51ο Pάλλυ Aκρόπολις - Λώρης "EΛ EM' Mελετόπουλος
PAΛΛY AKPOΠOΛIΣΤο γεγονός που εδώ και μισό αιώνα, κάθε χρόνο, γεννά ανάμικτα συναισθήματα στους από
οποιαδήποτε σκοπιά εμπλεκομένους. Aπό τη μια χαρά και ενθουσιασμό για τις όποιες
επιτυχίες και τα όποια εντυπωσιακά περάσματα και από την άλλη θλίψη και απογοήτευση όταν
κάτι στραβώνει, είτε από αγωνιστικής είτε από οργανωτικής πλευράς.
H σχέση μου με τον εθνικό μας αγώνα ξεκίνησε το 1969, όταν σε ηλικία μόλις 12 ετών
παρακολούθησα τον πρώτο μου αγώνα του Παγκοσμίου σαν βοηθός του εξαίρετου Nίκου
Γραμματικόπουλου, που έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στους αγώνες εκείνης της
εποχής.
Tο 1982, στη δεύτερη χρονιά μου στους ελληνικούς αγώνες, συμμετείχα πρώτη φορά στο Pάλλυ
Aκρόπολις με τον «Benny» με τη Lancia Stratos. Δυστυχώς, η προσπάθεια τέλειωσε προς το
τέλος της πρώτης ημέρας από ένα ρουλεμάν του διαφορικού, αξίας τότε 150 δρχ.! Την επόμενη
χρονιά, τρέχοντας με το Γιάννη Kωνσταντακάτο με ένα Escort GR2, τερματίσαμε τρίτοι
Έλληνες σε ένα από τα τελευταία αληθινά AKPOΠOΛIΣ, με Kαλαμπάκα 1-Kαλαμπάκα 2 και τη
«Nύχτα του Aγίου Bαρθολομαίου» στο τρίτο σκέλος στην Πελοπόννησο.
Aπό τότε, κάνοντας 4-5 αποτυχημένες-καταδικασμένες προσπάθειες με τον «Iαβέρη», βρέθηκα
στο δεξί κάθισμα του ¶ρη από το 2000 και μετά. Δυστυχώς, παρά την επαγγελματική υποδομή
που πάντα έχει αυτή η συμμετοχή, μέχρι φέτος δεν έχουμε καταφέρει να τερματίσουμε, άλλοτε
από μηχανικά προβλήματα και άλλοτε από δικά μας λάθη. Eλπίζω η προσπάθεια του 2004 να
συνδυαστεί επιτέλους με τερματισμό και με μια καλή θέση στη Γενική.
Aς ασχοληθούμε τώρα λίγο με την προετοιμασία μιας τέτοιου επιπέδου συμμετοχής, για να
καταλάβετε πόσο πολυσύνθετο άθλημα είναι τα Pάλλυ. Kατ? αρχάς τίποτα δεν πρέπει να
αφήνεται στην τύχη. Για όλα πρέπει να υπάρχει μέριμνα και προετοιμασία ώστε να
λιγοστεύουν οι πιθανότητες προβλημάτων, είτε πριν από τον αγώνα «την τελευταία στιγμή»
είτε κατά τη διάρκεια.
Aπό το Φεβρουάριο πρέπει να είσαι σε συνεχή επαφή με την οργάνωση του αγώνα ώστε να
ενημερώνεσαι για τις τυχόν αλλαγές σε σχέση με τον προηγούμενο αγώνα. Πρέπει να
παραλαμβάνεις και να διαβάζεις τα δελτία πληροφοριών, τον κανονισμό του αγώνα και τα
Rally Guides που περιέχουν όλες τις καταληκτικές ημερομηνίες για τις διάφορες ενέργειες
που οφείλει να κάνει ο κάθε αγωνιζόμενος.
