Eφημερίδα - Mέρος 1ο
Κοινός εχθρός
«?Έλληνες και Αρμένιοι έχουμε έναν κοινό εχθρό?, λέει ο Αρχηγός των Ελληνικών Ενόπλων
Δυνάμεων. Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ της Ελλάδας, Λεωνίδας Αντωνακόπουλος, αφίχθη χθες στο Ερεβάν
(πρωτεύουσα της Αρμενίας), στο πλαίσιο τριήμερης επίσημης επίσκεψης».
Τίτλος και υπότιτλος στην εφημερίδα Baku Today, 3/9/2003, Αζερμπαϊτζάν
(Σημ.: Το Αζερμπαϊτζάν διάκειται εχθρικά απέναντι στη γείτονα Αρμενία. O πληθυσμός του
είναι κατά βάση μουσουλμανικός.)
Μουσείο Ακρόπολης:
Έλληνες υπέρ της Βρετανίας, Βρετανοί υπέρ της Ελλάδας
«Το όνειρο (των Ελλήνων) είναι η εξασφάλιση της επιστροφής των Ελγίνειων μαρμάρων από το
Βρετανικό Μουσείο. (...) Παραδόξως, όσοι υποστηρίζουν το νέο μουσείο, κατηγορούνται ότι
κατέστρεψαν πολλές αρχαιότητες κατά την κατασκευή του. Η θορυβώδης καμπάνια για την άμεση
διακοπή όλων των εργασιών καθοδηγείται από επιφανείς Έλληνες αρχαιολόγους, πολιτικούς και
κατοίκους του Μακρυγιάννη.
?Νιώθω απαίσια όταν κοιτάω εκεί και βλέπω μηχανές και γερανούς να καταστρέφουν έναν
αρχαίο τόπο. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι απίστευτο?, λέει ο Γιώργος Παπαθανασόπουλος,
πρώην διευθυντής του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακρόπολης.
?Η κυβέρνηση, ιδίως το υπουργείο Πολιτισμού, παραβιάζει το νόμο, όχι μόνο τον ελληνικό,
αλλά και τους διεθνείς που προστατεύουν τους αρχαιολογικούς χώρους όλου του κόσμου?, λέει
ο πολιτικός της αντιπολίτευσης, Πέτρος Τατούλης.
Οι υποστηρικτές του μουσείου χαρακτηρίζουν ανοησίες αυτές τις κατηγορίες: ?Το μεγαλύτερο
μέρος αυτών που ξεθάφτηκαν θα παραμείνουν in situ στο ισόγειο του μουσείου?, λέει ο
Ντέιβιντ Χιλ της βρετανικής επιτροπής για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. ?Ό,τι
βρέθηκε σκόρπιο στο έδαφος ή ανασκάφηκε έχει καταγραφεί σε κατάλογο, έχει συντηρηθεί και
θα είναι στο νέο μουσείο. Καμία από τις αρχαιότητες δε θα χαθεί, ούτε θα καταστραφεί?».
Richard Galpin, BBC News, 18/8/2003
Σπουδή περί τομάτας
«Πριν από χρόνια, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι, καθώς θα μεγάλωνα, ποτέ μα ποτέ δε θα
έλεγα ότι, παλιά, το φαγητό ήταν πιο νόστιμο. Όπως αυτή η ιδέα ότι τα καλοκαίρια ήταν πιο
ζεστά πενήντα χρόνια πριν ? τι ψέμα! Όμως, οι ντομάτες πραγματικά είχαν καλύτερη γεύση
παλιότερα.
Αυτές που αγοράζουμε στη Βρετανία δείχνουν υπέροχες ? τέλεια στρογγυλές, τέλεια κόκκινες,
και επιπλέον, μ? αυτό το απομεινάρι πρασινάδας που δείχνει ότι δήθεν είναι γινωμένες στον
αγρό, κάτι που γεμίζει το στόμα όταν το λες, αλλά όταν το γεύεσαι, σου θυμίζει χαρτί
τουαλέτας μουλιασμένο σε χλιαρό νερό!
Οι Έλληνες, ωστόσο, έχουν την απάντηση. Παράγουν ντομάτες ?άσχημες?, κακοσχηματισμένες,
με περίεργους χρωματισμούς και σε γενικές γραμμές με παράξενη όψη που θα απορρίπτονταν
από όλα τα βρετανικά σουπερμάρκετ. Όμως, οι ελληνικές ντομάτες έχουν μια ειδική αρετή:
γεύση. Ίσως το μάθημα να είναι ότι όσο πιο άσχημο τόσο πιο νόστιμο το φαγητό».
Gavin Esler, The Scotsman, 19/8/2003
(Σημ.: O Γκάβιν Έσλερ είναι παρουσιαστής στην τηλεοπτική εκπομπή του BBC2, «Newsnight».)
Ελληνομπαχαμέζοι
«Την Πέμπτη 28 Αυγούστου, είχα την ξεχωριστή ευχαρίστηση να πάρω συνέντευξη από τον κ.
Themelis Louis, έναν Ελληνομπαχαμέζο τζέντλεμαν (παραλίγο να γράψω μεγιστάνα), που είναι
πιο... Μπαχαμέζος από ό,τι εγώ, με την έννοια ότι οι γονείς του και οι παππούδες του
έθρεφαν και έντυναν τους Μπαχαμέζους, προ ογδοντακονταετίας τουλάχιστον, προμηθεύοντάς
τους ψωμί και γλυκά μέσω των δημοφιλών φαγάδικων της Bay Street και πουλώντας παπούτσια
και άλλα είδη πρώτης ανάγκης στους μοδάτους συμπολίτες μας.
