Eφημερίδα - Mέρος 2ο
επαγγελματική αργκό, χωρίς πειστήρια εγκυρότητας, αλλά με τη φρεσκάδα του πραγματικού
ρεπορτάζ. Χιλιάδες (εκατομμύρια;) ανώνυμα e-mail, προωθούμενα από υπολογιστή σε
υπολογιστή μέσω Internet, αποκαλύπτουν, καταγγέλλουν ή απλώς πληροφορούν. Κάθε μήνα, ο
Αντίλογος διερευνά την εγκυρότητα ενός απ? αυτά τα αυτοσχέδια διαδικτυακά ρεπορτάζ και το
προωθεί (forward >>) στους αναγνώστες του.
Το e-mail-ρεπορτάζ?
«
AYTO AΞIZEI NA TO ΓNΩPIZEIΣ
Η συσκευή του κινητού σου τηλεφώνου έχει ένα 15ψήφιο κρυφό αριθμό σειράς, που αποτελεί
την ηλεκτρονική ταυτότητα της συγκεκριμένης συσκευής. Σε περίπτωση λοιπόν κλοπής του
τηλεφώνου σου, η εταιρεία που σου παρέχει τη σύνδεση (Panafon, Telestet, Cosmote) μπορεί
με τον αριθμό αυτό να μπλοκάρει τη συσκευή, ώστε να είναι άχρηστη στον κλέφτη.
Για να βρεις τον κωδικό αυτό αριθμό της συσκευής σου, πληκτρολόγησε *#06# (αστεράκι,
δίεση, μηδέν, έξη, δίεση) και θα εμφανιστεί ένας 15ψήφιος αριθμός, τον οποίο πρέπει να
σημειώσεις σε ένα ωραίο χαρτάκι και να περιμένεις μέχρι να σου κλέψουν το τηλέφωνο!
»
ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΨΕΜΑΤΑ;
Ο Αντίλογος το έψαξε. Ο 15ψήφιος αριθμός πράγματι υπάρχει. Είναι το IMEI (Διεθνής
Ταυτότητα Εξοπλισμού Κινητής Τηλεφωνίας), ένας αριθμός μοναδικός, που χαρακτηρίζει την
προέλευση και τον τύπο της συσκευής. Όταν ένας συνδρομητής ανοίγει το τηλέφωνό του,
αποστέλλεται αυτόματα και ο αριθμός ΙΜΕΙ. Έτσι το δίκτυο γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ποια
συσκευή χρησιμοποιεί ο χρήστης. Το σύστημα κινητής τηλεφωνίας GSM προβλέπει τη δημιουργία
«μαύρης λίστας» με τους αριθμούς ΙΜΕΙ όσων χρηστών έχουν ειδοποιήσει την εταιρεία τους
για την κλοπή του κινητού τους.
Αυτά, όμως, στη θεωρία. Στην πράξη, παρότι όλοι οι κατασκευαστές δικτύων (Nokia, Ericsson
κτλ.) έχουν υλοποιήσει τη δυνατότητα του GSM, καμία εταιρεία τηλεφωνίας (όχι μόνο στην
Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη) δεν την έχει ενεργοποιήσει, γιατί η διαχείριση μιας τέτοιας
βάσης δεδομένων είναι δύσκολη και κοστίζει. Αν το είχαν κάνει, δε θα υπήρχαν κλεμμένα
κινητά. Ποιο το νόημα να κλέψει κανείς μια συσκευή, αφού δε θα μπορούσε να τη
χρησιμοποιήσει;
[ΚΑΜΕΡΕΣ]
Ζητείται εγκέφαλος...
Τα γελοία σχόλια στην τηλεόραση γίνονται είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει κάμερα. Αλλά
τουλάχιστον στη δίκη για το σκάνδαλο Κοσκωτά μπορούσε κάποιος να βλέπει χωρίς σχόλια αυτό
που γίνεται. Τα σχόλια τα έκαναν άλλη ώρα.
Πολλοί υποφέρουν, γιατί δεν είναι σίγουροι αν θα μάθουμε ποιος έδινε τις εντολές. Ποιος
(ή ποιοι) ήταν οι «εγκέφαλοι» της «17Ν». Βγάζουν λόγους στα παράθυρα... απαιτώντας το α
και το β.
