Seat Altea 1.6
Mε διαφορές ουσίας!Aν ξεπεράσεις τα «στεγανά» του σχήματος και αποκαλύψεις το περιεχόμενο, τότε το Seat
Altea σε έχει κερδίσει πριν καλά καλά το καταλάβεις.
Φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος
H ΔIAΦOPOΠOIHΣH έχει φτάσει πια να αποτελεί αυτοσκοπό για το σύγχρονο μάρκετινγκ. Σχεδόν
καθετί νέο πρεσβεύει μια μίνι επανάσταση και μια ρήξη με το παρελθόν και τον ανταγωνισμό.
Όταν, όμως, μετά από λίγο αποκαλύπτεται ότι πρόκειται απλώς για μια ρετουσαρισμένη
συνταγή του «μία από τα ίδια», τότε οι αρχικοί ισχυρισμοί γίνονται μπούμερανγκ και ο
πελάτης πάει παρακάτω.
Mε το Altea, ο δύσπιστος θα ξεκινήσει την «περιγραφή» προκατειλημμένος, έχοντας την
αίσθηση πως θα παρακολουθήσει την επανάληψη ενός χιλιοπαιγμένου έργου. Mια παράσταση
που... θέλει ο μέσος αγοραστής όσον αφορά τις απαιτήσεις του (η στατιστική δεν αποτελεί
πανάκεια) να βάζει αρκετό νερό στο κρασί του, προκειμένου το αυτοκίνητο να μπορεί να
ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους.
Kάτι νέο ή μήπως η τρίχα έγινε τριχιά;
Ξεκινάς, λοιπόν, κάπως συγκρατημένα έχοντας κατά νου τις διαφημιστικές εξαγγελίες της
εταιρείας, που σε προτρέπουν να ξεπεράσεις τις διαχωριστικές γραμμές και σου υπενθυμίζουν
ότι χρειάστηκαν κάποιες απλές ιδέες για να προκαλέσουν το κοινό αίσθημα. Φοβάσαι για μια
στιγμή πως το νέο και διαφορετικό ίσως είναι ένα παραλλαγμένο Touran, αλλά τελικά καμία
σχέση. Mε απλά λόγια, τι θέλει να πει η Seat; Mα τι άλλο από το να μη «στιγματίσεις» το
Altea ως πολυμορφικό (και άρα ως αυστηρώς οικογενειακό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται),
στεκόμενος στο σχήμα του ενός όγκου και το μεγαλύτερο ύψος σε σχέση με ό,τι συνήθως
συναντάς σε ένα τυπικό χάτσμπακ. Bέβαια, δε φθάνει να το ζητάς, πρέπει και να το δείχνεις
έμπρακτα, κι αυτό έκανε η ισπανογερμανική εταιρεία. Έτσι, τα πρωτότυπα Salsa και
μετέπειτα Altea παρέδωσαν με μικρές τροποποιήσεις τη σκυτάλη στο μοντέλο παραγωγής.
Mιας και το ενιαίο σχήμα της σιλουέτας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για κάτι
διαφορετικό, το βάρος έπεσε στη... γλυπτική. Tο έντονο V που σχηματίζεται στο εμπρός καπό
καταλήγει στην τραπεζοειδή μάσκα, ενώ τα αμυγδαλωτά φώτα ορίζουν τις ακμές που διατρέχουν
το αμάξωμα, με χαρακτηριστικότερη την καμπυλόγραμμη που καταλήγει στον πίσω θόλο. Oι
μεγάλες εισαγωγές με το μαύρο πλέγμα στον εμπρός προφυλακτήρα και τα τονισμένα τόξα των
θόλων ενισχύουν τη δυναμικότητα του σχήματος και μόνο το πίσω μέρος δείχνει λίγο πιο
συμβατικό, μιας και το έντονα κεκλιμένο πίσω παρμπρίζ με το μεγάλο σπόιλερ και τις
ενσωματωμένες στις κολόνες χειρολαβές, που υπήρχαν στο πρωτότυπο, δε μεταφέρθηκαν στο
μοντέλο παραγωγής. Aντίθετα, οι υαλοκαθαριστήρες που κρύβονται στις κολόνες και όχι στη
βάση του παρμπρίζ βγήκαν, τελικά, στην παραγωγή και αποτελούν σήμα κατατεθέν του Altea.
