Kακά τα ψέματα..
Στους Έλληνες αγωνιζομένους αναφέρομαι. Σε όσους στο P.A. θα πλαισιώσουν τους
εργοστασιακούς, ώστε το γεγονός να έχει αρχή και τέλος. Oι περισσότεροι θα οδηγήσουν
προσεγμένα N -ουδείς δικός μας οδηγεί καλό 1600άρη (σ.σ.: άχρηστοι και για τα μπάζα
είμαστε. H μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία των ελληνικών αγώνων...), ώστε να χαμογελάσουμε
αντικρίζοντας την ελληνική σημαία- και μένουν οι Bωβός-«EΛ-EM» να μας κάνουν εθνικά
αξιοπρεπείς, έστω με πυροτεχνήματα, αλλά και με μια καλή θέση στον τερματισμό. Aκρόπολις
είναι... και μάλιστα λαβωμένο σε σχέση με τη συμμετοχή εργοστασιακών. Δε θα απορήσω αν ο
Aρμόδιος μπει στη δεκάδα και αγγίξει ή αγκαλιάσει την περιοχή των βαθμών. Mακάρι!
Tους καλούς ιδιώτες τους έχει, βέβαια, και δε χρειάζεται να κάνει δέκα φορές την κάθε
διαδρομή για να παίξει μαζί τους στα ίσια. Aς γίνουμε μοντέρνοι και πειθαρχημένοι και
εμείς. Aς στήσουμε διαφορετικά το πρωτάθλημα, κάνοντας τις ε.δ. του P.A. σε αγώνες του
Π.Π.P. Tο κάναμε από το ?88 και μέχρι το ?94, ?95, ?96 και μας πήγαινε μια χαρά. Δε μας
άγγιζαν οι β? ξένοι και, βέβαια, παλεύαμε αλλιώς κατηγορίες και κλάσεις. Aλήθεια, γιατί
τόση κουβέντα σε σχέση με τις δοκιμές, αλλά και όχι μόνο; Mε την ευκαιρία, ΔE θα
ασχοληθώ-απαντήσω σε ξεσπάσματα (ούτε, βέβαια, θα ξαναμπώ ΠOTE στο φόρουμ, αρκεί η
διοικητική ευθύνη), παρά τον προβληματισμό που προκαλούν σχόλια-τοποθετήσεις και επιλογές
οποιουδήποτε. ¶λλωστε, όταν ασχολείσαι, προβληματίζεσαι και στενοχωριέσαι με όποιον σε
αιφνιδιάζει με τη συμπεριφορά του, οπότε κάνεις και τη σκληρή αυτοκριτική σου και, αν
έχεις σφάλει, έχεις αποδείξει πως ξέρεις να ζητάς συγγνώμη. Για όποιον, όμως, ξέρεις πολύ
καλά πώς θα φερθεί και πώς θα αντιδράσει, είναι αλλιώς. Έχεις στοιχεία... Yπάρχει
κατατεθειμένο το παρελθόν του καθενός μας. Bλέπετε, σε αυτόν το χώρο είμαστε λίγοι και,
έπειτα από τριάντα χρόνια εμπλοκής, τουλάχιστον οι συνομήλικοι γνωριζόμαστε ΠOΛY καλά
μεταξύ μας. H συναισθηματική φόρτιση είναι έντονη, αλλά υπάρχουν και όρια. O καθένας μας
έχει τα δικά του. Όταν ξεπεραστούν, ο ένας αντιδρά έτσι και ο άλλος αλλιώς. ¶λλωστε, στο
χώρο των αγώνων υπάρχουν οι άγραφοι νόμοι των ε.δ. Eκεί απαντάς. Eκεί δημιουργείς και
εκεί κάπου γράφεται και η ιστορία του καθενός μας. Έχεις κότσια, έχεις αντοχές, έχεις
ταλέντο-γνώσεις-ικανότητες; Tο αποδεικνύεις. Kάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. H κριτική
είναι τόσο αυστηρή, που αν σέβεσαι τον εαυτό σου, χάνεις τον ύπνο σου. Περιθώρια για
δήθεν cool στιλάκι δεν υπάρχουν για κανέναν, ειδικά για δύο, άντε τρεις, που τους
επιλέγουν και τους εμπιστεύονται! Δύσκολη περίπτωση. Έζησα έτσι από το ?83 μέχρι και το
?99, και πιστέψτε με, πρόκειται για ανελέητο crach test. Δεν έχεις περιθώρια να χαρείς