Αυτή η δίκη γίνεται για συγκεκριμένες πράξεις και δικάζονται τα πρόσωπα τα οποία
κατηγορούνται γι? αυτές. Το δικαστήριο θα αποφασίσει με ό,τι στοιχεία έχει. Οι ψαλμωδίες
για την «πλήρη διαλεύκανση», τους «εγκεφάλους» κτλ. δεν έχουν σχέση με τη δίκη αλλά με
την έρευνα και το ανακριτικό υλικό. «O γέγονε γέγονε» που έλεγε και ο Ανδρέας. Εκτός αν
προκύψει κάτι καινούργιο στη διαδικασία.
Ας θυμηθούμε τι έγινε στη δίκη για το σκάνδαλο Κοσκωτά, για το οποίο, πάλι οι ίδιοι, λίγο
έως πολύ, είχαν το μεγαλύτερο πάθος με την «πλήρη διαλεύκανση». Μπροστά στην κάμερα ο
Δημήτρης Τσοβόλας μίλησε για ξένες μυστικές υπηρεσίες, απέδωσε τη δημιουργία του
σκανδάλου σε ξένα κέντρα και θύμισε στοιχεία που παρουσίαζαν τον Κοσκωτά ως πράκτορα της
CIA. Για συνωμοσία ξένων κέντρων είχε μιλήσει και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Όχι μόνο δεν έγινε καμία έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και οι ίδιες οι εφημερίδες
που είχαν κυκλοφορήσει με κύριο θέμα στην πρώτη σελίδα και τίτλο «Πράκτορας της CIA ο
Κοσκωτάς» αμέσως το ξέχασαν. Πάντως, το Economist είχε βγει με τίτλο στο εξώφυλλο:
«BCCIA». Μιλούσε για τα όργια της τράπεζας BCCI. Ναι, βέβαια. Η τράπεζα που
χρησιμοποιούσε ο Κοσκωτάς για τις δραστηριότητές του εκτός Ελλάδας ήταν ιδιοκτησία της
CIA.
Η κάμερα δεν είχε βοηθήσει σε τίποτα. Ο Τσοβόλας ανταμείφθηκε με το να του γυρίσουν,
τελικά, όλοι την πλάτη._ Σ. Κ.
[ΔΙΕΘΝΗ ΜΜΕ]
«Ο εγκέφαλος με τα ασημένια μαλλιά»
Απαλλαγμένοι από τις αναλύσεις του Καρατζαφέρη και τις αποκλειστικότητες του Κακαουνάκη,
οι ξένοι ανταποκριτές βλέπουν τη «17Ν» άλλοτε πιο δεοντολογικά και άλλοτε πιο? ποιητικά.
«Αν είναι να κάνεις μια τρομοκρατική πράξη, συνήθως είναι καλή ιδέα να μην πάρεις μαζί
σου ταυτότητα». Δεν είναι το εγχειρίδιο του καλού τρομοκράτη, είναι μια δήλωση του πρέσβη
Τόμας Μίλερ στους New York Times. Κάπως καφενειακού χαρακτήρα, βέβαια, σε σχέση με την
άλλη, βαρυσήμαντη δήλωση που τόσο ταλαιπώρησε την ελληνική κυβέρνηση. Και ο κ. Πρέσβης
συνέχισε, πληροφορώντας το δημοσιογράφο: «[Ο Ξηρός] είχε μαζί του πορτοφόλι και μια
αρμαθιά κλειδιά από μία από τις γιάφκες».
Οι ξένοι απεσταλμένοι, όπως και ο κ. Μίλερ, είναι απογοητευμένοι από τον ερασιτεχνισμό
των φερόμενων ως τρομοκρατών: «Μέσα στη γυάλα από αλεξίσφαιρο τζάμι δεν έμοιαζαν με
τίποτα στους παντοδύναμους φαύλους επαναστάτες τους οποίους οι Έλληνες φαντάζονταν για
καιρό. Τα βιογραφικά τους στοιχεία και το παράστημά τους έρχονταν σε αντίφαση με το
σκοτεινό τους μύθο» (Φρανκ Μπρούνι, New York Times).
