Aντιλογισμοί
AντιλογισμοίΌλα έχουν ένα τέλος και η υπόθεση της «E. O. 17 Nοέμβρη» φαίνεται να έφτασε στο δικό της
ύστερα από 27 χρόνια ανεμπόδιστης δράσης ? Aυτό που δεν έχει (και δε θα έχει) είναι η
παρέλαση «ειδικών» στα παράθυρα των καναλιών και οι ερωτήσεις των δαιμόνιων ρεπόρτερ του
στιλ: «Πόσες γιάφκες ακόμα νομίζετε ότι διαθέτει η οργάνωση;» ? Aκόμα, δε θα τελειώσουν
οι δηλώσεις του στιλ «δεν μπορούν να πιστέψουν τα αφτιά/μάτια/πόδια/χέρια/πόδια τους
κτλ.» ή άλλες, όπως «τρομοκρατηθήκαμε», «τρομάξαμε», «πέσαμε απ? τον ουρανό», που
εκστομίζουν θλιβεροί «αυτόπτες μάρτυρες» ? Eρώτηση (αγράμματου) ρεπόρτερ σε «ειδικό», σε
παράθυρο: «Πώς βλέπετε το γεγονός ότι βρέθηκαν οπλισμένες γιάφκες;» ? H καφρίλα σε όλο
της το μεγαλείο ? Kάθε βράχος και πισίνα, κάθε χωράφι και βίλα. H Mύκονος απ? τον αέρα.
Eίχα την ευκαιρία να τη δω σε ένα, δυο εκπαιδευτικά ταξίδια που έκανα στο νησί με το
ελικόπτερο του παλιού μου φίλου Hλία Σοφιανού ? Ένα νησί όπου η αναλογία οικονομικών
μεταναστών και Eλλήνων είναι 2:1, με αποτέλεσμα, όπως λένε κάποιοι, να «κινδυνεύει» να
αποκτήσει... Aλβανό δήμαρχο ? Tι κάνει αυτό το πλήθος; Ό,τι δεν κάνει ο περιούσιος λαός
των Eλλήνων. Φτιάχνει τις βίλες και τις πισίνες και φροντίζει τους κήπους των «επωνύμων»,
μια και ο τοπικός πληθυσμός έχει προ πολλού πάρει διαζύγιο από τη χειρωνακτική εργασία ?
Aχ, αυτοί οι επώνυμοι. Φίσκα είναι το νησί, όχι επειδή είναι ωραιότερο απ? την ¶νδρο, την
Tήνο ή τη Σέριφο, αλλά επειδή εκεί πήγαν τα πρώτα ζόμπι του life style αλά ελληνικά, με
αποτέλεσμα να ακολουθήσει ο συρφετός που βλέπουμε να σείει τα οπίσθιά του σνιφάροντας
κόκα στα μπαρ και στις ντίσκο ? Έτσι, οι αληθινοί εραστές του νησιού, οι χαμηλού προφίλ
πολιτισμένοι, που «ανακάλυψαν» το νησί, ντρέπονται ακόμα και να μιλήσουν γι? αυτό ? Aκόμα
και ο πιο ωραίος τόπος μπορεί να μαγαριστεί απ? την παρουσία αυτής της κοινωνικής (;)
τάξης ? H Mύκονος δεν είναι το μόνο νησί στο οποίο οι μετανάστες θα κερδίσουν την...
τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν υπάρχει χωριό, κωμόπολη ή πόλη της Eλλάδας που να μην είναι
γεμάτη από ξένους ? Kαι αυτό, όπως έχει αποδείξει το αμερικανικό, γαλλικό, ακόμα και
αγγλικό παράδειγμα, δεν είναι κακό, γιατί στις χώρες αυτές όλοι ή σχεδόν όλοι είναι ίσοι
απέναντι στο Nόμο ? Σε χώρες σαν την Eλλάδα όμως, που, όπως τα περιφερειακά αεροδρόμια,
οι νόμοι «λειτουργούν» μόνο αν οι υπάλληλοι δεν πίνουν φραπόγαλο, η επέλαση των
οικονομικών μεταναστών θα σημάνει και το τέλος τους, και μαζί το τέλος πολλών...
επωνύμων! ? Έχετε προσέξει πόσοι δυστυχισμένοι αποβιβάζονται κάθε νύχτα στα νησιά του
Aιγαίου; Aπό εκατό μέχρι διακόσιοι τη φορά ? Έχετε ακούσει τους δαιμόνιους ρεπόρτερ των
καναλιών, όταν περιγράφουν τον τρόπο που το άγρυπνο Λιμενικό «συλλαμβάνει», ύστερα από?
ολονύκτιες έρευνες, τους εκατό ταλαιπωρημένους που τους έχουν φορτώσει σε κάποιο σκάφος
βάσει σχεδίου οι φίλοι μας οι Tούρκοι, ή όταν αποβιβάζονται σε κάποια βραχονησίδα ή
ερημική παραλία; ? Πώς όμως μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το τόσο σοβαρό πρόβλημα; Ένας
τρόπος είναι να στείλεις σκάφος και επιβάτες από κει που ήλθαν, δηλαδή στην Tουρκία. O
άλλος (ο σωστός) είναι να δεχτείς όσους μπορείς να απορροφήσεις ― και αυτό φαίνεται πως
άρχισε να γίνεται τελευταία ? Tι γίνεται από δω και πέρα; Tι άλλο από το να χαμογελάμε
συνεχώς, αφού θα μας φωτογραφίζουν εκατοντάδες κάμερες ― για το καλό μας, βέβαια.
Tα Πράγματα που Λένε και... Γράφουν
«... για ένα κομμάτι παράθυρο, για μια στιγμή ?δόξας? δικτυωμένου και κονέ που το έψαξε
το πράγμα κι αποφαίνεται βαρύγδουπες μπούρδες· μια αισχρή ανθρωποφαγία αποενοχοποιημένη,
όμως, ωσάν να νοιώθει ότι απευθύνεται σε μια κοινωνία καταδοτών· ότι κατευθύνει την κοινή
γνώμη μιας κοινωνίας έτοιμης να φάει ανθρώπους και να τη φάνε σκώληκες?
Aπ? το στόμα σου?»
ΣTAΘHΣ Σ., Eλευθεροτυπία, 09.07.02
Παιδική χαρά
«? Mπροστά σ? αυτό που σήμερα σιγοβράζει κάτω από την επιφάνεια η εξέγερση του ?60 θα
μοιάζει με παιδική χαρά?»
Tζον Nτένσμορ, των Doors στα «Aποτυπώματα» της Mαριάννας Tζιαντζή, Kαθημερινή, 07.07.02
Kινούμενη άμμος
«... Kαι είναι σχεδόν αόρατο πια, επειδή είναι τόσο κυρίαρχο, το ότι η διαρκής, ξέφρενη
κατανάλωση, η ψυχοθεραπεία με shopping, το κορφολόγημα προϊόντων και γκάτζετ είναι μια
μορφή υποδούλωσης. Eίναι μια ομοιόμορφη συμπεριφορά μιας ομοιόμορφης μάζας, που βουλιάζει
σταθερά στην κινούμενη άμμο μιας ?χλιδάτης φτώχειας?, μόνιμης, ενδημικής, δομικής. Aυτή η
νέα φτώχεια θα είναι το νέο ψυχοκοινωνικό περιβάλλον μας τα αμέσως επόμενα χρόνια?»
Nίκος Ξυδάκης, Kαθημερινή, 07.07.02