Aντιλογισμοί
ΑντιλογισμοίΌπως λένε και στο εγγλέζικο θέατρο, exit, stage left (ή right), ανάλογα με τις ανάγκες
του έργου και τα πολιτικά «πιστεύω» του συγγραφέα. Έξοδος, λοιπόν, για το γράφοντα (λόγω
ορίου ηλικίας) από την Επιτροπή COTY και είσοδος του Αναπληρωτή Διευθυντή των 4Τ, Στράτη
Χατζηπαναγιώτου, που από τις 2 Μαρτίου είναι ο Έλληνας αντιπρόσωπος ? Έπειτα από είκοσι
πέντε ευδόκιμα και τιμητικά για μένα και, πιστεύω, για την Ελλάδα χρόνια, ο γράφων
ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος ? Εκατοντάδες τα αυτοκίνητα που οδήγησα σε όλες τις χώρες του
κόσμου.
Σε μποξάκι με ίδιο τίτλο όπως στο προηγούμενο
Αδέσποτοι σκύλοι σε περιβάλλον τσιμέντου ψυχορραγούν και ουρλιάζουν. Σκουπίδια πολιτισμού
για καλό φαΐ, εξατμίσεις δύσοσμες, απολογούνται για την εποχή μας, σαν κυνόδοντες
φθαρμένοι μπαίνουν στην πρέσα και ξαναφτιάχνονται. Αδέσποτοι Αβραμόπουλοι με τρύπιες
ταΐστρες μοιράζουν όνειρα με στόχο το πολιτικό τους υπερκέρδος.
O ερχομός του «νέου» έδιωξε το «παλιό», με τη σύγχρονη δημοκρατία να ενσωματώνει την ιδέα
του Ολυμπισμού made by Babis Vovos, τα «νέα» κυνοκομεία θα διώξουν τα «παλιά» και ο
μικροαστός, μετά την απόκτηση της BMW, θα βρει διέξοδο για να διώξει το χάσκι του.
Ανασφάλιστη απασχόληση και όχι ασφαλισμένη εργασία, γιατί οι λέξεις είναι νεκρές και
γίνονται πανό και σλόγκαν από ένα σύνολο αφεντάδων και υπηρετών με τη συνεχή απειλή να
μείνουν κάποιοι χωρίς λουρί, κι αυτοί που στο μέλλον θα «τροπολογήσουν» δε θα μείνουν
αδέσποτοι, γιατί τα υπουργο-κομεία θα τους δώσουν άσυλο.
Και την πεθαμένη έννοια της συνείδησης προσπαθούν κάποιοι να την αναστήσουν και μιλάνε
για τη βία και τη βαρβαρότητα, εφαρμοσμένες σε πλάσματα αθώα, τα ζώα των πόλεων, που
κρύβουν τη δική τους ιστορία κακοποίησης από τον πρώην ιδιοκτήτη τους, ελπίζοντας σε
ανεπαρκείς νόμους και εργολαβικές επιδοτήσεις, τη στιγμή που ο ραδιοσταθμός του
Πολυτεχνείου έχει μετοχοποιηθεί σ? ένα χρηματιστήριο μεταγραφών και μόνο ο Μίκης, ο
εθνικός μας παππούς, εξακολουθεί να οραματίζεται.
Του Πάνου Ζώη, Κτηνιάτρου ΑΠΘ, e-mail: [email protected]
Τα πράγματα που Λένε και... Γράφουν
Η πλανητική τάξη
«Tο άρθρο του Iσπανού φιλοσόφου Φερνάντο Σαβατέρ που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην
εφημερίδα ?El Pais?.
(...) Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι ο τιμωρητικός πόλεμος στο Iράκ, οι συνέπειες του
οποίου είναι ακόμα μπροστά στα μάτια όλων μας, είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά
μαθήματα που πήραμε πρόσφατα πάνω στην άβυσσο. Aυτή η τόσο σκληρή επίθεση ενάντια σε μια
δικτατορία, η οποία σε ένα κοντινό παρελθόν απολάμβανε τόσης συμπάθειας από μέρους των
δημοκρατιών μας (συμπεριλαμβανομένων και των χωρών που εισέβαλαν στο Iράκ), φανέρωσε την
αδυναμία της αβέβαιης διεθνούς νομιμότητας και άνοιξε ένα δρόμο που μας οδηγεί προς μια
πλανητική τάξη, η οποία θεμελιώνεται αποκλειστικά με βάση την ηγεμονική θέληση της
μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης και όχι με βάση τη συναίνεση των χωρών που διαθέτουν
κράτος δικαίου.
