4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Eφημερίδα - Mέρος 1ο

[ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΧΡΗΜΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΙΜΑ]

ΕΛΑΒΟΝ!

Τα αποτελέσματα των εκλογών είναι ευθέως ανάλογα των δαπανών υποψηφίων και κομμάτων.
Ζητούνται θεσμοί διαφάνειας. Από οπουδήποτε!

Το βράδυ της 7ης Μαρτίου, όταν ακούτε τη χαρακτηριστική λέξη «έλαβον», μην πάει ο νους
σας στο κακό. Προφανώς, θα πρόκειται για τις ψήφους που το κάθε κόμμα «πήρε» στα διάφορα
εκλογικά τμήματα. Και όχι, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος κακοπροαίρετος, για τα
χρήματα που κατόρθωσαν να αποσπάσουν κόμματα και υποψήφιοι από διάφορους προθυμότατους
σπόνσορες.
Παρά την ύπαρξη σχετικά πρόσφατου νόμου που επιχειρεί να βάλει φραγμούς στις αλόγιστες
προεκλογικές δαπάνες και σε όλες τις συνέπειές τους (εξάρτηση και διαπλοκή των πολιτικών,
πριμοδότηση των πλουσιοτέρων κτλ.), οι βουλευτές δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προβούν σε
προεκλογικά όργια με δαπάνες πάνω και κάτω από τη γραμμή της νομιμότητας. Γίνεται, έτσι,
αντιληπτό το βαθύτερο νόημα του συνθήματος της... «υπέρβασης» που τόσο γοήτευσε μέρος των
ψηφοφόρων στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.
Ο Aντίλογος είναι το τελευταίο έντυπο που θα έσπευδε να παρουσιάσει ως παράδειγμα το
αμερικανικό πολιτικό μοντέλο. Να, όμως, που στο θέμα της διαφάνειας των προεκλογικών
δαπανών, το ελληνικό «μοντέλο» -ίνα μη χρησιμοποιήσωμεν καταλληλότερη ομοιοκαταληκτούσα
λέξη- μειονεκτεί δραματικά σε σχέση με το αμερικανικό. Μια ματιά στις σελίδες ... - ...,
και πολύ περισσότερο στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.opensecrets.org, θα πείσει και τον
πιο καχύποπτο ότι έχουμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε στον τομέα της διαφάνειας των
προεκλογικών -και εν γένει, των κομματικών- δαπανών. Οι Aμερικανοί υποψήφιοι είναι
υποχρεωμένοι να δημοσιοποιούν τα έσοδα και τα έξοδά τους, και φυσικά τους χρηματοδότες
τους. Να, λοιπόν, και μια... τροπολογία που ο Aντίλογος εισάγει προς ψήφιση χωρίς
επιφυλάξεις. Ας είναι και εξ Αμερικής...


ΑΛΙ

[ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ]

Ο Αλί πάλι στο γυαλί

Έγινε παγκοσμίως γνωστός ως υπουργός Τύπου και εκπρόσωπος του Σαντάμ Χουσεΐν τις μέρες
της αμερικανικής επίθεσης στο Ιράκ με τις γραφικές τηλεοπτικές ενημερώσεις του για την
πορεία του πολέμου, με πιο χαρακτηριστική τη μέρα που, ενώ οι Αμερικανοί είχαν καταλάβει
τη μισή Βαγδάτη, εκείνος μιλούσε για περιφανή νίκη των ιρακινών στρατευμάτων. Στη
συνέχεια, πέταξε τη στολή, εξαφανίστηκε και «παραδόθηκε» στους Αμερικανούς, παρόλο που
δεν ήταν μεταξύ των καταζητούμενων. Τώρα, ο κωμικός Αλί (σε αντιδιαστολή προς τον τρομερό
χημικό Αλί), ή Μοχάμετ Σασίντ Αλ Σαχάφ, προσελήφθη από το τηλεοπτικό δίκτυο Αμπού Ντάμπι
TV ως... πολιτικός αναλυτής.



Σελ.2-3
ΧΡΗΜΑ 2-3

[POLITIKO CHRIMA]

Τίνος είναι, βρε πατέρα, τα λεφτά;

Αν η διαπλοκή ή διαφθορά είναι στο επίκεντρο της προεκλογικής καμπάνιας, η μεγαλύτερη
απόδειξη αυτής βρίσκεται στην ίδια την προεκλογική καμπάνια!

