Γιάννης Tριάντης

«? Mόλις είχα διαβάσει στους 4TPOXOYΣ τη μελέτη του Γιώργου Mιχαήλ για τη σπονδυλωτή δομή
αμαξωμάτων, και ?πήρα απάνω μου?? Tότε θυμήθηκα το Σωτήρη Kοβό, τον Aνδρέα Zαπατίνα, το
Σκαβά (μ? εκείνο το έξοχο ?Σκαβάς Σπέσιαλ? στους ?Tροχούς? της νεότητος) και φυσικά το
Δημήτρη Bαρτζιώτη και τον ?Aλήτη? του?»

Έργα και ημέρες

? AΣ με συγχωρέσει εκείνος ο επιφανής πρόγονος, ο Hσίοδος, που δανείζομαι τον τίτλο ενός
από τα μεγάλα έπη του, προκειμένου να μιλήσω για λακκούβες και προεκλογικά μερεμέτια
(των) δημάρχων. Aλλά, να: ήθελα κάτι ηχηρό για να το αντιπαραθέσω στα «έργα» των
Xατζηαβάτηδων? Kαι μη μου πείτε πως δεν τα ?χετε προσέξει. Ψάξτε για τη φαγωμένη άσφαλτο
που σας ταλαιπωρεί επί τέσσερα χρόνια. Δεν υπάρχει! Προχθές, έριξε φρέσκια, κατάμαυρη και
μπόλικη ο δήμαρχος? Ψάξτε για τις σπασμένες πλάκες στα πεζοδρόμια του δήμου σας. Δεν
υπάρχουν! Tις αντικατέστησαν (μέσα στο Mάιο ή τον Iούνιο) τα συνεργεία του δήμου? Ψάξτε
για τις λακκούβες? Kαλύφτηκαν! Ψάξτε για πεταμένα σκουπίδια, αραγμένα επί ημέρες γύρω από
τους κάδους. Eξαφανίστηκαν! Kι αν θέλετε να ξέρετε, εκεί, μπροστά σας, υπάρχουν έτοιμα τα
σχέδια για μια καινούργια πλατεία, για μια παιδική χαρά, για ένα εμπορικό κέντρο, για
δημοτική συγκοινωνία, για πάρκο. Mιλάμε για κοσμογονία? E, λοιπόν, αυτοί οι Xατζηαβάτηδες
―όχι όλοι οι δήμαρχοι, προς Θεού―, που θεωρούν τον κόσμο ηλίθιο και γι? αυτό του
πλασάρουν έργα λίγο πριν από τις εκλογές, θα συνεχίσουν να πολιτεύονται με θράσος, όσο
διαπιστώνουν ότι υπάρχει ανοχή ή έλλειψη ενδιαφέροντος για τα φαιδρά έργα τους. (?
Προτείνω να συσταθούν, ανά δήμο, ομάδες κρούσης, οι οποίες θα αναλάβουν την καταστροφή ή
τη γελοιοποίηση αυτών των «έργων». Kαι θα ?χει γούστο να υποβάλουν μηνύσεις κατά των
«δολιοφθορέων» οι Xατζηαβάτηδες.)
? Έργα «εκσυγχρονισμένα» και «εκσυγχρονιστικά»: «Tο αεροδρόμιο πρέπει να οργανωθεί εκ
νέου για την περίοδο των αγώνων του 2004. Aν αυτό δε γίνει, θα προκύψει οργανωτικό χάος.
Θα χρειαστούν οπωσδήποτε κατασκευαστικές αλλαγές, αυτό είναι απολύτως βέβαιο?» Tάδε έφη
Γιορκ Στιλ, Γερμανός μάνατζερ, υπό την επίβλεψη του οποίου κατασκευάστηκε το αεροδρόμιο
στα Σπάτα (συνέντευξη στο περιοδικό «Έψιλον» της Kυριακάτικης Eλευθεροτυπίας, στις 2
Iουνίου)? Διάολε, όταν γράφαμε κάτι λίγοι ότι αυτό το έργο έγινε λειψό και ανέσωστο (με
την έλλειψη του Mετρό να καταυγάζει), τα τσιράκια της προπαγάνδας ―ναι, τα δημοσιογραφικά
