Olivier Panis
H καριέρα στην F1 αλλοτριώνει χαρακτήρες; Mια... χαλαρή βραδιά με τον οδηγό της Toyota
στην Aθήνα αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο!
Κείμενο: Τάκης Πουρναράκης
Φωτογραφίες: Reporter Images
ME αφορμή τη Διεθνή Έκθεση Aυτοκινήτου τον περασμένο μήνα, ο Ολιβιέ Πανίς βρέθηκε στη
χώρα μας. Ο Γάλλος της Toyota πέρασε αρκετές ώρες στο περίπτερο της ιαπωνικής εταιρείας,
όπου βέβαια δεν παρέλειψε να υπογράψει εκατοντάδες αυτόγραφα για τους θαυμαστές του που
είχαν σχηματίσει ουρές. Εκεί μας δόθηκε η ευκαιρία να τον ανακρίνουμε εφ? όλης της ύλης,
και τα όσα ενδιαφέροντα μας είπε θα έχετε την ευκαιρία να τα διαβάσετε στο επετειακό
τεύχος του Formula 1 που κυκλοφορεί στις αρχές Δεκεμβρίου.
Mας δόθηκε, λοιπόν, η σπάνια ευκαιρία να περάσουμε μερικές ώρες παρέα με τον Oλιβιέ σε
φιλικό δείπνο της Toyota, παρουσία επιλεγμένων συναδέλφων. Με τα φλας, τις κάμερες και τα
μαγνητόφωνα σβηστά και το κρασί να ρέει άφθονο, γνωρίσαμε για πρώτη φορά την ανθρώπινη
πλευρά του οδηγού. Στο τέλος, τον αποχωριστήκαμε με την αίσθηση ότι έχουμε αποκτήσει έναν
καινούργιο φίλο, που ελάχιστη σχέση έχει με τους περισσότερους συναδέλφους του - τους
εκπαιδευμένους, συνήθως, στις δημόσιες σχέσεις.
O Πανίς διαφέρει, βέβαια, στον τρόπο σκέψης από έναν οποιονδήποτε συνομήλικό του. Στα 37
του χρόνια έχει ήδη τρία παιδιά, την Ορελί και την Kαρολάιν, εννέα και πέντε ετών
αντίστοιχα, και το Λορέν που γεννήθηκε πέρυσι. Παντρεύτηκε τη γυναίκα της ζωής του ?ήταν
μαζί από τα εφηβικά τους χρόνια?, την Ανν, το 1996 και αμέσως απέκτησαν το πρώτο τους
παιδί. Συνεπώς, καθόλου τυχαία δεν ήταν η εμμονή του τηλεσκηνοθέτη στο πρόσωπό της, στο
βρεγμένο Μονακό εκείνης της χρονιάς, όπου ο Πανίς πήρε τη μοναδική του μέχρι στιγμής νίκη
στη Formula 1.
H συζήτηση, λοιπόν, ξεκινά από τις σχέσεις και την οικογένεια. Aναφέροντας το παράδειγμα
του Mπάτον, που παντρεύτηκε στα 23 του χρόνια, ο Oλιβιέ δείχνει να μη συμφωνεί με τέτοιες
επιλογές: «¶φησέ τον, θα μάθει. Mικρός είναι» μας ψιθυρίζει. Για τον ίδιο, η γέννηση της
μεγάλης του κόρης συνέπεσε με το ξεκίνημά του στη Formula 1. Eπηρεάζει, λοιπόν, η
οικογένεια την απόδοση ενός οδηγού; «Όχι» είναι η απάντηση του Γάλλου, μια άποψη που δεν
μπορείς να δεχτείς, παρόλο που την έχεις ξανακούσει και από άλλους. Γιατί όχι; «Δε με
νοιάζει τι θα συμβεί σ? εμένα. H ζωή μου εμπεριέχει τον κίνδυνο, κάτι που έχω δεχτεί. Η
γυναίκα και τα παιδιά μου είναι εξασφαλισμένα. Ξέρω ότι ακόμα κι αν δεν ξαναγυρίσω κοντά
τους, μπορούν να ζήσουν άνετα και απροβλημάτιστα. Υπάρχουν χρήματα, τους έχω εξασφαλίσει.
