Eφημερίδα - Mέρος 3ο
Στο Καλλιμάρμαρο, στο test event της τοξοβολίας, ούτε τα... σκάφη βούλιαξαν ούτε οι
αποστολές προσβλήθηκαν από σαλμονέλα. Οι αγώνες κύλησαν με απόλυτη επιτυχία. Κρίμα που
δεν ήταν κανείς εκεί για να τους παρακολουθήσει...
Μέσα στο στάδιο, απόλυτη ερημιά. Το κοινό στις μαρμάρινες κερκίδες (μερικές δεκάδες
άνθρωποι) ήταν ξένοι αθλητές, παράγοντες της ομοσπονδίας, εργαζόμενοι στο «2004», αλλά
πάντως όχι πραγματικό κοινό, φίλαθλοι.
Έξω, σχεδόν συνωστισμός. Όσοι κατάφεραν και προσέγγισαν τους χώρους των αγώνων (αφού το
παρκάρισμα απαγορευόταν ακόμα και σε δρόμους άσχετους με το στάδιο) είχαν μαζευτεί στην
είσοδο. Αθηναίοι που άκουσαν για τα test event και ήθελαν να πάρουν μια πρώτη ολυμπιακή
γεύση, τουρίστες που επισκέπτονταν την Αθήνα, απλοί περαστικοί ή φίλαθλοι της τοξοβολίας
(;).
Ο διάλογος επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές:
― Μπορούμε να μπούμε μέσα;
― Ναι, αν έχετε εισιτήριο.
― Πόσο κάνει;
― Είναι δωρεάν.
― Α, ωραία. Μας δίνετε δύο;
― Α, δεν έχουμε εδώ.
― Γιατί; Έχουν εξαντληθεί;
― Όχι, απλώς διατίθενται μόνο από τα γραφεία του «2004».
― Και πού είναι αυτά;
― Στη Νέα Ιωνία!
Γιατί; Διότι έτσι θεώρησαν σκόπιμο οι διοργανωτές των αγώνων. Σύμφωνα με πληροφορίες,
θορυβημένοι από τα προβλήματα διοργάνωσης των άλλων test event, προτίμησαν, αντί να
προσελκύσουν το κοινό, να το αποθαρρύνουν. Κι αφού τα εισιτήρια ήταν δωρεάν, σκέφτηκαν
άλλον τρόπο για να το πετύχουν: εξαφάνισαν τα εισιτήρια.
Εβραίοι
[60 ΧΡΟΝΙΑ ΛΟΥΦΑ]
Χιλιάδες ασφαλιστήρια στο συρτάρι
«Ξεχασμένα» ασφαλιστήρια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ περιμένουν δικαιούχους. Ήδη έχει
δημοσιευτεί λίστα με 360.000 ονόματα, που αναμένεται να φτάσουν τα 400.000.
Πρόκειται για ασφαλιστήρια Εβραίων που είχαν γίνει πριν από το Β? Παγκόσμιο Πόλεμο σε
τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία και Ιταλία). Όλοι χάθηκαν στο
Ολοκαύτωμα, και τώρα οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι έτοιμες να καταβάλουν τις
αποζημιώσεις στους απογόνους τους, αν υπάρχουν.
Πάνω από πενήντα χρόνια, τα ασφαλιστήρια βρίσκονταν θαμμένα στις αποθήκες μεγάλων
ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες είχαν «ξεχάσει» να τα επικαιροποιήσουν. Οι ελάχιστοι
Εβραίοι που ενδιαφέρθηκαν σκόνταψαν στο απόρρητο που προέβαλαν οι ελβετικές, κυρίως,
τράπεζες και οι θυγατρικές τους ασφαλιστικές εταιρείες. Τελικά, μόλις το 1996 επήλθε
συμφωνία και έγινε αντιπαραβολή των περίπου 8 εκατ. συμβολαίων που είχαν συναφθεί μέχρι
την έναρξη του Πολέμου, αρχικά με τα ονόματα 2,5 εκατ. πολιτογραφημένων Εβραίων της
Γερμανίας και στη συνέχεια άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Το αποτέλεσμα ήταν 360.000 ονόματα,
και ο έλεγχος συνεχίζεται.