Το αίτημα για ηθική καθαρότητα είναι σημαία για τον Κώστα Καραμανλή. Αλλά και στο
μεταλλαγμένο κυβερνών κόμμα, ο Γιώργος Παπανδρέου επαγγέλλεται τη «νέα ηθική επανάσταση».
Ενώ, όμως, οι δύο μεγάλες παρατάξεις ευαγγελίζονται την ηθική, την ίδια ώρα οι
προεκλογικές δραστηριότητές τους αποτελούν έμπρακτη απόδειξη αδιαφάνειας, διαφθοράς,
διαπλοκής.
Ο νέος «δρακόντειος» νόμος για τις εκλογικές δαπάνες υποχρεώνει τους υποψηφίους να
δηλώνουν «έσοδα και δαπάνες», εννοώντας «τα ποσά που χορηγούνται και διατίθενται κατά τη
διάρκεια της προεκλογικής περιόδου», δηλαδή τριάντα μέρες πριν από τις εκλογές, που
σημαίνει ότι έσοδα ή δαπάνες που έγιναν πριν από τις 7 Φεβρουαρίου είναι εκτός ελέγχου!
Πού πάνε τα λεφτά;
Όμως, μήνες πριν από την 7η Φεβρουαρίου, τα πολιτικά γραφεία των υποψηφίων είχαν
μεταβληθεί σε χρηματοκιβώτια από τα οποία καθημερινά εκταμιεύονταν χιλιάδες ευρώ για:
? Εκλογικά κέντρα
? Διαφημιστικό υλικό
? Αίθουσες ομιλιών
? Δημοσκοπήσεις
? Διαφημιστικά σποτ και αγορά διαφημιστικού χρόνου
? Προσωπικό
Φυσικά, ο νόμος απαγορεύει σε υποψηφίους να έχουν εκλογικά κέντρα, να κάνουν διαφήμιση,
να βγάζουν αφίσες κτλ. Αντί, λοιπόν, για εκλογικά κέντρα, οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν τα
περίφημα «ισόγεια φίλων», αντί για αφίσες και πανό, φυλλάδια μέσω ΕΛΤΑ κ.ο.κ.
Ποιος πληρώνει το λογαριασμό;
Επισήμως, το πλαφόν δαπανών, ας πούμε, για τις μονοεδρικές είναι 15.000 ευρώ.
Επισήμως, η χρηματοδότηση κομμάτων και υποψηφίων από ιδιωτικά συμφέροντα απαγορεύεται.
Επισήμως, όλοι οι Έλληνες πολιτευτές ορκίζονται στο Σύνταγμα πως δεν έχουν λάβει ούτε ένα
ευρώ από επιχειρήσεις...
Επισήμως, τα λιγοστά τους έσοδα προέρχονται από «φίλους» (μέχρι 3.000 ευρώ ανά φυσικό
πρόσωπο), αλλά και από την προσωπική τους επαγγελματική δραστηριότητα.
Οι υποψήφιοι ξέρουμε γιατί δαπανούν όλα αυτά τα λεφτά. Kαι αυτοί που τους χρηματοδοτούν
κρυφά..., ξέρουμε επίσης γιατί το κάνουν.
Μετά τις εκλογές...
Μόλις τελειώσουν οι εκλογές, οι ταμίες των υποψηφίων απλώς «μαγειρεύουν» τις αποδείξεις.
Και αν καμιά φορά διαπιστωθεί ότι κάποιος ξεπέρασε τα πλαφόν, είναι πολύ αργά πια. Κάπως
έτσι σβήστηκαν με νομοθετική ρύθμιση τα πρόστιμα που είχαν επιβληθεί σε τριάντα έξι
υπουργούς και βουλευτές μετά τις εκλογές του 2000, όπως είχε γίνει άλλωστε και με τα
πρόστιμα των εκλογών του 1996. Και οι «μυστικοί χρηματοδότες» των εκλεγμένων πλέον
αντιπροσώπων μπορούν να εισπράξουν το αντάλλαγμα της εισφοράς τους...


Πολιτική εξίσωση με τρεις αγνώστους

Η εξίσωση είναι απλή - και λύνεται αν γίνουν γνωστοί οι τρεις άγνωστοι:
(1) Από πού χρηματοδοτούνται οι πολιτικοί;
(2) Πόσα παίρνουν;
(3) Τι τα κάνουν;
Στην Αμερική του καπιταλισμού και των συμφερόντων, κάθε υποψήφιος για οποιοδήποτε δημόσιο
αξίωμα είναι υποχρεωμένος να παρέχει πληροφόρηση καθ? όλη τη διάρκεια της καμπάνιας του
(και όχι για τριάντα ημέρες) τόσο για τις πηγές και το ύψος των εσόδων όσο και για το πού
δαπανά τα χρήματα. Το ξεσκόνισμα των οικονομικών δεν αφορά μόνο τους προεδρικούς
υποψηφίους, αλλά όλους τους (χιλιάδες) άλλους για κάθε αιρετό αξίωμα: κυβερνήτες,
γερουσιαστές, αντιπροσώπους...
Πλούσιοι, αλλά άτιμοι στην Αμερική...
Στην καπιταλιστική Αμερική ασκείται (δικαιολογημένη) κριτική σε ένα σύστημα που ευνοεί
τον πλούσιο υποψήφιο. Όταν τυπωνόταν ο Αντίλογος, το πιο πιθανό ζευγάρι στην προεδρική
κούρσα ήταν Τζορτζ Μπους (ο πετρελαιάς) με τον Τζον Κέρι (το βασιλιά της μαγιονέζας!).
... πτωχοί, πλην τίμιοι στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα οι πολιτικοί, και δη οι γόνοι πολιτικών οικογενειών, είναι κατά
βάση ανεπάγγελτοι.
«Ανοιχτά μυστικά» στην Αμερική...
Μια από τις οργανώσεις που ελέγχουν και επεξεργάζονται τα στοιχεία σχετικά με τα
οικονομικά της αμερικανικής πολιτικής είναι το Centre for Responsible Politics. Το site
της οργάνωσης www.opensecrets.org (ανοιχτά μυστικά) είναι πραγματικό χρυσωρυχείο
στοιχείων, αλλά και σχολείο διαφάνειας στην πολιτική.
«Ξεφυλλίζοντας» κανείς τις σελίδες του, βρίσκει τη λίστα με τις χρηματοδοτήσεις ανά
βιομηχανία. Τη διάκριση ανάμεσα σε ρεπουμπλικανούς και δημοκρατικούς επιχειρηματίες.
Αλλά, και πιο ωμά, τις επιχειρήσεις που δίνουν τα περισσότερα...
... και «μυστικές αλήθειες» στην Ελλάδα
Τα ίδια δεδομένα ισχύουν και για την Ελλάδα - μόνο που εδώ, αντί για ανοιχτά μυστικά,
έχουμε μυστικές αλήθειες. Και είναι συγκεκριμένοι οι βιομηχανικοί κλάδοι που
συχνωτίζονται με τους πολιτικούς: είναι αυτοί που κάνουν δουλειές με το Δημόσιο.
Κι εδώ υπάρχουν οι μπλε και οι πράσινοι επιχειρηματίες. Κι εδώ είναι πασιφανές ότι οι
πολιτευτές που δαπανούν τα περισσότερα χρήματα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες εκλογής.
Ως μικρή συνεισφορά στο νέο... πολιτικό πολιτισμό, ως παράδειγμα προς μίμηση, ως πολιτική
πρόταση για τις επερχόμενες εκλογές, αν θέλετε, ο Aντίλογος δημοσιεύει τα open secret των
αμερικανικών εκλογών. Και καταθέτει τη δική του... τροπολογία που συνοψίζεται σε έξι
λέξεις:
ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!