Ιστορικά, οι Ελληνες ήρθαν στις Μπαχάμες κατά κύματα: 1840, 1883, 1910, 1920 και πάει
λέγοντας. Οι πρώτοι έποικοι προέρχονταν από την Κάλυμνο. Αρχικά, είχαν σκοπό να
αναπτύξουν το εμπόριο των σφουγγαριών, αλλά, όπως ακόμα και τα παιδιά ξέρουν, στις
Μπαχάμες, τα σφουγγάρια επλήγησαν από μια αρρώστια, κι έτσι, αντίο, σπογγαλιεία.
Αυτό δεν αποθάρρυνε την ελληνική κοινότητα. Όπως οι Λιβανέζοι, οι Σύριοι και οι Κινέζοι,
έτσι και οι Έλληνες ασχολήθηκαν με το χώρο του φαγητού, μέχρι που όλα τα αξιοπρεπή
κεντρικά εστιατόρια και οι υπηρεσίες εστίασης του αεροδρομίου κατέληξαν σε ελληνικά
χέρια. Οι Έλληνες κάνουν παρέα, αλληλοϋποστηρίζονται επαγγελματικά, αποταμιεύουν, δεν
τους αρέσει η επίδειξη, είναι προσγειωμένοι και αφοσιωμένοι πάντα στην οικογένειά τους».
Kermit Fernander, Nassau Guardian, 1/9/2003
+
Tα φιλέτα της Ιερουσαλήμ
[ξένη δημοσίευση*]
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
Ενημέρωση από αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών ασφαλείας, περιλαμβανομένων των
επικεφαλής διοικητών του Σιν Μπετ και της Μοσάντ .
Επίδειξη από στρατιώτες των ισραηλινών ένοπλων δυνάμεων, που αναλαμβάνουν σε μυστική
αποστολή να δολοφονήσουν Παλαιστίνιους τρομοκράτες και να διεισδύσουν σε βάθος στα
αραβικά εδάφη.
Παρακολούθηση της δίκης τρομοκρατών της Χαμάς σε ισραηλινό στρατοδικείο.
Συζητήσεις με ¶ραβες πράκτορες του Ισραήλ, που διεισδύουν στις τρομοκρατικές οργανώσεις
(Παλαιστινίων) και παρέχουν σε πραγματικό χρόνο πληροφορίες.
Εντατικές και επιτόπιες ξεναγήσεις στις στρατιωτικές θέσεις της πρώτης γραμμής, στους
συνοριακούς ελέγχους και στις βάσεις των υπηρεσιών πληροφοριών.
Πτήση με μικρά αεροπλάνα πάνω από τη Γαλιλαία (εννοεί πάνω από τα παλαιστινιακά εδάφη!),
κρουαζιέρα με φεγγαρόφωτο στη λίμνη Κινερέτ, μπάρμπεκιου στην ύπαιθρο και ένα παραδοσιακό
Σαμπάτ, με θέα τα πλούσια θρησκευτικά και ιστορικά θαύματα της παλιάς πόλης της
Ιερουσαλήμ.
Συμμετοχή:
Ημερομηνίες: Κυριακή 3 Νοεμβρίου ? Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2003
Διάρκεια: 8 ημέρες
Κόστος: 1.480 δολάρια, με την υποχρέωση δωρεάς 500-5.000 δολαρίων στο Κέντρο
Δεν περιλαμβάνονται τα αεροπορικά εισιτήρια μετάβασης στο Ισραήλ.
Επισκεφθείτε τη διεύθυνση: http://www.israellawcenter.org/mission.shtml.
*
Δεν πρόκειται για αστείο, ούτε για παραλήρημα αντιεβραϊκής προπαγάνδας. Είναι πέρα για
πέρα αληθινό. Τι είναι; Διαφήμιση τουριστικού «πακέτου» για τους Εβραίους του εξωτερικού!
Ο τίτλος και το κείμενο είναι λέξη προς λέξη μεταφρασμένα - οι υπογραμμίσεις δικές μας.
Το «πακέτο» διαφημίζεται στην ηλεκτρονική έκδοση της εγκυρότατης ισραηλινής εφημερίδας
Ha?aretz.
[ΚΟΝΤΡΕΣ ΣΤΟ ΙΝDYMEDIA]
Το ΚΚ Ιράκ στην κυβέρνηση
Πώς συμβιβάζεται η αμερικανική κατοχή στο Ιράκ με τη συμμετοχή των κομμουνιστών στο
25μελές συμβούλιο διακυβέρνησης; Ήδη από τις πρώτες μέρες της πτώσης του Σαντάμ,
κυκλοφόρησε η επίσημη εφημερίδα του Ιρακινού ΚΚ, ο Δρόμος του Λαού. Σε κύριο άρθρο της,
στις 10 Μαΐου, η εφημερίδα αναφέρει (τα αποσπάσματα προέρχονται από το ελληνικό
Indymedia): «...Με την κατάρρευση του τυράννου και του καθεστώτος του, εκπληρώθηκαν οι
προσδοκίες της συντριπτικής πλειοψηφίας του ιρακινού λαού. Ήταν, λοιπόν, φυσιολογικό που
ο λαός δε στενοχωρήθηκε για την πτώση και την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος και
δεν έχυσε δάκρυα για τη μοίρα τους!»