Μέχρι το τέλος Μαΐου είχαν υποβληθεί 60.000 αιτήσεις. Η Διεθνής Επιτροπή Προωθήσεως
Αιτήσεων Ασφαλιστικών Αποζημιώσεων για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος αναγνώρισε 3.000
δικαιούχους, οι οποίοι εισέπραξαν συνολικά 320 εκατ ευρώ.
Όλα τα ονόματα (360.000) βρίσκονται στην ιστοσελίδα της Επιτροπής (www. icheic.org), όπου
υπάρχουν επίσης έντυπο αίτησης και οδηγίες σε είκοσι γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η
ελληνική. Η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων λήγει στις 30 Σεπτεμβρίου.
[Πώς μας βλέπουν]
ΚΟΥIΖ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ
Ποιος Έλληνας μοιάζει με τον περίφημο Ιρακινό υπουργό Τύπου;
«Για κάποιον που έχει την πιο δύσκολη δουλειά στην Ελλάδα, ο ??? δείχνει πολύ... κουλ.
Είναι καλοντυμένος, με σπινθηροβόλα μάτια που θα άρεσαν στη μαμά σας και χωρίς ίχνος
ιδρώτα στο μέτωπο. «Όλα θα είναι έτοιμα στην ώρα τους. Είμαι απόλυτα σίγουρος». Σαν τον
υπουργό Τύπου του Ιράκ, ο ??? παραείναι αισιόδοξος. Δεν είναι απλώς ο υπεύθυνος για τους
Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι, εντέλει, αυτός που θα παρασύρει την Αθήνα και τη φτωχότερη
χώρα της Ε.Ε. στον 21ο αιώνα».
Απάντηση: ο Κώστας Καρτάλης, γενικός γραμματέας του «Αθήνα 2004».
Τom Dyckhoff, London Times
Ποιος είναι ο πιο αντισημιτικός Τύπος στην Ευρώπη;
«Ο Σάιμον Σάμιουελς (αντιπρόσωπος του εβραϊκού κέντρου Simon Wiesenthal) αποκάλεσε τον
ελληνικό Tύπο ?τον πιο ferocious? εναντίον των Εβραίων στην Ευρώπη. ?Υπάρχει ένα κλίμα
μίσους που είναι τελείως λάθος για μια χώρα που προετοιμάζεται να φιλοξενήσει τους
Ολυμπιακούς Αγώνες?, είπε ο Σάμιουελς ύστερα από συναντήσεις με Έλληνες αξιωματούχους.
Οι ελληνικές εφημερίδες συχνά παρουσιάζουν τους Εβραίους άθλιους και ορισμένοι
τηλεοπτικοί σχολιαστές καταφέρονται εναντίον της δήθεν επιρροής εβραϊκών λόμπι στα
παγκόσμια πράγματα».
Jerusalem Post, Associated Press
Σε ποια χώρα η απονομή της δικαιοσύνης μοιάζει με φάρσα;
«O Κρίστιαν, ο Φρέντερικ και η Βέρα Τζόνσον δοκίμασαν την ταχύτατη δικαιοσύνη αλά
ελληνικά. Οι δύο νεαροί και η μητέρα τους καταδικάστηκαν σε φυλάκιση, επειδή επιτέθηκαν
σε έναν Έλληνα καταστηματάρχη.
Κατά τη δίκη, η κατάθεση του θύματος, Δημήτρη Καραμίχαλου, και τα πειστήρια της
αστυνομίας απλώς διαβάστηκαν, στερώντας από την υπεράσπιση το δικαίωμα της εξέτασης κατ?
