Ευαγγελία Ψάρρα, Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Τοξοβολίας
Η Ευαγγελία τεντώνει το τόξο της...Έχει τη φυσική ομορφιά και τη σκοπευτική ικανότητα της Aρτέμιδος. Με το τόξο της, όμως,
δεν κυνηγά την τροφή της όπως η αρχαία θεά, αλλά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς
Aγώνες!
Κείμενο: Τάκης Πουρναράκης
Φωτογραφίες: Νίκος Μαρκομπότσαρης
ENAΣ μεγάλος δάσκαλος της αθλητικής δημοσιογραφίας, ο αείμνηστος Χρήστος Ράπτης, τόνιζε
όσο συχνά μπορούσε: «Να σέβεστε και να εκτιμάτε τους παγκόσμιους πρωταθλητές. Είναι πολύ
δύσκολο να ξεχωρίσεις, να γίνεις πρώτος στον κόσμο σε οτιδήποτε». Μ? αυτήν τη φράση
συνεχώς κατά νου, πήγαμε μια Κυριακή πρωί στο γήπεδο των Βριλησσίων, για να συναντήσουμε
την Ευαγγελία Ψάρρα, παγκόσμια πρωταθλήτρια τοξοβολίας.
Ελληνίδα η παγκόσμια πρωταθλήτρια τοξοβολίας; Από πού κι ως πού; Εμείς ποτέ δεν είχαμε
παράδοση στο εν λόγω άθλημα· σ? αυτό, διακρίνονται οι Κορεάτες, οι οποίοι έχουν
επαγγελματικές ομάδες (σ.σ.: οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες της χώρας, όπως η Ηyundai
και η Daewοo, συντηρούν τις δικές τους επαγγελματικές ομάδες). Η Ευαγγελία πήρε πέρυσι το
χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νιμ στη Γαλλία, που αποτελεί και την πρώτη
διάκριση της χώρας μας σ? αυτό το άθλημα. ¶λλωστε, η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία
των Ολυμπιακών Aγώνων εκπροσωπήθηκε στην τοξοβολία μόλις το 2000, στο Σίδνεϊ, από -σωστά
μαντέψατε- την Ευαγγελία. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η Ευαγγελία θα μας χαρίσει
κάποιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Aγώνες, είτε στην ατομική είτε στην ομαδική τοξοβολία,
μαζί με την άλλη κορυφαία Ελληνίδα τοξοβόλο, την Ελπίδα Ρωμάντζη.
Ευαγγελία, τι ήταν αυτό που σε κέρδισε στην τοξοβολία, τι σε έσπρωξε να ασχοληθείς μ?
αυτό το σπορ;
Μ? αρέσει, γιατί είναι ατομικό άθλημα. Ακόμη και όταν γίνεται ομαδικό, εσύ έχεις να
κάνεις με τον εαυτό σου· εάν ρίξεις καλά, θα ανεβάσεις την ομάδα, αν όχι, θα την
επηρεάσεις αρνητικά. Μ? αρέσει ακριβώς αυτή η ιδιαιτερότητα του ατομικού αθλήματος, το
ότι παλεύεις με τον εαυτό σου -αυτόν και μόνο αυτόν πρέπει να ξεπεράσεις- και δεν
εξαρτάσαι από κανέναν άλλο.
Δεν εμπεριέχει πολλή... μοναξιά το να παλεύεις συνέχεια με τον εαυτό σου;
Δε με κούρασε ποτέ, δε σκέφτηκα ποτέ να σταματήσω επειδή είμαι μόνη μου...
Η πρώτη συμμετοχή σου σε Ολυμπιακούς Aγώνες, στο Σίδνεϊ, σίγουρα ήταν μια ξεχωριστή
εμπειρία. Μίλησέ μας γι? αυτήν...
Ήταν ταλαιπωρία. Aλλά μόνο με τη σκέψη ότι πάω για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Aγώνες
εκπροσωπώντας τη χώρα μου, δε με πείραξε ούτε το ταξίδι ούτε τίποτε. Ήταν η πρώτη φορά
που υπήρξε ελληνική συμμετοχή στο άθλημα της τοξοβολίας. Δεν κατάφερα να μπω στην οχτάδα
-κατατάχτηκα 41η ανάμεσα σε 64 αθλήτριες-, ήμουν, όμως, ευχαριστημένη από την επίδοσή
μου, καθώς την πρώτη μέρα έκανα πανελλήνιο ρεκόρ. Μετέπειτα, το πρόβλημα ήταν καθαρά η
απειρία μου. Είχα τη λιγότερη εμπειρία απ? όλες τις υπόλοιπες αθλήτριες σε μεγάλους
αγώνες.
