Nίκος Mάργαρης

«? Ο αφελέστατος ήταν σίγουρος ότι ο όρος ?Αέρηδες? έχει σχέση με το γεγονός ότι εκεί
χαλάει ο κόσμος στον αέρα. Αγνοούσε προφανώς ότι αυτή η συνοικία της Πλάκας πήρε το όνομά
της από το Ρολόι του Κυρρήστου. Το οποίο οι κάτοικοι ονόμασαν ?Αέρηδες?, επειδή έχει στις
οκτώ πλευρές του ανάγλυφες τις εικόνες των οκτώ Ανέμων?»

Ραδιοφωνικές ζαβολιές

TO Σάββατο 9 Μαρτίου κάποιο κτίριο της Πλάκας πήρε μεγάλη φωτιά. Στο ραδιόφωνο, ο
«ρεπόρτερ» έδινε στοιχεία από την περιοχή: είναι στην οδό Μνησικλέους, στη συνοικία
«Αέρηδες». Η Πυροσβεστική δυσκολεύεται να πλησιάσει... Ο έχων την επιμέλεια της εκπομπής
θορυβήθηκε και διέκοψε.
«Ωχ, φαντάζομαι γιατί δυσκολεύεται το έργο της Πυροσβεστικής. Για να λένε την περιοχή
?Αέρηδες?, σίγουρα εκεί φυσάει πολύ!»
Ο αφελέστατος ήταν σίγουρος ότι ο όρος «Αέρηδες» έχει σχέση με το γεγονός ότι εκεί χαλάει
ο κόσμος στον αέρα. Αγνοούσε προφανώς ότι αυτή η συνοικία της Πλάκας πήρε το όνομά της
από το Ρολόι του Κυρρήστου. Το οποίο οι κάτοικοι ονόμασαν «Αέρηδες», επειδή έχει στις
οκτώ πλευρές του ανάγλυφες τις εικόνες των οκτώ Ανέμων. Από ?κεί πήρε και το όνομά της η
οδός Αιόλου. Όσον αφορά την οποία, ο ευφάνταστος «ραδιοφωνατζής» σίγουρα θα θεωρεί ότι
ονομάζεται έτσι (αν, προφανώς, γνωρίζει ότι ο Αίολος ήταν θεός του ανέμου), επειδή σ?
αυτή φυσάει περισσότερος αέρας από τη διπλανή οδό Αθηνάς. Θα θεωρούσε κάποιος ότι εφόσον
οι ραδιοφωνικοί και οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν τη δυνατότητα της άμεσης ενημέρωσης, οι
ειδήσεις τους θα είναι «φρεσκότερες» από εκείνες των εφημερίδων.
Αμ δε!
Τα προηγούμενα δύο χρόνια, με ρυθμό περίπου ένα σημείωμα το μήνα, έγραφα «Επίκαιρα»
σημειώματα στα ΝΕΑ. Tα οποία δε γνώριζα πότε ακριβώς θα δημοσιευθούν. Σε λίγο, όμως,
καιρό διαπίστωσα ότι βρήκα τον τρόπο να μαθαίνω αν το κείμενο «μπήκε» στην εφημερίδα. Kαι
τούτο, επειδή εκείνο το πρωί μ? έπαιρναν από αρκετούς ραδιοφωνικούς σταθμούς να συζητήσω
το θέμα που ανέλυα. Φαίνεται στ? αλήθεια περίεργο, αλλά σχεδόν όλα τα ραδιοφωνικά
προγράμματα προέρχονται από ειδήσεις και σχόλια που δημοσιεύονται στις εφημερίδες. Συχνά
και με καθυστέρηση μεγαλύτερη των δύο ημερών. Διαβάζοντας, για παράδειγμα, στα πολιτικά
παρασκήνια της Ελευθεροτυπίας ότι τα παιδιά του σχολείου των Οινουσσών (νησάκι απέναντι
από τη Χίο) μελετούν την πραγματική δημογραφική κατάσταση στο νησί τους, είμαι έτοιμος να
το ακούσω ξανά και ξανά στα ραδιόφωνα. Όπως και έγινε. Έτσι η «είδηση» έπαιξε για δύο
συνεχόμενες μέρες στα ραδιόφωνα, χωρίς, φυσικά, ν? αναφέρεται η πηγή.
Αλλά μη νομίσετε ότι και στην τηλεόραση τα πράγματα διαφέρουν. Αρκεί να παρακολουθήσετε
τις «ειδήσεις» το βράδυ του Σαββάτου. Είναι γεμάτες απ? ό,τι αναφέρουν οι εφημερίδες της
Κυριακής, που ήδη έχουν κυκλοφορήσει στην Ομόνοια. Από την άλλη, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί
το σαββατοκύριακο ουσιαστικά «παίζουν» παλαιότερες εκπομπές («επανάληψη» των ειδήσεων της
εβδομάδας) ή έχουν συνεντεύξεις ή ρημάζουν στην κυριολεξία τις εφημερίδες του Σαββάτου
και της Κυριακής στα σημεία που έχουν ειδήσεις για τα «μέσα» (κυρίως εφημερίδες...).