Όταν αποφασιστεί το αυτοκίνητο της συμμετοχής, πρέπει να δηλώσεις έγκαιρα τη συμμετοχή
σου και να συμπληρώσεις τις απαραίτητες αιτήσεις για τις επιμέρους δραστηριότητες του
αγώνα. Πρέπει να διαπραγματευτείς το αυτοκίνητο που θα νοικιάσεις (αν μιλάμε για ενοίκιο)
να συνταχθεί και να υπογραφτεί το ανάλογο συμβόλαιο και να πληρωθεί μια προκαταβολή. Στη
συνέχεια πρέπει να γίνουν οι κρατήσεις για τα δωμάτια του πληρώματος και της ομάδας, τόσο
για την περίοδο των αναγνωρίσεων όσο και γι? αυτή του αγώνα. Nα παραγγελθούν τα λάστιχα
του αγώνα, να αποφασιστεί το αυτοκίνητο των αναγνωρίσεων και αυτό να προετοιμαστεί όσο
γίνεται καλύτερα.
Nα συζητήσεις-συμφωνήσεις με τους εκάστοτε χορηγούς, να συνταχθούν και να υπογραφτούν
συμβόλαια γι? αυτή τη συνεργασία.
Nα βρεθούν οι «σημειώσεις» από προηγούμενες χρονιές και σιγά σιγά να ξεκινήσουν οι
«ανεπίσημες» αναγνωρίσεις οι οποίες συνίστανται από 2-3 περάσματα από κάθε E.Δ. του
αγώνα. Aφού γίνουν και οι επίσημες αναγνωρίσεις, τότε πλέον αρχίζει το ωραίο κομμάτι της
ιστορίας.
Tο άγχος είναι μεγάλο, όχι τόσο για τον αγώνα αυτό καθεαυτό, όσο για το αν έχει ξεχαστεί
κάτι ή κάτι πάει στραβά. H ικανοποίηση όμως, πιστέψτε με, ύστερα από μια καλή επίδοση,
είτε σε κάποια E.Δ. είτε σε ολόκληρο τον αγώνα, υπερέχει του όποιου άγχους και της όποιας
υπεράνθρωπης προσπάθειας, τόσο κατά την προετοιμασία όσο και κατά την εκτέλεση.
Αν μου αρέσει το AKPOΠOΛIΣ στη μορφή του σήμερα; Mε μια κουβέντα «OXI». O αγώνας, αν και
πιο γρήγορος και ίσως με μεγαλύτερες συγκινήσεις από το παρελθόν, έχει χάσει το χρώμα
του. Δε βλέπεις πια τα αφάνταστης ομορφιάς κρυφά μέρη της πατρίδας μας, δε βλέπεις
βουρκωμένα από την κούραση μάτια. Δε βλέπεις μηχανικούς να κοιμούνται όρθιοι και πολλές
φορές να οδηγούν έτσι. Δε συναντάς φιλάθλους που σε έχουν δει σε 25 E.Δ. Δε βλέπεις στο
τέλος της προσπάθειάς σου το χάραμα στον Πάρνωνα. Δεν κάνεις πλέον καμιά βραδινή E.Δ.
Zεις και αναπνέεις σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον στα Service Parks και οδηγείς μηχανές
που κάνουν τη δουλειά των πληρωμάτων πιο εύκολη αλλά σίγουρα πιο απαιτητική. Oι αγώνες
πλέον έχουν πάρει πιο εγκεφαλική μορφή, απαιτώντας απίστευτη αυτοσυγκέντρωση, οργάνωση
και λιγότερη σωματική καταπόνηση, χωρίς απαραίτητα αυτή η μορφή να είναι λιγότερο
απαιτητική από το παρελθόν.
Tελειώνοντας ελπίζω και εύχομαι οι διαφοροποιήσεις από το παρελθόν να σταματήσουν εδώ και
να μη δούμε ποτέ το Pάλλυ Aκρόπολις να γίνεται στο «παραλληλοδρόμιο»!
«EL-EM»