Έφτασα στην Αυστραλία δεκαπέντε μέρες νωρίτερα από την ημέρα του αγώνα μου, για να
εγκλιματιστώ, και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, στο Ολυμπιακό χωριό υπήρχαν όλες οι
ανέσεις, ενώ προμονούμασταν καθημερινά στο γήπεδο που θα αγωνιζόμασταν. Όλα αυτά, λοιπόν,
με βοήθησαν. Mε άλλα λόγια, ήταν σαν ένα προπονητικό καμπ δεκαπέντε ημερών για μένα.
Ούτως ή άλλως, και μόνο η αίσθηση ότι βρίσκεσαι και συμμετέχεις σε Ολυμπιακούς Aγώνες
σβήνει οτιδήποτε αρνητικό από το μυαλό σου.
Η δεύτερη συμμετοχή σου σε Ολυμπιακούς Aγώνες θα γίνει μπροστά στο ελληνικό κοινό.
Πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει αυτό;
Ναι, σίγουρα. Θα σας περιγράψω μια εμπειρία που έζησα πέρυσι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της
Νιμ στη Γαλλία. Στον ημιτελικό, είχα αντίπαλο μια Γαλλίδα (σ.σ.: την Μπερανζέρ Σου).
Ήμασταν στη χώρα της· όλο το στάδιο ήταν γεμάτο Γάλλους που φυσικά υποστήριζαν τη
συμπατριώτισσά τους. Σε κάθε της βολή επικρατούσε απόλυτη ησυχία και μετά ξεσπούσαν
χειροκροτήματα, ενώ όταν έριχνα εγώ, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μου αποσπάσουν την
προσοχή. Τότε σκέφτηκα για πρώτη φορά ότι του χρόνου στην Ελλάδα θα έχω εγώ τον κόσμο με
το μέρος μου!
Σε τι ακριβώς προπονείται ένας τοξοβόλος; Πρόκειται ουσιαστικά για μια προσπάθεια
αυτοματοποίησης μιας κίνησης;
Ναι, ακριβώς. Ουσιαστικά, αυτός είναι και ο σκοπός της προπόνησης: να ρίξεις τόσο πολλά
βέλη, να κάνεις τόσο πολλές προπονήσεις, ώστε πλέον οι κινήσεις σου να γίνονται αυτόματα.
Όπως όμως ισχύει και για τους υπόλοιπους αθλητές, έτσι και για μας κάποιες φορές... «δε
βρισκόμαστε στη μέρα μας». Δεν είναι ότι κάνεις κάποιο λάθος ή δεν κάνεις σωστά την
κίνηση, απλώς δεν μπορείς να καταλάβεις τι σου φταίει και δεν πας καλά. Μπορεί να είναι
μια λεπτομέρεια που θα τη δει ο προπονητής και ως το τέλος της προπόνησης ή του αγώνα θα
προλάβεις να τη φτιάξεις. Μπορεί, όμως, να είναι απλά η ψυχολογία σου· εάν δεν μπεις με
καλή διάθεση στο γήπεδο, ρίχνεις χωρίς ουσιαστικά να καταλαβαίνεις τι σου φταίει...
Τι είναι αυτό που επηρεάζει την ψυχολογία ενός αθλητή της τοξοβολίας;
Δεν μπορείς να ξέρεις τι επηρεάζει τον κάθε αθλητή, τι σκέφτεται ο κάθε αθλητής. Κάποιες
φορές μπαίνω στο γήπεδο, βλέπω ότι φυσάει και λέω ότι δε θα με επηρεάσει καθόλου. ¶λλες
φορές, όμως, μπορεί να πω από μέσα μου: «Είχα προετοιμαστεί χωρίς αέρα. Έπρεπε σήμερα που
αγωνιζόμαστε να φυσάει;» Αυτό μπορεί να μου δημιουργήσει αρνητική διάθεση και να μου
χαλάσει όλο τον αγώνα.
