4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Nίκος Mάργαρης

Ο γύρος της κεντρικής Ελλάδας

«... αν κάνεις καραμπόλα με το κεφάλι στον τοίχο, βγάζεις καρούμπαλο. Από την άλλη, το
εσωτερικό καρούμπαλο-κάλος δρα ανάποδα και προκαλεί την καραμπόλα...»

Ο ΣYNΔYAΣMOΣ της Αττικής Οδού με το νέο δρόμο στην Κακιά Σκάλα και τη γέφυρα
Ρίου-Αντιρρίου συντόμευσαν τη διαδρομή προς ¶ρτα σημαντικά. Βεβαίως, ακόμη και μέσα στο
τούνελ μετά τα Μέγαρα, οι «γρήγοροι» οδηγοί οδηγούν με ζιγκ ζαγκ με χρήση της λωρίδας
ασφαλείας. Και, κάθε τόσο, όλο και κάποια καραμπόλα κλείνει το δρόμο. Προφανώς, φταίνε οι
κακοί εργολάβοι. Κανονικά, αν κάνεις καραμπόλα με το κεφάλι στον τοίχο, βγάζεις
καρούμπαλο. Από την άλλη, το εσωτερικό καρούμπαλο-κάλος δρα ανάποδα και προκαλεί την
καραμπόλα.
Οδηγώντας ένα Nissan Primera για πολλοστή φορά, διαπιστώνω την αξιοπιστία του, ιδιαίτερα
στη διαδρομή Κόρινθος-Πάτρα με τα απαραίτητα συνεχή σλάλομ.
Περνάω τη νέα γέφυρα ενθυμούμενος το χαμό με τα φέρι μποτ και δοξάζω το Θεό, την
τεχνολογία και τους κατασκευαστές. Χαλάλι της τα διόδια και μακάρι να υπήρχε κάτι
αντίστοιχο στην Εθνική Αθηνών-Θεσσαλονίκης, να αποφεύγαμε το περίφημο «πέταλο» του
Μαλιακού. Όπου οι «παράγοντες» της Λαμίας, από τη μια, εμπόδισαν την υπόγεια σύνδεση και,
από την άλλη, διαμαρτύρονται για τα αναπόφευκτα δυστυχήματα που συμβαίνουν στον κάκιστο
δρόμο που περνάμε με το ζόρι (χωρίς να αγοράζουμε τραχανά!) το 80% των μετακινουμένων.
Στην ¶ρτα, αφού προηγουμένως «προσκυνώ» στον εκπληκτικό χώρο της Κορωνησίας στον
Αμβρακικό, συνεχίζω με τη διαδρομή ¶ρτα-Τρίκαλα, διασχίζοντας την Πίνδο. Πολύ ωραία
εμπειρία, ιδιαίτερα στα «άγνωστα» Τζουμέρκα, μόνο που μένουν να τελειώσουν κάπου δέκα
χιλιόμετρα.
Για το τελευταίο μέρος του ταξιδιού, στο Πήλιο, τη μια μέρα με ήλιο, την άλλη με
καταιγίδα -με την οποία κόπηκε και το ηλεκτρικό-, με κάθε συνθήκη, η περιγραφή δε φτάνει
να δείξει αυτό τον ανεπανάληπτο χώρο.

Δαιδαλώδη
Ο Ίκαρος πετούσε χωρίς ν? ακολουθεί τις οδηγίες του πατέρα του, Δαίδαλου, και, τελικά,
κατάφερε και έπεσε. Τώρα, το πώς εμείς για τη σχολή των ιπταμένων της αεροπορίας
χρησιμοποιήσαμε το όνομα ενός τελείως επιπόλαιου και την ονομάσαμε Σχολή Ικάρων, ενώ θα
έπρεπε να την πούμε Σχολή Δαιδάλων, είναι μια άλλη ιστορία. Η αντιστροφή των κρίσεων
επανέρχεται και κάθε φορά που κάποιο πολεμικό αεροπλάνο πέφτει. Στην περίπτωση αυτή,
πάντοτε ακούω ότι ο κυβερνήτης ήταν πολύ έμπειρος, κάτι που ισχύει και στην πρόσφατη
πτώση του ελικοπτέρου. Τελικά, υπάρχουν και «άπειροι» πιλότοι στο στρατό ή μήπως όλοι
είναι έμπειροι;

Είναι αναβολικό!
Πόσοι από όσους ωρύονται στα τηλεοπτικά παράθυρα για το ότι τα αναβολικά συνιστούν
παραβίαση της ανθρώπινης φύσης παίρνουν viagra;_ N. M.