Έχοντας αρχίσει τακτική συνεργασία με τα ΝΕΑ ―κάθε δεύτερο Σάββατο―, διαπίστωσα ότι αυτή
την ημέρα ουδείς μου τηλεφωνεί, ό,τι και να γράφω. Αλλά, μια και αναφέρθηκα περί των
γραπτών μου, αξίζει τον κόπο να σας πω μια ιστορία με αυτά, που αποδεικνύει το πόσο
«φρέσκιες» ειδήσεις ακούμε στους σταθμούς. Μια από τις άπειρες φορές που η Greenpeace
ξεσπάθωσε εναντίον των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων, χωρίς ―φυσικά― στοιχεία αλλά με
ένα κάρο ξόρκια και παραλογισμούς, με πήραν επειγόντως από τα ΝΕΑ. Με παρακάλεσαν να τους
δώσω ένα «θετικό» κείμενο, αν αυτές ήταν (που είναι!) οι απόψεις μου, για να έχουν κάποιο
αντίλογο.
Δυστυχώς, δεν είχα διόλου χρόνο, αλλά μετά από εναγώνιες διαβουλεύσεις θυμήθηκα ότι πριν
από επτά χρόνια είχα γράψει στη ΓΕΥΣΗ ένα κείμενο με τίτλο «Μη σας κλονίζει ο κλωνισμός».
Με το ίδιο θέμα και τίτλο είχα ξαναγράψει ένα άρθρο στο ΒΗΜΑ ύστερα από τρία χρόνια. Τους
το έστειλα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τους είπα: «Πάρτε ό,τι θέλετε».
Την άλλη μέρα το πρωί βούιξαν τα τηλέφωνα από τους σταθμούς για το «άρθρο» που αναφερόταν
στις γενετικά τροποποιημένες ντομάτες. Όλοι με πίεζαν ν? αναφερθώ σ? αυτό το «επίκαιρο»
γεγονός, για το οποίο είχα γράψει με αφορμή κάποια άλλη «παρέμβαση» της Greenpeace,
τουλάχιστον πριν από πέντε χρόνια. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι έκανα το λάθος να
συμφωνήσω να μιλήσω με «ραδιοφωνατζή», ο οποίος ―υποτίθεται― έχει και άποψη. Έτσι,
λοιπόν, όταν τελείωσα, αλλά συνέχιζα να τον παρακολουθώ από το ραδιόφωνο, τον άκουσα
έκπληκτος να διαβάζει «μήνυμα» ακροατή, ο οποίος, ανώνυμα (τι είχε να χάσει ο
θρασύδειλος;), έγραφε ότι μετά την ανακοίνωση της Greenpeace ―πριν από δύο ημέρες!― τα
μεγάλα συμφέροντα με επιστράτευσαν. Το ότι διάβασε άρθρο ηλικίας επτά ετών ούτε που το
κατάλαβε. Αλλά μια και σας είπα αρκετά για το απόσπασμα με τις γενετικά τροποποιημένες
ντομάτες, ας το παραθέσω.
«Στη νέα, γενετικά τροποποιημένη ντομάτα, για την οποία έγινε τόσος θόρυβος, την
πειραματική καλλιέργεια της οποίας χαρακτήρισε ως ?εγκληματική ενέργεια? η Greenpeace,
έχει αφαιρεθεί ένα γονίδιο. Αφαιρέθηκε το γονίδιο αυτό που προκαλεί την ωρίμαση και το
σάπισμα μετά το κόψιμο. Εξαιτίας αυτού του γονιδίου, μέχρι σήμερα, όλες οι ντομάτες στο
χωράφι κόβονται πράσινες, ούτως ώστε να ωριμάσουν και να κοκκινίσουν ώσπου να φτάσουν
στον καταναλωτή. Είναι προφανές ότι από τη στιγμή που την κόβεις άγουρη και πράσινη, η
ντομάτα δεν έχει ούτε όλες τις θρεπτικές ουσίες ούτε τη νοστιμιά εκείνης που ωριμάζει
φυσιολογικά πάνω στο φυτό. Με την καινούργια ποικιλία, από την οποία αφαιρέθηκε το
γονίδιο της ωρίμασης?σαπίσματος μετά το κόψιμο, παίρνουμε ντομάτες ώριμες από το φυτό
απευθείας. Οι οποίες, επειδή δε σαπίζουν πλέον κομμένες, φτάνουν στο τραπέζι και στα
εργοστάσια χυμοποίησης νοστιμότερες, υγιέστερες και γεμάτες από τις θρεπτικές ουσίες και
βιταμίνες που έχει ο ώριμος και όχι ο άγουρος καρπός. Πέραν όλων αυτών, είναι τελείως
σκοταδιστικό να εμποδίζεις μια πειραματική καλλιέργεια, πόσο μάλλον όταν οι ανακαλύψεις
που έρχονται θα καλυτερεύσουν τη ζωή μας»._ N. M.