αντιπαράθεση. Καμία ιατροδικαστική απόδειξη σχετικά με τα τραύματα του κ. Καραμίχαλου
[...] δεν παρουσιάστηκε. Η μεταλλική μπάρα με την οποία οι Τζόνσον ισχυρίζονται ότι ο
καταστηματάρχης προσπαθούσε να επιτεθεί στον Κρίστιαν και από την οποία έσπασαν τα κόκαλά
του δε βρέθηκε. [...] Ενώπιον του ακροατηρίου, δόθηκαν μόλις 5 λεπτά στον κάθε
κατηγορούμενο για να απολογηθεί. Η απουσία νόμιμης διαδικασίας προκαλεί σοκ.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Φωτογραφίες των δύο νεαρών που πήρε η ?Telegraph? δείχνουν ότι,
ενώ βρίσκονταν υπό κράτηση, ξυλοκοπήθηκαν συστηματικά στα πάνω άκρα και στην πλάτη. Οι
Τζόνσον ισχυρίζονται ότι αυτό έγινε από αστυνομικούς.
[...] Στο εφετείο, θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με αυστηρότητα αυτή η διαδικασία, που σε
πολλά σημεία της μοιάζει με παρωδία δικαιοσύνης. Η χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία δεν
ωφελείται από τη σκάρτη και, πιθανώς, κτηνώδη αντιμετώπιση των Τζόνσον».
Κύριο άρθρο, Telegraph
Oι μοναδικές χώρες στην Ε.Ε. που ποινικοποιούν τη χρήση κάνναβης;
«Η Ευρώπη μοιάζει σιγά σιγά να φτάνει σε κάποια συναίνεση όσον αφορά τη μείωση των
κινδύνων (διανομή συρίγγων, υποκατάσταση της ηρωίνης, κέντρα υποδοχής, ακόμα και αίθουσες
ενέσεων) και την αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών, ιδίως της κάνναβης.
(Σημείωση: μόνο η Σουηδία, η Φινλανδία, η Γαλλία και η Ελλάδα προβλέπουν ακόμα ποινές
φυλάκισης για την απλή χρήση.) Αυτή η πολιτική (της Ευρώπης) είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση
των θανάτων από ναρκωτικά, αλλά συγκεντρώνει τις κατηγορίες πολλών χωρών του Νότου, που
ισχυρίζονται ότι ενθαρρύνει την κατανάλωση και τη διακίνηση των ναρκωτικών σε παγκόσμια
κλίμακα».
Arnaud Aubron, Liberation
Σε ποιον ανήκει το... φιλέτο της Ιερουσαλήμ;
«Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ιδιοκτήτης της γης όπου βρίσκονται πολλά από τα πιο
σημαντικά κτίρια της Ιερουσαλήμ: η Κνέσετ (Βουλή), η (επίσημη) κατοικία του πρωθυπουργού,
το προεδρικό μέγαρο, το Χαϊτσάλ Σλόμο, η Μεγάλη Συναγωγή και πολλά ακόμα».
Arutz Sheva, Ιsrael National News
Ποιον 18χρονο μπασκετμπολίστα χρίζουν στην Αμερική διάδοχο του Σακίλ Ο?Νιλ;
ή
Ποιος 18χρονος μπασκετμπολίστας αποκαλείται στην Αμερική baby Shaq;
«Τον λένε Σοφοκλή Σχορτσιανίτη. Μερικοί τον αποκαλούν baby Shaq (σε σύγκριση με το
μεγαλύτερο σταρ του NBA, το Σακίλ Ο?Νιλ). Ο Σχορτσιανίτης, ένας 18χρονος φόργουορντ /
σέντερ που έχει παίξει τρία χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα, είναι ένας από τους πολλά
υποσχόμενους παίκτες για το NBA. To μέγεθός του αποτελούσε μυστήριο όλη την προηγούμενη
χρονιά. Κυκλοφορούσαν φήμες για έναν τεράστιο ξένο παίκτη, καθώς οι μάνατζερ ονειρεύονταν
τον ερχομό του επόμενου Ο?Νιλ. Τελικά, ο ενθουσιασμός ξεθύμανε. Ο Σχορτσιανίτης είναι 6-9
(6 πόδια και 9 ίντσες), όχι κοντός, αλλά ούτε και γιγάντιος.
?Δε θέλει να τον λένε baby Shaq?, λέει ο μάνατζέρ του. ?Το παρατσούκλι του είναι Σόφο ή
Σοφ?».