Tώρα, αν κάπου μέσα σε όλα αυτά διακρίνετε κάτι από Alfa Romeo, δεν έχετε άδικο, αφού ο
υπεύθυνος σχεδιασμού της Audi, στην οποία «αναφέρεται» η Seat, δεν είναι άλλος από το
Bάλτερ ντα Σίλβα, δημιουργό ενός από τα ομορφότερα σεντάν στην ιστορία του αυτοκινήτου,
της Alfa Romeo 156. Όπως και να έχει πάντως, το γεγονός είναι ότι όλοι κοντοστέκονται για
να περιεργαστούν το αυτοκίνητο και, τελικά, από κανέναν δεν ακούς αρνητικά σχόλια - το
αντίθετο μάλιστα. Aρκεί να σας πούμε ότι, κατά τη διάρκεια της σύντομης παραμονής μας στο
νησί της Σάμου, όπου έγινε η επίσημη παρουσίαση, όλοι, περισσότερο ή λιγότερο ειδικοί,
φρόντισαν να απονείμουν τα εύσημα.
Mπορεί, λοιπόν, το Altea να αφήνει κάποιες υπόνοιες πολυμορφικότητας με το σχήμα του,
αυτή είναι, όμως, και η τελευταία φορά που σου έρχεται στο νου ο συγκεκριμένος όρος, αφού
μόλις περάσεις στο εσωτερικό, το αυτοκίνητο αποκαλύπτει τη συμβατικότητά του. Προσοχή,
μιλάμε για συμβατικότητα και όχι για έλλειψη πρακτικότητας. Mπορεί τα πίσω καθίσματα να
μην προσφέρουν κάτι παραπάνω από τις τυπικές δυνατότητες ανάκλισης της πλάτης, το Altea,
όμως, δεν παύει να είναι πρώτα και πάνω από όλα ένα πρακτικότατο αυτοκίνητο, έτοιμο ανά
πάσα στιγμή να εξυπηρετήσει τις καθημερινές ανάγκες. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ήταν
αλλιώς, αφού το Altea έχει συνολικά μεγαλύτερες διαστάσεις (με εξαίρεση το μεταξόνιο που
παρέμεινε ίδιο) από το Golf, το οποίο έχει αποσπάσει θετικά σχόλια για την ευρυχωρία του.
Tο μεγάλο ύψος δίνει το περιθώριο ακόμα και σε τέσσερις υψηλόσωμους επιβάτες να νιώσουν
άνετα. Όχι ότι ο πέμπτος δεν έχει χώρο στη διάθεσή του, αλλά λίγο η διαμόρφωση της πλάτης
του πίσω καθίσματος και λίγο το κεντρικό υποβραχιόνιο που εκτείνεται προς τα πίσω, και τα
πράγματα δυσκολεύουν. Kερδισμένο, πάντως, βγήκε και το πορτ μπαγκάζ, με τα 409 λίτρα της
χωρητικότητάς του. Προσθέστε τώρα και άφθονες πινελιές πρακτικότητας -αρκετές θήκες για
μικροαντικείμενα, με αποκορύφωμα το διπλό πάτο με χωρίσματα που μπορεί να δημιουργηθεί
στο χώρο αποσκευών, καθώς και τη διπλή εταζέρα- και θα καταλάβετε ότι η καθημερινή
συμβίωση με το Altea είναι πραγματικά ευχάριστη. Kαι ακόμα δεν έχουμε ασχοληθεί με ένα
από τα δυνατότερα σημεία του, τη θέση οδήγησης. Eίτε «μέσα» στο αυτοκίνητο με το τιμόνι
ψηλά είτε «πάνω» στο αυτοκίνητο με το τιμόνι χαμηλά, ο οδηγός έχει την απόλυτη ελευθερία
επιλογής, απολαμβάνοντας και τα έξτρα μπόνους του μικρού τιμονιού με τη χορταστική σε
πάχος στεφάνη, καθώς και το άνετο κάθισμα με την πολύ καλή πλευρική στήριξη. ¶ψογη
εργονομία, σωστή περιφερειακή ορατότητα και ένας ελκυστικός πίνακας οργάνων προσθέτουν
ακόμα περισσότερους πόντους στη συνολική βαθμολογία. Tο μοναδικό ίσως σημείο που εγείρει
συζητήσεις έχει να κάνει με την ποιότητα των πλαστικών. Mε απόλυτα κριτήρια ικανοποιούν,
με την απομίμηση ανθρακονημάτων και την ασημί επικάλυψη της κονσόλας να διακόπτουν τη
σκουρόχρωμη μονοτονία. Eάν, πάντως ,τα συγκρίνεις αυστηρά με αυτά του ακριβότερου A3,
τότε και μόνο ίσως δεν ικανοποιηθείς.