ούτε στιγμιαία, γιατί δεν ξέρεις τι σε περιμένει αύριο. Tη μια στροφή ακολουθεί η
επόμενη, ενώ έτσι συμβαίνει σε ειδικές διαδρομές, αγώνες και αγωνιστικές σεζόν. ¶λλοι το
αντέχουν, άλλοι κλατάρουν. Tελικός κριτής, ο καθρέπτης. Aν τα βρεις μαζί του και
συγκεντρωθείς στο ζητούμενο, έχεις περιθώρια να πετύχεις και να δικαιώσεις, ώστε να μην
απογοητεύσεις. Aν επικεντρώνεις την προσοχή σου σε αηδιούλες, τότε δυσκολεύουν τα
πράγματα και μπορεί και να εκτεθείς. Δύσκολοι καιροί, είπαμε. Aν είσαι ο Bωβός και
μάλιστα προ-πληρώνεις συμμετέχοντας με «λευκό» αυτοκίνητο, «Kωστής Παλαμάς». Aν δεν
είσαι, όμως;
Πάμε παρακάτω... Aρκετά τα «άσχετα». Eπί της ουσίας λοιπόν, δεν υποτιμώ την προσπάθεια
όσων με N. Kάθε άλλο. ¶λλωστε, θα μπορούσα να είμαι ένας από αυτούς, και βέβαια σέβεσαι
στο μέγιστο κάτι στο οποίο και εσύ ο ίδιος έχεις παίξει το ρόλο σου. Aπλώς δεν μπορούμε
να χειροκροτούμε και να ουρλιάζουμε για όσους συμμετέχουν και, ακόμα χειρότερα, για όσους
τερματίζουν, και ας χάνουν ένα λεπτό σε κάθε ειδική διαδρομή. Θα πάρω τα βουνά και θα
περιμένω με αγωνία κάμποσους με N. Για διαφορετικούς λόγους και, βέβαια, σε καμιά
περίπτωση από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Πιστεύω πως Σωκράτης και Πάνος θα πυροβολήσουν
με το «καλημέρα»! Θα δώσουν γρήγορο ρυθμό. Δε θα απειλούνται όσο πετούν χαμηλά, και μικρή
σημασία έχει τι θα κάνουν με τον Mπλόμκβιστ. Προσωπική εκτίμηση: θα είναι πιο πίσω ο
άλλοτε «θεός». Aυτός ο κολοσσός σε σχέση με την ιστορία του παγκόσμιου πρωταθλήματος. Aπό
εκεί και πέρα; Θοδωρής και Θέμης και Bασίλης (σ.σ.: Nασούλας!) θα μας θυμίσουν το 2002
και καλά θα κάνουν να μην υποτιμήσουν το τρίο... των άλλοτε 40άρηδων (Bασιλιάς, Kούμπας
-με την αγάπη και την αγωνία όλων μας στις T.E.- και, βέβαια, Πάολο), αλλά και τον
«Kόκα», που αν δεν κάνει κανένα έγκλημα και χάσει κανένα 3λεπτο εδώ ή εκεί, θα είναι πολύ
μπροστά, με τους καλύτερους. Kαι ρυθμό έχει και τα δύσκολα τα στριφτά του αρέσουν. Στα
πατημένα, στα «μοσχουτέικα», και βέβαια εκεί που οδηγούν αλλιώς οι νεότεροι, χάνει ο
Aποστόλου. Eνδιαφέρον, λοιπόν, και στο N και συνειδητοποιημένα δεν καταγράφω το Γρηγόρη
Nιώρα (τον «μπάτσαρο» του χώρου μας), αφού συνήθως, σεβόμενος την EΛAΣ και τους χορηγούς
του, επιλέγει ρυθμό επιστροφής. Aν πατήσει γκάζι, θα είναι αλλιώς.
Δεν τον ξέχασα το μικρό Παναγιωτούνη. Δεν ξεχνάς το μωρό που έγινε αγόρι και σήμερα είναι
άντρας, πατέρας και οδηγάρα. Aπλώς ο Hλίας καλά θα κάνει να ταξιδέψει και να απολαύσει
(σ.σ.: εγγύηση δίπλα του ο κύριος Γιώργος Bελής). Eντάξει, ξύπνησε το
πατρικο-συμβουλευτικό μέσα μου, αλλά κακά τα ψέματα, όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει
ο κόσμος όλος, και βέβαια αυτή η γενιά είναι πολύ πιο ώριμη από ό,τι ήμασταν εμείς στην
ηλικία τους.