ΕΡΕΥΝΑ

[ΜΟΝΟ ΓΚΑΛΟΠ]

Πίστευε και... μη ερεύνα

Όλοι οι δείκτες για την έρευνα στην Ελλάδα είναι δυσμενείς. Το μόνο είδος που ανθεί είναι
οι έρευνες... αγοράς.

Νέοι άνθρωποι είναι και οι δύο υποψήφιοι πρωθυπουργοί. Γι? αυτό και ο πολιτικός τους
λόγος είναι αφιερωμένος στη λατρεία του «νέου»: νέα ηθική επανάσταση, νέα γενιά, νέες
ιδέες, νέα πολιτική, νέα δημοκρατική παράταξη, νέα... Δημοκρατία.
Πόσο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα είναι αυτή η συνεχής επίκληση του νέου;
Δοκιμάσαμε κάτι αποτρόπαιο: υποβάλαμε τη χώρα μας σε ένα τεστ νεωτερισμού. Για να
μετρήσουμε τις επιδόσεις της στους τομείς που εγγυώνται το νέο: στην έρευνα και τη γνώση.
Ξεκινάμε από την έρευνα. Eάν μετρήσει κανείς τις επενδύσεις στην ανώτατη εκπαίδευση, στο
λογισμικό, στο δίδυμο «έρευνα και ανάπτυξη», θα διαπιστώσει ότι η Ελλάδα βρίσκεται μόνιμα
στην τελευταία θέση ανάμεσα στις είκοσι χώρες των στοιχείων του ΟΟΣΑ. Το ποσοστό του ΑΕΠ
που αντιστοιχεί στην έρευνα και τη γνώση είναι κάτω από 2%, λιγότερο, δηλαδή, από το μισό
του κοινοτικού μέσου όρου.
Ξεχάστε το μύθο πως περιουσία της Ελλάδας είναι οι άνθρωποι, οι εγκέφαλοι. Aρκεί να
αναφέρουμε ότι στο επιστημονικό-ερευνητικό προσωπικό τα πάμε εξίσου άσχημα. Πάλι σε
σύνολο είκοσι χωρών, η Ελλάδα κατατάσσεται 18η σε ό,τι αφορά τον αριθμό ερευνητών ανά
1.000 ανθρώπους, ξεπερνώντας μόνο την Ιταλία και την Τουρκία. Για να δοθεί ένα μέτρο
σύγκρισης, στη (πρώτη στον κόσμο) Φιλανδία αναλογούν 16 ερευνητές ανά 1.000 ανθρώπους.
Στην Ελλάδα, αντιστοιχούν... τέσσερις.
Ανάλογα είναι τα αποτελέσματα και στην καινοτομία. Eίμαστε τελευταίοι στις δαπάνες νέων
τεχνολογιών και στο γρήγορο Ίντερνετ (ευρυζωνικές υπηρεσίες), ενώ υστερούμε δραματικά, σε
σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, στη χρήση του Ίντερνετ, στις πατέντες, στο ποσοστό
εργαζομένων στον κλάδο νέων τεχνολογιών...
Κι όμως, υπάρχει ένας τομέας έρευνας στον οποίο η Ελλάδα διαπρέπει: η έρευνα... αγοράς.
Μέσα στους δύο μήνες της προεκλογικής περιόδου, διενεργήθηκαν γύρω στις εκατό πολιτικές
δημοσκοπήσεις. Αυτό σημαίνει σχεδόν δύο έρευνες αγοράς την ημέρα. Και να σκεφτεί κανείς
ότι στα δελτία ειδήσεων και στις εφημερίδες παρουσιάζονται μόνο τα φανερά πολιτικά
γκάλοπ. Κατά τους ειδικούς, για κάθε δημοσιευμένο γκάλοπ πρέπει να μετράμε ένα ακόμη
αδημοσίευτο...
Τελικά, ίσως τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το ποσοστό ερευνητών στη χώρα μας να είναι
ανακριβή. Προφανώς, έχουν ξεχάσει να ενσωματώσουν στους επιστήμονες-ερευνητές τους
ερευνητές-γκαλοπατζήδες. Είναι οι μόνοι ερευνητές που φαίνεται να έχουν μέλλον στη νέα
Ελλάδα των Καραμανλή-Παπανδρέου. Αυτοί και οι ερευνητές... δουλειάς.