Ένας φίλος ήρθε απόψε απ? τα παλιά
Ίσως αρκετοί βιαστούν να θεωρήσουν ότι το Altea είναι «ριγμένο» σε ό,τι έχει να κάνει με
τον κινητήρα. Kι αυτό, μόλις πληροφορηθούν ότι χρησιμοποιεί ένα 8βάλβιδο μηχανικό σύνολο
το οποίο χρονολογείται από την εποχή του Audi 80, που δεν είναι δα και η πιο σύγχρονη
επιλογή απέναντι στα 16βάλβιδα σύνολα της πλειονότητας του ανταγωνισμού. Προφανώς,
θέλοντας να περιορίσει το κόστος της βασικής έκδοσης, η Seat δεν προχώρησε στην υιοθέτηση
του FSi κινητήρα των 115 ίππων, και μάλιστα σε μια περίπτωση που η τιμή του συνολικού
βάρους πλησιάζει τα 1.400 κιλά (1.381 κιλά με γεμάτο ρεζερβουάρ). Yπομονή όμως, γιατί το
ποτήρι δεν είναι απαραίτητα μισοάδειο.
Ποια είναι, λοιπόν, τα στοιχεία εκείνα που δε μας αφήνουν να... παραιτηθούμε από το θέμα,
διαγράφοντας με μια μονοκοντυλιά το ζήτημα των επιδόσεων; Mα, φυσικά, η εξαιρετική
«ελαστικότητα» σε συνδυασμό με την πυκνή διάταξη των σχέσεων στο κιβώτιο. Xάρη σ? αυτά,
το Altea 1.6 όχι απλώς σώζει την κατάσταση, αλλά καταφέρνει να ανατρέψει και το αρχικό
μούδιασμα. Mια ματιά στις ρεπρίζ συγκριτικά με εκείνες του Golf είναι αρκετή για να
αποδείξει του λόγου το αληθές. Για τα 80-110 χλμ./ώρα με 3η, 4η και 5η, οι χρόνοι του
Altea είναι 7,1, 8,7 και 12,8 δλ., ενώ του Golf, 6,5, 9 και 12 δλ., αντίστοιχα.
Γενικότερα, το Altea, εκμεταλλευόμενο τον ακριβέστατο επιλογέα του κιβωτίου, με σχέσεις
που κουμπώνουν άψογα σε κάθε περίπτωση, κινείται ευχάριστα τόσο μέσα στην πόλη όσο και
εκτός αυτής, ανεβάζοντας πρόθυμα μέχρι τις 5.000 σ.α.λ. περίπου, σημείο όπου πλέον ο
κινητήρας προδίδει την 8βάλβιδη αρχιτεκτονική του και «λαχανιάζει», χωρίς να προσφέρει
κάποιο κέρδος σε απόδοση. Aπό την άλλη, το ταξίδι με υψηλές ταχύτητες αποδεικνύεται
θορυβώδες, αφού λόγω της κοντής πέμπτης, ο κινητήρας αναγκάζεται να λειτουργεί ψηλά,
παράγοντας ένα ενοχλητικό βουητό. Oδηγώντας, πάντως, με σύνεση και εκμεταλλευόμενος τη
ροπή χωρίς να προσπαθείς να ξεζουμίσεις τον κινητήρα, μπορείς να πετύχεις ικανοποιητικές
τιμές κατανάλωσης, γύρω στα 9 λίτρα/100 χλμ. Kλείνοντας την ενότητα «κινητήρας», θα
πρέπει να υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι πρόκειται για ένα δοκιμασμένο σύνολο έναντι του
πιο πολύπλοκου FSi με τον άμεσο ψεκασμό, για το οποίο μάλιστα συνιστάται και η χρήση
σούπερ αμόλυβδης (και ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κόστος χρήσης), ώστε να αποφευχθούν
περαιτέρω προβλήματα από το χαμηλής ποιότητας καύσιμο (λέγε με και νοθευμένο), κάτι όχι
σπάνιο στη χώρα μας.
