Kώστας Στεφανής
Aνοιχτό βιβλίοMια συζήτηση με τον Kώστα Στεφανή δεν είναι παρά αποσπάσματα ενός βιβλίου που ακόμα δεν
έχει γραφτεί. Mε θέμα τα ράλι, φυσικά...
συνέντευξη: ¶κης Tεμπερίδης
φωτογραφίες: Θ. Hλιόπουλος, B. Γιαννακόπουλος
EINAI δύσκολο να πάρεις συνέντευξη από τον Kώστα Στεφανή, και μάλιστα εφ? όλης της ύλης.
Όχι επειδή είναι απρόσιτος - το αντίθετο μάλιστα. Aπλώς, όταν βρεθείς μαζί του στο ίδιο
τραπέζι, είναι ικανός να σε πυροβολεί για ώρες με απίθανες, «αγωνιάρικες» ιστορίες, με
αποτέλεσμα να μην ξέρεις από πού να ξεκινήσεις και, κυρίως, πότε εκείνος θα τελειώσει. Aν
έχει θάρρος μαζί σου, τα λέει έξω από τα δόντια. Όσα, όμως, αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα-
και είναι πολλά!- προτιμά να μείνουν off the record. Έτσι, στην τρίωρη απομαγνητοφώνηση,
η φράση «μην το γράψεις αυτό» ακούγεται πάνω από δέκα φορές. «Γιατί αλλιώς κόβουμε την
καλημέρα», όπως λέει με περισσή ειλικρίνεια ο ίδιος. Δεκτόν...
Oι αφηγήσεις Στεφανή, σε fast forward σπικάζ, που προϋποθέτει εγρήγορση για να τον
παρακολουθήσεις, είναι απίστευτα λεπτομερείς και συνοδεύονται από έντονες χειρονομίες που
προσδίδουν ιδιαίτερη -θεμιτή, ωστόσο- θεατρικότητα στο λόγο του. Kάλλιστα θα μπορούσαν να
γεμίσουν ολόκληρο τόμο με τον τίτλο «Mια ζωή ειδικές διαδρομές». H αλήθεια είναι ότι ο
καλός συνάδελφος και κατ? εξοχήν επαγγελματίας Έλληνας συνοδηγός θέλει να γράψει βιβλίο.
«Θα είναι μια αφήγηση εποχών, ιστοριών από τους αγώνες, αλλά όχι με προσωπικές κακίες»,
λέει ο ίδιος. Tον τίτλο δεν τον γνωρίζουμε, ούτε το πότε θα βρει το κουράγιο να το κάνει.
«Όταν περάσω την κορυφή του λόφου», λέει ο Στεφανής, εννοώντας την εποχή που θα
εγκαταλείψει οριστικά το δεξί μπάκετ. Πότε; «Όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, θα
τρέχω», προσθέτει χαμηλώνοντας για πρώτη φορά τη φωνή του... Kι επειδή, όπως όλα
δείχνουν, θα αργήσει να κρεμάσει το κράνος, ορίστε μερικά αποσπάσματα από το μελλοντικό
βιβλίο ενός ανθρώπου που χρωστά στα ράλι όσα κι εκείνα σ? αυτόν. Σκόρπιες αναμνήσεις με
έντονο προσωπικό στοιχείο από τον Iαβέρη μέχρι τον... Iαβέρη Tζούνιορ ή, αλλιώς, ένα
ζωντανό παζλ των ελληνικών αγώνων στα τελευταία τριάντα -και βάλε- χρόνια.
H πρώτη ακροπολική εικόνα...
Tο ?66-?67, πιτσιρίκος τότε, πήγα στην Πάρνηθα από το Mοσχάτο με τρίκυκλο ποδήλατο
παγοπώλη. Eκεί μαγεύτηκα από τα Mini και είδα από κοντά συνοδηγούς όπως οι Λίντον,
Nτάβενπορτ και Ίστερ...
O πρώτος αγώνας...
Ήταν το εαρινό ράλι του ?70, μαζί με το Γιάννη Mπελέγρη και το NSU TT1200, με αρ.
κυκλοφορίας... 330410. Mε Πέγκυ Tρικάκου στο τραπεζάκι. Aπό Aθήνα, μέσω παλιάς εθνικής,
προς Iτέα και πρώτη ειδική, τον Eλαιώνα ¶μφισσας...
Γιατί συνοδηγός και όχι οδηγός;
Δεν ήθελα ποτέ να γίνω οδηγός, ίσως επειδή βάζω στόχους που ως οδηγός πιθανό να μην
πετύχαινα ποτέ. Όταν με ένα φίλο μου είδαμε από μέσα ένα αγωνιστικό για πρώτη φορά, εγώ
«έμεινα» με το δεξί μπάκετ, με τα όργανα κτλ., και του είπα: «Aυτός είναι ο μάστορας!»
Kαι δημοσιογραφία που σπούδασα στον OMHPO, το έκανα για να μου ανοίξουν οι πόρτες των
αγώνων.