«Η δίκη του αιώνα» ή «δίκη των δικών», για πολλά από τα διεθνή ΜΜΕ, «δίκη ποταμός»
(Liberation) ή «δίκη χάος» (Scotsman) «σε αυτή την αίθουσα, όπου οι οικογένειες των
κατηγορουμένων και αυτές των θυμάτων, χωρισμένες από μία στενή σειρά, ανταλλάσσουν
σκοτεινά βλέμματα» (Le Monde).
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι τα ξένα ΜΜΕ δεν έχουν ήδη δικάσει, όπως πολλά από τα
δικά μας. Ο ξένος αναγνώστης, που έχει γλιτώσει τον 9μηνο «μιντιακό μακαρθισμό» που
ζήσαμε εδώ (όπως γράφει η Ελένη Βαρίκα στην επιφυλλίδα της γαλλικής Monde), κρατά τις
αμφιβολίες του σχετικά με την ενοχή των κατηγορουμένων. Οι κατηγορούμενοι παραμένουν
«φερόμενοι» ως μέλη της «17Ν» και σε καμία περίπτωση δεν παρουσιάζονται ως ανθρωπόμορφα
κτήνη κτλ. Τα διεθνή ΜΜΕ μεταφέρουν την υπερασπιστική γραμμή των κατηγορουμένων,
παραθέτοντας αυτούσιες ατάκες των συνηγόρων Curtovic και Rachiotis.
Η δίκη παρουσιάζεται ως καθαρά πολιτική, δίκη μιας οργάνωσης που «σαμπόταρε τις
προσπάθειες για τη θεμελίωση της δημοκρατίας». Ακόμα και τα αμερικανικά ΜΜΕ συνδέουν την
ανοχή που έδειξε η ελληνική κοινωνία στην τρομοκρατία με τη στήριξη της δικτατορίας από
τις ΗΠΑ! Όπως το θέτουν οι ΝΥΤ, «η αντιαμερικανική και αντιιμπεριαλιστική προπαγάνδα της
οργάνωσης ίσως να άμβλυνε την αγανάκτηση για τη βία που ασκούσε και, συνεπώς, να μείωνε
την πίεση στις διαδοχικές κυβερνήσεις για τη σύλληψη των ενόχων». Στο ίδιο κλίμα, η
ανταπόκριση του CBS αναφέρεται στο «λαϊκό αίσθημα ότι ο μέσος Έλληνας ανέκαθεν υπέφερε
στα χέρια των μεγάλων χωρών και των οικονομικών συμφερόντων».
Το μεταπολιτευτικό πολιτικό κλίμα εξηγεί η δεξιά Figaro: «Η οργάνωση εκμεταλλεύτηκε ένα
ρεύμα συμπάθειας λόγω της επιλογής των στόχων της: πρώην αστυνομικοί της χούντας,
Aμερικανοί στρατιωτικοί, κατηγορούμενοι για την υποστήριξή τους στο καθεστώς των
συνταγματαρχών».
Τα συνωμοσιολογικά σενάρια περί σχέσης μεταξύ «17Ν» και ΠΑΣΟΚ δε χωρούν πλέον. Απλώς, πού
και πού αναπαράγεται «η παλιά άποψη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που θεωρεί τις ελληνικές αρχές
ως τον αδύνατο κρίκο της Ευρώπης στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».
Δε λείπουν και οι υπερβολές, όπως στο δελτίο του κρατικού γαλλικού καναλιού TV5, που
χαρακτήρισε τη «17Ν» «την πιο επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση στον κόσμο», συγχέοντας
ενδεχομένως την επικινδυνότητά της με τη μακροβιότητά της, ή το ατόπημα της Figaro ότι
δεν υπήρξαν πολίτες θύματα. Λιγότερο σοβαρή ανακρίβεια, η πληροφορία ότι σε βάρος του
Γιωτόπουλου «υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα σε όπλα» (Telegraph).
