Θέμος Aναστασιάδης
Η πτώση του Τείχους του Αίσχους«... Τι να την κάνεις την ελευθερία, άμα δεν έχεις φράγκο; Ή, για να το πούμε αλλιώς, για
δες καιρό που διάλεξαν να τα κάνουν προσιτά!...»
ΣAXΛAMAPA αυτό που λένε ότι κάθε άνθρωπος έχει την τιμή του. Για την ακρίβεια, μπορεί να
?χει πολλές, ανάλογα με την περίπτωση και τη ζήτηση. Αλλά κι αυτοί που λένε ότι η
συνείδησή τους δεν είναι «προς πώληση» κρίνονται μόνο όταν υπάρχει προσφορά για να
εξαγορασθούν. Αν δε σου ?χει γίνει ποτέ πρόταση διαφθοράς, τι μας παριστάνεις, τον
«υπεράνω»; Στη Διεθνή Έκθεση Aυτοκινήτων, πάντως, βρήκα τουλάχιστον δέκα λόγους για να
ξαναπουλήσω την ψυχή μου στον Εωσφόρο. «Θεέ μου, τι φτιάχνεις εσύ όταν έχεις κέφια!»
σκέφτομαι για τα ζωντανά μοντέλα που παρουσιάζουν τα άλλα μοντέλα, που φτιάχνει ο
άνθρωπος, όταν έχει και κέφια και λεφτά - καθότι το τζάμπα, το φθηνό και το «αφαιρετικό»
καταλήγουν μονίμως στη μιζέρια. Αν είχε επικρατήσει, δηλαδή, οριστικά ο υπαρκτός
σοσιαλισμός, σε εκθέσεις δε θα βλέπαμε αυτοκίνητα... Τα ζώα μπορεί να περνούσαν για να
χαζέψουν πώς ήταν κάποτε οι άνθρωποι και πώς κατάντησαν.
Αρκετά, όμως, με τα φιλοσοφικά. Το γεγονός ότι πια, ακόμα και στην Ελλάδα, μπορείς να
?χεις τρίλιτρο αυτοκίνητο χωρίς να θεωρείσαι Ωνάσης είναι τόσο μεγάλο επίτευγμα όσο η
πτώση του Tείχους του Αίσχους στο Βερολίνο! Εμείς, οι παλιοί, που ζήσαμε την εποχή όπου
κάποιοι ηλίθιοι πολιτικοί είχαν κάνει τα... 1300άρια να κοστίζουν όσο οι λιμουζίνες και
τα 1600άρια να θεωρούνται Ferrari, το βλέπουμε σαν κοσμογονία. Mε τα λεφτά που μέχρι πριν
από δυο, τρία χρόνια έπαιρνες δίλιτρο χωρίς φουλ εξοπλισμό, τώρα μπορείς να ?χεις 3.200
κυβικά, τετρακίνηση ή ό,τι άλλο ζητά ο οργανισμός σου.
Βέβαια, υπάρχει ένα πρόβλημα ανάλογο μ? αυτό που αντιμετώπισαν τα θύματα του κομμουνισμού
αμέσως μετά την κατάρρευσή του. Τι να την κάνεις την ελευθερία, άμα δεν έχεις φράγκο; Ή,
για να το πούμε αλλιώς, για δες καιρό που διάλεξαν να τα κάνουν προσιτά! Έτσι κατάντησαν
στο λαθρεμπόριο τα Ρωσόπουλα και στην πορνεία οι Ουκρανές. Εμείς όμως, που δεν έχουμε να
πουλήσουμε τίποτα πια στο Διάβολο -γιατί τα πήρε όλα κι έφυγε-, τι κάνουμε; Να, το βρήκα!
Μειώνουμε το στεγαστικό και παίρνουμε τους πέντε δρόμους με τετρακόσιους ίππους._ Θ. A.