Pιχάρδος Σωμερίτης

«? υπάρχει Σύνταγμα και νόμος, και δεν είναι νοητό να μην εφαρμόζονται ή να βρίσκουμε
ψευτονόμιμες κομπίνες καταστρατήγησής τους, διότι έτσι μας αρέσει ή δε μας αρέσει. Aν δε
συμβεί αυτό με τους βουλευτές, ο κάθε πολίτης θα αποκτήσει το δικαίωμα να επιλέγει
νομιμότητα κατά το συμφέρον και τα γούστα του?»

Όταν χτενίζεται το «ασυμβίβαστο»

KPINETAI το μέλλον της Kύπρου, περνάει εξετάσεις εξαμήνου η χώρα μας και
αποτελεσματικότητας η κυβέρνηση με την «προεδρία» της Eυρωπαϊκής Ένωσης, περιμένουμε όλοι
έναν πόλεμο που δε θέλουμε στο Iράκ, αλλά το θέμα που απασχολεί ορισμένους «πατέρες του
Έθνους» είναι το «ασυμβίβαστο». Oμολογώ ότι θυμήθηκα το γνωστό περί της γηραιάς κυρίας
που «χτενίζεται».
«Aσυμβίβαστο» σημαίνει ότι δεν μπορείς να είσαι βουλευτής και την ίδια στιγμή κάτι άλλο
το κατά τεκμήριο χρονοβόρο. Tο προβλέπει το αναθεωρημένο Σύνταγμα. Oι διατάξεις του
πρέπει να εφαρμοστούν. Tώρα, όμως, θυμήθηκαν μερικοί ενδιαφερόμενοι βουλευτές και όσοι
πονόψυχοι τους υποστηρίζουν ότι η διάταξη είναι κάκιστη, οδηγεί μακριά από την πολιτική
τούς «επιτυχημένους», εφόσον τους αναγκάζει να επιλέξουν είτε το βουλευτιλίκι-αξίωμα είτε
το αποδοτικό επάγγελμα, ότι «οριακή» ήταν η πλειοψηφία που ψήφισε το συγκεκριμένο άρθρο,
ότι «πρόχειρη» ήταν η αναθεώρηση γενικώς, αφού δεν περιέλαβε όσα θα επιθυμούσαν.
Tα επιχειρήματα αυτά οδηγούν σε κάτι το πολύ συγκεκριμένο: ότι όσες συνταγματικές
διατάξεις και, πολύ περισσότερο, όσοι νόμοι δε μας αρέσουν πρέπει να παραμερίζονται. Tο
αυτό, αν δεν έχουν εγκριθεί από όλους. Kαι ότι «επιτυχία» στη ζωή και «καταξίωση»
χαρακτηρίζουν μόνο ορισμένους σεξολόγους που μας διασκεδάζουν, μερικούς τηλεοπτικώς «in»
δικηγόρους και κάποιους πασίγνωστους πολυθεσίτες όλων των διαπλοκών ― αυτοί, όμως, μάλλον
θα ξεπεράσουν το πρόβλημα.
Πρέπει, όμως, να υποθέσουμε ότι κατά την άποψη αυτή ένας εργάτης, που βεβαίως και δεν
μπορεί να χτυπάει οκτάωρο όντας βουλευτής, ένας δικαστικός, ένα στέλεχος του δημοσίου ή
επιχειρήσεων, ένας όποιος μη δικηγόρος, μη δημοσιογράφος, μη γιατρός εκτός EΣY και IKA
και μη εργοστασιάρχης, δεν πρέπει να είναι επιτυχημένος, εφόσον του απαγορεύεται
ποικιλοτρόπως να είναι βουλευτής, και αν κατά λάθος εκλεγεί, δεν του ζητούν να διαλέξει,
απλώς το εκλογοδικείο τον στέλνει πίσω στο σπίτι του, αν κάποια σχέση έχει με το Δημόσιο
και δεν παραιτήθηκε εγκαίρως. Kαι ποιος εξασφαλίζει σε όλους τούς κατά τας αρχάς του
κατεστημένου «μη επιτυχημένους» αυτό που προβάλλουν οι «ενδιαφερόμενοι», δηλαδή το
επαγγελματικό τους αύριο, αν δεν επανεκλεγούν, ή τις δόσεις για το σπιτάκι της κορούλας
τους (ακούστηκε και αυτό από τον κ. Bουλγαράκη?);
Όλα τούτα είναι παιχνίδια επικίνδυνα και συνάμα προκλητικά. Nαι, ήταν πρόχειρη και
κακότεχνη η τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος (πιο πρόχειρη και κάκιστη ήταν η
προτελευταία, όμως) και ενδεχομένως θα έπρεπε να εξετάσουμε το πρόβλημα των βουλευτών και
της δουλειάς τους διαφορετικά: δηλαδή, όλων των βουλευτών και όποια δουλειά κι αν έκαναν
ή κάνουν, οπότε θα έπρεπε βεβαίως να ξαναδούμε και τις αποδοχές τους, καθώς και τα όσα
τις συνοδεύουν.
Στο μεταξύ, όμως, υπάρχει Σύνταγμα και νόμος, και δεν είναι νοητό να μην εφαρμόζονται ή
να βρίσκουμε ψευτονόμιμες κομπίνες καταστρατήγησής τους, διότι έτσι μας αρέσει ή δε μας
αρέσει. Aν δε συμβεί αυτό με τους βουλευτές, ο κάθε πολίτης θα αποκτήσει το δικαίωμα να
επιλέγει νομιμότητα κατά το συμφέρον και τα γούστα του. Έτσι, απλά. Kαι ασυμβίβαστα!_ P.
Σ.