Τι άλλο κάνετε στην προπόνηση εκτός από το να ρίχνετε βέλη;
Ο αθλητής συνεχώς προσπαθεί να αυτοματοποιήσει τις κινήσεις του, ώστε κάθε λεπτομέρεια να
επαναλαμβάνεται σε κάθε βολή και το βέλος να καρφώνεται στο κέντρο του στόχου.
Βελτιώνουμε τη φυσική μας κατάσταση με τρέξιμο ή κολύμπι και ενδυναμώνουμε τους μυς με
βάρη. Η προπόνηση με βάρη γίνεται κυρίως στην αρχή της προπονητικής περιόδου, το
φθινόπωρο και το χειμώνα, καθώς η αγωνιστική περίοδος για μας είναι την άνοιξη και το
καλοκαίρι. Στην αγωνιστική περίοδο, κάνουμε προπόνηση με βάρη, όχι για ενδυνάμωση, αλλά
για συντήρηση. Η τοξοβολία απαιτεί σταθερό χέρι και μάτι, δυνατούς ώμους και ραχιαίους
μυς, γιατί το τόξο μπορεί να ζυγίζει 1,5-2 κιλά, αλλά η δύναμη που ασκείται στη χορδή
φτάνει στα 18 κιλά σε κάθε βολή. Η φυσική κατάσταση είναι καθοριστική, γιατί η διάρκεια
ενός αγώνα είναι μεγάλη, ειδικά στο Γύρο FITA, όπου γίνονται βολές από όλες τις
αποστάσεις διαδοχικά και ο αγώνας διαρκεί πάνω από οκτώ ώρες. Μπορεί στην προπόνηση να
ρίξω διπλάσια βέλη απ? ό,τι στον αγώνα και να μην αισθανθώ κούραση, στον αγώνα όμως, προς
το τέλος του, πάντα αισθάνομαι κουρασμένη.
Αυτή η κούραση στον αγώνα οφείλεται καθαρά σε ψυχολογικούς λόγους ή επηρεάζουν και η
φασαρία, οι άνθρωποι, τα χρώματα;
Σίγουρα η αλλαγή παραστάσεων επηρεάζει. Συνήθως, στην προπόνηση, δεν ακολουθούμε το ρυθμό
του αγώνα - όσον αφορά το ωράριο, στον αγώνα, υπάρχουν μεγάλα κενά που σε κουράζουν.
Mπορεί, βέβαια, να κάνουμε και προσομοιώσεις αγώνων σε προπονήσεις, αλλά σαφώς δεν είναι
το ίδιο.
Το άθλημα της τοξοβολίας γυναικών ξεκινά στις 15 Αυγούστου στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Το
προηγούμενο βράδυ θα κοιμηθείς ήρεμα;
Στο Σίδνεϊ ήμουν ήρεμη. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που αγχώθηκα τελευταία φορά
πριν από μεγάλο αγώνα. Η μόνη φορά που το άγχος επηρέασε την απόδοσή μου ήταν στον πρώτο
μεγάλο αγώνα μου, στο εξωτερικό. Έως τότε, έβλεπα στην τηλεόραση τους πολύ μεγάλους
αθλητές, τους Ολυμπιονίκες, και μάθαινα απ? αυτούς. Όταν βρέθηκα ανάμεσά τους, τα έχασα.
Δεν πίστευα ότι εγώ, η αρχάρια, βρισκόμουν ανάμεσά τους και τους συναγωνιζόμουν.
Αισθάνεσαι κάποιες στιγμές ότι η Ευαγγελία παρακολουθεί σε ταινία την πετυχημένη πορεία
της τοξοβόλου και παγκόσμιας πρωταθλήτριας Ψάρρα;
Μερικές φορές το αισθάνομαι αυτό, βλέπω τη ζωή μου πως ήταν πριν, καθώς δεν ξεκίνησα την
τοξοβολία από την παιδική μου ηλικία, αλλά σχετικά μεγάλη, όταν ήμουν 21 ετών. Όταν
ξεκίνησα τον πρωταθλητισμό, ήξερα ότι θα άλλαζε η ζωή μου, ότι τίποτα δε θα ήταν πια το
ίδιο. Πήρα, όμως, αυτή την απόφαση συνειδητά. Όταν αποφάσισα ότι θα δώσω όλο μου το
«είναι» στους αγώνες, άρχισα μια καινούργια ζωή. Αυτό το κομμάτι των εννέα ετών μέχρι
σήμερα μου φαίνεται διαφορετικό και μερικές φορές πιάνω την Ευαγγελία να κάθεται απέξω
και να παρακολουθεί την Ψάρρα.