Η στάση αυτή βραχυκυκλώνει μεγάλο μέρος της ελληνικής Aριστεράς: ο μεν Ριζοσπάστης
προτιμά να μη δημοσιεύει αποσπάσματα του Δρόμου του Λαού, το δε ΚΚΕ δηλώνει ντροπαλά πως
εκφράζει τις επιφυλάξεις του και, ακόμα περισσότερο, τις ανησυχίες του για τη στάση του
ΚΚ Ιράκ. Και, στο Indymedia, Έλληνες ορθόδοξοι κομμουνιστές ή απλώς ορκισμένοι
αντιαμερικανοί καταγγέλλουν το «ξενόφερτο, ξενόδουλο, πρακτόρικο ΚΚΙ, πέμπτη φάλαγγα των
ΗΠΑ». Στην πραγματικότητα, το ΚΚ Ιράκ υπήρξε επί δεκαετίες θύμα διωγμών από το καθεστώς
του Σαντάμ. Εξόριστοι Iρακινοί κομμουνιστές που κατέφυγαν στη χώρα μας είχαν καταγγείλει
σε ανύποπτο χρόνο τη βαρβαρότητα του καθεστώτος. Πάντως, το ΚΚΙ τάχθηκε εναντίον της
εισβολής, υπέρ της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων και της διενέργειας ελεύθερων
εκλογών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Τι συμβαίνει τελικά; «Το Ιρακινό ΚΚ βρίσκεται στο pay
book των ΗΠΑ», όπως βεβαιώνει η μια πλευρά στο Indymedia, ή έχει δίκιο ένας άλλος χρήστης
που αναρωτιέται: «Μήπως οι Iρακινοί κομμουνιστές ξέρουν καλύτερα από εμάς εδώ;»
Ποιος θέλει το spam;
Ευρωαμερικανικός πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη για τα ανεπιθύμητα e-mail, τα spam, όπως
είναι γνωστά στους χρήστες του Ίντερνετ. Η Ε.Ε. πρόκειται μέσα στον Οκτώβριο να
αποφασίσει την απαγόρευση αποστολής διαφημιστικών e-mail χωρίς την άδεια του παραλήπτη.
Για να λειτουργήσει βέβαια αυτό το μέτρο, θα πρέπει το ίδιο να κάνουν και οι υπόλοιπες
χώρες. Κι ενώ έχει εξασφαλιστεί η συμμετοχή των περισσότερων χωρών, η αμερικανική
κυβέρνηση απάντησε αρνητικά. Το επιχείρημά της; Η απαγόρευση αποστολής διαφημιστικών
e-mail παραβιάζει την... ελευθερία έκφρασης.
[ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ]
Μετά το Ιράκ, τι; Η Ανταρκτική!
Τι κοινό έχουν το Ιράκ και η Ανταρκτική; Πρώτον, και τα δύο έχουν πετρέλαιο. Δεύτερον,
μετά το Ιράκ, οι ΗΠΑ φαίνονται διατεθειμένες να καταλάβουν και την Ανταρκτική...
H Ανταρκτική είναι κυριολεκτικά η τελευταία άγρια περιοχή του πλανήτη. Όμως, πολύ
σύντομα, ένα πρότζεκτ των ΗΠΑ ίσως δώσει τέλος σ? αυτή την απομόνωση. Μέχρι το τέλος του
2004, ο πρώτος μόνιμος δρόμος προς το Νότιο Πόλο θα είναι γεγονός. Το Traverse Highway
είναι ένας οδικός άξονας 1.600 χλμ. που θα ενώνει την ακτή με τον Πόλο, διασχίζοντας -από
πάνω- τις πλεούμενες πλατφόρμες του Ρος. Το σημαντικό για τους Aμερικανούς είναι ότι μ?
αυτό τον τρόπο θα ενωθούν οδικά οι δύο βάσεις τους: η βάση McMurdo (που είναι ταυτόχρονα
στρατιωτική και επιστημονική) και η Amundsen-Scott (ή αλλιώς The Dome, δηλαδή Ο Θόλος),
που βρίσκεται ακριβώς πάνω στο γεωγραφικό Νότιο Πόλο.
Όταν το έργο τελειώσει, υπολογίζεται ότι ο δρόμος θα είναι ανοιχτός 100 μέρες το χρόνο,
λόγω καιρικών συνθηκών. Η απόσταση μεταξύ των δύο σημείων θα καλύπτεται μέσα σε δέκα
μέρες, αφού τα οχήματα θα κινούνται με μέγιστη ταχύτητα 15 χλμ/ώρα.
Παρά την εκ των πραγμάτων αραιοκατοίκηση της ηπείρου (12.000 τουρίστες και 4.000
επιστήμονες κάθε χρόνο, αλλά μόνο μία χιλιάδα κατά τη διάρκεια του χειμώνα), το
οικοσύστημα έχει ήδη υποφέρει αρκετά. Aπό τον 19ο αιώνα, λόγω της εντατικής αλιείας, η
φώκια και η φάλαινα κινδύνεψαν με εξαφάνιση. Σήμερα, η παρουσία των επιστημονικών
εργαστηρίων αφήνει πίσω της χιλιάδες τόνους μεταλλευτικά και χημικά απόβλητα.
Στο μεγαλόπνοο σχέδιο των ΗΠΑ αντιδρά πρώτη η Greenpeace, που θεωρεί μεγάλο τον κίνδυνο
μόλυνσης από τα καύσιμα σε περίπτωση ατυχήματος, σε οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής.
Ίσως, όμως, ο πραγματικός κίνδυνος να μην είναι μόνο περιβαλλοντικός. Ο Ρόμπερτ Σουάν, ο
πρώτος άνθρωπος που έφτασε με τα πόδια και στους δύο Πόλους, δηλώνει στη σουηδική
εφημερίδα Dagens Nyheter: «Οι δρόμοι επιτρέπουν τον απεγκλωβισμό. Όμως, ποιος μπορεί να
εγγυηθεί ότι αυτό δε θα καταλήξει στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων; Και τι θα συμβεί
αν οι Αμερικανοί υποστηρίξουν ότι ο δρόμος τούς δίνει το δικαίωμα να εξορύξουν
πετρέλαιο;»
Η λακωνική Συνθήκη της Ανταρκτικής (1959), θεωρητικά, τους κόβει την... όρεξη, αφού
απαγορεύει κάθε στρατιωτική δραστηριότητα και εδαφική διεκδίκηση. Επιπλέον, το Πρωτόκολλο
της Μαδρίτης, του 1991, απαγορεύει την εκμετάλλευση των μεταλλευτικών και πετρελαϊκών
πηγών για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Oι HΠA θα σεβαστούν τα «χαρτιά», σε μια εποχή που η
υπερδύναμη δείχνει να μην υπολογίζει και πολύ τις διεθνείς δεσμεύσεις, ενώ επενδύει στη
γεωστρατηγική σημασία της Ανταρκτικής;
16 Αυγούστου
Ο Ιντί Αμίν Νταντά, ο αποκαλούμενος «χασάπης της Αφρικής», πρώην δικτάτορας της Ουγκάντα,
πεθαίνει στη Σαουδική Αραβία σε ηλικία 78 ετών.