(Σημ. «Αντιλόγου»: ο Σχορτσιανίτης είναι έγχρωμος. Γεννήθηκε στο Καμερούν από μητέρα
Καμερουνέζα και πατέρα Έλληνα).
Chris Broussard, New York Times
[ΙΝΔΙΚΟ ΝΟΥΑΡ]
Ποιος σκότωσε την ερωμένη του υπουργού;
Σεξ, ποίηση, πτώματα και πολιτική διαφθορά στην πολιτεία Uttar Pradesh της Ινδίας.
Η Μαντουμίτα Σούκλα ήταν 24 χρόνων, ποιήτρια. Απήγγελλε τα ποιήματά της σε σουαρέ όπου
μαζεύονταν επώνυμοι της τοπικής υψηλής κοινωνίας. Σε μια απαγγελία, γνώρισε τον Αμαρμανί
Τριπαθί, τον υπουργό Τύπου της κυβέρνησης στην πολιτεία Uttar Pradesh, και συνδέθηκε μαζί
του. Οι γείτονες είδαν αρκετές φορές κρατικά αυτοκίνητα να παρκάρουν έξω από το σπίτι της
σε ώρες ακατάλληλες.
Πολλές κάνουν αυτήν τη δουλειά, αλλά δεν τις λένε ποιήτριες. Η Μαντουμίτα μπορεί να μην
είχε εκδώσει ούτε μια ποιητική συλλογή, έβγαζε, όμως, κασέτες με τα ποιήματά της. Η
τελευταία της, το «Βασιλεύς Γκουλσχάν Κουμάρ», πούλησε 10.000 αντίτυπα! Αυτά είναι κόλπα
ποιητικά που κάνουν στην Ινδία...
Την Παρασκευή 9 Μαΐου 2003, η Μαντουμίτα βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της, μέσα σε λίμνη
αίματος, με μια σφαίρα στο αριστερό μέρος του θώρακά της. Από εδώ ξεκινάει το σκάνδαλο
που απασχόλησε όλο το καλοκαίρι την κοινή γνώμη στην Ινδία.
Η Μαντουμίτα ζούσε μαζί με την αδελφή της Νίντι στο Lucknow, την πρωτεύουσα του Uttar
Pradesh. Η Νίντι είχε φύγει πρώτη από το πατρικό τους. Μαζί με τις δύο αδελφές ζούσε και
ο Ντεσράζ, ο εννιάχρονος υπηρέτης τους. Ήταν ο μόνος μάρτυρας των γεγονότων που συνέβησαν
το απόγευμα της 9ης Μαΐου: «Στις 3:15 χτύπησε το κουδούνι. Δύο άντρες ζητούσαν τη
Μαντουμίτα. Ο ένας ήταν ψηλός, μαυριδερός, με μουστάκι και συστήθηκε ως Σάτια Πρακάς. Ο
άλλος ήταν πιο κοντός και πιο αδύνατος». Η Μαντουμίτα, που έδειξε να γνωρίζει τον ψηλό,
είπε στον υπηρέτη να σερβίρει τσάι, μετά τον πρόσταξε να φύγει από το δωμάτιο και
κλείδωσε. Εκείνος πήγε να πλύνει κάτι ρούχα, πέρασαν 45 λεπτά και από περιέργεια
σκαρφάλωσε σε ένα παράθυρο εξαερισμού πάνω από την πόρτα. Είδε τη Μαντουμίτα πεσμένη και
το αίμα να τρέχει από την πληγή της.
Η βόμβα έσκασε 24 ώρες αργότερα. Η αδελφή της ποιήτριας κατήγγειλε ότι πίσω από τους
πληρωμένους δολοφόνους βρισκόταν η Μαντουμάνα, η γυναίκα του Αμαρμανί Τριπαθί, και ότι η
Μαντουμίτα ήταν έξι μηνών έγκυος, κάτι που έδειξε και η νεκροψία.