Για όλα τα στοιχεία που αφορούν την έρευνα, πηγή μας ήταν ο ΟΟΣΑ. Για ό,τι αφορά την
έρευνα αγοράς, πηγή μας ήταν ο ΣΕΔΕΑ.


ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

16 Ιανουαρίου-15 Φεβρουαρίου 2004

18/01 Μίκης υπέρ της Αριστεράς +3
21/01 Ο Αβραμόπουλος πίσω στο μαντρί 0
22/01 (Ν)τροπολογία Πάχτα -4
23/01 Εννέα βουλευτές εκτός 0
24/01 Θάνατος του Χέλμουτ Νιούτον -3
26/01 Παραίτηση Μπάγεβιτς από ΑΕΚ -2
02/02 μ.Π. (μετά Πάχτα) δημοσκοπήσεις +1
03/02 Οικονομικό πρόγραμμα ΝΔ 3
06/02 Συνέδριο ΠΑΣΟΚ -1
08/02 Εκλογή Γιωργάκη -2

ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
*** 18/01 Αριστερός ψάλτης (και πάλι). *** 21/01 Θα βάλει καγκελάκια και στη Ρηγίλλης;
*** 22/01 Τον πήρε και τον (πανω)σήκωσε. *** 23/01 Τις ζεμπεκιές τις έχει στο DNA του.
*** 24/01 Πάει ο Νεύτων της φωτογραφίας. *** 26/01 ¶νεργος πρίγκιπας. *** 02/02 Τα
ποσοστά τροπο...λογήθηκαν. *** 03/02 ΣΙΟΥΦΑουλ. *** 06/02 Μη σπρώχνεστε, καλέ, τόσοι
υποψήφιοι! 08/02 Έμαθες το σκορ, πατέρα;

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΑΣΔΑΓΛΗΣ


Σελ. 4-5
ΚΙΝΗΤΑ

Ακατάλληλα για παιδιά κάτω των 13


Τα κινητά βλάπτουν σοβαρά την υγεία - τώρα και με βούλα. Η Νορβηγία γίνεται η πρώτη χώρα
στον κόσμο που υιοθετεί, και επίσημα πλέον, αυτήν τη διαπίστωση και παίρνει μέτρα. Ο
«Συνήγορος του Παιδιού» της σκανδιναβικής αυτής χώρας ζήτησε από την κυβέρνηση να
απαγορεύσει τη χρησιμοποίηση κινητών τηλεφώνων από παιδιά κάτω των 13 ετών, και απ? ό,τι
φαίνεται, η εισήγησή του θα γίνει δεκτή. Δεδομένου δε ότι σε θέματα υγείας υπάρχει κοινή
σκανδιναβική πολιτική, σύντομα το μέτρο αναμένεται να εφαρμοστεί και στις άλλες χώρες του
Βορρά, παρά το γεγονός ότι δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες κινητών στον κόσμο -Ericsson
και Nokia- ανήκουν σε σκανδιναβικές χώρες.
Να σημειωθεί ότι φέτος κλείνει δέκα χρόνια η μεγάλη έρευνα που γίνεται στις τέσσερις
χώρες της σκανδιναβικής χερσονήσου για την επίδραση της ακτινοβολίας των κινητών στον
εγκέφαλο. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα συμπεράσματα, ενώ η ακτινοβολία από ένα κινητό
εισχωρεί δύο εκατοστά στον εγκέφαλο ενός ενήλικα, σε ένα παιδί, η εισχώρηση αυτή φτάνει
στα τέσσερα εκατοστά.