18 Αυγούστου
Σε πόλεμο συμφερόντων αποδίδουν τα δημοσιεύματα για την ασφάλεια των Ολυμπιακών κύκλοι
του «2004». Καβγάς για 50 εκατ. ευρώ, λένε οι φιλύποπτοι.
19 Αυγούστου
Μακελειό στη Βαγδάτη. Αυτοκίνητο-βόμβα σκοτώνει 23 άτομα στο κτίριο της αποστολής του
ΟΗΕ. Ανάμεσά τους και ο επικεφαλής της αποστολής, Σέρτζιο Bιέιρα ντε Μέλο.
20 Αυγούστου
Έπειτα από δεκαπέντε χρόνια, δόθηκε ένα τέλος στο θρίλερ των χωματερών της Αττικής. Τρεις
ΧΥΤΑ σε Φυλή, Γραμματικό και Κερατέα.
21 Αυγούστου
Σάλος στη Γαλλία. Πάνω από 10.000 τα θύματα από τον καύσωνα. Μέτρα υπόσχεται ο Γάλλος
πρόεδρος.
Αλλαγές και παραιτήσεις. Κόσμος πάει κι έρχεται κατακαλόκαιρο στα κανάλια. Στον Alpha, η
έλευση του Ν. Χατζηνικολάου προκάλεσε την αποχώρηση του Σ. Θεοδωράκη, ο οποίος είχε
αναλάβει διευθυντής μόλις πριν από ένα μήνα.
22 Αυγούστου
Πάρτι στη Σοφοκλέους, με το γενικό δείκτη να ξεπερνά το ψυχολογικό όριο των 2.300
μονάδων.
ΕΛΑ: πέντε παραπέμπονται για να δικαστούν, με ελάχιστα στοιχεία.
25 Αυγούστου
Στροφή στις σχολές που προσφέρουν επαγγελματική αποκατάσταση δείχνουν οι ?απογειωμένες-
βάσεις για την εισαγωγή σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ.
Διπλή βομβιστική επίθεση με 46 νεκρούς στην Ινδία. Θρησκευτικές οργανώσεις πίσω από το
μακελειό.
26 Αυγούστου
Απόφαση-κόλαφος για τον εισαγγελέα Εφετών. Ελεύθερος ο Αν. Παπαναστασίου, κατηγορούμενος
στη δίκη της 17Ν, με απόφαση του Συμβουλίου Εφετών.
27 Αυγούστου
«Αγκάθι» με το Φιντέλ Κάστρο. Ψάχνει λύση η κυβέρνηση για να τον καλέσει στους
Ολυμπιακούς.
28 Αυγούστου
Τρόμος από μπλακ άουτ στο Λονδίνο. Χιλιάδες Λονδρέζοι αποκλείστηκαν στο μετρό.
30 Αυγούστου
Ζωντάνεψαν μνήμες στον κρανίου τόπο της Μακρονήσου οι συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη.
Με μια μεγάλη βολή στα 66,52 μ., η Μιρέλα Μανιάνι παίρνει το χρυσό μετάλλιο στον
ακοντισμό, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στο Παρίσι.
1η Σεπτεμβρίου
Μέτρα για την πάταξη της κερδοσκοπίας. Με απόφαση του υφυπουργού Ανάπτυξης Κίμωνα
Κουλούρη, η πατάτα μπαίνει στη διατίμηση!
2 Σεπτεμβρίου
«Πακέτο» για ανατροπή του πολιτικού κλίματος εξαγγέλλει ο πρωθυπουργός, με σαράντα
οικονομικά μέτρα που καλύπτουν ολόκληρο το κοινωνικό φάσμα. Μεταξύ άλλων, προβλέπει και
μείωση έως 43% του φόρου ταξινόμησης των Ι.Χ. Αισιοδοξία στο κυβερνητικό επιτελείο,
θετική αντίδραση της ΓΣΕΕ και επικριτικά σχόλια από την αντιπολίτευση.
3 Σεπτεμβρίου
Δίνεται στην κυκλοφορία η Περιφερειακή Υμηττού. Θα εξυπηρετεί σαράντα με πενήντα χιλιάδες
αυτοκίνητα ημερησίως, βελτιώνοντας την κατάσταση σε Μεσογείων και Κηφισίας.
4 Σεπτεμβρίου
Με την απολογία του Α. Γιωτόπουλου, περατώνεται η ακροαματική διαδικασία της δίκης για τη
17Ν. Ο «Λάμπρος» -κατά το κατηγορητήριο- αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, αλλά και την κατ?
αντιπαράσταση εξέταση με τον Π. Τσελέντη.
Σε ηλικία 85 ετών πεθαίνει ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Δικηγόρος, πολιτικός, μαχητικός και
οξύς, είχε την ικανότητα να «πιάνει» το λαϊκό αίσθημα.
Και άλλη απώλεια. Ο Ηλίας Πετρόπουλος, ο συγγραφέας του «Ρεμπέτικου» και πολλών άλλων
βιβλίων, ο άθεος, ο αθυρόστομος, ο αυτοεξόριστος, ο αεικίνητος, «έφυγε» στα 75 του στο
Παρίσι.
5 Σεπτεμβρίου
Μυρίζει εκλογές. Προεκλογικές ομιλίες στη Θεσσαλονίκη (ο Κ. Σημίτης παρουσίασε στη ΔΕΘ το
«πακέτο» παροχών) και τη Χαλκίδα (σε συγκέντρωση με μετακινήσεις οπαδών μίλησε ο Κ.