Από ?κεί και πέρα, η γυναίκα μου κάποια στιγμή θα ξαναφτιάξει τη ζωή της, τα δυο μου
παιδιά είναι μικρά, δεν πιστεύω ότι θα έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα... Ίσως να είναι λίγο
δύσκολα για τη μεγάλη μου κόρη. Ξέρεις, αυτό το συνειδητοποίησα μιλώντας με το Βιλνέβ».
«Μάλλον τον ενοχλεί το θέμα», διακόπτουμε το Γάλλο που διατηρεί στενούς δεσμούς φιλίας με
τον Καναδό από την εποχή που αγωνίζονταν μαζί στην BAR. «Περισσότερο τον ενοχλεί η εμμονή
μερίδας του Τύπου στις συγκρίσεις και τις συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν», μας λέει.
«Έτσι πίστευα τουλάχιστον, αλλά όταν προσπάθησα να του ανοίξω συζήτηση γι? αυτό το θέμα,
κατάλαβα ότι δεν είναι έτσι. Πολλές φορές έφερα το θέμα, αλλά ο Ζακ δεν ανοιγόταν ποτέ.
Μια φορά, σε μια ιδιαίτερη στιγμή γι? αυτόν, ανοίχτηκε, και τότε κατάλαβα ότι βαθιά μέσα
του υπάρχουν πράγματα που δεν έχει ξεπεράσει. Και ήταν εύκολο να δεις ότι έχει πονέσει
πολύ και τον πονά ακόμη ο πρόωρος θάνατος του πατέρα του. Το ίδιο μπορεί να συμβεί στη
μεγάλη μου κόρη -αυτό το σκέφτομαι-, αλλά επ? ουδενί επηρεάζει την αγωνιστική μου
συμπεριφορά».
Mε τόσες εξωαγωνιστικές υποχρεώσεις, πόσος χρόνος μένει σε έναν επαγγελματία της F1 για
να τον μοιραστεί με την οικογένειά του; «Η ζωή των οδηγών είναι λίγο πιο εύκολη από
εκείνη των μηχανικών και των υπόλοιπων μελών της ομάδας. Δε δουλεύουμε κάθε μέρα και
υπάρχουν περίπου σαράντα μέρες ελεύθερες το χρόνο. Απ? την άλλη, ταξιδεύουμε συνέχεια.
Αυτό, όμως, είναι κάτι που συνηθίζεις?»
Oδηγοί τέτοιου επιπέδου ταξιδεύουν συνήθως με ιδιωτικά αεροπλάνα. Kαι ο ίδιος έτσι ήρθε
στην Aθήνα. Δεν ξέρει, όμως, να πιλοτάρει. Δοκίμασε ποτέ; «Ναι, μου το έδωσε μια φορά ο
πιλότος. Ήμαστε βέβαια πολύ ψηλά, έπιασα το πηδάλιο και προσπαθούσα να αλλάξω ομαλά
κατεύθυνση. Κοιτούσα συνεχώς έξω, δεν μπορούσα να συνηθίσω στην ιδέα ότι πρέπει να
πιλοτάρω από τα όργανα. Ύστερα από οχτώ λεπτά, με ρωτάει ο πιλότος εάν είναι όλα OK? ?Μια
χαρά?, του λέω? ?Πέφτουμε συνεχώς επί οχτώ λεπτά?, μου απαντά... ?Aν θες, σήκω λίγο για
να διορθώσω την πορεία μας?. Σοκαρίστηκα. Δεν μπορούσα με τίποτα να καταλάβω ότι πέφταμε.
Aπό τότε, δεν ξαναπήγα στο πιλοτήριο». Tο πιο απίστευτο απ? όλα; «Γενικά, φοβάμαι πολύ
στο αεροπλάνο!» καταλήγει ο Γάλλος, αφήνοντας να φανεί ότι είναι άνθρωπος με αδυναμίες.
«Θα σε βοηθούσε να ξεπεράσεις τους φόβους σου κατανοώντας τον τρόπο λειτουργίας ενός
αεροπλάνου» του λέμε, αλλά δε δείχνει να πείθεται: «Πότε πρέπει να ανησυχεί περισσότερο
κανείς, στην απογείωση ή στην προσγείωση;» ρωτά...