VODAFON

[ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ή ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ;]
Ο Ερμής μασκότ της Vodafone
Ο «Ερμής» είναι ένα σημαντικό επιστημονικό πρόγραμμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Kαταγράφει καθημερινά τα επίπεδα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε συγκεκριμένα σημεία
της Αθήνας και βοηθά τους επιστήμονες να εκτιμήσουν τις παραμέτρους ασφαλείας που
σχετίζονται με τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Mια λεπτομέρεια: χρηματοδότης και
συνεργάτης του «Ερμή» είναι η... Vodafone, η μεγαλύτερη πολυεθνική του κόσμου στον τομέα
της τηλεφωνίας!
? Πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι μια επιστημονική έρευνα, όταν χρηματοδοτείται από
εκείνους τους οποίους υποτίθεται πως ελέγχει;
? Πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι η άποψη των επιστημόνων για την ακτινοβολία των κεραιών
κινητής τηλεφωνίας, όταν σπονσοράρεται από τη Vodafone, το μεγαλύτερο παροχέα κινητής
τηλεφωνίας στην Ελλάδα;
Τα ερωτήματα δεν είναι απλά στην απάντησή τους. Πρώτα απ? όλα (και αυτό μετρά υπέρ των
επιστημόνων), τίποτα δε γίνεται εν κρυπτώ. Οι υπεύθυνοι του «Ερμή» όχι μόνο δεν κρύβουν
τη συμμετοχή της Vodafone, αλλά τη διαφημίζουν - σε σημείο, ίσως, υπερβολής.
Το έντυπο παρουσίασης του προγράμματος μοιάζει περισσότερο με ρεκλάμα της Vodafone παρά
με μελέτη του ΕΜΠ. Στις πρώτες σελίδες, αντί για το έργο, περιγράφεται «Το Όραμα του
Ομίλου Vodafone» και, αντί να μιλά ο επιστημονικός υπεύθυνος του έργου, καθηγητής της
Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Φίλιππος Κωνσταντίνου,
προβάλλεται ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος της Vodafone, ο οποίος για την περίσταση βαπτίζεται
corporate affairs director, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο διευθυντής δημόσιων σχέσεων
της εταιρείας...
Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι σε παγκόσμιο επίπεδο οι έρευνες για την ασφάλεια της
κινητής τηλεφωνίας χρηματοδοτούνται κατά το μεγαλύτερο μέρος τους από ιδιωτικές πηγές,
τόσο από τους κατασκευαστές συσκευών (Nokia, Motorola κτλ.) όσο και από τους παροχείς
υπηρεσιών τηλεφωνίας (Vodafone κτλ.).
Κι όμως, για ένα ανάλογο θέμα ηθικής τάξης ξέσπασε σάλος στη Γαλλία. Τον περασμένο
Απρίλιο, η εφημερίδα Le Parisien αποκάλυψε ότι οι συντάκτες μεγάλης και δημόσιας έρευνας
για την ασφάλεια των κινητών είχαν παράλληλα συμμετάσχει σε μια διαφημιστική δημοσίευση
της Orange, μιας από τις εταιρείες παροχής τηλεφωνίας στη Γαλλία...
Από τη μια, χωρίς τις εταιρείες τηλεφωνίας, ίσως να μην υπήρχε έρευνα. Από την άλλη, ποια
έρευνα με σπόνσορα τις εταιρείες θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι τα κινητά τηλέφωνα
βλάπτουν την υγεία; Τελικά, η πραγματικότητα δικαιώνει τη μυθολογία: ο Ερμής παραμένει
προστάτης του εμπορίου και του κέρδους.

Data: «Ερμής» > «Πρόγραμμα Συστηματικών Μετρήσεων Ηλεκτρομαγνητικής Ακτινοβολίας» >
Εργαστήριο Κινητών Ραδιοεπικοινωνιών > Ε.Μ.Π. > hermes.ntua.gr



Σελ. 6-7
ΤΕΛΩΝΕΙΟ


[ΠΡΙΜ]

Χαρτζιλικάκι στο τελωνείο

Ο Ελληνοαυστραλός δημοσιογράφος ανακαλύπτει ένα δασμό που δεν ανήκει σε καμία αντίστοιχη
κλάση.

Ήταν 8.30 το πρωί, όταν συναντηθήκαμε με τον εκτελωνιστή. Μετρημένη χαρά και μια δόση
αγωνίας για την οικοσκευή που περίμενε στις αποθήκες του τελωνείου. Ήταν η μέρα της
παραλαβής.
«Καλό είναι να δώσεις και ένα χαρτζιλίκι σε κάποιους ανθρώπους», μου είπε στα πρώτα μας
βιαστικά βήματα. Καλός άνθρωπος, δεν είχε πονηράδα στο βλέμμα του. Όσο και να
ξαφνιάστηκα, δεν ένιωσα να με παραπέμπει σε «μίζες», «φακελάκια» και άλλα τέτοια. Όχι.
Μιλούσε πραγματικά για χαρτζιλίκι. Σαν αυτό που είχε ζητήσει άκομψα η ηλικιωμένη
ταξιθέτρια στο Θέατρο Αθηνών, όταν πριν από λίγο καιρό πήγαμε να δούμε το Θοδωρή Αθερίδη,
την Αλίνα Κοτσοβόλου και τη Σμαράγδα Καρύδη να ταλαιπωρούνται... «από έρωτα». Μας οδήγησε
με το ζόρι στις θέσεις μας, χαμήλωσε το βλέμμα της και με παρακλητικό ύφος απαίτησε το
«χαρτζιλικάκι». Όχι φιλοδώρημα, ούτε χαρτζιλίκι. Χαρτζιλικάκι.
Έτσι ακριβώς το λένε και στο τελωνείο. Ένας άλλος κόσμος, άγριος, μου φάνηκε.
«Καταπληκτικό ρεπορτάζ», σκέφτηκα.