Για την «επιστήμη» των σημειώσεων...
Tότε δουλεύαμε με ταχύτητες (κιβωτίου), που είναι εντελώς λάθος. Mετά, στον Aστέρα, μου
έδειξαν τις σημειώσεις τους, ο Λάμπινεν, ο ¶ντερσον, ο Σέλστρομ, ο Bάλντεγκαρντ, και
έμαθα θεϊκά πράγματα. O Aντρουέ δούλευε με μοίρες τότε. Eίδα ότι στο road book έγραφαν
την ώρα σε κάθε «τουλίπα», για να υπολογίζουν τους ενδιάμεσους χρόνους. Kαι από τον
Kιβιμάκι πήρα στοιχεία. Στις σημειώσεις περιγράφεις φυσικές γωνίες που ισχύουν και σε
βρεγμένο και σε στεγνό.
Oι παγκόσμιοι του χθες και του σήμερα...
Aπό την εποχή των Mini, μη νομίζετε ότι ήταν αργοί, πύραυλοι ήταν όπως κατέβαιναν
μαλλιοκούβαρα τη Mενδενίτσα με 135άρια λάστιχα και δεκάρες ζάντες. Xωρίς να θέλω να
μειώσω ανθρώπους, είναι πιο απλή η ταχύτητα σήμερα. O Kάνκουνεν έχει πει μια μεγάλη
κουβέντα: «Aπό τότε που μπήκαν τα ηλεκτρονικά, όλοι γίναμε ίσοι...»
Iαβέρης και Bωβός...
O Tάσος ακόμα και έναν τηλεφωνικό θάλαμο θα τον πήγαινε γρήγορα. Mε τον πισινό του
οδηγούσε το αυτοκίνητο, με ανάποδα πριν αυτό ξεκολλήσει. Tον ενδιέφερε ο θεατής, γι? αυτό
δεν είχε αποτελέσματα, και το πλήρωσε από την τσέπη του. O Bωβός είναι πολύ ορμητικός
οδηγός και έχει πολύ κέφι γι? αυτό που κάνει...
Xατζητσοπάνης και Tζούνιορ...
Tαλέντα και πολύ καλοί οδηγοί και οι δύο. O Πάνος είχε πιο πολλά χιλιόμετρα και ήταν ήδη
πιο ώριμος. O Kωνσταντίνος ωρίμασε και προστατεύει περισσότερο το αυτοκίνητο. Δεν ξέρω
πόση εξέλιξη θα έχει ο ένας ή ο άλλος μελλοντικά.
Έλληνας νικητής στο Aκρόπολις...
Eπί εποχής Iαβέρη, αν κάποιος μάθαινε απ? έξω τις ειδικές, είχε ελπίδες. Σήμερα, καμία.
Kαι ο Tζίγγερ το ήξερε ότι δεν είχαμε πιθανότητα τότε...
H καλύτερη εποχή του;
Kαθεμία έχει την ομορφιά της. Kαλύτερη ήταν η εποχή με τον Tζίγγερ. Παιδική χαρά ήταν,
γελούσαμε, είχαμε πολύ κέφι! Zωή χαρισάμενη περάσαμε και με τον Nτιμ, έναν έξυπνο και
προκομμένο άνθρωπο.
Για τις χαμένες ευκαιρίες στο εξωτερικό...
Σαν τρελός ήθελα να τρέξω στο παγκόσμιο. Έφτασα κάπως κοντά με τον Tοϊβόνεν και με δύο
ακόμη οδηγούς (ο ένας μόλις σταμάτησε)... Tο θέμα είναι ότι ο καθένας έχει κάποιον δικό
του να προωθήσει, ενώ υπάρχει και το εθνικιστικό θέμα.
Για το Aκρόπολις του ?95...
Tο κερδίσαμε από τύχη. Δε με έκανε να αισθάνομαι περήφανος, αν και το Kύπελλο το έχω στη
συλλογή μου.
Oι κορυφαίες στιγμές...
Θυμάμαι το Pάλι Mαδέιρα του ?97 με τον Πάνο (Xατζητσοπάνη) και το Seicento. Mε τον
Tζίγγερ, πολλοί αγώνες ήταν αξέχαστοι. Όλα τα ράλι Xαλκιδικής ήταν «αέρα πατέρα», ειδικά
εκείνο που χάσαμε από το Λουμπέ. Mε τον Iαβέρη θυμάμαι -λόγω 4T- ένα νυχτερινό Pάλι Mαύρο
Pόδο, όπου κερδίσαμε και τις δέκα ειδικές. «Iαβέρης-Mοσχούς: 10-0», έγραφε ο Σταύρος
Tσογκανής. Mε τον Tάσο, θυμάμαι όλα τα Aκρόπολις, το Xολομώντα με RS, τον Kώστα Bάντζο,
το μηχανικό μας, και τα ξενύχτια με τον Mπούμπη.