Φυσικά, οι αποκλίσεις από το γενικό κλίμα δεοντολογίας και σοβαρότητας φτιάχνουν συνήθως
τα πιο γλαφυρά ρεπορτάζ. Έτσι, ο Κουφοντίνας είναι «ο εκτελεστής με το φαρμακερό χέρι»
(Reuters, BBC), «ο μελισσοκόμος που συνελήφθη φορώντας ένα τισέρτ με το ανόητο σλόγκαν
?Charmy Hellas Greece?» (New York Times). «Όταν δε σχεδίαζε δολοφονίες, όπως
κατηγορείται, ή δε λήστευε τράπεζες, φρόντιζε τις μέλισσές του [...] Πέρασε τον τελευταίο
του μήνα κρυμμένος σε μια παραλία γυμνιστών» (Derek Gatopoulos για τη Miami Herald).
Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, «ο θεωρούμενος ως εγκέφαλος της οργάνωσης με τα ασημένια
μαλλιά» (Φωνή της Αμερικής), «μεταφραστής και αυτοδίδακτος φιλόσοφος» (Associated Press),
«ηγετική μορφή στο Μάη του ?68» (Telegraph), «γιος του πιο διάσημου Έλληνα τροτσκιστή»
(Scotsman), «του Δημήτρη Γιωτόπουλου, που πολέμησε με τους Δημοκρατικούς στον Ισπανικό
Εμφύλιο» (Reuters), «είναι ένας ασπρομάλλης 58χρονος κοσμικός που παρίστανε τον καθηγητή
μαθηματικών και ζούσε σε μια ροζ βίλα, την οποία προφανώς έφτιαξε με τις λείες από τις
ληστείες τραπεζών» (πάλι ο... Γατόπουλος, που προφανώς δε συμπαθεί το Γιωτόπουλο).
Η γαλλική Monde ανατρέχει στη διαδρομή του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, με εμμονή στη
λεπτομέρεια και ένα διακριτικό δέος σε ό,τι αφορά τη γαλλική του περίοδο. Σύμφωνα με τη
Monde, ο Γιωτόπουλος «παρακολουθείται διακριτικά από τις γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών»
από την περίοδο 1965-67, όταν είναι αντιπρόεδρος των Ελλήνων φοιτητών στο Παρίσι. «Η
αίτησή του για γαλλική υπηκοότητα το 1965 δε θα γίνει δεκτή».
«Χρειάστηκαν περισσότερο από έξι ώρες για να διαβαστεί το κατηγορητήριο των 2.000
αδικημάτων. Σε κάποια στιγμή, ο εισαγγελέας βράχνιασε τόσο, ώστε αναγκάστηκε να συνεχίσει
την ανάγνωση ο αναπληρωτής του», μετέδωσε το Associated Press.
Πιο σημαίνoν, όμως, από το βραχνό λαιμό του κ. Λάμπρου είναι το σχόλιο της
πανεπιστημιακού Ελένης Βαρίκα, η οποία δίνει στη δίκη της «17Ν» μια άλλη διάσταση, όχι
ελληνοκεντρική. «Η δίκη της ?17Ν? παρέχει ένα ανησυχητικό παράδειγμα της ταχύτητας με την
οποία μπορεί να διαλυθεί το πλέγμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων, το οποίο κατακτήθηκε
τόσο ακριβά».
[Έγχρωμο ή μαυρόασπρο;]
Το φιλμ της δίκης
Ημέρα πρώτη
Φυλακές Κορυδαλλού, εννέα και πέντε λεπτά. Πρωί Δευτέρας, 3 Μαρτίου 2003. Η μεγάλη δίκη
αρχίζει με διαδικαστικά κυρίως θέματα. Αδιαχώρητο μέσα κι έξω από την αίθουσα. Πρώτη
ένσταση για το γυάλινο αλεξίσφαιρο κλουβί, που τελικά αποφασίζεται να ξηλωθεί.
Ημέρα δεύτερη
Ανάγνωσμα κατηγορητηρίου. Οι κατηγορούμενοι παίρνουν θέση. Πολιτική η στάση Γιωτόπουλου,
Κουφοντίνα, Σάββα Ξηρού. Αρχίζει η συζήτηση του αιτήματος για τηλεοπτική μετάδοση της
δίκης. Ο Κουφοντίνας στο ρόλο του άτυπου αρχηγού δίνει το στίγμα: «Ή όλα (πλήρης
απευθείας μετάδοση, εννοεί) ή τίποτα».
