Pέα Bιτάλη
Η δικτατορία της αριστεράς«... Mια κακή γυναίκα οδηγός αναγνωρίζει την άγνοιά της, ενώ κανένας άνδρας δε θα
παραδεχτεί ποτέ ότι δεν είναι εκ γενετής τέλειος οδηγός...»
APXIKA, νόμιζα ότι το συγκεκριμένο μαρτύριο το περνούσα μόνο εγώ. Μέχρι που διαπίστωσα
ότι βασανίζει το μεγαλύτερο μέρος του γυναικείου πληθυσμού. Αφορά τη δύσκολη, αμήχανη και
σαφώς ηρωική θέση της συνοδηγού. Ή, αλλιώς, τη δικτατορία που επιβάλλει η αριστερά στην
έρημη δεξιά. Αν, μάλιστα, η συνοδηγός είναι και η ίδια οδηγός, τότε άσ? τα να πάνε! Καθώς
έχει κατ? επανάληψη υποστεί τον εξευτελισμό του ανθρώπου που πατάει φρένο στον αέρα,
ελπίζοντας ότι μπορεί κάτι να κάνει, και ακούει το «πώς κάνεις έτσι, βρε κορίτσι μου;» ή
έχουν γίνει τα νεύρα της Perrier, όταν λέει «πιο σιγά, ρε παιδί μου» και παίρνει τη
στερεότυπη απάντηση: «Μα ΔΕΝ τρέχω!»
Η αλήθεια είναι ότι η οδική συμπεριφορά των δυο φύλων διαφέρει σε πολλά. Το κυριότερο,
όμως, είναι ότι μια κακή γυναίκα οδηγός αναγνωρίζει την άγνοιά της και αυτοσαρκάζεται
κιόλας, ενώ κανένας άνδρας δε θα παραδεχτεί ποτέ ότι δεν είναι εκ γενετής τέλειος οδηγός.
Αλλά να ?ταν μόνο αυτό! Έχουμε και τα τσαμπουκαλίκια!... Καθώς, συνήθως, εκεί που
χαζεύεις αμέριμνη και λες «κοίτα το χρώμα αυτού του κτιρίου. Να, έτσι λέω να βάψουμε την
τραπεζαρία», αλλάζει αίφνης το γαλήνιο σκηνικό, στυλώνει τα μάτια στο μπροστινό
αυτοκίνητο, σκοτεινιάζει το βλέμμα, σφίγγει τα δόντια και μουρμουρίζει: «Tώρα θα σου
δείξω, αρχ...!» Αρχίζει, λοιπόν, μια καταδίωξη τύπου Τζέιμς Μποντ μ? εσάς αλλόφρονα
συμπρωταγωνιστή να φωνάζετε: «¶σ? τον, μωρέ, να πάει στην ευχή. Κάν? το για μένα», ενώ
μέσα σας εύχεστε: «Που να σου ξεραθούν τα γεννητικά από τη ρίζα!»... Αλλά ο Τζέιμς δεν
ακούει... Πρέπει οπωσδήποτε να φτάσει το θύμα του και να το εξευτελίσει. ¶ρα, θα πάει
δίπλα στο τζάμι του ή, για να ακριβολογούμε, θα τον φέρει δίπλα σας και θα τον βρίζει
κάνοντας συγχρόνως με τα χέρια του ερωτικές στάσεις σε παντομίμα. Κι εμείς; Ποια η θέσις
μας, κορίτσια; Καθώς καθόμαστε σαν το συγχωρεμένο βασιλέα Παύλο, που κατά πώς έλεγε η
γιαγιά μου, τον περιέφεραν με το αυτοκίνητο να χαιρετάει τα πλήθη, αν και ήταν...
απολύτως νεκρός!
«Τώρα θα κατέβω κάτω, ρε», «Κατέβα, ρε», «Τι πας να κάνεις; Πού ξέρεις ότι δεν έχει
μαχαίρι; Κοίτα τον πώς είναι»... Λες κι αν δεν επεμβαίναμε, θα κατέβαιναν... Γιατί, όπως
έχετε καταλάβει, αν κατέβαιναν όποτε το έλεγαν, τότε δε θα έμπαιναν ποτέ στο
αυτοκίνητο... Υπομονή, λοιπόν, κυρίες συνοδηγοί... Τα «παιδιά» μας ενίοτε παίζουν!_ P. B.