«Κάντε αθλητισμό, όχι πρωταθλητισμό». Αυτή η προτροπή μεγάλων προπονητών και δασκάλων
έχει βάση; Εσύ, κάνοντας πρωταθλητισμό, αισθάνεσαι ότι έχεις παρεκκλίνει της φυσιολογικής
ζωής;
Η αλήθεια είναι ότι ο πρωταθλητισμός σε φέρνει στα άκρα. Αυτό θέλει όμως, να αφήσεις
πολλά πράγματα, κι εγώ προσωπικά δεν έχω μετανιώσει που τα άφησα, ήταν επιλογή μου και δε
μετανιώνω για τίποτα. Παρ? όλα αυτά, είναι μια κατάσταση που σε φτάνει στα άκρα.
Προπονείσαι πολλές (σ.σ.: η χροιά της φωνής της αλλάζει στο «πολλές») ώρες την ημέρα,
πάνω από επτά, οκτώ, συνεχίζεις με τρίωρη προπόνηση στο γήπεδο, για να ρίξεις 150-200
βέλη, και είτε ρίχνεις πολύ καλά, οπότε συνεχίζεις για να το κρατήσεις αυτό και να σου
μείνει, είτε δε ρίχνεις καλά απ? την αρχή και ρίχνεις και άλλα εκατό και άλλα εκατό,
μέχρι να πετύχεις αυτό που θέλεις. Εκείνη τη στιγμή σε πιάνει το παράπονο και λες γιατί,
αφού μπορώ ή έχω αγώνα έπειτα από λίγες μέρες, πρέπει να το βγάλω τώρα, πρέπει να
δουλέψω. Ο πρωταθλητισμός σε φέρνει σ? αυτό το σημείο, στον αθλητισμό, όμως, δεν είναι
έτσι τα πράγματα. Πας για μια, δυο ώρες στο γήπεδο και ασκείσαι χωρίς να πιέζεις τον
εαυτό σου. Στον πρωταθλητισμό πιέζεσαι.
Τι έχεις αφήσει στην άκρη για χάρη του πρωταθλητισμού;
Καταρχήν, έχω χάσει τους φίλους μου. Έχω να τους δω πολύ καιρό κλεισμένη συνέχεια στα
καμπ. Bέβαια, οι πραγματικοί φίλοι μένουν. Kαι μια φορά το μήνα να μιλάμε στο τηλέφωνο δε
θεωρώ ότι τους έχω χάσει, απλά βλέπεις ποιοι μένουν τελικά. Δε βγαίνω πλέον έξω όπως
συνήθιζα, δεν ξενυχτάω, είμαι εδώ και ενάμιση χρόνο παντρεμένη, αλλά δεν αισθάνομαι
παντρεμένη, δεν αισθάνομαι ότι μένω στο σπίτι με τον άντρα μου, αλλά ότι είναι ο
προπονητής μου και είμαι η αθλήτρια (σ.σ.: η Ευαγγελία είναι παντρεμένη με τον προπονητή
της, Αλέκο Νασιούλα).
Οι ρόλοι του προπονητή και της αθλήτριας μεταφέρονται και στο σπίτι; Η προσωπική και η
επαγγελματική σας σχέση είναι αλληλένδετες;
Δεν μπορείς να μην τους μεταφέρεις. Παλιότερα, ήταν πολύ πιο έντονο το... φαινόμενο,
γιατί όταν μαλώναμε στο γήπεδο, το φέρναμε στο σπίτι, ή και ανάποδα, όταν μαλώναμε στο
σπίτι, το μεταφέραμε στο γήπεδο. Αυτό γινόταν παλιότερα, τώρα πλέον είμαι και εγώ πιο
συνειδητοποιημένη σ? αυτό που κάνω· λέω ότι εδώ τελειώνει η προπόνησή μου και πάω σπίτι.
Απ? την άλλη, δε βρίσκομαι καθόλου στο σπίτι τώρα τελευταία, οπότε δεν υπάρχει χρόνος γι?