Aλλάζουμε συζήτηση, γιατί από το βλέμμα του αντιλαμβανόμαστε ότι μάλλον θα δυσκολευτεί να
χωνέψει το φαγητό συζητώντας για αεροπλάνα. Tι αυτοκίνητο, αλήθεια, οδηγεί καθημερινά;
«Μια Lamborghini Diablo», μας λέει, και αμέσως... θυμόμαστε ποιον έχουμε απέναντί μας...
H γνώμη του για τα σπορ αυτοκίνητα γενικότερα; «Είχα από μικρός τρέλα με τις Lamborghini,
μου άρεσαν. Δε σκέφτηκα ποτέ να αγοράσω Ferrari ή Porsche. Tις θεωρώ ξεχωριστά
αυτοκίνητα. Βέβαια, στο δρόμο, η Diablo είναι δυσκολοδήγητη!» Aκόμα και για έναν οδηγό
F1; «Eίναι πιο δύσκολο να την οδηγήσεις γρήγορα απ? ό,τι ένα μονοθέσιο». Tου δείχνεις ότι
δεν τον πιστεύεις, οπότε τεκμηριώνει: «Έτσι είναι, μη σου κάνει εντύπωση. Ένα μονοθέσιο
F1 διαθέτει απίστευτη πρόσφυση, είναι εντελώς ουδέτερο και άμεσο στις αντιδράσεις του,
και συνεχώς, όσο αργά και αν φρενάρεις, όσο γρήγορα και αν στρίβεις, νιώθεις ότι υπήρχαν
και άλλα περιθώρια. Το στήσιμό του δε σε αφήνει να αντιληφθείς την ταχύτητα. Mόνο όταν
ξεπεράσεις τα όρια και βρεθείς εκτός πίστας, συνειδητοποιείς πόσο γρήγορα πήγαινες.
Πολλές φορές, ακόμα και σήμερα, ύστερα από τόσα χρόνια στην F1, όταν παρακολουθώ ένα
μονοθέσιο να κινείται στην πίστα, τρομάζω! Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο αργά φρενάρει και
πόσο γρήγορα στρίβει. Όταν όμως βρίσκομαι μέσα σ? αυτό, όλα δείχνουν εντελώς φυσιολογικά.
Απ? την άλλη, η Diablo μόνο ουδέτερη δεν είναι, γέρνει πολύ, δεν είναι σταθερή στο
φρενάρισμα και εύκολα γλιστρά το εμπρός ή το πίσω μέρος της. Φτάνει αμέσως στα όριά της.
Aυτό μπορεί να είναι διασκεδαστικό, αλλά δεν μπορείς να πας γρήγορα». Σπάνια ακούς έναν
πιλότο F1 να μιλάει για αυτοκίνητα παραγωγής και ακόμα πιο σπάνια τον ακούς να δηλώνει
ότι τρομάζει παρακολουθώντας συναδέλφους του από τα πιτ...
Στη συζήτηση είναι παρών και ο Σ.X. O Πανίς έχει μάθει ότι υπήρξε πρωταθλητής ράλι και η
συζήτηση στρέφεται προς τα εκεί. «Είμαι καλεσμένος στον αγώνα των πρωταθλητών στα Κανάρια
Nησιά. Δεν έχω ξαναοδηγήσει αυτοκίνητο ράλι σε χώμα...» Δείχνει ενθουσιασμένος με την
ιδέα. Παρατηρώντας τους δύο άντρες να μιλούν στα γαλλικά, καταλαβαίνεις από τις εκφράσεις
των προσώπων τους πώς νιώθουν για τους αγώνες. Παρά τη διαφορά ηλικίας και το βαθμό
εμπλοκής, το πάθος είναι κοινό. Έπειτα από μια χαλαρή βραδιά, αυτός ο τύπος που μέχρι
πρότινος είχες συναντήσει μόνο στο πλαίσιο της δουλειάς σε κερδίζει εφ? όλης της ύλης.
Όποια, λοιπόν, και αν είναι η εξέλιξή του ως οδηγού, ένα είναι σίγουρο: ότι ως Oλιβιέ, με
την απλότητα που τον χαρακτηρίζει, αξίζει κάθε σεβασμό. Merci, Olivier..._ T. Π.