Mε την ευκαιρία, θα είμαι ο τελευταίος που θα περιμένω στη γωνία και πίσω από τα δέντρα
φορώντας κουκούλα τον Πλατή, ώστε να αποτύχει και να τον κρίνω με κακία. Mακριά από μένα
αυτή η αηδιαστική, η κατάπτυστη αντίδραση-επιλογή. Έζησα πολλά χρόνια έτσι... Έφαγα πολλά
φάσκελα, και ίσως άτυπα, και πέτρες, όποτε δυσκολεύτηκα ή απογοήτευσα, αλλά ακόμα και
όταν διακρίθηκα, η κριτική από το κύκλωμα, ακόμα -και κυρίως- η δημοσιογραφική κάλυψη
σπάνια ήταν αντικειμενική για διάφορους λόγους. Δεν είναι της στιγμής. Ό,τι έγινε, έγινε.
Tόπο στο «σήμερα»! Mακάρι να πάει καλά ο γιατρός, ώστε να δικαιώσει όσους τον διάλεξαν.
Tο «καλά» δεν έχει να κάνει με πυροτεχνήματα, αλλά με τη σοβαρή «καθαρή» προσπάθεια
(σ.σ.: μην παρεξηγηθώ, εννοώ χωρίς λάστιχα, χωρίς στραβό μπροστινό σύστημα, χωρίς το ένα
ή το άλλο που τόσο στοιχίζουν στο P.A.) όλο το τριήμερο. Aν τα καταφέρει (είναι πολύ
εύκολο για δαύτον, αρκεί να καθαρίσει το πολύ μυαλό του μέσα στο τεράστιο κεφάλι του.
Ξεκόλλα και οδήγα, doc. Mετά τον αγώνα, κάπου, κάποτε, θα τα πούμε...), θα κερδίσουν οι
ελληνικοί αγώνες ένα ακόμα «εργοστασιακό» αυτοκίνητο με επιλεγμένο οδηγό, γιατί πιστεύουν
σε αυτόν και όχι γιατί κουβαλάει μαζί του πακέτο ή έχει το μέσο που θα ανοίξει τη μια ή
την άλλη πόρτα. Tον γουστάρουν, τον επέλεξαν, TON ΠIΣTEYOYN, τον παραδέχονται, και καλό
αγώνα να έχουν!
KAΛO AΓΩNA σε όλους, λοιπόν! Kαι σβέλτα. Kαι όπου πάμε θα μείνουμε και θα χειροκροτήσουμε
και θα αγχωθούμε και το ένα και το άλλο. Kαι βέβαια, θα εκφραστούμε θετικά για όλους. Για
τους φίλους, τους αδελφούς, ακόμα και γι? αυτούς που αισθανόμαστε κάπως και ενδεχομένως
δε θα ξαναπούμε ούτε καλημέρα! Kάποτε θα σας διηγηθώ πώς αρπάχτηκα άτσαλα σε μια εκκίνηση
Aκρόπολις με τον καλύτερο φίλο μου στο χώρο και πώς αγκαλιαστήκαμε και βάλαμε τα κλάματα
σε μια δύσκολη στιγμή στο Kαλαμάκι τις επόμενες ώρες. Θυμάστε; Παύλο, Pον, Πετρό;
Περασμένα, ναι, ξεχασμένα, όχι. Eίπαμε, η συναισθηματική φόρτιση σε αυτόν το γα....νο
χώρο είναι έντονη!
Στρατισίνο
Y.Γ. (¶σχετο...) Aνησυχώ για την υπερειδική! Δεν ξέρω γιατί. Aισθάνομαι απίστευτη
σιγουριά για όλα τα άλλα σε σχέση με την οργάνωση, αλλά εκεί, στη Λιλαία, απαιτείται
προσοχή. Tο test event στο Pάλλυ Λιβαδειάς εξελίχθηκε σε crach test (σ.σ.: φιάσκο είναι η
σωστή λέξη) και δε βλέπω σιγουριά απέναντί μου. Mακάρι να πάνε όλα καλά και να μην
εκτεθούμε. ¶λλωστε, το δις έγκλημα δε συγχωρείται...