αυτό.
Το ότι ο προπονητής σου είναι και σύζυγός σου πιστεύεις ότι αποτελεί πλεονέκτημα για σένα
ως αθλήτρια;
Ναι, πιστεύω πως είναι. Δε νομίζω ότι θα άντεχε κάποιος άλλος μαζί μου. Καταρχήν, δεν
έχεις χρόνο να γνωρίσεις κάποιον και, αν ακόμη τον γνωρίσεις, πώς θα κάνεις σχέση μαζί
του; Όταν εγώ πρέπει να λείπω όλο το καλοκαίρι για αγώνες ή να είμαι κλεισμένη σε καμπ ή,
ακόμη και έξω να βρίσκομαι, όταν συνεχώς πρέπει να κοιμηθώ στις 22:00, ούτως ώστε την
άλλη μέρα στις 06:00 να είμαι στο γυμναστήριο, είναι ένα πρόγραμμα που δε νομίζω ότι θα
το άντεχε εύκολα κάποιος...
Μπορείς να περιγράψεις την επόμενη μέρα απ? τη στιγμή που θα κρεμάσεις το τόξο σου;
Δεν το έχω καθορίσει, δεν έχω αποφασίσει, για παράδειγμα, ότι μετά τους Ολυμπιακούς
Αγώνες της Αθήνας θα σταματήσω την αθλητική μου καριέρα. Η τοξοβολία είναι ένα άθλημα που
δεν έχει ηλικία· άλλωστε, βλέπουμε μεγάλους σε ηλικία αθλητές, και το καταλαβαίνω και από
μένα αυτό, ότι όσο περνάει ο καιρός γίνομαι καλύτερη. Δεν έχω σκεφτεί μέχρι στιγμής
καθόλου την αποχώρηση, όπως και δεν έχω βάλει κάποιο όριο. Ίσως κάποια στιγμή να ασχοληθώ
με την προπονητική, αλλά το βλέπω πολύ μακριά αυτό.
Τι σημαίνει προπονητής;
Για μένα είναι δάσκαλος με όλη τη σημασία της λέξης. Εκτός από την τεχνική, πρέπει να σου
μάθει τα πάντα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ακόμα και το πώς να φέρεσαι, πώς να σταθείς στο
γήπεδο και πώς να αντιμετωπίσεις τον αντίπαλο και τον εαυτό σου, τα πάντα...
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του Σίδνεϊ, Σάιμον Φεργουέδερ, έχει δηλώσει ότι η τοξοβολία τον
βοήθησε να διαμορφώσει την προσωπικότητά του. Iσχύει και για σένα αυτό;
Πιστεύω ότι, όχι μόνο η τοξοβολία, αλλά ο αθλητισμός γενικότερα διαμορφώνει την
προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Δεν μπορώ να πω ότι, εάν έκανα κάποιο άλλο άθλημα, δε θα
διαμόρφωνε αντίστοιχα την προσωπικότητά μου. Ζούμε μ? αυτό, μεγαλώνουμε μ? αυτό... Μέσα
από τον πρωταθλητισμό άρχισα να βλέπω διαφορετικά τα πράγματα.
Το παιδί σου θα το συμβούλευες να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, ειδικότερα με την
τοξοβολία, και θα το παρότρυνες ακόμη και να ξεκινήσει πρωταθλητισμό, εάν έβλεπες ότι
είχε τα φόντα;
Στον αθλητισμό σίγουρα θα το έσπρωχνα. Για την τοξοβολία... είναι ένα άθλημα που είτε σου
αρέσει πολύ είτε δε σου αρέσει καθόλου. Οπότε, πρώτα απ? όλα, θα έλεγα -στον οποιονδήποτε
και όχι μόνο στο παιδί μου- να δοκιμάσει, γιατί ό,τι και αν ακούσει από εμένα, δεν
πρόκειται ούτε να νιώσει ούτε να πειστεί. Πρέπει να πιάσεις το τόξο και να ρίξεις ένα
βέλος για να καταλάβεις εάν σου αρέσει ή όχι. Πολλά παιδιά ξεκίνησαν να ασχολούνται με
ένα άθλημα έχοντας ως πρότυπο κάποιο μεγάλο αθλητή. Eίδαν, π.χ., τον Κεντέρη να παίρνει
μετάλλιο και αποφάσισαν να ασχοληθούν με το στίβο. Δεν είναι όμως έτσι, γιατί μπορεί να
μη σου ταιριάζει ο στίβος, πρέπει να δοκιμάσεις για να βρεις τι σου ταιριάζει. Θα ωθούσα
το παιδί μου να κάνει και πρωταθλητισμό, γιατί εγώ κέρδισα απ? αυτόν. Μπορεί να έχει
πολλές πίκρες, περισσότερες απ? ό,τι ο αθλητισμός, γιατί στενοχωριέσαι όταν δεν
κερδίζεις, όταν δεν παίρνεις μετάλλιο ή όταν μένεις για έναν πόντο έξω, αλλά η χαρά που
παίρνεις όταν κερδίζεις είναι τόσο μεγάλη, που... σβήνει όλα τα υπόλοιπα.
