Γιάννης Eυσταθιάδης
Εξ απαλών ονύχων«... Σκέψεις, οδηγώντας γρήγορα σε γαλλική autoroute...»
AYΓOYΣTOΣ. Με νοικιασμένο αυτοκίνητο στη γαλλική autoroute. Οδηγεί ο φίλος μου ο Πέτρος,
γρήγορα, αλλά με σύνεση. Η ποιότητα του οδοστρώματος, αλλά και η ερημία των δρόμων
επιτρέπουν άνετα μια ταχύτητα που δεν πέφτει κάτω από τα 170 χιλιόμετρα.
«Δεν είναι δυνατόν», τον ακούω να μουρμουρίζει, «είναι συνεχώς κολλημένη πίσω μου... από
την ώρα που φύγαμε, εξήντα χιλιόμετρα τώρα».
«Για ποια μιλάς;» «Για τη γριά!»
Γυρίζω και κοιτάω. Στα πενήντα, περίπου, μέτρα ένα μικρό και μάλλον παλιό Renault μας
ακολουθεί.
«Κόψε και άσ? τη να περάσει», λέω στο φίλο μου, «θέλω να τη δω».
Περνά. Ευγενικά, καθόλου ανταγωνιστικά, και ο ιπποτισμός της αντανακλάται σε ένα γαλατικό
μειδίαμα.
Ενώ οδηγεί στα όρια (για τα κυβικά και την ηλικία του αυτοκινήτου της, πόσο μάλλον για τη
δική της), κρατά το τιμόνι με άνεση και στιλ, με τον ίδιο χαριτόβρυτο τρόπο που μια
βαρόνη θα σταύρωνε τα πόδια στην μπερζέρα της.
Θεέ και Κύριε, σκέπτομαι, είναι τουλάχιστον 75 χρόνων, ίσως και 80! Κι όμως, βλέπω στο
πρόσωπό της όλη την απελευθερωμένη χαρά της οδήγησης, όταν οι Έλληνες ομόλογοί της,
γαντζωμένοι στο τιμόνι και βραδυπορώντας στην εξωτερική, έχουν στα μάτια τόσο άγχος και
-θαρρείς- πανικό.
Ίσως είναι τα ίδια αγχωτικά συμπτώματα που τους μετατρέπουν σε επηρμένους (ως προς τους
άλλους), σε παραβάτες (ως προς τους κανόνες) και, εν τέλει, τους κάνουν να απεμπολούν την
εμπειρία και την ηδονή της αυτοκίνησης. Νεόπλουτοι του τιμονιού; Αυτό υπαινίσσομαι και
δεν αναφέρομαι ασφαλώς στα χρήματα.
Αλλά ενώ η Γαλλίς κυρία είναι αταβιστικά εξοικειωμένη με την τελετουργία της οδήγησης (θα
έμαθε να οδηγεί κοριτσάκι στη μαύρη Citro?n του μπαμπά), η πλειονότητα των Eλλήνων άργησε
πολύ -και ίσως να μην εξοικειώθηκε ποτέ-, καθώς το αυτοκίνητο εδώ ήταν για δεκαετίες
προνόμιο της μεγαλοαστικής τάξης.
Οι οδηγοί της δυτικής Ευρώπης είναι στην ουσία συνεχιστές μιας παράδοσης, που
αφομοιώνεται και διατηρεί τις δεξιότητες σε οποιαδήποτε μεταγενέστερη ηλικία. Ενέταξαν εξ
απαλών ονύχων το αυτοκίνητο στην κουλτούρα της καθημερινότητας. Και, ως γνωστόν, κάθε
απόλαυση προϋποθέτει κουλτούρα._ Γ. E.