Bασίλης Bασιλικός
Tροπική... Aθήνα«... αυτά τα δέντρα που κατέκλυσαν το λεκανοπέδιο, δίκην εμφυτευμάτων χαλασμένων
οδοντοστοιχιών εκεί που ανοίγονται οι νέες μασέλες του τραμ...»
ΔEN μπορώ να ασχοληθώ άλλο με τον πόλεμο που θα ?ρθει, που ίσως ήρθε, καθώς το τεύχος του
Aπρίλη κυκλοφορεί με μεσοδιάστημα είκοσι ημερών από την ημερομηνία γραφής του παρόντος
κειμένου, όπως και όλων των κειμένων του Aντίλογου, ο οποίος Aντίλογος, ειρήσθω εν
παρόδω, κατάφερε να ανανεωθεί χωρίς να θίξει την ουσία των κειμένων των συνεργατών του.
Oύτε με τη δίκη του αιώνα, που βρίσκεται εν εξελίξει. Aλήθεια, πόσες «δίκες του αιώνα» δε
ζήσαμε τον περασμένο αιώνα; Δίκη των Eξ, δίκη Aεροπόρων, δίκη Kοσκωτά, δίκη? Όλες του
αιώνα. Kι αυτή, αντί να λέγεται η πρώτη δίκη του αιώνα, αναφέρεται, κακώς, ως η δίκη του
αιώνα. Λες και δεν πρόκειται να υπάρξουν άλλες μέχρι το 2099. Tέλος πάντων. Eλπίζω να μη
γίνει ποτέ και η δίκη του ΔIKKH, γιατί ο ιδρυτής του είχε υπάρξει θύμα μιας δίκης του
αιώνα, δώδεκα χρόνια πριν.
Δε θα ασχοληθώ ούτε με το Πάσχα ούτε με την Πρωτομαγιά. Θα ασχοληθώ σήμερα με τους?
φοίνικες. Nαι, αυτά τα δέντρα που κατέκλυσαν το λεκανοπέδιο, δίκην εμφυτευμάτων
χαλασμένων οδοντοστοιχιών εκεί που ανοίγονται οι νέες μασέλες του τραμ. Tι είναι αυτά τα
δέντρα; Ποια σχέση έχουν με το μεσογειακό, ήρεμο τοπίο της Aττικής και της Eλλάδας,
γενικότερα; Aπό τους εξαφανισμένους ως φυλή ή ως εθνότητα, τους αρχαίους Φοίνικες,
βρισκόμαστε μπροστά στον κατακλυσμό των νέων φοινίκων, κάτι δέντρα άσχετα με το τοπίο
μας, με την ιστορία μας, με το περιβάλλον μας. Διότι τα δέντρα στον τόπο μας, τουλάχιστον
μέχρι τώρα, παρακολουθούσαν τις εποχές. ¶λλαζαν φύλλωμα, κιτρίνιζαν, πρασίνιζαν, εκτός
από τα πεύκα, που είναι δεμένα με την παράδοσή μας, και όχι μόνο για το ρετσίνι τους. O
φοίνικας, το δέντρο, και όχι το πουλί, που εκ της τέφρας του αναγεννάται, δεν αναφέρεται
πουθενά στην αρχαία και τη νέα γραμματολογία μας (πάρεξ ως γονείς της μικρής Eυρώπης που
απήγαγε ο μεταμφιεσμένος σε ταύρο Δίας).
Όλη η παραλία θα γίνει φοινικική. O φοίνιξ δε φιλοξενεί πουλιά. Δε συμμετέχει στις
περιόδους του έτους. H λεύκα, λεν, αναστατώνει οδοστρώματα, χτυπά υπόγειες σωληνώσεις,
είναι καταστροφική για μια τσιμεντούπολη. O φοίνικας δεν ενοχλεί.
Ποιος τους φέρνει; Aπό πού; Ποιανού φαεινή ιδέα ήταν να μοιάσουμε με την τροπική
Φλόριντα, ακόμα και χωρίς να έχουμε κυβερνήτη τον αδελφό Mπους; Eλπίζω, ο καλός
συνάδελφος Nίκος Mάργαρης να απαντήσει στις απορίες μου, στο επόμενο τεύχος, ως πιο
ειδικός. Ως τότε, αγαπητοί φίλοι, σας αποχαιρετώ, ελπίζοντας τα βήματά σας να σας φέρουν
για τις πασχαλινές διακοπές σε μέρη μαγικά, όπως το Περτούλι, η Eλάτη, η Πύλη, κι ακόμα
πιο καμπίσια, στα μαγικά και αναγεννημένα από τις στάχτες τους παλιά Tρίκαλα, την αρχαία
Tρίκκη. Eκεί θα δείτε, δίπλα στην Kαλαμπάκα (την Kαζαμπλάνκα του Xόμφρεϊ Mπόγκαρτ), το
μόνο σταθερό και μη μετέωρο στον τόπο μας να παραμένουν, ευτυχώς, τα ίδια τα Mετέωρα._ B.
B.