¶λλαξε η ψυχολογία σου από τη στιγμή που πήρες το χάλκινο μετάλλιο; Eίδες ότι μπορείς να
ανταγωνιστείς επάξια τους κορυφαίους;
Σίγουρα, η ψυχολογία μου άλλαξε, γιατί είδα πλέον ότι «μπορώ», ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή
το σκεφτόμουν, αλλά δεν είχα τις αποδείξεις. Τα κατάφερα όμως, κι έτσι απέδειξα στον
εαυτό μου, αλλά και σε άλλους ότι μπορώ. Είναι εντυπωσιακό το πώς άλλαξε από τότε η
συμπεριφορά των ξένων αθλητών προς εμένα, αλλά και η στάση τους γενικότερα απέναντι στη
χώρα μας, καθώς έως πέρυσι η Ελλάδα δεν είχε καμία διάκριση στην τοξοβολία. Ξαφνικά,
είδαν μια Ελληνίδα αθλήτρια να κερδίζει ένα μετάλλιο, κάτι που δεν περίμεναν, και άρχισαν
να μας βλέπουν με διαφορετικό μάτι. Εγώ δεν πηγαίνω πλέον με φόβο στο γήπεδο, αισθάνομαι
ισότιμη.
Τι είναι αυτό που πραγματικά σ? ευχαριστεί στην τοξοβολία;
Περισσότερο μ? ευχαριστεί όταν συνειδητοποιώ πού ήμουν και πού έφτασα, και φυσικά
κυριαρχεί το ότι έπειτα από τόσο κόπο κατάφερα να προοδεύσω.
Έχεις δει ποτέ το τόξο σαν όπλο, το έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ για κυνήγι;
Όχι, το κυνήγι δεν ταιριάζει στη φιλοσοφία μου. Μια φορά, στην προπόνηση, χτύπησα ένα
χελιδόνι. Tο κατάλαβα μόνο όταν πήγα στο στόχο, είδα ότι ένα βέλος είχε καρφωθεί πολύ
μακριά και είχε πούπουλα πάνω του. Ήταν μια άτυχη στιγμή που μου χάλασε όλη τη μέρα.
Πόσο ανασφαλής είναι ένας αθλητής;
Νομίζω ότι δεν έχει σχέση με τον αθλητή, έχει σχέση με τον άνθρωπο, και πιστεύω ότι ο
αθλητισμός σε βοηθάει να ξεπεράσεις αυτή την ανασφάλεια, εάν υπάρχει.
Τι θα ήθελες να ζητήσεις από τους Έλληνες θεατές που θα έρθουν να σε δουν στο Παναθηναϊκό
Στάδιο στις 15 Αυγούστου;
Θέλω τη συμπαράστασή τους και να πιστέψουν πραγματικά ότι οι αθλητές της τοξοβολίας
μπορούν να φέρουν διακρίσεις, άσχετα εάν δε μας ξέρουν. Eντούτοις, αν πιστέψουν λίγο και
σ? εμάς, θα μας βοηθήσουν πολύ!
Ποια είναι...
Η Ευαγγελία Ψάρρα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 17 Ιουνίου 1974 και γνώρισε την
τοξοβολία πριν από δέκα χρόνια, στο πλαίσιο των μαθημάτων σκοποβολής στο ΙΕΚ Ξεναγών
Εθνικών Δρυμών όπου φοιτούσε. Τότε, στα 21 της, δεν ήξερε καν ότι υπάρχει σπορ τοξοβολία!