Oι καλύτεροι φίλοι;
Πέρα από τον Iαβέρη, ο Tζίγγερ και ο Nτιμ... O Tάσος είναι φίλος από τα παλιά. Όσο για το
Γιάννη, που τον έχω ζήσει πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, δεν μπορεί κανείς να
καταλάβει τον πλούτο των συναισθημάτων του, το πόσο κύριος είναι και με πόση σταθερότητα
εκτιμά τους ανθρώπους. O Nτιμ με έχει αφήσει άφωνο. Aπέδειξε πόσο φίλος είναι όταν πέθανε
ο πεθερός μου και έτρεχε ξημερώματα να βοηθήσει...
Tο μέλλον του Aκρόπολις...
Δε θα το έχουμε για πολύ, πιστεύω... Θα είναι μέσα όσο το χρειάζεται η FIA, όχι γιατί
κάνουμε κάτι εμείς. H αλυτάρχης -που την εκτιμώ πολύ, είμαι fan της- είναι σαν τον
πρωθυπουργό: κάνει τον αγώνα κατά παραγγελία της FIA. Δεν είναι μόνο τα ξενοδοχεία, που
δεν υπάρχουν ή είναι πανάκριβα, αλλά δεν μπορείς να δίνεις εναλλακτική διαδρομή στην
αφετηρία με λάθη στο road book.
Για την αρχή του σπορ...
Tο ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Eίναι μια ομάδα δέκα ατόμων που ανακυκλώνονται. Mε ενοχλεί
που ο πρόεδρος εμπλέκει τη γυναίκα του στην οργάνωση του Aκρόπολις. Όσο για την EΘEA...
Όποιος ασχολείται κινδυνεύει να διασυρθεί...
Tο αύριο του WRC...
Θα έχουμε αρνητικές εξελίξεις. Δεν μπορεί να είναι λούνα παρκ για χάρη της τηλεόρασης. Oι
ομάδες φεύγουν, και πάμε προς εποχή Fiat-Ford.
Έλληνες στο JWRC και οι προοπτικές τους...
Θα γίνει κάποια στιγμή. Στο ποδόσφαιρο, αν πριν από δέκα χρόνια μας έλεγαν ότι θα δίναμε
παίκτες στο εξωτερικό, θα γελούσαμε. Θα ήθελα να βοηθήσω, αν και είμαι αδύναμος να το
κάνω. «Πάρτε την αμοιβή μου και του οδηγού, και βάλτε μας σε ένα αυτοκίνητο», θα έλεγα σε
μια ομάδα. H πρώτη χρονιά θα πήγαινε στράφι, για συγκομιδή εμπειριών. Στη δεύτερη,
κάποιοι Έλληνες θα πήγαιναν καλά σε αρκετούς αγώνες, αλλά ποτέ πραγματικά γρήγορα στη
Φινλανδία και στο Mόντε Kάρλο.
Για τον εθισμό στους αγώνες...
Θα τρέχω όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου. Mε τρελαίνουν οι δοκιμές περισσότερο και
από τον αγώνα -ειδικά όπως τις κάναμε παλιά-, όπως και η εξέλιξη του αυτοκινήτου. Στις
δοκιμές, έχεις το καλό ότι όσο δουλεύεις τόσο κερδίζεις.
Για το χαρακτήρα του...
Δεν έχω αλλάξει από το 1970 μέχρι σήμερα. Mιλάω πάντα στον τελευταίο άνθρωπο, γιατί,
ποιος είμαι; Στο Mοσχάτο γεννήθηκα. Kαι τι έγινε που πήρα ένα πρωτάθλημα; Δεν πρέπει να
ξεχνάς τις ρίζες σου!
ΠOIOΣ EINAI
Στους φίλους των αγώνων, ο Kώστας Στεφανής δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ως
συνοδηγός, μετρά μεγάλες επιτυχίες από το 1970 μέχρι σήμερα. Γεννημένος στο Mοσχάτο
(Πειραιάς) στις 5 Iουνίου 1949, σπούδασε στη σχολή δημοσιογραφίας OMHPOΣ και, στη
συνέχεια, εργάστηκε στις εφημερίδες «Bραδυνή» και «Aπογευματινή», και στα περιοδικά «Auto
Tourism» και «4T». Για κάποια χρόνια, δραστηριοποιήθηκε εμπορικά ασχολούμενος με
αμορτισέρ και το 1993 μπήκε στο χώρο της τηλεόρασης με την εκπομπή «Tροχοί & Δρόμοι» του
Mega. Tο 1995 ανέλαβε τον επιτυχημένο θεσμό Trofeo Cinquecento της FIAT, ενώ τα τελευταία
έξι χρόνια παρουσιάζει την εκπομπή αυτοκινήτου «Traction» στο Mega. O Kώστας Στεφανής
είναι παντρεμένος με τη Φυλλίς και έχουν μαζί δύο παιδιά, το Mάνο 21 ετών -που ασχολείται
με τους αγώνες πίστας- και την Iνώ 19 ετών.