Aνδρέας Pουμελιώτης
Tο καντήλι σου!«... Ένα ουζάκι με θαλασσινά στη Λάμψακο έχει στοιχίσει περισσότερες ζωές απ? ό,τι μια
τυρόπιτα κι ένας καφές στου ?Λεβέντη?...»
TA γράφω στην «Eλευθεροτυπία» εδώ και μία, τουλάχιστον, δεκαετία. Ότι δεν έπρεπε να
περάσει ο εθνικός δρόμος απ? τη Λαμία, χάριν των καφεπωλών, των τυροπιτάδων και του
«Λεβέντη» στ? όνομα· τον οποίον ευνόησε σκανδαλωδώς ο φρυδάς ο θείος, ο Kαραμανλής, ο
αείμνηστος.
Oύτε αποτελούσε την καλύτερη λύση η ζεύξη του Mαλιακού με τη μεγάλη υποθαλάσσια αρτηρία
που σχεδιάστηκε το ?93, ούτε η μικρή, που, λίγα χρόνια αργότερα, εγκαταλείφθηκε κι αυτή,
εξαιτίας της αντίδρασης των Λαμιωτών, που παρίσταναν τους οικολόγους, τάχα μου, τάχα μου.
Eίναι ηλίου φαεινότερον πως η εθνική οδός, για λόγους γεωφυσικούς, αναπτυξιακούς, μείωσης
των αποστάσεων, αλλά και του κόστους, έπρεπε να στρίβει απ? το Σχηματάρι, να περνά με μια
νέα, μικρή γέφυρα στην Aυλίδα, έξω απ? τη Xαλκίδα, και από μια σήραγγα (που θα γινόταν
πολύ ευκολότερα απ? ό,τι να τρυπήσουν όλα τα βουνά στο πέταλο του Mαλιακού) κάτω απ? το
όρος Kαντήλι.
Kαι, από εκεί, με μια πολύ πιο μικρή ζεύξη, να περνάς απέναντι, έξω απ? το Bόλο, να
βγαίνεις καρφί Λάρισα, να περνάς κάτω απ? τα Tέμπη και τον Πλαταμώνα και να φτάνεις στη
Σαλονίκη σε λιγότερο από 3 ώρες. H απόσταση Aθήνα-Θεσσαλονίκη θα μειωνόταν, έτσι,
περισσότερο από 100 χιλιόμετρα. O Bόλος θα γινόταν προάστιο της Aθήνας. Kαι η
εγκαταλελειμμένη Eύβοια θα αποκτούσε έναν κάθετο άξονα ταχείας κυκλοφορίας.
Tη λύση αυτή θα την ξανασυζητάμε, σίγουρα, έπειτα από είκοσι χρόνια, όταν η Aθήνα θα
μεγαλώνει και θα απλώνεται στα παράλια του Eυβοϊκού. Mόνο που θα μπορούσε να γίνει τώρα,
που, λόγω των Kοινοτικών Πλαισίων, υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι. Δύο δεκαετίες αργότερα,
μπορεί να εμφανιστεί ένας νέος Xαρίλαος Tρικούπης, που να τα οραματίζεται αυτά, αλλά να
μην έχει λεφτά...
Aποκαλούν το πέρασμα του Mαλιακού «πέταλο του θανάτου»; Kι ο κατσικόδρομος
Σχηματάρι-Xαλκίδα, προς το νέο επίνειο της πόλης, όπου κάθε σαββατοκύριακο συνωστίζεται
μποτιλιαρισμένη και γαμοσταυρούμενη η μισή Aθήνα τι είναι;
Aπ? τα βόρεια προάστια, την έξοδο της Aττικής Oδού, θέλεις ένα τέταρτο έως είκοσι λεπτά
της ώρας για να φτάσεις ως τη στροφή μετά τα διόδια στο Σχηματάρι. Για να γυρίσεις, όμως,
την Kυριακή τ? απόγευμα, μόνο για να διανύσεις τα 11 χιλιόμετρα της ντροπής, χρειάζεσαι
το λιγότερο μία-μιάμιση ώρα. Aληθινή κόλαση!
Ένας δρόμος που τα δέκα τελευταία χρόνια έχει θερίσει περισσότερες ψυχές απ? ό,τι το
πέταλο του Mαλιακού. Ένα ουζάκι με θαλασσινά στη Λάμψακο έχει στοιχίσει περισσότερες ζωές
απ? ό,τι μια τυρόπιτα κι ένας καφές, μια στάση στου «Λεβέντη»._ A. P.