Θέμος Aναστασιάδης
Πιο μαύρη, πιο «κακιά» και από τη Ναόμι«... Η στιγμή της ενηλικίωσης για έναν πιτσιρικά που μεγάλωσε με ίνδαλμα έναν τριαντάρη,
ο οποίος περηφανευόταν παντού για το πόσες λάμες είχε στα πόδια, στα χέρια και στο
κεφάλι...»
ΠPIN από περίπου τριάντα χρόνια, μαθητής της γ? γυμνασίου, σηκώθηκα κι έφυγα απ? το σπίτι
μου κρυφά, με σκοπό να γίνω είτε φαλαινοθήρας είτε οδηγός grand prix είτε αντάρτης
πόλεων. Μετά από περιπλάνηση μιας εβδομάδας, που στοίχισε... κάποια χρόνια ζωής στους
αλησμόνητους γονείς μου, με μάζεψαν πίσω, αλλά έθεσα ένα σκληρό όρο: «Δεν ξαναπάω
σχολείο, αν δε μου πάρετε μηχανάκι!» Δυστυχώς, το... σύστημα με ενέπαιξε, κι αφού πρώτα
μ? έστειλε πίσω στο σχολείο ώστε να μη χάσω την τάξη, παρέπεμψε το μηχανάκι στις
καλένδες!
Τότε άρχισα να πιστεύω υπαρξιακά στο «δος ημίν σήμερον»! Γι? αυτό και με τα πρώτα χρήματα
που πήρα, ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, πήγα και καταχρεώθηκα για ένα «μαγικό» στα μάτια
μου... super enduro, μια Honda 125. Σοκ και δέος από την υπερδύναμη! Η στιγμή της
ενηλικίωσης για έναν πιτσιρικά που μεγάλωσε τα καλοκαίρια στη Ραφήνα με ίνδαλμα έναν
τριαντάρη, τότε γκαζοφονιά, με «φτιαγμένο» CB 750, που περηφανευόταν παντού για το...
πόσες λάμες είχε στα πόδια, στα χέρια και στο κεφάλι.
Πείτε μου, όμως, ότι δεν έφθασα στο τέλος της διαδρομής, τώρα που βρίσκομαι να παρελαύνω
υπερχαλαρός καβάλα σε μια καλλονή τόσων κυβικών, μπροστά στην οποία η Ναόμι Κάμπελ θα
έπρεπε να κρυφθεί. Είναι πιο μαύρη και πιο «κακιά»! Goldwing 1.800, φίλε, το απόλυτο
«μηχανάκι» . Αν ρωτάς γιατί, πρέπει ν? αλλάξουμε συζήτηση. Δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα.
Μόνο ένα κλιματιστικό τού λείπει, γιατί όσον αφορά το DVD λέω να βάλω... μια σαραντάρα
plasma στην πλάτη μου για τη συνεπιβάτιδα.
Στις... 3.500 στροφές, πάω με 140-150 χλμ. και βάζω το cruise control! Έχει την πλάκα
του, αρκεί να μην ξεχαστείς και γίνεις χαλκομανία σε κάνα καθυστερημένο ΚΤΕΛ. Την
ερωτεύτηκα ήδη και θα την αλλάξω μόνο αν τη βγάλουν δίλιτρη και αυτόματη, ει δυνατόν!
Κάτι που ελπίζω να γίνει σχετικά σύντομα, γιατί πανικοβάλλομαι στην ιδέα ότι μπορεί να
?χω φτάσει στο τέλος της διαδρομής. Ό,τι και να γίνει, όμως, από ένα CB 50 (το πρώτο
«εργαλείο» που καβάλησα) έως το Goldwing δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου άσχημα. Play it
again, God!_ Θ. A.