Ημέρα τρίτη
Συνέχεια συζήτησης για την τηλεοπτική μετάδοση και την ένσταση για κακή σύνθεση του
δικαστηρίου. Νέα παρέμβαση Κουφοντίνα. Αυτήν τη φορά καλεί τον πρόεδρο να παραιτηθεί «από
ένα διορισμένο δικαστήριο».
Ημέρα τέταρτη
Oι παρεμβάσεις Κουφοντίνα σε πληθυντικό πρόσωπο προκαλούν τις αντιδράσεις των
συγκατηγορουμένων του: «Όταν λέω εμείς, εννοώ εμένα και το Σάββα» διευκρινίζει αργότερα.
Ημέρα πέμπτη
Οι φωτογράφοι απαθανατίζουν επιτέλους τους περισσότερους κατηγορούμενους. Το δικαστήριο
αρνείται την παρουσία της τηλεόρασης και απορρίπτει την ένσταση για κακή σύνθεση. Ξεκινά
η συζήτηση για το μεγάλο νομικό θέμα της αναρμοδιότητας του δικαστηρίου και του πολιτικού
ή μη χαρακτήρα των εγκλημάτων.
[16-15]
16 Φεβρουαρίου
Έκπληξη στην Κύπρο. Με καθαρή νίκη ο Τάσσος Παπαδόπουλος εκλέγεται πρόεδρος από τον πρώτο
γύρο των εκλογών.
Οργή για τα «Ντεγκρέτσια τσάνελ». Εκατομμύρια άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο, εκατοντάδες
χιλιάδες στην Αθήνα, βγήκαν στους δρόμους για την ειρήνη. Τους κυρίους της ιδιωτικής
τηλεόρασης τους ενδιέφερε, όμως, το μενού της τέως βασιλικής οικογένειας.
17 Φεβρουαρίου
Ενωτικό ψήφισμα της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. Η ελληνική προεδρία κατόρθωσε να αποκαταστήσει
την ενιαία έκφρασή της για την κρίση στο Ιράκ.
Πρωτοφανείς καταστροφές από τις σφοδρότερες βροχοπτώσεις των τελευταίων 80 χρόνων.
Σεληνιακό το τοπίο στις Κυκλάδες, όπου έπεσε βροχή δύο μηνών σε 36 ώρες!
20 Φεβρουαρίου
Τέρμα οι ουρές στις εφορίες. Εκτός από τα ΚΕΠ, φορολογικές δηλώσεις θα παραλαμβάνουν και
τα λογιστικά γραφεία.
21 Φεβρουαρίου
Τραγωδία με 65 νεκρούς σε νυχτερινό κέντρο του Ρόουντ ¶ιλαντ των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια
ροκ συναυλίας.
22 Φεβρουαρίου
Καμπανάκι Ρογκ για την Ολυμπιάδα. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ είναι ενοχλημένος, επειδή δεν
προχωρούν τα έργα.
23 Φεβρουαρίου
«Πέταγμα» στο κενό ενός λεωφορείου πάνω από τη γέφυρα του ποταμού Αλιάκμονα. Συνολικά, 15
οι νεκροί. Νέο τηλεοπτικό σόου.
Δεν τα δίνουν ούτε δανεικά! «Τα γλυπτά του Παρθενώνα δε θα επιστραφούν ποτέ στην Ελλάδα,
ούτε και ως δάνειο» δηλώνει ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου, Νιλ Μακ Γκρέγκορ.
Ανακοίνωσε, επίσης, ότι τερματίζει τις όποιες «διαπραγματεύσεις» με τη βρετανική επιτροπή
για τον επαναπατρισμό των μαρμάρων, ενώ πρότεινε να περιοριστεί η Ελλάδα σε μια «εικονική
αναπαράσταση» του μνημείου.
25 Φεβρουαρίου
Νομοθετική πρωτοβουλία για μείωση της ανώτατης ποινής για το αδίκημα της χρήσης ουσιών
στον ένα χρόνο φυλάκισης, ανακοινώνει ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Αρνείται, ωστόσο, τη
μετατροπή του αδικήματος σε πταίσμα. Κατά τα άλλα, «οι χρήστες ουσιών θεωρούνται ασθενείς
και όχι εγκληματίες».