Καραμανλής).
6 Σεπτεμβρίου
(Και) πολιτική κρίση στη Μέση Ανατολή. Ο πρωθυπουργός της παλαιστινιακής αρχής υποβάλλει
παραίτηση, η οποία γίνεται δεκτή από τον πρόεδρο Αραφάτ. Οι Ισραηλινοί εκτοξεύουν
πυραύλους κατά του ηγέτη της Χαμάς.
7 Σεπτεμβρίου
«Του Διακογιάννη η φωνή» και πάλι στην ΕΡΤ. Τη νέα τηλεοπτική σεζόν, ο Γιάννης
Διακογιάννης θα συμμετέχει στις εκπομπές και τις μεταδόσεις των αναμετρήσεων του
Champions League από τη ΝΕΤ.
8 Σεπτεμβρίου
Την ένταξη στο σχέδιο πόλης 200.000 αυθαιρέτων προαναγγέλλει η υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Βάσω
Παπανδρέου. Προϋπόθεση, η κατοικία να μη βρίσκεται σε χαρακτηρισμένο κοινόχρηστο χώρο,
δηλαδή σχολείο, πλατεία, πάρκο, δρόμο κτλ.
9 Σεπτεμβρίου
Τραγωδία στον Έβρο. Eίκοσι έξι λαθρομετανάστες πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να περάσουν
τα ελληνικά σύνορα.
Μοίρασε ισόβια ο εισαγγελέας κ. Λάμπρου στη δίκη της 17Ν. Και πάνω στην πρεμούρα του,
ξέχασε και μερικούς.
10 Σεπτεμβρίου
Δολοφονείται στη Στοκχόλμη η Σουηδή υπουργός Εξωτερικών ¶ννα Λιντ. Ο θάνατος τη βρήκε σε
κατάστημα όπoυ είχε πάει για ψώνια, χωρίς συνοδεία σωματοφυλάκων.
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΣΠΙΔΕΣ]
Αγαπάς την πατρίδα σου; Απόδειξη!
Aμερικανοί πολίτες πήγαν στο Ιράκ λίγο πριν από τον πόλεμο για να σταθούν στυς Iρακινούς
ως «ανθρώπινες ασπίδες». Μερικοί απ? αυτούς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, όταν
συνειδητοποίησαν ότι το καθεστώς του Σαντάμ τους χρησιμοποιούσε για λόγους προπαγάνδας.
Όμως, όταν γύρισαν στη χώρα τους, η μητέρα-πατρίδα τούς περίμενε στη γωνία. Διώχθηκαν
ποινικά, με πρόστιμα και φυλάκιση μέχρι δώδεκα χρόνια. Ποιο ήταν το αδίκημά τους; Η
παραβίαση των κυρώσεων κατά του Ιράκ. Σύμφωνα με το αμερικανικό εμπάργκο, μετά τον Πόλεμο
του Κόλπου, απαγορεύτηκε κάθε οικονομική ή εμπορική συναλλαγή με τη χώρα. Οι «παραβάτες»
καλούνται να πληρώσουν 10.000 δολάρια και, αν δε συμμορφωθούν, απειλούνται με φυλάκιση
και κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων. Επιπλέον, η εφορία τούς ζητά να
καταγράφουν αναλυτικά τις συναλλαγές τους επί ιρακινού εδάφους, με συνημμένες τις
σχετικές... αποδείξεις!
Να πώς απάντησε στην εφορία η Φέιθ Φίπιντζερ (συνταξιούχος δασκάλα, που πήγε στο Ιράκ ως
«ανθρώπινη ασπίδα»), σύμφωνα με τους Νew York Times:
«Αγόρασα ρύζι, αυγά και χουρμάδες. Α, μην το ξεχάσω, αγόρασα και ένα ποτήρι καταπληκτικό
ιρακινό τσάι με ζάχαρη και κάτι πεντανόστιμα κεμπάπ από πωλητές του δρόμου. Αλλά γι?
αυτά, δεν έχω αποδείξεις...»
[ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ]
ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ: ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ
Ώστε οι Αυστραλοί συνωμοτούν εναντίον μας, σαμποτάρουν την Ολυμπιάδα της Αθήνας, επειδή
?λέει- δεν παίρνουν έργα... Και τότε, τι είναι αυτά τα 120 εκατ. δολάρια;
Την ίδια ώρα που στην Ελλάδα σκιαμαχούσαμε με τους εχθρούς του έθνους, τα αυστραλιανά
ΜΜΕ, με ημερομηνία 2 Σεπτεμβρίου 2003, ανέφεραν ότι επτά αυστραλιανές εταιρείες έχουν ήδη
κερδίσει συμβόλαια για να παρέχουν στους Ολυμπιακούς του 2004 εμπορεύματα, εξοπλισμό και
υπηρεσίες αξίας πάνω από 120 εκατ. δολάρια!
Η «επιτυχία» ήρθε έπειτα από τριετείς προσπάθειες του Γραφείου εκπροσώπησης των
αυστραλιανών επιχειρήσεων στην Αθήνα, Austrade. Την αποκάλυψη έκανε ο υπουργός Εμπορίου
της Αυστραλίας Μαρκ Βέιλ, επισημαίνοντας ότι μόνο απ? αυτά τα συμβόλαια οι εξαγωγές της
Αυστραλίας προς την Ελλάδα θα διπλασιαστούν, «προσκομίζοντας οφέλη για την οικονομία,
εξασφαλίζοντας άνοιγμα στις τοπικές αγορές εργασίας και προοπτικές για είσοδο άλλων
εταιρειών στις διεθνείς αγορές».
