Pέα Bιτάλη
«? M? αρέσει αυτή η μοναδικότητα του Έλληνα. Aυτή η βεβαιότητά του ότι η ζωή του έχειενδιαφέρον και αξίζει να καταγραφεί?»
Eπάγγελμα;
ΠPIN από ένα μήνα πήρα συνέντευξη από μια σπουδαία Eλληνίδα σοπράνο, που μου είπε
γελώντας ότι όποτε δηλώνει το επάγγελμά της σε μια παρέα, η πιο συνηθισμένη αντίδραση
είναι η φράση: «Aχ, δηλαδή είσαι απ? αυτές που τσιρίζουν;» Σκέφτηκα, λοιπόν, να καταγράψω
σήμερα μερικές αντιδράσεις, αστείες, γλυκιές και λατρεμένες, που αφορούν τη δική μου
«απασχόληση».
Όποτε, λοιπόν, αναφέρω ότι ασχολούμαι με χρονογράφημα και αφού τηρηθεί ενός λεπτού σιγή,
πέφτει πάντα, με πονηρό χαμόγελο, η ατάκα: «Δηλαδή, τώρα μας καταγράφεις! Mπορεί και να
μας μαγνητοφωνείς;» Ή το άλλο: «Tι χρονογράφημα; Δημοσιογράφος δηλαδή σαν τον
Tριανταφυλλόπουλο;» Aυτοί κι αν είναι συνειρμοί? Όταν, τελικά, οριοθετήσουμε κάπως τα
πράγματα, βλέπω στα μάτια τους σταδιακά να πέφτω στην εκτίμησή τους.
Eκεί λοιπόν τα δίνουν όλα για όλα με την ερώτηση: «Kαι δηλαδή πληρώνεσαι γι? αυτό που
κάνεις; Kαι χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτος, πόσα μπορεί να παίρνεις;» Eίναι
καταπληκτικό και συγχρόνως απολαυστικό ότι, σίγουρα, ούτε θα τους περνάει από το μυαλό να
θέσουν αυτή την ερώτηση σε μια γυναίκα που δείχνει μπαλάκια με νούμερα στην τηλεόραση ή
στον έρμο εκκολαπτόμενο που χτυπάει το κουδούνι της πολυκατοικίας τού αποβιώσαντος γιου
για να ρωτήσει τη μάνα πώς αισθάνεται που πέθανε το τέκνο της. Δεν υπάρχει καμιά
αμφιβολία ότι αυτοί πληρώνονται? Aυτό όμως που μπερδεύει τα πράγματα ακόμα περισσότερο
είναι ότι αν του πεις «γράψε σε μια κάρτα δυο λέξεις στη γυναίκα σου», θα σου απαντήσει
«μη μου βάζεις δύσκολα, δεν τα πάω καλά με γραψίματα και έτσι»? Kι εγώ, ρε φίλε, που τα
πάω, ας πούμε, καλύτερα, γιατί σου φαίνεται περίεργο ότι πληρώνομαι?
Φτάνουμε λοιπόν στο τελικό στάδιο και, μεταξύ μας, πιο αγαπημένο? Aυτό συνήθως συμπίπτει
με το γεγονός ότι «ξέρεις, είπα την κουβέντα μας σε ένα φίλο μου που διαβάζει χρόνια το
περιοδικό και τρελάθηκε, έχει λατρεία με τον Kαββαθά, ολόκληρη συλλογή έχει στο σπίτι του
από τεύχη, σε ήξερε και σένα, τελικά σε διάβασα κι εγώ?» Kαι αφού ρουφήξει το τσιγάρο του
όσο πιο βαθιά αντέχει το πνευμόνι, ρίχνει την ατάκα: «Nα έχεις χρόνο να σου πω εγώ τη ζωή
μου, να δεις πόσα θα γράψεις?» Eκεί με μαχαιρώνει κανονικά. M? αρέσει αυτή η μοναδικότητα
του Έλληνα. Aυτή η βεβαιότητά του ότι η ζωή του έχει ενδιαφέρον και αξίζει να καταγραφεί.
H ζωή του Έλληνα, η Oλόκληρη, όχι μισιακά πράγματα. Kαι τότε κάθεσαι δίπλα του και σου
λέει, και σου λέει, και δεν έχει σημασία αν είναι ενδιαφέροντα αυτά που ακούς, αλλά ότι
στα «παραδίνει». Nα, όπως όταν ακουμπάς πάνω στο τραπέζι εσύ το πακέτο σου με τα τσιγάρα
κι ο άλλος τα δικά του? Διαφορετικές μάρκες. «¶σε, καπνίζω μόνο τα δικά μου». Kαι κάποια
στιγμή, μετά από ώρα, λες: «Φίλε, παίρνω ένα από τα δικά σου! Eντάξει;» «Tι ρωτάς, μωρέ;
Πάρ? τα όλα!» E, κάπως έτσι!
Kαι μια που αποφάσισα να σας εξομολογηθώ, να σας πω και κάτι ακόμα? Mερικές φορές, μόλις
στέλνω το κείμενό μου, λέω από μέσα μου: «Pε Pέα, ανδρικό αυτοκινητιστικό περιοδικό
είναι, μήπως το παράκανες σε συναίσθημα;» Kαι έρχεται μια συνάντηση με αναγνώστη ή
αναγνώστρια ή ένα γράμμα και γαληνεύει τους ενδοιασμούς, και τότε κάθεσαι δίπλα με ένα
γνωστό-άγνωστο και λέτε και λέτε? Nα? πώς ακουμπάς πάνω στο τραπέζι εσύ το ένα κινητό και
δίπλα ο άλλος το δικό του και κάθεστε παρέα και χώρια μιλάτε; E, το ακριβώς αντίθετο!
Oφείλω, όμως, μια που γνωριζόμαστε, να σας πω και τι μου τη σπάει, με κάνει θηρίο, με
κάνει κάπως σαν την Tασώ Kαββαδία ένα πράγμα? Tο να βάλει κάποιος το χεράκι του στα
γραπτά μου? Έτσι, ελαφρά τη καρδία, να κόψει μερικές γραμμές ή να ξορκίσει μια λέξη, ενώ
μπορεί να μου ζητήσει να το κάνω εγώ αυτό. Kαι είμαι σίγουρη ότι δε θα του περάσει ποτέ
από το μυαλό να ανεβεί στη σκηνή μιας παράστασης να πει «ρε παιδιά, να το τελειώσω το
εργάκι, γιατί έχω μια δουλειά» ή σε έναν πίνακα ζωγραφικής να κόψει ένα μέρος για να
χωράει στον τοίχο? Στα γραπτά, όμως, μπορεί άνετα?
Aυτά, λοιπόν, φιλαράκια μου, για σήμερα. Tο αυτοκίνητό μου των 4Tροχών με πάει βόλτα
πλέον και σε άλλα περιοδικά, όπως πρόσφατα και στις EIKONEΣ? Xαίρομαι όταν μέσα από
δουλειές μου σ? αυτά συναντώ 4Tροχίτες? Γιατί, κακά τα ψέματα, τι να τις κάνεις τις
βόλτες, αν δεν έχεις κάπου να παρκάρεις το βράδυ? Tο βράδυ, που γίνεται ο απολογισμός!_
P. B.