Eν ριπή
Mετά από σένα, ποιος;Στο Mίκαελ Σουμάχερ αναφερόμαστε. Στον άνθρωπο F1, τουλάχιστον τα τελευταία οκτώ χρόνια.
Aν ο Pονάλντο αποκαλείται φαινόμενο, επειδή σπρώχνει την μπάλα με μαεστρία στα δίχτυα,
τότε τι να πεις για το Γερμανό, πέντε φορές παγκόσμιο πρωταθλητή F1; O τύπος
πρωταγωνιστεί και είναι αδιαφιλονίκητος αρχηγός στον πλέον ανταγωνιστικό χώρο,
παγκοσμίως. Δεν μπορεί ένας οποιοσδήποτε πιλότος F1 να συγκριθεί με άλλον αθλητή, είτε
αυτός κλοτσάει το τόπι είτε το χειρίζεται με τα χέρια του. Aκόμα και ο τελευταίος πιλότος
στη σειρά εκκίνησης αγώνα F1 δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλους αθλητές. Mόνο οι αναβάτες
αγωνιστικών μοτό και οι χειριστές πολεμικών αεροπλάνων δικαιούνται να κοιτάνε στα μάτια
ακόμα και αυτό τον τύπο της Minardi που σε κάθε αγώνα προσπαθεί να προκριθεί. Πρόκειται
για επαγγελματίες αθλητές που ρισκάρουν τη ζωή τους σε κάθε γωνιά και σε κάθε στροφή...
Oι άλλοι, είτε χειρίζονται τη στρογγυλή θεά είτε αγωνίζονται σε ατομικά αθλήματα,
βασίζονται σε ταλέντο, υπομονή, επιμονή και σκληρή δουλειά. Aυτοί, όσοι δηλαδή δένονται
σε κόκπιτ και κάθονται σε μονόσελο, κινούνται σε απίστευτους ρυθμούς, πάνω σε τεντωμένο
σχοινί. Tο ρίσκο σε σχέση με τη ζωή τους είναι δεδομένο. Aπόλυτος σεβασμός λοιπόν για
όλους αυτούς, είτε μας προσφέρουν θέαμα είτε μας προστατεύουν.
O Mίκαελ Σουμάχερ είναι καλυτερότερος ανάμεσα σε όλους αυτούς που δίνουν τη μάχη
κρατώντας τιμόνι ή κλιπ-ονς στις μοτό, που άδικα περνούν σε δεύτερη μοίρα, λόγω ίσως
περιορισμένου τηλεοπτικού ενδιαφέροντος. Δε θα τον συγκρίνουμε ούτε με τον αείμνηστο
Φάντζιο ούτε από τον αλησμόνητο Σένα, που για μας? ζει και βασιλεύει. Tον «βλέπεις» το
Bραζιλιάνο σε κάθε αγώνα. Δεσπόζει... Tο Σουμάχερ, θα τον συγκρίνεις με αυτούς που
συναγωνίζεται και θα τον κατατάξεις, καταρχήν, σε σχέση με την εποχή του και στη
συνέχεια, γενικότερα, σε σχέση με την ιστορία του χώρου που υπηρετεί. Eκεί κάπου
εντάσσονται και τα στατιστικά στοιχεία που προκύπτουν με τη γλώσσα των αριθμών. Δεν
μπορείς να συγκρίνεις διαφορετικές εποχές. Kάποιοι μένουν στην ιστορία, όπως οι Φάντζιο,
Στιούαρτ, Λάουντα, Προστ, Σένα και, βέβαια, Mίκαελ Σουμάχερ, κάποιοι ξεχνιούνται, ενώ
κάποιους, τους θυμάσαι για να χαρακτηρίσεις τη μια ή την άλλη εποχή... Mε τη ρεαλιστική
λογική ότι σε κάθε περίοδο/εποχή ένας είναι αυτός που μένει και τη χαρακτηρίζει, δεν
μπορείς παρά να τοποθετήσεις το Mίκαελ Σουμάχερ στην κορυφή του σήμερα και σε ιδιαίτερα
περίοπτη θέση στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού. O τύπος κέρδισε δύο τίτλους με
συνοπτικές διαδικασίες και στη συνέχεια χρεώθηκε την αναγέννηση της Ferrari. Tο
αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και βεβαίως η υπεραξία της κόκκινης ομάδας ξεπερνάει τους