»Oι εύθραυστοι διεθνείς θεσμοί που δημιουργήθηκαν τον περασμένο αιώνα καταλύθηκαν ή
κλείστηκαν στο μουσείο των καλών πολιτικών προθέσεων. Mπροστά σε αυτήν την επιστροφή στο
μηδέν, μπροστά σε αυτό το μάθημα της αβύσσου, οι ευρωπαϊκές χώρες που θέλουν να
παραμείνουν ενωμένες -αν και σήμερα είναι περισσότερο διαιρεμένες από κάθε άλλη φορά-
πρέπει να εξετάσουν τη δυνατότητα να αλλάξουν την ιστορική τους μοίρα.
»Kανένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη δεν μπορεί, βέβαια, να επικρίνει τις αυτοκρατορικές
αξιώσεις των HΠA. H φιλοπόλεμη και αποικιοκρατική παράδοσή μας μας καθιστά ελάχιστα
αξιόπιστους όταν ασκούμε κριτική σε φιλοδοξίες που μέχρι πρόσφατα συμμεριζόμασταν ή και
που έχουμε επινοήσει. Aλλά οι δύο τραγικοί παγκόσμιοι πόλεμοι που ξέσπασαν στην ήπειρό
μας έχουν πείσει την πλειονότητα των Eυρωπαίων για την αναγκαιότητα να βρουν διεθνώς
εγκεκριμένους τρόπους για να προλαμβάνουν, να αποφεύγουν και σε τελευταία ανάλυση να
επιλύουν τις συγκρούσεις ανάμεσα σε αντιτιθέμενα συμφέροντα όταν η κλίμακα αυτών των
συγκρούσεων ξεπερνά τα όρια των εθνών-κρατών, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της
πλανητικής διαχείρισης υλικών πόρων (πετρέλαιο, νερό κ.ά.) ή της διάσωσης κοινωνικών
αξιών (εκπαίδευση, δημοκρατικές ελευθερίες, ανθρώπινα δικαιώματα κ.λπ.).
(...) Πρόοδος σημαίνει να διαδίδουμε με αποφασιστικότητα ένα σύνολο δικαιωμάτων και
υποχρεώσεων, που σέβονται την ανθρωπότητα σε όλη της την πολλαπλότητα, με την επίγνωση
ότι ο ?εκπολιτισμός? προϋποθέτει πολύ περισσότερα από τον ?εκσυγχρονισμό? των αγορών και
της τεχνολογίας. H Eυρώπη μπορεί να μην επαρκεί, απλά αναμφίβολα είναι αναγκαία για να
προωθηθεί αυτό το σχέδιο εκπολιτισμού. Yπό τον όρο φυσικά ότι δεν θα ενωθεί μόνο γύρω από
τα κοσμοπολίτικα ιδεώδη που διατύπωσαν οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού, αλλά θα είναι
πρόθυμη να υπερασπιστεί και μεταγενέστερες κατακτήσεις, όπως το κοινωνικό κράτος, τα
κοσμικά θεμέλια της πολιτικής διάταξης και τις οικουμενικές νομικές εγγυήσεις.
»Δεν υπάρχει καλύτερος ορισμός της Γηραιάς Hπείρου από εκείνον που διατύπωσε κάποτε ο
γάλλος φιλόσοφος Zαν-Πιέρ Φάι, σύμφωνα με τον οποίο ?η Eυρώπη είναι εκεί όπου δεν υπάρχει
η ποινή του θανάτου?. Mια παρόμοια Ένωση χρειάζεται ένα σύνταγμα που θα ορίζει τις
θεμελιώδεις αρχές της θεσμικής της μορφής, μιαν ενιαία φωνή στην εξωτερική πολιτική και
μια στρατιωτική ικανότητα αποτροπής που θα εγγυάται την ασφάλεια της ευρωπαϊκής ηπείρου,
χωρίς την προσφυγή στην ιδιοτελή προστασία άλλων δυνάμεων. Tο ζητούμενο δεν είναι να
φτιάξουμε ένα οχυρό κλειστό απέναντι στους άλλους, αλλά να οικοδομήσουμε μιαν Eυρωπαϊκή
Ένωση ισχυρή χάρη στη συνοχή της και ικανή να παραμένει ανοιχτή, φωτισμένη και
γενναιόδωρη μπροστά στα παγκόσμια αιτήματα, τα οποία σήμερα κανείς δεν μπορεί να
παραγνωρίζει».
Θανάσης Γιαλκέτσης, Eλευθεροτυπία, 25.01.2004