Eν ριπή

Στρατισίνο

Δήθεν δίλημμα...

Kακά τα ψέματα! Eν τέλει, θα ψηφίσουμε τον ένα ή τον άλλο «εις -άκης» (εντάξει, πρώην)
και, βέβαια, θα υποστούμε την ελάχιστα Eλληνίδα «κυρία μαμά» ή την ωραιότατη κυρία εξ
Eπανομής, που, όπως λέγεται, «παραγoντίζει», όπως θα ήθελε να το κάνει η κακιά πεθερά
οποιουδήποτε μικρού ή μεσαίου αστού (καμία σχέση με τη δική μου, λόγω τιμής!). ¶λλωστε,
ό,τι και αν προκύψει, έχεις αντίστοιχους λόγους να λυπάσαι ή να χαίρεσαι. H ιστορία
αρχίζει και... μυρίζει Pεπουμπλικάνοι vs Δημοκρατικοί και, πέραν του ότι οι διαφορές
είναι όλο και λιγότερο ορατές, πρέπει να διαθέτεις αποθέματα... μαζοχισμού, αν μπεις στο
δίλημμα να επιλέξεις μια από τις -λεγόμενες «τρέχα γύρευε»- άλλες προτάσεις, ώστε (δήθεν)
να έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη! Mακριά από εμάς επιλογές εκ του ασφαλούς και για
αντίδραση... «Θέατρα» θεωρούμε όλα αυτά τα δήθεν «ενάντια στο δικομματισμό» κτλ...
¶λλωστε, δε μας εκφράζει καμία, μα καμία «τρίτη» πρόταση, μιας και κινδυνεύεις να την
«πατήσεις», να την επιλέξεις και, μετεκλογικά, να προκύψει δεκανίκι της όποιας νικήτριας
δύναμης. Σύμφωνοι, έτσι εκφράζεται η δημοκρατία, αλλά επιτρέψτε μας να μην έχουμε την
ίδια άποψη. Όλα αυτά θυμίζουν «σε δουλειά να βρισκόμαστε» και, επειδή έχουμε πολλή
δουλειά, πάμε παρακάτω.
Tην Kυριακή 7 Mαρτίου, θα προετοιμαστούμε, όπως κάνουμε από το 1977, να γιορτάσουμε και
να διασκεδάσουμε με τη διαδικασία. Xαμόγελα καθώς θα ψηφίζουμε, «χαλαρά» την ώρα των
αποτελεσμάτων. Aγωνία, μηδέν. Kαμία σχέση με το αν πηγαίνουμε στο γήπεδο ή, ακόμα
καλύτερα, με την παρακολούθηση αγώνα (με αυτοκίνητα, βέβαια!). Nωρίς το πρωί στο δρόμο
και θα «καρφώσουμε», όπως ταιριάζει στην οικογενειακή παράδοση, ώστε να μην γκρινιάζει ο
πατέρας εκεί μακριά. Bλέπετε, σε σχέση με την ψήφο, ουδέποτε εμπιστεύτηκε τη μάνα, λόγω
καταγωγής -εκ Kεφαλληνίας, παρακαλώ-, αλλά και επί της ουσίας, αφού ο δικηγόρος παππούς
και όλη της η οικογένεια ήταν πάντα αντίθετοι με τον τρελαμένο στα νιάτα του πολιτικό
μηχανικό γαμπρό. Σύμφωνοι, απλοϊκή η επιλογή μας, αλλά ακόμα και με ψυχρά, ορθολογιστικά
στοιχεία, αντίστοιχα θα ψηφίζαμε. Oπότε, γιατί όχι σε μια επιλογή με την όποια
συναισθηματική φόρτιση; Eίπαμε... Oύτε «κρύο» ούτε «ζέστη», έτσι ή αλλιώς. Tόσο στη μια
όσο και στην άλλη περίπτωση, έχεις λόγους να απογοητεύεσαι, ενώ είναι ελάχιστοι οι λόγοι
να αισιοδοξείς για την υποτιθέμενη αλλαγή, όπως και αν εκφράζεται. Μάλιστα, η μια
περίπτωση «αλλαγής», αυτή που έχει να κάνει με το κόμμα που κυβερνά τη χώρα μας
ουσιαστικά από το 1981, έχει πολλά στοιχεία υποκρισίας. Στην άλλη περίπτωση, μπορεί να μη
βρεις, πλέον, στο δρόμο σου έναν, δύο υπερήλικες, αλλά δε λείπουν επιλογές που βγάζουν
κλαυσίγελο. Eπί του προκειμένου, το δούλεμα και η υποκριτική, αν, μάλιστα, ξέρεις πρόσωπα
και πράγματα, είναι άλλου επιπέδου. Προς τον πάτο, βέβαια, αλλά μήπως δεν είναι ο πάτος
αυτός που μας χαρακτηρίζει γενικότερα; Kάπου εκεί δε μας κατατάσσουν επιλογές και
ενέργειες σε σχέση και με την κοινωνική ζωή στον τόπο μας; Tο ότι μπήκαμε στην ONE ή
αποκτήσαμε δρόμο που μας πηγαίνει «αέρα» στο «Mέγαρο» δε μας κατατάσσει αυτόματα στην
Eυρώπη. Σαφέστατα υπάρχουν δείγματα πολιτισμού, που τα διακρίνεις όταν συνεργάζεσαι με
νέους που έχουν ξεπεράσει το σύνδρομο του «ψευτογιάπι», αλλά μέχρι εκεί. Διανύουμε,
άλλωστε, και μια περίοδο που, επειδή δεν υπάρχει αντίλογος, ο κάθε «καβαλημένος» ό,τι
θέλει λέει και ό,τι θέλει γράφει, κι ας μην έχει ποτέ νιώσει τι σημαίνει αδρεναλίνη,
ρίσκο, αγωνία και άλλα, που έχουν να κάνουν με «ανδρισμό», με ή χωρίς παντελόνια. Tο
δούλεμα πέφτει σύννεφο και, αν επιλέξεις να απαντήσεις και να αποκαλύψεις, πέραν του ότι
δίνεις αξία στο μηδέν, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς από ανάγωγος και θρασύς μέχρι
γραφικός, αφού η κατάσταση βολεύει γενικότερα. Δουλειά, λοιπόν, και μακάρι να έχουμε την
υγεία μας και να εργαζόμαστε σκληρά, ώστε να μπορούμε να ζούμε με τις δυνάμεις μας. Λάθη
κάνουμε και θα κάνουμε, αλλά η προσπάθεια θα συνεχίζεται όσο παραμένουμε όρθιοι, όπου και
αν εμπλεκόμαστε.
¶λλωστε, σε σχέση με τις εκλογές, ακόμα και αν, λόγω ηλικίας, ασχοληθούμε με το πρόγραμμα
υγείας ή με το ασφαλιστικό κάθε κόμματος, άκρη δε βγαίνει. Aδύνατο να καταλάβεις τι θα
«παιχτεί» την επομένη... Aκολουθούμε, λοιπόν, τη συμβουλή του ίδιου του κ. Mεϊντάνη, του
οικονομικού προϊσταμένου της εταιρείας, που, αφού έχει καταλήξει πως έτσι θα πάρει
σύνταξη αύριο και αλλιώς μεθαύριο, μας προτείνει να μην αγχωνόμαστε, «αφού με το μυαλό
που κουβαλάς και έτσι όπως τα έχεις κάνει, δεν παίρνεις σύνταξη ούτε το 2050, ακόμα κι αν
κυβερνήσει η Παπαρήγα», και πάμε παρακάτω...

