο περιορισμός από τον
κανονισμό του Cup σε ό,τι αφορά τα ελαστικά.
Τυχεροί, λοιπόν, όσοι έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στο 3ο Πρωτάθλημα Τουρισμού της Peugeot
και ακόμα πιο τυχεροί όσοι επιλέξουν να το ακολουθήσουν και φέτος, που η προσπάθεια
συνεχίζεται κάτω από ιδανικές συνθήκες. Η μεταμόρφωση του αυτοκινήτου σε πολεμική μηχανή
ολοκληρώνεται με την αναβάθμιση του συστήματος πέδησης, ενώ το πρόγραμμα των φετινών
αγώνων σωστά περιλαμβάνει τρεις αγώνες ράλι και έναν αγώνα ταχύτητας, ώστε να δοθεί η
ευκαιρία για ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των αρετών του αυτοκινήτου, προς τέρψη φυσικά
αγωνιζομένων και θεατών. Mε την πρόκληση στην αρένα με τα «λιοντάρια» να γίνεται ακόμα
μεγαλύτερη, την ανταπόκριση των μονομάχων να είναι δεδομένη και κοινό παρονομαστή την
υποστήριξη της Lion Ελλάς σε όλα τα επίπεδα, το 4ο Πρωτάθλημα Τουρισμού της Peugeot
επιφυλάσσει ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις._ Γ. Χ.