Νόμιζε ότι ήταν παιχνίδι, αφού της θύμιζε το... Ρομπέν των Δασών. Της άρεσε όμως, και ο
προπονητής της και μετέπειτα σύζυγός της, Αλέκος Νασιούλας, της έβαλε το μικρόβιο,
εγγράφοντάς τη στο Σκοπευτικό Όμιλο Αποφοίτων του ΑΠΘ, ενώ πολύ σύντομα εντάχθηκε και στα
ΤΕΦΑΑ! Λογικά, ως πτυχιούχος του ΙΕΚ, θα άρχιζε τις ξεναγήσεις στη Βάλια Κάλντα, αντ?
αυτού, όμως, η Ευαγγελία άρχισε να θέτει ως στόχους της τα 70, 60, 50 και 30 μ. (στο
αγώνισμα FITA) ή τα 70 μ. (Ολυμπιακό αγώνισμα). Οι γνωστοί της την... κοιτούσαν περίεργα,
αλλά σύντομα κατάλαβαν ότι είχαν μπροστά τους ένα ταλέντο, αφού στους τρεις μήνες πήρε
μετάλλιο στο επαρχιακό πρωτάθλημα και από το 1998 βρίσκεται μόνιμα στην εθνική ομάδα! Στο
Σίδνεϊ, η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων είχε εκπρόσωπο στην
τοξοβολία, την Ευαγγελία Ψάρρα. Στον αγώνα κατάταξης με 618/720 πέτυχε πανελλήνιο ρεκόρ
και κατατάχθηκε τελικά 41η ανάμεσα σε 64 αθλήτριες. Πέρυσι το Μάρτιο, στο Παγκόσμιο
Πρωτάθλημα κλειστής αίθουσας στη Νιμ της Γαλλίας, με το στόχο στα 18 μ., η Ευαγγελία
έχασε στον ημιτελικό, κέρδισε στο μικρό τελικό και το χάλκινο μετάλλιο ήταν γεγονός, μια
σημαντική διάκριση που δίνει αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία, ενώ αυξάνει τις ευθύνες!
Aυτό το ξέρατε;
? Η τοξοβολία γυναικών των Ολυμπιακών Aγώνων της Αθήνας ξεκινά την Κυριακή 15 Αυγούστου
στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
? Σημαντικό ρόλο για τους τοξοβόλους παίζει το σχήμα του σταδίου, γιατί συνήθως προκαλεί
στροβιλισμούς στον αέρα.
? Η απόσταση από το στόχο στους Ολυμπιακούς Aγώνες είναι 70 μέτρα.
? Στον προκριματικό αγώνα θα συμμετέχουν 64 αθλήτριες, και ανάλογα με τις επιδόσεις, θα
σχηματιστούν 32 ζευγάρια: η 1η με την 64η, η 2η με την 63η και ούτω καθεξής. Οι νικήτριες
των ζευγαριών θα συνεχίζουν στην επόμενη φάση μέχρι να ξεχωρίσουν οι τρεις καλύτερες.
? Το βέλος, όταν φεύγει από το Ολυμπιακό τόξο, έχει ταχύτητα περίπου 215 χλμ./ώρα.
? Το σώμα ενός καλού τόξου αποτελείται από κράμα αλουμινίου-μαγνησίου.
? Τα ελάσματα του τόξου είναι φτιαγμένα από ανθρακονήματα και συνθετικό αφρό.
? Ένα καλό τόξο κοστίζει πάνω από 2.000 ευρώ.
? Τα κορυφαία βέλη έχουν περίβλημα από ανθρακονήματα και στο εσωτερικό τους, σωλήνα
αλουμινίου. Το κόστος τους φτάνει στα 40 ευρώ το ένα και σε κάθε προπόνηση μπορεί να
σπάσουν αρκετά. Ούτως ή άλλως, έπειτα από λίγο καιρό, χρειάζονται αλλαγή, λόγω μόνιμων
στρεβλώσεων.
? Δεν υπάρχει γήπεδο τοξοβολίας στην Ελλάδα.
? Η Ευαγγελία για χρόνια έμπαινε, υπό την ανοχή της διοίκησης, τα απογεύματα, σε ένα
στρατόπεδο στη Θεσσαλονίκη και έστηνε το στόχο της στο στίβο μάχης.