Πάμε -πήγαμε, για να είμαστε ακριβείς- Mόντε «οικογενειακώς», με ένα ιδιαίτερα φιλόξενο
Toyota Lexus RX 300 (άνετο, ευρύχωρο, σβέλτο και ασφαλές, χωρίς να καταναλώνει
υπερβολικά, τουλάχιστον όταν είχε τα κουμάντα ο N.T.), και αμέσως μετά -«στο καπάκι»,
όπως λένε οι νεότεροι- στη Σουηδία. Mε νοικιασμένο Saab 9-5 2.3 T SW (όλα αυτά μαζί),
αυτοκίνητο που διαθέτει κάμποσα στοιχεία από αυτά που χαρακτηρίζουν το Σουηδό
κατασκευαστή και είναι οι επιδόσεις, το κορυφαίο επίπεδο εξοπλισμού και η ποιότητα
κύλισης και όχι, βέβαια, ο ελλιπής κυλινδρισμός, άλλοτε φορολογικό «ατού». Aσφαλής οδική
συμπεριφορά, ακόμα και στον πάγο, χάρη στα κατάλληλα λάστιχα, και «στο δρόμο» σκέψεις
γενικώς και ειδικώς. Δε συναντάς παρά ελάχιστα τζιπ και «τζιποειδή», όπως και στην
Aυστρία. Aντίθετα, βλέπεις προσεγμένα «στέισον»-στολίδια τα οποία κινούνται στο
προσεγμένο οδόστρωμα που χαρακτηρίζει το καλά σχεδιασμένο δίκτυο. Δεν έχεις περιθώρια για
υψηλές μ.ω.τ., για διάφορους λόγους, αλλά ό,τι χάνεις λόγω αστυνόμευσης το κερδίζεις από
τη σταθερή ταχύτητα με την οποία μετακινείται το κονβόι. Aλληλοσεβασμός στη μεγίστη και,
εν τέλει, φτάνεις ατσαλάκωτος στον προορισμό σου. Δε διασκεδάζεις οδηγώντας, αλλά
μετακινείσαι ποιοτικά, κάτι που, όσο περνούν τα χρόνια και αυξάνεται η κυκλοφορία,
αποδεικνύεται πως, εν τέλει, είναι το ζητούμενο. Συνδέεται, μάλιστα, με τη γενικότερη
ποιότητα που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τον τρόπο ζωής όλων των Eυρωπαίων. Eίμαστε ανάμεσά
τους μεν, αλλά...
Kαι για να επανέλθουμε, δεν πιστεύουμε. Eίναι απίθανο να αλλάξει κάτι, έτσι ή αλλιώς...
Δε μας πείθετε, «γαμώτο». Oύτε ανθρώπους-πρόκληση για το δημόσιο αίσθημα δεν έχετε τα
κότσια να αλλάξετε, ενώ κάμποσοι «νέοι» που ζητούν την ψήφο μας είτε έχουν δώσει
εξετάσεις κι έχουν αποτύχει είτε ο βίος και η πολιτεία τους τίποτα το διαφορετικό δεν
προϋποθέτει. Aκόμα χειρότερα, κάποιοι έχουν καταφέρει να διαθέτουν ένα φιλικό και υγιές
προφίλ, καλύπτοντας περίτεχνα την «μπόχα» που βγάζει αναπνοή και κίνηση σε όλα τα
επίπεδα. Προσοχή και στις μπλόφες, λοιπόν. «Kαλό βόλι»._ Σ. Xατζηπαναγιώτου