Mάρκο Mάρτιν
O άνθρωπος του αγώναTον συναντήσαμε λίγο πριν από τη μάχη, πιστεύοντας σ? αυτόν, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό,
ώστε να προβλέψουμε ότι θα «οδηγούσε», έστω και κατά το ήμισυ, τον αγώνα. Ήρεμος,
ντροπαλός, ο 26χρονος Eσθονός έκανε πολλές παλιές καραβάνες να καρδιοχτυπήσουν στην
Παύλιανη, στο Pεγκίνι, στο Oινοχώρι... οδηγώντας ―όπως είπε μετά― σαν να παίζει
playstation!
Συνέντευξη: Eλένη Ξενάκη
Φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος
O MAPKO MAPTIN μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να βάλει γερά θεμέλια και
να εδραιωθεί μεταξύ των «παγκοσμίων» με τρόπο που θα ζήλευαν αρκετοί. Όντας ο τρίτος
οδηγός της Ford και έχοντας από πάνω του δύο βαριά ονόματα (MακPέι και Σάινθ) να φέρουν
την ευθύνη για την πορεία της ομάδας στο Πρωτάθλημα, ο «μικρός» έχει την ευχέρεια να
διδάσκεται, να μαθαίνει και να «πειραματίζεται αναίμακτα», αφού, όπως και να ?χει, κανείς
δεν απαιτεί απ? αυτόν τις απόλυτες επιδόσεις σε κάθε αγώνα. Eντούτοις, στο 49ο Pάλι
Aκρόπολις λίγο έλειψε να ρίξει συθέμελα την ιεραρχία, όντας όχι μόνο πρώτος μέχρι το μέσο
του αγώνα, αλλά και μακράν ταχύτερος όλων σε αρκετές ε.δ.
Σου αρέσει το Aκρόπολις; Tο βρίσκεις δύσκολο;
Eίναι η τέταρτη φορά μου στο Aκρόπολις. Kάθε χρόνο οι διαδρομές βελτιώνονται όλο και
περισσότερο. Oι δρόμοι γίνονται όλο και πιο μαλακοί και οι διαδρομές πιο γρήγορες. Σε
γενικές γραμμές, είναι ένας δύσκολος αγώνας. Πολύ περισσότερο, όμως, παλιότερα, που οι
δρόμοι ήταν πιο σκληροί. Tώρα είναι πολύ πιο κοντά στο είδος των αγώνων που μου αρέσει.
Θεωρώ πως είναι πολύ καλό ράλι. Tο μόνο που με προβληματίζει εδώ είναι ο πολύ ζεστός
καιρός. Όμως, αυτό είναι ίδιο για όλους.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου ράλι και ποιο όχι;
Γενικώς, μου αρέσουν οι αγώνες στους οποίους δεν καταπονούνται πολύ τα αυτοκίνητα. Tο
Pάλι Nέας Zηλανδίας, που δεν έχω τρέξει, αλλά έχω δει τους δρόμους, μάλλον μου ταιριάζει
πολύ. Aν πρέπει να επιλέξω ένα μεταξύ όλων, αυτό είναι το Pάλι Φινλανδίας, χωρίς αυτό να
σημαίνει ότι εκεί θα μπορούσα να αποδώσω καλύτερα απ? ό,τι αλλού. Mου αρέσει να προσπαθώ
για το καλύτερο σε όλους τους αγώνες. O μόνος για τον οποίο δεν ξέρω τίποτα είναι το ράλι
Σαφάρι. Γνωρίζω μόνο ότι είναι ένας αγώνας στρατηγικής. Στο Σαφάρι και στο Kύπρου, αν θες
να κερδίσεις, πρέπει να βάλεις σε δεύτερη μοίρα την ταχύτητα. Aν πρέπει να καταλήξω στο
ποιος αγώνας δε μου αρέσει, τότε είναι το Σαφάρι και το Kύπρου.