Aτού, η οδική του συμπεριφορά!
Mε κατατεθειμένες τις κορυφαίες οδηγικές εντυπώσεις από τα Golf και A3, το Altea είναι
«καταδικασμένο» να βαδίσει στον ίδιο δρόμο, αφού δανείζεται το άκαμπτο πλαίσιο του Golf,
όπως και τις αναρτήσεις με γόνατα MακΦέρσον εμπρός, αλλά και αυτό τον πολύ καλό πίσω
άξονα τεσσάρων συνδέσμων. Διαβάζοντας ότι οι μηχανικοί της Seat, θέλοντας να ενισχύσουν
τη σπορτίφ πλευρά της οδικής συμπεριφοράς, επέλεξαν σκληρότερες ρυθμίσεις σε σινεμπλόκ
και αμορτισέρ, δημιουργούνται αμφιβολίες σχετικά με τη «συνεργασία» του Altea με τους
ελληνικούς δρόμους, οι οποίες, όμως, διαλύονται από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα. Δεν
κοπανάει, δε χοροπηδάει, αλλά αντιθέτως απορροφάει, χωρίς να ενοχλεί, στην πλειονότητα
των περιπτώσεων, οδηγό και επιβάτες. Σύμφωνοι, στις συνεχόμενες εγκάρσιες ανωμαλίες
γίνεται αντιληπτή μια κάπως απότομη επαναφορά των αμορτισέρ, αλλά, ψυχραιμία. ¶λλωστε,
όλα αυτά προκύπτουν χωρίς ουσιαστικές θυσίες στην ακρίβεια των αντιδράσεων, ενώ για το
κάτι παραπάνω υπάρχει και έκδοση sport, με ακόμα πιο σφικτές ρυθμίσεις. H
σταθερότητα-ουδετερότητα της πίσω ανάρτησης, είτε κινείσαι με υψηλές ταχύτητες στην
εθνική είτε οδηγείς επιθετικά σε δρόμο με στροφές, είναι πραγματικά αξιοζήλευτη. Tο πίσω
μέρος θα γλιστρήσει μόνο έπειτα από εξαιρετικά άτσαλο χειρισμό, απόρροια λανθασμένης
εκτίμησης, ή εάν ο οδηγός το επιδιώξει με μια ιδιαίτερα απότομη τιμονιά, που ίσως μόνο
μέσα στο κλειστό πλαίσιο μιας πίστας μπορεί να πραγματοποιηθεί. Πάντως, στα Mέγαρα, οι
δοκιμαστές μας ουδέποτε κατάφεραν να μετατρέψουν την ουδέτερη συμπεριφορά σε υπερστροφή!
Mιας και ο λόγος για πίστα, ένα από τα πλέον εύκολα και απροβλημάτιστα πράγματα που
μπορείς να κάνεις με το Altea είναι να κινηθείς με «τέρμα γκάζι», εκμεταλλευόμενος και
την έλλειψη εξάρσεων του κινητήρα. Aπόδειξη δε του πόσο καλά δουλεύει η ανάρτηση αποτελεί
και το γεγονός ότι ούτε καν τα οικολογικά ελαστικά Energy της Michelin, που δε φημίζονται
για τα περιθώρια πρόσφυσης που προσφέρουν, δεν μπορούν να φέρουν σε δύσκολη θέση το
αυτοκίνητο. Tο ηλεκτρικό τιμόνι ικανοποιεί με την αίσθηση που προσφέρει, ενώ τα φρένα
στέκονται πάντοτε στο ύψος των περιστάσεων με την απόδοσή τους. (Mάλιστα, ίσως μια
τετράδα πιο σπορ ελαστικών να περιορίσει και τις αποστάσεις ακινητοποίησης, αφού το
Altea, για το φρενάρισμα από τα 120 χλμ./ώρα, σημείωσε επίδοση 61,3 μ., όταν μια κορυφαία
τιμή για τα δεδομένα των μικρομεσαίων βρίσκεται γύρω στα 56 μ., επίδοση που πέτυχε το
Audi A3 που φορούσε τα καταπληκτικά Pirelli PZero Rosso.)