Ο υπουργός και το παρακράτος
Ο Αμαρμανί Τριπαθί κέρδισε το υπουργικό χαρτοφυλάκιο με το πιστόλι του. Το όνομά του έχει
αναμιχθεί σε τριάντα τρεις εγκληματικές υποθέσεις, εκ των οποίων οι πέντε ήταν
ανθρωποκτονίες. Υπήρξε μέλος επώνυμης συμμορίας (του Χαρισανκάρ Τιβαρί) και έχει
κατηγορηθεί για αρπαγή γης μεγάλης αξίας από τους Tharu - μια εθνική μειονότητα της
βορειοανατολικής Ινδίας και του Νεπάλ. Το Δεκέμβριο του 2001 συνελήφθη για συμμετοχή στην
απαγωγή του Ραούλ Μαντέσια, γιου ενός σημαντικού Ινδού επιχειρηματία. Η υπόθεση αυτή του
είχε στοιχίσει τότε τη θέση του στο υπουργικό συμβούλιο. Στις επόμενες εκλογές, ο
Αμαρμανί μεταπήδησε στο κόμμα της Μαγιαβατί, της σημερινής πρωθυπουργού της πολιτείας,
και μπήκε ξανά στην τοπική κυβέρνηση.
Ο Αμαρμανί δήλωσε ότι το όνομα της συζύγου του ενεπλάκη κατόπιν πιέσεων από τα μίντια.
Στην ερώτηση πότε μίλησε στη Μαντουμίτα για τελευταία φορά, αρνήθηκε ότι της είχε μιλήσει
πρόσφατα. Όταν ρωτήθηκε γιατί το νούμερο του τηλεφώνου του βρισκόταν στη μνήμη του
κινητού της ποιήτριας, είπε ότι δε φέρει καμιά ευθύνη αν σκοτώθηκε κάποιος που είχε το
τηλέφωνό του...
Η αντιπολίτευση απαίτησε την παύση του Αμαρμανί. Η πρωθυπουργός, στα τέλη Μαΐου,
αναγκάστηκε τελικά να τον αντικαταστήσει. Οι έρευνες της τοπικής αστυνομίας προχωρούσαν
με προκλητικά αργούς ρυθμούς, ενώ στοιχεία που είχε ανακαλύψει χάθηκαν. Για την ακρίβεια,
εξαφανίστηκαν δύο από τα τέσσερα κινητά της ποιήτριας τα οποία είχαν αγοραστεί στο όνομα
του Αμαρμανί και ρούχα του υπουργού που είχαν βρεθεί στο σπίτι της κοπέλας. Εξαφανίστηκε
η ατζέντα της, όπου υπήρχαν τα τηλέφωνα έντεκα VIP (πολιτικών, δημόσιων λειτουργών και
δημοσιογράφων) και το ημερολόγιό της με το κόκκινο εξώφυλλο. Όλα αυτά τα είχε βρει η
αστυνομία, αλλά στην πορεία τα έχασε!
Παράλληλα, συνέβησαν διάφορα παράδοξα. Η Νίντι ανακάλεσε τη δήλωσή της για τη σύζυγο του
υπουργού. Η μητέρα της ανακάλεσε την επιθυμία της να ανατεθεί η υπόθεση στην ομοσπονδιακή
αστυνομία. Το έμβρυο εστάλη μεν για εξέταση DNA, αλλά χωρίς δείγμα από το αίμα της
μητέρας που ήταν απαραίτητο για τη διαδικασία. Ένας παπάς κατέθεσε ότι το Νοέμβριο του
2002 είχε παντρέψει τη Μαντουμίτα με ένα φοιτητή, αλλά έπειτα από λίγες μέρες παραδέχτηκε
ότι είχε πει ψέματα. Τέλος, βρέθηκε ένα πυροβολημένο πτώμα που εξετάζεται αν ανήκει στο
Σάτια Πρακάς.
Ο Αμαρμανί και η σύζυγός του δεν έχουν καν εξεταστεί ακόμα για την υπόθεση. Υπάρχει
μάλιστα δημόσια δέσμευση της πρωθυπουργού ότι θα αναλάβει και πάλι τα καθήκοντά του, αν
δεν του απαγγελθεί κατηγορία...