Και για του λόγου το αληθές, ορίστε οι τρεις πιο μεγάλες παραγγελίες:
Εταιρεία / Έδρα Αντικείμενο Συμβόλαιο
Concept Sports / Μελβούρνη Δικαιώματα merchandising 100 εκατ. δολάρια
Sportsworks Υπηρεσίες φιλοξενίας, διαμονής 15 εκατ. δολάρια
TAFE Global / Σίδνεϊ Εκπαίδευση 80.000 ατόμων (προσωπικό Ολυμπιακών και εθελοντές) --
εκατ. δολάρια
[ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΑΛΟΠ]
«Thanks, Τζορτζ. Αλλά, τώρα, δίνε του!»
Πρόκειται για το πρώτο γκάλοπ που έγινε στο μεταπολεμικό Ιράκ, γι? αυτό και είναι τόσο
σημαντικό. Παρά τις εύλογες επιφυλάξεις για την αξιοπιστία του (σχετικά με το ποιος το
έκανε και πώς), τα αποτελέσματα δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας σε κανέναν, ούτε σ?
αυτούς που στοιχημάτιζαν ότι ο λαός του Ιράκ βρίσκεται στο πλευρό του Σαντάμ ούτε σ?
αυτούς που πίστευαν ακράδαντα ότι οι Αμερικανοί αντιμετωπίζονται από τους Ιρακινούς ως
απελευθερωτές. Το γκάλοπ πραγματοποιήθηκε από το ινστιτούτο YouGov, για λογαριασμό του
βρετανικού (συντηρητικού) περιοδικού Spectator και του Channel 4, με δείγμα 798 Ιρακινούς
από διαφορετικές θρησκευτικές κοινότητες και κοινωνικές ομάδες.
1. Πιστεύετε ότι ο πόλεμος των ΗΠΑ και της Βρετανίας εναντίον του καθεστώτος του Σαντάμ
Χουσεΐν ήταν δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος;
Δικαιολογημένος 50%
Αδικαιολόγητος 27%
Δεν απάντησαν 23%
2. Ποιο ήταν το πρωταρχικό αίτιο του πολέμου;
Τα αποθέματα πετρελαίου 47%
Βοήθεια στο Ισραήλ 41%
Απελευθέρωση από τη δικτατορία 23%
3. Πότε ήταν καλύτερη η ζωή;
Πριν από τον πόλεμο 47%
Μετά τον πόλεμο 32%
4. Πότε να φύγουν οι Αμερικανοί;
Αμέσως 13%
Σε μερικούς μήνες 20%
Σε ένα χρόνο 25%
Σε μερικά χρόνια 31%
16 Αυγούστου ? 15 Σεπτεμβρίου 2003
19/8 Ο βομβιστής της Βαγδάτης -4
30/8 Μακρόνησος 2003 +3
2/9 «Πακέτο» Σημίτη 0
3/9 Περιφερειακή Υμηττού +2
9-10/9 Αγόρευση Λάμπρου -2
10/9 Φόνος στη Στοκχόλμη -3
10/9 Χάρτα σύγκλισης 0
11/9 Απέλαση Αραφάτ -3
11/9 Ήττα στο μπάσκετ -2
ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
*** Μην πυροβολείτε τον ΟΗΕ. Χάθηκαν οι αμερικανικοί (και βρετανικοί) στόχοι; *** Της
δικαιοσύνης ήλιε νοητέ. Τα όνειρα παίρνουν την εκδίκησή τους. *** Πάρτι με ξένα κόλλυβα.
Κόλλυβα με ξένα δανεικά. Αυτοκίνητα με... ξένες πινακίδες.*** Δίνουν περιφερειακούς μήπως
πάρουν καμιά περιφέρεια. Κάτι ήξερε ο Μαυρογιαλούρος. *** Αγόρευση εισαγγελέα για τη 17Ν.
Της δικαιοσύνης ήλιε... ανόητε. *** Αυτός ψήφισε όχι με μαχαίρι. Φόνος ή φ(θ)όνος; *** Τα
ίδια ξένα κόλλυβα σε άλλη συσκευασία. *** Το πιάσαμε το ισραηλινό σχέδιο. Θα τους
απελαύνουν έναν έναν, και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα. *** Και δεύτερο έγκλημα στη
Στοκχόλμη. Εθνική Ελλάδος, γεια σου...
[ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ-ΚΡΗΣΦΥΓΕΤΟ]
Τρεις βαρόνοι και μια κηδεία στη βόρεια Κύπρο
«Ο Στάνλεϊ ήταν ένας αξιαγάπητος παρίας. Απλώς ήταν επιρρεπής στο σφάλμα, κάθε φορά που
εγεννάτο ζήτημα χρημάτων».
Μ? αυτά τα λόγια, ο αιδεσιμότατος της αγγλικανικής εκκλησίας αποχαιρέτησε τον εκλιπόντα
Στάνλεϊ Ράνκιν. Ήταν μια ασυνήθιστη κηδεία, ενός Βρετανού φυγόδικου κακοποιού που
δολοφονήθηκε από ένα συμπατριώτη του στη βόρεια Κύπρο.
Ο ίδιος ο Ράνκιν αυτοπροσδιοριζόταν αλλιώς: περηφανευόταν ότι ήταν ένας από τους τρεις
πιο καταζητούμενους της Βρετανίας και έλεγε ότι λάτρευε τη βόρεια Κύπρο για τις ευκαιρίες
στο λαθρεμπόριο τσιγάρων και στο ξέπλυμα χρήματος που πρόσφερε. Ο Ράνκιν, πρώην
νταλικέρης, είχε 20ετές ποινικό μητρώο, πλούσιο σε κλοπές και απάτες. Όταν το 1996
συνελήφθη από την αστυνομία του Λονδίνου, βρέθηκαν στην κατοχή του πλαστές υποσχετικές
επιταγές αξίας 2,5 εκατ. ευρώ.