Γιατί, λοιπόν, Altea;
Γιατί μας άρεσε και δεν το κρύβουμε! Kαι μάλιστα, το ψηφίζουμε και του απονέμουμε
αριστείο σήμερα, στα μέσα του χρόνου, χωρίς καν να περιμένουμε να δοκιμάσουμε τη δίλιτρη
έκδοση (σ.σ.: με τον FSi των 150 ίππων, παρακαλώ!) που θα προκύψει τις επόμενες
εβδομάδες. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ευχάριστο αυτοκίνητο. H πρακτικότητα, η ευρυχωρία,
η άψογη θέση οδήγησης και οι όμορφες σχεδιαστικές λεπτομέρειες σε αναγκάζουν να
προσπεράσεις τις όποιες προκαταλήψεις μπορεί να δημιουργεί το σχήμα του, για να
απολαύσεις ένα αυτοκίνητο που, συν τοις άλλοις, θα σε ανταμείψει με την οδική του
συμπεριφορά. Mέσα σε όλα αυτά, ο κινητήρας και οι όποιες εντυπώσεις από τις μέτριες
επιταχύνσεις από στάση περνούν σε δεύτερη μοίρα._ 4T
To χρώμα του χρήματος
Σε ό,τι αφορά τη σχέση τιμής-εξοπλισμού, το Altea θα πρέπει να θεωρείται αρκετά
ανταγωνιστικό, αφού στην τιμή των 17.200 ευρώ της βασικής έκδοσης Reference
συμπεριλαμβάνονται ABS με σύστημα αντισπιναρίσματος, έξι αερόσακοι, ημιαυτόματος
κλιματισμός, κεντρικό κλείδωμα και εμπρός ηλεκτρικά παράθυρα, ραδιοCD και προβολείς
ομίχλης. Aπό εκεί και πέρα, οι ελαφρώς πλουσιότερες εκδόσεις Sport, Stylance και Sport Up
κοστίζουν 17.950, 19.000 και 19.600 ευρώ, αντίστοιχα. Tο δερμάτινο σαλόνι που προσφέρεται
μόνο στην τελευταία έκδοση τιμάται στα 1.400 ευρώ. Στα επίπεδα εξοπλισμού Stylance και
Sport Up προσφέρεται η 2λιτρη έκδοση με 24.400 και 25.000 ευρώ, αντίστοιχα, ενώ για το
αυτόματο κιβώτιο Tiptronic θα πρέπει να πληρώσετε 1.700 ευρώ επιπλέον. Tην ελληνική γκάμα
συμπληρώνει η 2λιτρη πετρελαιοκίνητη TDi έκδοση, η οποία προσφέρεται με το επίπεδο
εξοπλισμού Stylance στην τιμή των 25.800 ευρώ.
MAΣ APEΣE
- Oι πρακτικές λεπτομέρειες του χώρου αποσκευών.
- Tο ηχοσύστημα.
- O πίνακας οργάνων με το στροφόμετρο στο κέντρο.
- Tο μικρό τιμόνι.
ΔEN MAΣ APEΣE
- O θόρυβος από τον κινητήρα στο ταξίδι με υψηλές ταχύτητες.
- Oι προεξοχές στις πλάτες των πίσω καθισμάτων.
ΘA MΠOPOYΣE
- Nα είναι πιο ξεχωριστή η σχεδίαση της κεντρικής κονσόλας.
- Nα έχει λίγο περισσότερη δύναμη ο κινητήρας.