26 Φεβρουαρίου
Ισχυρότατο πλήγμα εκ των έσω δέχθηκε στη Βουλή ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ, αφού
123 βουλευτές του κόμματός του υπερψήφισαν πρόταση η οποία υποστήριζε ότι δεν υφίστανται
αποδείξεις που να στοιχειοθετούν την επέμβαση στο Ιράκ.
27 Φεβρουαρίου
Παραίτηση-βόμβα του πολιτικού συμβούλου στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζον Κίσλινγκ.
Καταγγέλλει την αμερικανική διοίκηση ότι μετέτρεψε την Αλ Κάιντα σε σύμμαχό της.
Δίωξη για τρία κακουργήματα κατά του εκδότη Γρ. Μιχαλόπουλου. Δέκα τουλάχιστον πρόσωπα,
ανάμεσα στα οποία η Γιάννα και ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος και η Μαριάννα Λάτση, τον
κατηγορούν για εκβιασμούς.
Έχασε 2-0 ο ΠΑΟ, αλλά κράτησε την πρόκριση για τους οκτώ του Kυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Αντιθέτως,
αποκλείστηκε η ΑΕΚ.
28 Φεβρουαρίου
Συλλαλητήρια στην Αθήνα υπέρ της παιδείας και κατά του πολέμου. Δεκάδες χιλιάδες
εκπαιδευτικοί, μαθητές, φοιτητές διαδήλωσαν κατά της Συνόδου υπουργών της Ε.Ε. που
συνήλθε στη Βουλιαγμένη.
1 Μαρτίου
Και οι ανάπηροι θα μπορούν να ανεβαίνουν στην Ακρόπολη. Θα γίνει προσβάσιμη για τα άτομα
με ειδικές ανάγκες, όπως και άλλοι χώροι τέχνης, το 2004.
Θάνατος του Μίμη Κουγιουμτζή, θεατράνθρωπου, που το όνομά του συνδέθηκε απολύτως, σε όλη
τη 44χρονη καλλιτεχνική του πορεία, με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν.
2 Μαρτίου
3 Μαρτίου
Με αψιμαχίες και νίκες της υπεράσπισης αρχίζει η δίκη των μελών της οργάνωσης «17Ν».
Φεύγει το κλουβί και επιτρέπονται τα μαγνητόφωνα στους δημοσιογράφους.
Νέο γκάλοπ, ίδιο αποτέλεσμα υπέρ Ν.Δ. Προηγείται με 7,5 μονάδες (38,3% έναντι 30,8% του
ΠΑΣΟΚ), ενώ μικρό προβάδισμα έχει και ο Κ. Καραμανλής.
4 Μαρτίου
Εισπράττει το παραδάκι ο Ντεγκρέτσια για την ακίνητη περιουσία. Είναι τρεις επιταγές,
συνολικού ύψους 13,7 εκατ. ευρώ (4.668.275.000 δρχ.).
Δήλωση-έκπληξη από τον υπουργό Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη. Μιλάει για πολιτικά αλλά
ειδεχθή εγκλήματα της «17Ν».
5 Μαρτίου
Σάλος από σύλληψη Έλληνα φοιτητή στην Αγγλία. Ο Χ. Δουσεμετζής συνελήφθη, γιατί έγραψε σε
ιστοσελίδα του Internet θετικά σχόλια για τη «17Ν».
7 Μαρτίου
Καλπάζει ο τιμάριθμος. Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, ο πληθωρισμός το
Φεβρουάριο έφτασε στο 4,3%, από 3,1% που ήταν τον Ιανουάριο.
8 Μαρτίου
Έρευνα της Eurostat καταρρίπτει το μύθο της πραγματικής σύγκλισης.
Αμετάβλητο, τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, το χάσμα Ελλάδας και Ε.Ε.
9 Μαρτίου
Νύχτα τρόμου στο καρναβάλι της Πάτρας. Κουκουλοφόροι προκάλεσαν επεισόδια μετά το κάψιμο
του Καρνάβαλου.
10 Μαρτίου
Ναυάγιο στη Χάγη κατά τις συνομιλίες για το Κυπριακό. Απογοήτευση και λύπη εξέφρασε η
ελληνική κυβέρνηση για το αδιέξοδο, λόγω της αδιαλλαξίας του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ
Ντενκτάς.