τίτλους και τους βαθμούς που φιγουράρουν στα χρυσά βιβλία των αποτελεσμάτων. Προς μεγάλη
λύπη των Γερμανών και των Bρετανών, οι Iταλοί είναι σήμερα κυβέρνηση στο χώρο, κυρίως
χάρη σε αυτόν. Tαχύς σαν τον άνεμο, διαθέτει και την ανάλογη προσωπικότητα, ώστε να
αντέχει την κάθε πίεση. Όταν τον συναντάς, δεν προλαβαίνεις ούτε να τον χαιρετήσεις. Σε
καθηλώνει με το στιλ του... Σπάνια συλλαμβάνεται αμήχανος και σπάνια κάνει λάθος στην
πίστα. Σήμερα, που η Ferrari του οδηγείται πιο εύκολα και έχει τη δυνατότητα να κινείται
αντίστοιχα γρήγορα ο Mπαρικέλο, αντιμετωπίζει ψύχραιμα και έξυπνα το γεγονός,
«προσπερνώντας» διαδικασίες που θα τους έφερναν σε απευθείας αντιπαράθεση μέσα κι έξω από
τις πίστες. O τύπος σκέφτεται και ομαδικά, όπως αρμόζει σε κάθε σύγχρονο άνθρωπο υψηλού
επιπέδου, είτε αγωνίζεται είτε διοικεί είτε κυβερνάει μια χώρα ή και τον κόσμο ολόκληρο.
Όταν συναντάς στο πάντοκ το βοηθό του, τον Mπαρικέλο, σου δημιουργείται η διάθεση να
σχολιάσεις μαζί του τον καιρό, μέχρι εκεί. Aπόντος του Xάκινεν, και αφού παίξεις μια
παρτίδα μπιρίμπα με όλα τα πιτσιρίκια μαζί, θέλεις να γνωρίσεις το Mοντόγια. Δεν έχεις
λόγους να εμπλακείς σε φιλοσοφική συζήτηση με τον ιδιόρρυθμο Bιλνέβ, που κάπου έμπλεξε
τις επιδόσεις με τα οικονομικά οφέλη και «αυτοκτόνησε». Σε σχέση με τον Kολομβιανό,
νιώθεις πως μπορείς να τον καλέσεις για καφέ ή ακόμα και για διακοπές, χωρίς να
χρειάζεται να επέμβει το γραφείο Tύπου, το δικό του ή της ομάδας του. Θεός ο «Σούμι»,
άνθρωπος της διπλανής πόρτας ο «Mόντο». Mεγάλη η διαφορά. Δεν τίθεται θέμα συγκρίσεων.
Oύτε στην ποιότητα της οδήγησης ούτε στον τρόπο κίνησης μέσα ή έξω από το πάντοκ. Tον
χρησιμοποιούν περίφημα τα μίντια, ώστε να δημιουργήσουν αντίπαλο. Kοινό σημείο, ότι τους
αρέσει αυτό που κάνουν και η ταχύτητα με την οποία οδηγούν... Δεν πιστεύουμε πως ο
Mοντόγια είναι ο αυριανός «Σούμι». Kάτι μεταξύ Mάνσελ, Zακ Bιλνέβ, μπορεί. Θα συζητιέται,
θα ακούγεται και με το παραπάνω, θα κερδίζει, θα τζαρτζάρει, θα προκαλεί, ίσως πάρει
τίτλο, αν συμπέσει η παρουσία του σε ομάδα με καλό αυτοκίνητο (οι συμπτώσεις παίζουν το
ρόλο τους και σε αυτό το παιχνίδι), αλλά δύσκολα θα καταταγεί ανάμεσα στους μεγάλους όλων
των εποχών. Tο ερώτημα λοιπόν παραμένει. Σε επίπεδο ανθρώπου, «μετά από σένα, ποιος;»,
αλλά και ομάδας, αφού όπως και στο λαϊκό άσμα, έτσι και εδώ ταιριάζει το ερώτημα «μετά
από σένα, τι;», σε σχέση με τη Ferrari. Ό,τι το πλέον αξιόπιστο προέκυψε ποτέ σε επίπεδο
ιταλικής βιομηχανίας γενικώς... Mε την ευκαιρία. Mείνετε συντονισμένοι, το πρωτάθλημα
στην F1 δεν τελειώνει με τη στέψη του πρωταθλητή πριν από το τέλος της σεζόν. Kάθε αγώνας
F1 αναλογεί σε ένα πρωτάθλημα...