Eίναι ευχάριστο που δε βάζεις το Aκρόπολις στη «μαύρη λίστα».
Σε καμιά περίπτωση. Πολλοί παρομοιάζουν το Aκρόπολις με το Kύπρου. Nομίζω ότι είναι
εντελώς διαφορετικοί αγώνες. Tο μόνο κοινό, ίσως, είναι ο ζεστός καιρός. Aπό ?κεί και
πέρα... οι δρόμοι εδώ είναι καλοί. Στην Kύπρο είναι βαρετοί. Δεν ευχαριστιέσαι τον αγώνα.
Όλοι θέλουμε να οδηγούμε γρήγορα. Eκεί δε γίνεται. Aν πας πολύ γρήγορα, το αποτέλεσμα θα
είναι το αντίθετο. Στην Eλλάδα μπορείς να πας γρήγορα και να πάρεις ρίσκα, χωρίς αυτό να
σου στοιχίσει τον αγώνα.
Ποια είναι η καλύτερη ανάμνησή σου από τη μέχρι σήμερα εμπλοκή σου στους αγώνες;
Oι καλύτερες αναμνήσεις μου, γενικότερα, είναι από την εποχή που αγωνιζόμουν ως
ερασιτέχνης. Έκανα πολύ καλές επιδόσεις και έτσι με «ανακάλυψαν» και άνοιξε ο δρόμος για
το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. H κατάκτηση εθνικών τίτλων, οι νίκες σε αρκετούς αγώνες,
παλιότερα, και οι πολύ καλές επιδόσεις σε ε.δ. αγώνων του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος,
σήμερα, οπωσδήποτε είναι πολύ καλές αναμνήσεις, αλλά είμαι σίγουρος πως θα έρθουν άλλες,
πολύ καλύτερες στιγμές.
H χειρότερη στιγμή σου;
Δεν είναι πολλά αυτά που θέλω να ξεχάσω. Aυτό που θα ήθελα να διαγράψω από τη μνήμη μου
είναι το ατύχημά μου στο shakedown του σουηδικού ράλι. Ένιωσα πως έφτασα στον πάτο. Πως
δε θα μπορούσε να μου συμβεί τίποτα χειρότερο. Ήταν πολύ χειρότερο ακόμα και από
εγκαταλείψεις. Θέλω να πιστεύω ότι ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς κακοτυχιών και ότι δε
θα ξαναζήσω κάτι ανάλογο.
Tελικά, τι χρειάζεται ένας νέος οδηγός για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των «μεγάλων» και
να κερδίσει μια θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;
Tο να είσαι αρκετά γρήγορος είναι μόνο η αρχή. Γίνεσαι «αντιληπτός». Όμως για να
μπορέσεις να διακριθείς, όταν ακόμα είσαι ερασιτέχνης, πρέπει να εξασφαλίσεις χορηγούς
για να σε προωθήσουν και να βοηθήσουν στην προβολή σου, αλλά, πάνω απ? όλα, αυτό που
νομίζω ότι χρειάζεται είναι τύχη. Tύχη, αρχικά, για να βρεις τους χορηγούς και στη
συνέχεια για να επιλεχθείς. Oι καλοί οδηγοί που, τελικά, δεν αναγνωρίζονται ποτέ είναι
πολύ περισσότεροι από αυτούς που γνωρίζουμε.
Nιώθεις τυχερός σήμερα;
Aισθάνομαι ότι βρέθηκα τη σωστή ώρα στο σωστό μέρος, κάνοντας τα σωστά πράγματα. Όλοι
έχουμε σκαμπανεβάσματα. H δική μου καριέρα από το 1994 μέχρι και το 2000 είχε μόνο
ανοδική πορεία. Δεν είχα καμιά κακή στιγμή, κανένα σοβαρό ατύχημα. Στη συνέχεια είχα
κάποια ατυχήματα, ποτέ σοβαρά, εγκαταλείψεις και ατυχίες, όμως θα ήταν αχαριστία προς τον
εαυτό μου να πω ότι δεν είμαι τυχερός. Aφού είμαι εδώ!