Στα γραφεία, ακαταστασία και άνθρωποι κουρασμένοι, όχι από τη δουλειά -ήταν πολύ πρωί-,
αλλά μάλλον από τη ρουτίνα της. Εξυπηρετικοί, όμως, αν και σε κάνα δυο άρεσε να σε
«ψαρώνουν». Για το είδος της οικοσκευής, τα κιβώτια που πρέπει να εξεταστούν ενδελεχώς,
το τάδε έγγραφο που λείπει, αλλά είναι τελικά εκεί...
Με τα χαρτιά στα χέρια και εμένα ξοπίσω του, ο εκτελωνιστής μου θυμίζει το χαρτζιλικάκι.
Αυτήν τη φορά, είναι πιο συγκεκριμένος. «Θα δώσεις εκεί, εκεί κι εκεί. Όχι πολλά, από
δύο, τρία ευρώ».
Για την εξυπηρέτηση.
Ξένος, αδύναμος και φοβισμένος, υποτάσσεσαι. Θέλεις να ξεμπερδεύεις, «να μη σου
δημιουργήσουν πρόβλημα». Κι ας είσαι σε όλα εντάξει. Ποτέ δεν ξέρεις.
Δίπλα μου, ένα ζευγάρι Ελλήνων του εξωτερικού είναι το ίδιο υποταγμένο.

Αν και αδέξιος, τα πήγα καλά με το «χαρτζιλικάκι». Μόνο έναν αχώνευτο υπάλληλο δεν
μπορούσα όχι να «ασημώσω», ούτε να τον κοιτάξω, κι ας είχα αυστηρές οδηγίες από το φίλο
μου τον εκτελωνιστή. Ήταν αγενής και καθόλου, μα καθόλου εξυπηρετικός. Παρέστησα το
κορόιδο και δεν τον πλησίασα, όταν έκανε αυτό για το οποίο πληρωνόταν να κάνει: τη
δουλειά του.
Δεν πρόλαβα να χαρώ τη νίκη μου. Με πλησίασαν δύο άτομα. Ο ένας, οδηγός, ο άλλος,
άγνωστος. «Ξέχασες να δώσεις χαρτζιλικάκι στο παιδί», μου είπαν καθόλου παρακλητικά.
Υπέκυψα κι έδωσα. Στον πλέον αντιπαθή, σε ένα μουρμούρη που μόνο να μας εξυπηρετήσει δε
φρόντισε. Στάθηκε αδύνατο να τον παρακάμψω.
Η κουλτούρα του τελωνείου.
Με τα πράγματα στην καρότσα, πήραμε το δρόμο προς την έξοδο. Ένα τελευταίο, εκτός
προγράμματος, «χαρτζιλικάκι», «για να μην έχουμε φασαρίες», στα όρια μεταξύ των δύο
πολιτισμών (του τελωνείου και της... υπόλοιπης Ελλάδας), έγραψε τον επίλογο αυτού του
απρόσμενου ρεπορτάζ.
Ήμουν πολύ χαρούμενος. Είχα ξεμπλέξει μέσα σε πέντε ώρες.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΗΣ

[ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ]

Το micro και soft χέρι των ΗΠΑ

Η διοίκηση των ΗΠΑ ασκεί εξωτερική πολιτική μέσω των Windows της Microsoft.


Τι σχέση μπορεί να έχει το «μενού» των προγραμμάτων της Μicrosoft με τον πόλεμο κατά της
τρομοκρατίας; Κάθε χρήστης των Windows ΧP, του λειτουργικού συστήματος της Microsoft,
όταν εγκαθιστά το νέο λογισμικό στον υπολογιστή του, καλείται να απαντήσει στην ερώτηση:
«Σε ποια χώρα βρίσκεστε;» Στην τελευταία έκδοση των XP, ανάμεσα στη λίστα με τις
εκατοντάδες χώρες, παρουσιάζεται ως επιλογή και το «Guantanamo Bay» ή, αλλιώς, Κόλπος του
Γκουαντανάμο. Τι ώθησε τη Microsoft να συμπεριλάβει σ? αυτή την τυπική ερώτηση μια λωρίδα
γης (44 τ.χλμ.) πάνω στο νησί της Κούβας σαν «χώρα»; Με πιο απλά λόγια, γιατί η Microsoft
να παραστήσει πως μια αμερικάνικη βάση (όπου στοιβάζονται εκατοντάδες κρατούμενοι ως
τρομοκράτες) δεν είναι αμερικανικό έδαφος;
Η ναυτική βάση του Γκουαντανάμο βρίσκεται υπό αμερικανική κατοχή από το 1898, όταν ένα
αμερικανικό εκστρατευτικό σώμα απέβαλε τους Ισπανούς από την Κούβα. Από τότε, υποτίθεται
πως οι ΗΠΑ θα έπρεπε να πληρώνουν ετήσιο ενοίκιο 4.085 δολάρια στην Κούβα. Όταν ο Κάστρο
κατέλαβε την εξουσία, ζήτησε πίσω τη βάση, αλλά οι Αμερικανοί φυσικά... αρνήθηκαν.
Μετά, όμως, την 11η Σεπτεμβρίου, σκαρφίστηκαν το καταπληκτικό σόφισμα: «θυμήθηκαν» πως το
Γκουαντανάμο δεν είναι αμερικανικό έδαφος, αλλά ανήκει στην Κούβα! Κατά συνέπεια, ούτε η
Σύμβαση της Γενεύης, αλλά ούτε τα αμερικανικά δικαστήρια και ο αμερικανικός νόμος έχουν
δικαιοδοσία σ? αυτό. Συνεπώς, οι κρατούμενοι εκεί δεν έχουν κανένα δικαίωμα.
Αν πάρουμε στα σοβαρά τους Αμερικανούς, τότε ο Φιντέλ θα μπορούσε, όποτε ήθελε, να
μπουκάρει στη βάση ή, έστω, να τη ζητήσει πίσω... Ένα τέτοιο «νομικό τερτίπι»
(αντιγράφουμε το χαρακτηρισμό από το αμερικανόφιλο περιοδικό Economist) χρειάζεται
ασφαλώς ειδικό μάρκετινγκ για να γίνει αποδεκτό. Και ίσως η Microsoft να προσφέρεται γι?
αυτόν το ρόλο. Πρόκειται για τον πιο οικείο εκπρόσωπο της αμερικανικής soft power. Μέσα
από τα δημοφιλή προϊόντα της, επισκέπτεται καθημερινά εκατομμύρια καταναλωτές σε όλο τον
κόσμο.
Ακόμα κι αν, εδώ, micro είναι το κακό, αναρωτιόμαστε τι απ? τα δύο συμβαίνει: η Microsoft
βρήκε μια ακόμα ευκαιρία να αποδείξει στην κυβέρνηση Μπους πόσο χρήσιμη είναι ή το
αμερικανικό administration χρησιμοποιεί ως βραχίονα τη μεγαλύτερη εταιρεία πληροφορικής
στον κόσμο, για να κάνει εξωτερική πολιτική και να διαμορφώσει συνειδήσεις;
Ο Αντίλογος έχει απευθύνει το ερώτημα μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος στη Microsoft - και
περιμένει απάντηση...