Το περιστατικό αυτό, όμως, δεν είναι διόλου ασυνήθιστο στο ψευδοκράτος. Η βόρεια Κύπρος,
γράφει η Helena Smith στην εφημερίδα Guardian, έχει αποκτήσει τη φήμη μιας γωνίας
επίγειου παραδείσου. Το γεγονός ότι δεν υφίσταται σύμβαση έκδοσης με το Ηνωμένο Βασίλειο
έχει ωθήσει πολλούς κακοποιούς να αναζητήσουν καταφύγιο εκεί. Ακόμη και οι βρετανικές
διπλωματικές πηγές παραδέχονται την παρουσία τουλάχιστον είκοσι Βρετανών υπηκόων,
κακοποιών διάφορων διαμετρημάτων, στη βόρεια Κύπρο, που μοιράζουν το χρόνο τους ανάμεσα
σε κλαμπ, καζίνα και ταβέρνες. Οι μισοί απ? αυτούς είναι Tουρκοκύπριοι που γεννήθηκαν στο
Λονδίνο και ελέγχουν την αγορά της ηρωίνης στη Βρετανία.
Στην έπαυλη δίπλα στο Ράνκιν, κατοικούσε ένας κολλητός του, ο Μπράιαν Μπρένταν Ράιτ. Οι
ντόπιοι λένε ότι οι δύο παλιόφιλοι έκαναν παρέα, έτρωγαν και έπιναν συχνά στην ορεινή
Λάπιθο. Ο Ράιτ, δημιουργός μιας αυτοκρατορίας διακίνησης ναρκωτικών που εκτεινόταν από
την Αυστραλία έως την Αμερική, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νησί μόλις πέρσι. Το 1999,
εκδόθηκε διεθνές ένταλμα για λογαριασμό του, μετά την εξάρθρωση της μεγαλύτερης
επιχείρησης εμπορίου ηρωίνης στην ιστορία της Βρετανίας. ¶λλοι τα καταφέρνουν καλύτερα. Ο
40χρονος Γκάρι Ρομπ, άλλος περιβόητος έμπορος ναρκωτικών, έβγαλε βορειοκυπριακό
«διαβατήριο» και ζει πλέον μια ήσυχη οικογενειακή ζωή στο νησί.
Για χρόνια, το ψευδοκράτος έμοιαζε το τέλειο κρησφύγετο για τους Βρετανούς φυγόδικους
εγκληματίες. Τώρα, μετά το φόνο του Ράνκιν, πολλοί απ? αυτούς έχουν χάσει τον ύπνο τους.
[BRAZIL 2003]
849 σκλάβοι λιγότεροι!
Η εκλογή του στην προεδρία της Βραζιλίας είχε προκαλέσει ρίγη χαράς στους κατατρεγμένους
της μεγάλης αυτής χώρας και τρόμου στους ισχυρούς γαιοκτήμονες.
Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά, ο Λουίς Ιγνάτσιο ντα Σίλβα, γνωστός ως Λούλα, παρά τις
δυσκολίες, δικαιώνει την πλειοψηφία του λαού που στο πρόσωπο και στην παράταξή του έχει
επενδύσει όλα τα όνειρά της. Μια σημαντική του επιτυχία, η απελευθέρωση 849 σκλάβων,
πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα διεθνή ΜΜΕ.
Η δουλεία τυπικά καταργήθηκε στη χώρα αυτή το 1888, υπολογίζεται, ωστόσο, ότι ακόμη και
σήμερα, γύρω στα 25.000 άτομα ζουν σε συνθήκες που δεν απέχουν απ? αυτή. Κατά κανόνα,
δουλεύουν σε φυτείες στις περιοχές γύρω από τον Αμαζόνιο, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες,
υπό την απειλή όπλων. Η κατάργηση της δουλείας είναι από τις πρώτες προτεραιότητες του
Λούλα, έργο καθόλου απλό, καθώς οι μεγάλοι γαιοκτήμονες που τη συνεχίζουν έχουν ισχυρές
διασυνδέσεις.
Αλλά και γενικότερα το έργο του Λούλα είναι πολύπλοκο: από τη μια, έχει στόχο να μειώσει
την ψαλίδα των κοινωνικών ανισοτήτων (πάνω από το 50% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο
της φτώχειας) και, από την άλλη, θέλει να δώσει ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη. Όλα αυτά,
τη στιγμή που η χώρα έχει ένα δυσβάσταχτο εξωτερικό χρέος. Επιπλέον, μη διαθέτοντας
απόλυτη πλειοψηφία, στηρίζεται στη σύμφωνη ψήφο του Kέντρου, που δεν είναι πάντοτε
διατεθειμένο να δεχθεί τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις.
[ΑΥΤΟΨΙΑ ΣΤΑ ΓΚΕΤΟ]
Σιδηρούν ευρωπαϊκό παραπέτασμα
Τούρκος συγγραφέας επισκέπτεται την Ελλάδα και χώνει το νυστέρι του στα γκέτο των
μεταναστών.
To Σεπτέμβριο του 2002, ο συγγραφέας Μπεχζάντ Γιαγκμαϊάν ταξίδεψε από την Τουρκία στην
Ελλάδα παρακολουθώντας τα καραβάνια των μεταναστών από τις χώρες της Μέσης Ανατολής
(Ιράν, Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν) στον παράδεισο της Ε.Ε.
Από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στα νησιά του Αιγαίου και από ?κει στο γκέτο της Πάτρας, ο
συγγραφέας περιγράφει την Οδύσσεια των μεταναστών προς την υποτιθέμενη Εδέμ: αστρονομικές
αμοιβές στους λαθρεμπόρους, ναρκοπέδια και βάλτοι στον Έβρο, τρικυμίες πάνω σε
καρυδότσουφλα στο Αιγαίο, βαρβαρότητα από τις ελληνικές αρχές και εξαθλίωση στα γκέτο των
ελληνικών πόλεων, όπως η «ολυμπιακή» Πάτρα. Αφήνουμε ένα κομμάτι από τη διήγησή του να
ξετυλιχτεί, όπως δημοσιεύτηκε στην ανεξάρτητη αμερικανική επιθεώρηση Counterpunch:
Η ιστορία του Κένεθ
«Γνώρισα τον Κένεθ σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Σόφια, τέλη Οκτωβρίου του 2002.
