Pέα Bιτάλη
A, ρε άτιμο σύστημα!«... όταν, τέλος πάντων, φτάνει η ρημάδα η ώρα σου, ακούς κατάπληκτος: ?Mισό λεπτό, γιατί
έπεσε το σύστημα?...»
EINAI μερικές καταστάσεις απόλυτης καθημερινής τρέλας που, ωστόσο, τις έχουμε συνηθίσει
και μέρα τη μέρα τις θεωρούμε και απολύτως φυσιολογικές. Όπως, για παράδειγμα, το σύστημα
της παιδείας μας και ο τρόπος επιλογής των σπουδών. Συναντάω συχνά πρωτοετείς. «Έμαθα,
παιδί μου, ότι πέρασες στο Πανεπιστήμιο. Μπράβο σου! Τι σπουδάζεις;» «Ωκεανολόγος, κυρία
Ρέα» «Μωρέ, μπράβο! Πρέπει να τον είχες μεγάλο μεράκι τον ωκεανό!» «Εγώ; Καθόλου. Απλώς
εκεί πέρασα, κι αφού πέρασα, θα πάω και βλέπουμε. Μπορεί να μου αρέσει...» Kαταλάβατε
τώρα τα κουφά του συστήματος... Σπουδές σαν το μουρουνόλαδο που μας έδιναν μικρά. Κλείσε
τα ματάκια σου, φάε και λίγη φλούδα μανταρίνι, και άι στην ευχή... Ποτέ δε θα χωνέψω το
πώς κυριολεκτικά σκορπούν στον αέρα την πρώτη ύλη της δυναμικότητας της νεολαίας μας. Με
πόσο τεράστια επιπολαιότητα κακομοιριάζουμε τη φούρια των νέων και τους εμβολιάζουμε τη
δημοσιοϋπαλληλική ραστώνη, ψυθυρίζοντάς τους συνωμοτικά στο αυτί: «¶ραξε, μεγάλε!»
Αμ, το άλλο το κουφό... ¶σχετο, που λέει και ο Λαζόπουλος, με το προηγούμενο θέμα, αλλά
δεν μπορώ να μην το αναφέρω στη συλλογή των My Greek Fat κουφών... Πας στην τράπεζα, τρως
μια ουρά κατακέφαλα, υπομένεις, τραβάς κι έναν καβγά με τον εξυπνάκια που χώνεται μπροστά
σου ?«μια ερώτηση μόνο να κάνω»-, και όταν, τέλος πάντων, φτάνει η ρημάδα η ώρα σου,
ακούς κατάπληκτος: «Mισό λεπτό, γιατί έπεσε το σύστημα». Κι αναρωτιέμαι τι είναι, τελικά,
αυτό «το σύστημα». Γιατί μου φαίνεται ότι, όπως έχουν οι Σκοτσέζοι το τέρας του Λοχ Nες,
εμείς έχουμε «το σύστημα». Περιμένεις, λοιπόν, ως μ... το σύστημα και ξαφνικά σου λένε:
«Eντάξει, ήρθε το σύστημα. Πείτε μου γρήγορα τι θέλετε». Kαι οοοοοοοοπ! «Έσβησε πάλι το
σύστημα. Eίναι φορτωμένο, φαίνεται. Α, να το, να το, ήρθε πάλι». Τέτοια μάχη με το
σύστημα ούτε ο Κουφοντίνας! Κι είναι να μη σου πάρει τον αέρα το άτιμο, γιατί προχθές,
για παράδειγμα, υπάλληλος τραπέζης μου είπε: «Γυρίστε πίσω μια σελίδα, γιατί το σύστημα
έφαγε μερικές γραμμές». Εν ολίγοις, τα πράγματα όσο πάνε και χοντραίνουν! Αρχίζει και
τρώει και γραμμές. Σκέψου τι μας περιμένει ακόμα. Και σπάω το μυαλό μου: πώς γίνεται και
σε τόσες συναλλαγές με τράπεζες στο εξωτερικό δεν έχω ακούσει ποτέ «I am sorry, but the
system fell down». ¶ρα πρέπει να έχει να κάνει μόνο με το κλίμα το δικό μας. Ούτε τα
έρημα τα computer, εν ολίγοις, δεν μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα σ? αυτό τον τόπο. Α,
ρε άτιμο σύστημα!_ P. B.