όργανα του καθεστώτος― υμνούσαν το? μέγα απόκτημα, χωρίς να ντρέπονται. E, φάτε τα τώρα
τα γραπτά σας, κύριοι «συνάδελφοι»?
? Έργα πραγματικά: Mόλις είχα διαβάσει στους 4TPOXOYΣ τη μελέτη του Γιώργου Mιχαήλ για τη
σπονδυλωτή δομή αμαξωμάτων, και «πήρα απάνω μου»? Tότε θυμήθηκα το Σωτήρη Kοβό, τον
Aνδρέα Zαπατίνα, το Σκαβά (μ? εκείνο το έξοχο «Σκαβάς Σπέσιαλ» στους «Tροχούς» της
νεότητος) και φυσικά το Δημήτρη Bαρτζιώτη και τον «Aλήτη» του. Kαι ―οποία σύμπτωση― δύο
μέρες μετά, βρήκα τον Hπειρώτη σχεδιαστή στα Nέα, να χαμογελάει από το τιμόνι του
«Aλήτη»? Mε γέμισε χαρά αυτή η σελίδα των Nέων. (σ.σ.: Oι 4T τον παρουσίασαν πριν από 6
μήνες.) Ήταν η αισιοδοξία του χαμογελαστού σχεδιαστή; Ήταν τα στέρεα λόγια του; Ή, μήπως,
το ότι μια μεγάλη εφημερίδα έδωσε χώρο της σ? ένα δημιουργό; (Kάτι που, δυστυχώς, δε
συνηθίζεται.) Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, ένιωσα χαρά μεγάλη? Eν τω μεταξύ, στα βραδινά
«παράθυρα» μιλούσαν για τα έργα και τις ημέρες ενός ομοφυλόφιλου δεσπότη, για τις
εξαγγελίες των υποψήφιων δημάρχων, για τα παιδιά του «Mπαρ» και του «Mπιγκ Mπράδερ». A,
και για το? μέγα θέμα που δημιούργησε η δήλωση του κ. A. Παπαδόπουλου, ότι αποχωρεί από
την πολιτική.
? Δύο έργα έξοχα ― ένα βιβλίο και ένα CD. Eπιτρέψτε μου ευθέως να σας τα συστήσω:
«Aνάμεσα σε δύο αιώνες ― Δοκίμια κρίσιμων καιρών». Συγγραφεύς, ο εξαιρετικός κύριος
Kώστας E. Tσιρόπουλος. Ένας χαλκέντερος των Γραμμάτων, πολυγραφότατος, μοναχικός ―έξω από
παρεούλες που λείχουν την εκάστοτε εξουσία―, εμπνευσμένος. Tο βιβλίο κυκλοφορεί από τις
«Eκδόσεις των Φίλων».
― «Aγρύπνια» λέγεται η τελευταία μουσική πρόταση του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Όσοι
αγάπησαν την «Aγία Nοσταλγία» και ―φτάνοντας μέχρι το «Bραχνό Προφήτη»― δεν έχασαν κανένα
έργο του Θετταλού δημιουργού, ένιωσαν χαρά μεγάλη ακούγοντας την «Aγρύπνια». Γιατί
διαπίστωσαν ότι δεν είχαν σταθμεύσει άδικα στα μουσικά δώματα του Θ. Παπακωνσταντίνου? A,
ούτε αυτός συγχρωτίζεται με ομότεχνους, διαφημιστές, δημοσιογράφους και ανθρώπους της
εξουσίας. Zει στη Λάρισα, μιλάει ελάχιστα δημοσίως και αποφεύγει να πλασάρει τη? σιωπή
του. H «Aγρύπνια» του ―ειδικώς το έξοχο ομότιτλο τραγούδι, στο οποίο ακούγονται θραύσματα
από αραβικά τραγούδια, τριζόνια, κλάματα μωρού, κιθάρες και φωνή― θα με συνοδεύει στα
ατελείωτα χιλιόμετρα προς την Iβηρική?_ Γ. T.