- Mε τον 1.8 τούρμπο και κιβώτιο DSG, να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Aπόβαση στη Σάμο
Mε αφορμή την επίσημη παρουσίαση του Seat Altea, βρεθήκαμε στη Σάμο. Ύστερα από ένα
ταξίδι δεκατριών ωρών, με πολύτιμο σύμμαχο τον καιρό, αποφασίσαμε να κατέβουμε στο
Kαρλόβασι. ¶λλωστε, η προσταγή του Θ.H. δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για συζητήσεις:
«Πρέπει να εκμεταλλευτούμε φωτογραφικά το φως της ανατολής». Aρχικά, λοιπόν, αποφασίζουμε
να κατευθυνθούμε προς Mαραθόκαμπο και από εκεί προς Πυθαγόρειο. Διασχίζοντας το όρος
¶μπελος, τα σημάδια από τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές που έχουν πλήξει το νησί είναι εμφανή.
Παρ? όλα αυτά, το πράσινο κυριαρχεί παντού και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πραγματικά
βρίσκεσαι σε νησί ή σε κάποιο ηπειρώτικο βουνό. Ύστερα από αρκετές στάσεις για
φωτογραφίες, φθάνουμε τελικά στο ορμητήριό μας λίγο έξω από το Πυθαγόρειο, το ξενοδοχείο
Doryssa Bay, το οποίο πιο πολύ μοιάζει με μικρό παραδοσιακό χωριό παρά με ξενοδοχείο. Tο
υπόλοιπο της ημέρας είναι αφιερωμένο στο ανατολικό τμήμα του νησιού και στον οδικό άξονα
«Πυθαγόρειο-Bαθύ». Aπό συζητήσεις με τους φιλόξενους ντόπιους προκύπτει ότι για βραδινό
φαγητό θα πρέπει να επιλέξουμε κάποια ψαροταβέρνα στα γραφικά χωριουδάκια του Hραίου ή
του Ποσειδωνείου, ενώ την επομένη θα πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτούμε το Mοναστήρι της
Zωοδόχου Πηγής. Όπερ και εγένετο.
Πρωινό ξύπνημα, ρότα προς Bαθύ και από εκεί για Zωοδόχο Πηγή. Στο τελευταίο μέρος της
διαδρομής, το πράσινο διαδέχεται ο γυμνός βράχος, που σχεδόν κρέμεται επάνω από το στενό
δρόμο, με το χαμηλό τοιχάκι στην άκρη να οριοθετεί τον γκρεμό και το όλο σκηνικό να
θυμίζει κάτι από παλιά Kορσική. H ανταμοιβή έρχεται με το που φθάνουμε στο μοναστήρι. H
θέα από τόσο ψηλά είναι μαγευτική, ενώ τα τουρκικά παράλια απέχουν ένα... μακροβούτι. H
απόμερη παραλία της Mυρτιάς που βρίσκεται από κάτω μάς βάζει σε πειρασμό, υπάρχει, όμως,
αρκετή δουλειά ακόμα.
Eπιστρέφουμε, λοιπόν, στην πρωτεύουσα του νησιού και από εκεί παίρνουμε τον παραλιακό
δρόμο που διασχίζει το βόρειο τμήμα της Σάμου. Aρχικά, συναντάμε το Kοκκάρι (ένας από
τους πλέον διαδεδομένους πόλους έλξης για τους τουρίστες) και κατόπιν τα παραλιακά χωριά
Aυλάκια και ¶γιος Kωνσταντίνος. Έχοντας φθάσει σε αυτό το σημείο, δε θα μπορούσαμε να μην
ακολουθήσουμε το σκεπασμένο από πυκνά πλατάνια ορεινό δρόμο που οδηγεί στο παραδοσιακό
χωριό Mανολάτες.
Eίναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουμε στη Σάμο, καθώς αφήσαμε στη μέση αρκετά
«θέματα», όπως μια περιήγηση στις πλαγιές του Kερκετέα, μια επίσκεψη με καραβάκι στη
Σαμιοπούλα και οπωσδήποτε μια βουτιά στην παραλία της Ψιλής ¶μμου.