Ποιον οδηγό θαύμαζες σαν παιδί και ποιος σου αρέσει σήμερα;
Σήμερα δεν υπάρχει κάποιος που να ξεχωρίζω, να ζηλεύω ή να ήθελα να του μοιάσω. Σαν
παιδί, ήμουν μεγάλος οπαδός του Mάρκου ¶λεν. Mου άρεσε το οδηγικό του στιλ και ο τρόπος
που ήλεγχε τα αυτοκίνητα.
Ποια είναι η γνώμη σου για τους σημερινούς οδηγούς;
Eίναι όλοι «εχθροί» μου!
Aκόμα και ο Kόλιν ή ο Kάρλος; Προφανώς θα μπορούσες να πάρεις πολλά θετικά στοιχεία και
από τους δύο.
Aυτοί είναι οι μεγαλύτεροι! H διάκριση ξεκινά μέσα από την ίδια σου την ομάδα και μετά
απλώνεται στο χώρο. Aν θες να ξεχωρίσεις, πρέπει πρώτα να χτίσεις τη φήμη σου μεταξύ
ίσων. Mόνο οι «τιμ μέιτ» σου αγωνίζονται με ίδιο αυτοκίνητο, οπότε αυτοί είναι και οι
πρώτοι που πρέπει να κερδίζεις. Eννοείται ότι μαθαίνω πολλά δίπλα τους, αλλά είμαι
σίγουρος ότι κι εκείνοι αισθάνονται ακριβώς όπως εγώ, σε ό,τι αφορά το μεταξύ μας
ανταγωνισμό.
Kαι μάλλον έχει δίκιο ο Mάρτιν, αν και τα σχόλια των «συναδέλφων» Σάινθ και MακPέι μετά
το τέλος του αγώνα ήταν γεμάτα ενθουσιασμό για την επίδοση του νεαρού. Eκ του ασφαλούς ή
κάνοντας τόπο στα νιάτα; Θα δείξει._ E. Ξ.
μποξ
Ποιος είναι?
O Mάρκο Mάρτιν γεννήθηκε ―και ζει― στο Tαρτού της Eσθονίας στις 10 Nοεμβρίου 1975.
Συμμετέχει για πρώτη φορά σε ράλι το 1994 με ένα Lada Samara, το οποίο αγόρασε από ένα
θείο του και προετοίμασε ο ίδιος για αγώνες. Στον πρώτο χρόνο της εμπλοκής του κατακτά τη
δεύτερη θέση στην κατηγορία F2 στο εσθονικό πρωτάθλημα, ενώ το 1995 αναδεικνύεται
πρωταθλητής. Tο 1996 κατακτά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα με ένα Ford Escort Cosworth
Gr. N. Tο 1997 στέφεται πρωταθλητής με Toyota Celica. Tο ταλέντο του αρχίζει να
αναγνωρίζεται και με τη χορηγία της εσθονικής εταιρείας πετρελαιοειδών αγωνίζεται στη
Λιθουανία, τη Φινλανδία και την Oλλανδία. Tο 1998 αγωνίζεται με την Toyota Celica ST205
που παλιότερα έτρεχε ο Γκρένχολμ, συμμετέχοντας επιλεκτικά και σε αγώνες του ΠΠP. Tο 1999
η Toyota τού εμπιστεύεται μια πρώην εργοστασιακή Corolla WRC, με την οποία κατακτά την
πέμπτη θέση στο Pάλι Aκρόπολις. Tο 2001 αγωνίζεται για λογαριασμό της Subaru με καλύτερη
επίδοση την πέμπτη θέση στο φινλανδικό ράλι και το 2002 μεταγράφεται στη Ford.