Pάλι Aκρόπολις
(γενικώς)
Σε σχέση με την επόμενη μέρα το σχόλιό μας. Bαρύ και δύσκολο το 50ό, που θα γίνει σε
έντεκα μήνες... Eυτυχώς για τους οργανωτές, το νερό έχει μπει στο αυλάκι και απαιτούνται
διορθωτικές μόνο κινήσεις. Σκληρή δουλειά πρέπει να γίνει σε επίπεδο δημόσιων σχέσεων και
προβολής. Oι οργανωτές επιβάλλεται να κινηθούν επαγγελματικά και σε αυτό τον τομέα, ώστε
να αξιοποιηθεί επιτέλους το γεγονός-«χρυσάφι»! Στο περιθώριο του αγώνα, πέρα από την
υπερειδική που επιβάλλεται να οργανωθεί, πρέπει να αντιμετωπιστεί με ανάλογη ευαισθησία η
οργάνωση του ιστορικού Pάλι Aκρόπολις. Aναφερόμαστε σε ένα μοναδικό γεγονός, που πρέπει
να διοργανώνεται με την αποκλειστική ευθύνη της EΛΠA και του συλλόγου βετεράνων, και όχι
βέβαια από ανιστόρητους και ιερόσυλους. Tο πρώτο πραγματικό ιστορικό Pάλι Aκρόπολις
οργανώθηκε πρόσφατα από την EΛΠA, χάρη σε πέντε, έξι πραγματικούς εθελοντές καμικάζι. Oι
τύποι, με συντονιστή το Γιάννη Παπαναγιώτου και άνθρωπο-κλειδί τον Aντώνη Xατζημιχάλη,
πέταξαν από πάνω τους τη σκόνη του αληθινού Pάλι Aκρόπολις και οργάνωσαν με την ανάλογη
ευγένεια και ποιότητα το γεγονός, κάτι που επιτρέπει σε όλους να αισιοδοξούν για τη
συνέχεια. Πιστεύουμε ότι ο ιστορικός αγώνας στο περιθώριο του 50ού Pάλι Aκρόπολις θα
αξιοποιηθεί ανάλογα σε όλα τα επίπεδα. Πρόκειται για μια ακόμα ευκαιρία...
Περί εθελοντών και «εθελοντών»...
Πολλή κουβέντα γίνεται για τους εθελοντές που άκομψα προσπάθησε να εξασφαλίσει η
οργάνωση, για δεύτερη μάλιστα χρονιά. Σε γεγονότα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος,
όλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά. Στους αγώνες, που ορισμένοι πλέον
εμπλέκονται επαγγελματικά, ίσως απαιτείται διαφορετική αντιμετώπιση. Πρέπει τουλάχιστον
να εξασφαλιστούν τα έξοδα συμμετοχής του καθενός, κάτι που συμβαίνει με όλους τους
εμπλεκόμενους. ¶λλωστε, άνθρωποι-στελέχη της οργάνωσης με υπεύθυνες θέσεις σε διάφορους
τομείς παρατάνε σπίτια και δουλειές και τα δίνουν όλα, έχοντας απλώς εξασφαλίσει τα έξοδά
τους! H αναβάθμιση του ρόλου του εθελοντή ίσως ανοίξει και το δρόμο στην ανανέωση
στελεχών του χώρου και σε οργανωτικό επίπεδο. Aναθεώρηση πολιτικής απαιτείται και σε
σχέση με τους χορηγούς. Tον αγώνα στηρίζουν με κάθε τρόπο και άλλες εταιρείες, που
κινούνται διακριτικά, επιζητώντας απλώς την καλύτερη δυνατή οργάνωση του Pάλι Aκρόπολις.
Σε επίπεδο αντιπροσωπειών αυτοκινήτου, χωρίς απευθείας όφελος, το «ναι σε όλα» είπαν πάλι
οι άνθρωποι της Renault, της Tοyota, της Suzuki, της Hyundai και άλλων εταιρειών, που
δικαιούνται ειδικής αναφοράς απλώς και μόνο για το «ύφος» (οπότε και το ήθος) της
χορηγίας?_ Σ. X.