ΜΠΙΛΥ

[ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ]

Φάκελος «Μπίλι δε Κιντ»

Ποιος ήταν ο άντρας που είχε πυροβολήσει στο κεφάλι ο σερίφης Πατ Γκάρετ; Η απάντηση θα
δοθεί όχι από ένα νέο γουέστερν, αλλά από την ιατροδικαστική υπηρεσία και τα δικαστήρια
της Νέας Υόρκης.

Ανοίγει ξανά ο φάκελος Μπίλι δε Κιντ. Έπειτα από 123 χρόνια, η Eισαγγελία της Νέας Υόρκης
προχωρεί σε αναψηλάφηση της υπόθεσης, βασιζόμενη στην ένορκη μαρτυρία ενός πολίτη του
Νέου Μεξικό. Ο 63χρονος Χόμερ Όβερτον υποστηρίζει ότι, όταν ο ίδιος ήταν μόλις 9 ετών, η
χήρα του σερίφη Πατ Γκάρετ, του ανθρώπου που πυροβόλησε τον Μπίλι στο πρόσωπο σκοτώνοντάς
τον, του εκμυστηρεύτηκε ότι ο άντρας της είχε σκοτώσει κάποιον άλλον και όχι τον Μπίλι.
Παράλληλα, ανασύρθηκε και η υπόθεση που είχε εμφανιστεί στις αρχές της δεκαετίας του ?50,
όταν ένας υπέργηρος από το Τέξας ισχυριζόταν ότι ήταν ο Μπίλι. Ήδη οι ανακριτικές αρχές
ζήτησαν, μεταξύ άλλων, εκταφή της μητέρας του, Κάθριν ¶ντριν, για να εξετάσουν το DNA
της. «Οι πιθανότητες να βρεθεί η αλήθεια είναι πολύ μεγάλες», δήλωσε στο Reuters ο
σερίφης Τομ Σάλιβαν, υπενθυμίζοντας ότι η ίδια μέθοδος είχε εφαρμοστεί στις περιπτώσεις
των Τζέσε Τζέιμς και Τόμας Τζέφερσον με άριστα αποτελέσματα.
Ο Μπίλι δε Κιντ υπήρξε μια ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που συνδέθηκε με τους
μύθους της ¶γριας Δύσης. Η πολυτάραχη, αλλά συντομότατη ζωή του (1859-1881) ενέπνευσε
λογοτέχνες, σκηνοθέτες, σκιτσογράφους, αλλά και μουσικούς, όπως ο Μπομπ Ντίλαν. Το
πραγματικό του όνομα ήταν Γουίλιαμ Χένρι ΜακΚάρτι, ενώ ο ίδιος παρουσιαζόταν ως William
H. Bonney. Εγκαταλελειμμένο παιδί, υιοθετείται από έναν αγρότη που του στέκεται σαν
πατέρας. Όταν ο θετός του πατέρας δολοφονείται το 1876 στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης
κτηνοτρόφων και ράντσερ, ο Μπίλι συστήνει μια ομάδα και αρχίζει να περιφέρεται με στόχο
να εκδικηθεί. Εν συνεχεία, το όνομά του συνδέεται με μια σειρά από ληστείες και ένοπλες
επιθέσεις, παρόλο που παραμένει άγνωστο αν υπήρχαν βάσιμα στοιχεία εις βάρος του.
Συνελήφθη πάμπολλες φορές, αλλά πάντοτε κατάφερνε να ξεφύγει, μέχρι που ένας σερίφης, ο
Πατ Γκάρετ, τον πυροβόλησε άοπλο σε ένα σκοτεινό υπνοδωμάτιο. Ποιος πυροβολήθηκε όμως; O
Μπίλι ή κάποιος άλλος; Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο Μπίλι ξέφυγε και πήγε στην Αγγλία, όπου
πέθανε σε βαθύ γήρας.
Πάντως, η ταφόπετρά του κλάπηκε το 1950 και η τύχη της αγνοούνταν επί είκοσι έξι χρόνια,
μέχρι που κάποιος ονόματι Τζόου Μπόουλιν την ανακάλυψε στο Τέξας. Αργότερα, ξανακλάπηκε
και βρέθηκε στην Καλιφόρνια.