Νεαρός από τη Νιγηρία, πέρασε κάμποσα σύνορα για να φτάσει στη Βουλγαρία. Καλοσυνάτος και
μόνιμα χαμογελαστός, μου μίλησε για τις ελπίδες και τα όνειρά του, έκανε αστεία, πόζαρε
στην κάμερα και με συνόδευε παντού για να με προστατεύσει από απρόβλεπτους κινδύνους.
Πέντε μέρες αργότερα, στα βουνά ανάμεσα στη Βουλγαρία και την Ελλάδα, το μακρύ ταξίδι του
Κένεθ έλαβε τέλος. Παγιδεύτηκε σε μια χιονοθύελλα και θάφτηκε μαζί με τα όνειρά του κάτω
απ? το χιόνι. Οι φίλοι του τον άφησαν πίσω για να σώσουν τις δικές τους ζωές. Έκλαψα στην
ιστορική Ακρόπολη των Αθηνών. [?] Ο Κένεθ πέθανε, πολλοί άλλοι, όμως, επιβιώνουν στο
ταξίδι μέχρι την Ελλάδα, μόνο για να ανακαλύψουν στην Ε.Ε. μια φρίκη που δεν είχαν
φανταστεί. [?]
Στη μετά την 11η Σεπτεμβρίου Ευρώπη, η Ελλάδα είναι ο ?πορτιέρης? της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι Ιρανοί, οι Κούρδοι του Ιράκ και οι Αφγανοί πηγαίνουν στο λιμάνι της Πάτρας, βασική
πύλη προς την Ιταλία και περιοχή των πιο κατάφωρων παραβιάσεων των ανθρώπινων
δικαιωμάτων, κακοποιούνται από τους κομάντος (έτσι αποκαλούν τους άντρες των αρχών
ασφαλείας), κρατούνται κάτω από υποτυπώδεις συνθήκες διαβίωσης και τους απαγορεύεται να
φύγουν από την Ελλάδα».
Στο γκέτο της Πάτρας
«Οι Αφγανοί της Πάτρας ζουν στα κέιμεχ (η σκηνή στα φαρσί), σπίτια από χαρτόκουτα και
πλαστικά, σε άδεια οικόπεδα, στο λιμάνι. Ο Αχμέντ ζει σε ένα μικρό κέιμεχ μαζί με άλλους
πέντε. Δραπέτευσε από το Αφγανιστάν όταν ήταν 7 ετών, έζησε δύο δεκαετίες στο Ιράν και
μετά πήγε στην Τουρκία, ελπίζοντας να βρει μια πατρίδα. Ο Αχμέντ είναι άπατρις. Έπειτα
από είκοσι χρόνια, οι ιρανικές αρχές τον θεωρούν Αφγανό, ενώ οι Αφγανοί, Ιρανό. Έδωσε
όλες του τις οικονομίες σε έναν Αφγανό λαθρέμπορο, ο οποίος τον κορόιδεψε και τον άφησε
ταπί στην Κωνσταντινούπολη. Δύο χρόνια μετά, ο Αχμέντ κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα.
Περνά τη μέρα του πίσω από το φράχτη -τις χοντρές σιδερόβεργες που προστατεύουν το λιμάνι
από ανεπιθύμητους εισβολείς- και ονειρεύεται την ημέρα που θα βρεθεί από την άλλη πλευρά,
σε ένα πλοίο που να πηγαίνει βόρεια.
Ο φράχτης φρουρείται από τους κομάντος και ελέγχεται από τους λαθρεμπόρους από το
Αφγανιστάν και το Ιράκ. Υπάρχουν επτά πύλες. Οι Κούρδοι ελέγχουν τις τέσσερις και οι
Αφγανοί τις δύο. Υπάρχει και μία ελεύθερη πύλη, όπου οι κομάντος έχουν το γραφείο τους.
Εκτός από τους εξαθλιωμένους Ιρανούς, κανείς δε διανοείται να αποδράσει απ? αυτήν. Οι
λαθρέποροι αποσπούν απλώς χρήματα από όποιον θέλει να περάσει στην Ιταλία. Από την έβδομη
πύλη, οι ταξιδιώτες είναι στο έλεος των κομάντος. [...] Ο Μοχάμεντ, μαζί με άλλους
τριάντα πέντε Ιρανούς, ζει σε ένα διώροφο εγκαταλελειμμένο κτίριο. Για τουαλέτα
χρησιμοποιούν το μπάνιο στο σιδηροδρομικό σταθμό, καίνε ξύλα στον πρώτο όροφο, βράζουν
νερό και πλένονται κάθε τόσο στην ύπαιθρο. Eλλείψει ηλεκτρισμού, έκατσα σε ένα δωμάτιο με
τέσσερα κεριά και άκουσα ιστορίες απογοήτευσης, ντροπής και αστυνομικής αγριότητας.
Φωτογράφισα τους μώλωπες στο σώμα του Χαμίντ. Συνελήφθη σε μια αποτυχημένη απόπειρα
διαφυγής στην Ιταλία. Ούρλιαζε και ικέτευε έλεος επί μία ώρα, μου είπαν μάρτυρες. Έπειτα
από έντεκα προσπάθειες, ο Μεχράν έχει αποδεχτεί ότι θα ζήσει επ? αόριστον στην Πάτρα.
Ύστερα από τόσο ξύλο, φοβάται να πλησιάσει το φράχτη. [...] ?Ποτέ δε θα ξαναγίνουμε
φυσιολογικοί?, μου λέει ο 23χρονος Ιρανός, πριν πάρω το λεωφορείο για την Αθήνα.
Καλωσήλθατε στη γη του Πλάτωνα, στην Ευρώπη της νέας χιλιετίας».
Behzad Yaghmaian, Counterpunch