Σελ. 9
ΑΣΤΕΓΟΙ

[ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ]

¶νθρωποι-Σκύλοι, σημειώστε 2

Δύο περίπτερα παρέμεναν σταθερά στις... θέσεις τους τις μέρες του πολικού ψύχους που
έπληξε στις αρχές του έτους τη Νέα Υόρκη. Tο ένα ήταν το περίπτερο για τη βοήθεια των
αστέγων, σε μια άκρη της Γιούνιον Σκουέρ, στο Μανχάταν, και το άλλο, ακριβώς δίπλα, το
περίπτερο μιας φιλοζωικής οργάνωσης που μάζευε δωρεές για τα αδέσποτα σκυλιά. Οι
εθελοντές του Ηνωμένου Οργανισμού Αστέγων διαπίστωσαν πόσο άνιση ήταν η μάχη. Όπως
σχολίασε ο ανταποκριτής του BBC στη Νέα Υόρκη, «σπάνια άκουγες τον ευχάριστο ήχο ενός
κέρματος να κατρακυλάει στα τσίγκινα τενεκεδάκια του περιπτέρου για τους αστέγους».
Αντίθετα, στο περίπτερο για τα τετράποδα, οι περισσότεροι σταματούσαν για να δώσουν
πενήντα σεντ, ένα δολάριο, ή για να δείξουν την αγάπη τους στους τετράποδους φίλους που,
ορφανοί, αναζητούσαν στέγη. Πανικός ενδιαφέροντος.




ΣΙΡΙΑΛ
[PLANESPOTTERS]
Το σίριαλ γίνεται... σίριαλ
Το σίριαλ με τους Βρετανούς planespotter ?τους χομπίστες που συνελήφθησαν προ διετίας στη
χώρα μας ως κατάσκοποι και, τελικά, αθωώθηκαν από δικαστήριο της Καλαμάτας- δε λέει να
τελειώσει. Η τελευταία τροπή που πήρε η υπόθεση δεν είναι δικαστική, αλλά...
καλλιτεχνική! Ο τηλεοπτικός σταθμός ITV και η εταιρεία παραγωγής Granada ανακοίνωσαν
πρόσφατα ότι θα κάνουν την περιπέτεια των planespotter σίριαλ για την τηλεόραση. Τα
γυρίσματα αρχίζουν μέσα στο 2004 και, σύμφωνα με τις πληροφορίες των βρετανικών
τηλεοπτικών περιοδικών, θα είναι μια κωμική σειρά που θα σατιρίζει κυρίως την ελληνική
αστυνομική και δικαστική πραγματικότητα... «Μας συνέλαβαν, επειδή περπατούσαμε περίεργα
και φορούσαμε βρόμικα παπούτσια. Αυτό μοιάζει με φάρσα· δεν μπορεί να γίνει δράμα».



ΑΥΡΙΑΝΗ
[ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ]
«Ζητούνται άνεργοι ή μετανάστες...»
Η αγγελία δημοσιεύτηκε σε περίοπτη θέση στην εφημερίδα Αυριανή: «ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ Ή
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΩΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΠΩΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΤΗΛ.:
210-ΧΧΧΧΧΧX». Δεν τολμάμε καν να σκεφτούμε με τι συνθήκες εργασίας θα δουλέψουν αυτοί οι
άνθρωποι, όταν γνωρίζουμε εκείνες των κανονικών δημοσιογράφων... Μισθοί, ασφάλιση,
ωράρια, ήταν ανέκαθεν ακατανόητοι νεολογισμοί για το KMG (Kouris Media Group!). Απλώς
σημειώνουμε ότι η αγγελία εμφανίστηκε σε μια χρονική στιγμή με ιδιαίτερο συμβολισμό: την
ίδια μέρα, η Αυριανή έβγαλε φύλλο παρά την απεργία που είχε κηρύξει η ΕΣΗΕΑ,
χρησιμοποιώντας ως απεργοσπάστες κυρίως μετανάστες ή μη δημοσιογράφους. Πάντως, ο συνήθως
πολυμήχανος Γιώργος Κουρής αυτήν τη φορά δεν αυτοσχεδίασε. Ίσως είναι ο πρώτος Έλληνας
επιχειρηματίας που έβαλε σε εφαρμογή την εξαγγελία του Γιώργου Παπανδρέου, λίγες μέρες
νωρίτερα, στο Λαύριο, για ανασφάλιστη δουλειά σε νέους και ανέργους...