1961-1980
Ψηλά, στην κορυφή?Η φήμη της Rover ανέβηκε στα ύψη την εικοσαετία αυτή, που την ανέδειξε ως πρώτη επιλογή
στις μετακινήσεις διακεκριμένων προσώπων και ηγετών, ενώ κέρδισε δύο φορές τον τίτλο του
«Αυτοκινήτου της Χρονιάς».
ΣTIΣ αρχές της δεκαετίας του ?60, η εμπορική σταδιοδρομία της Ρ4 συνεχιζόταν επιτυχημένα,
παρά τη μακρόχρονη παραμονή της στην αλυσίδα παραγωγής. Την ίδια εποχή, οι υπεύθυνοι της
εταιρείας αποφάσισαν την εξέλιξη ενός αυτοκινήτου προορισμένου κυρίως για διευθυντικά
στελέχη και ανώτερους κρατικούς λειτουργούς, καθώς πίστευαν πως είχαν τη δυνατότητα να
ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους και να αναδείξουν το κύρος της θέσης τους στο κοινωνικό
σύνολο. Το αποτέλεσμα των δημιουργικών τους προβληματισμών ήταν η Ρ5, που στις πολυτελείς
εκδόσεις των 3 και 3,5 λίτρων προτιμήθηκε από αρκετούς πρωθυπουργούς και εξέχοντα μέλη
της βρετανικής κυβέρνησης, με αποκορύφωμα την απόκτηση ενός τέτοιου μοντέλου από τη
βασίλισσα της Αγγλίας, για τις επίσημες μετακινήσεις και τα ταξίδια αναψυχής της.
Ωστόσο, ιστορία για τη Rover έμελλε να γράψει ο αντικαταστάτης της Ρ4, που παρουσιάστηκε
το 1964 και στην αρχική του έκδοση διέθετε 4κύλινδρο δίλιτρο κινητήρα. Η Ρ6 2000-3500
έμεινε στην παραγωγή για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, συντρίβοντας όλα τα ρεκόρ της
προκατόχου της. Σήμερα, άφοβα μπορεί κανείς να πει πως η Ρ6 αποτέλεσε το σημαντικότερο
αυτοκίνητο της εταιρείας από καταβολής της. Στη φημισμένη ψηφοφορία «Car of the Year»
μεταξύ των κορυφαίων Ευρωπαίων δημοσιογράφων, που τη χρονιά της κυκλοφορίας της
πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά, αναδείχθηκε με άνεση νικήτρια παρά το ισχυρό όνομα της
μεγαλύτερης αντιπάλου της (Μercedes). To αυτοκίνητο αυτό που διέθετε, μεταξύ άλλων,
δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς, μετάδοση κίνησης πίσω και άξονα De Dion ήταν το
τελευταίο της Rover, προτού εκείνη εισέλθει στον όμιλο της British Leyland, προκειμένου
να ισχυροποιηθεί η βιομηχανία οχημάτων της γηραιάς Αλβιόνας. Το 1968 εφοδιάστηκε με
κινητήρα V8 προερχόμενο από την Βuick (για πρώτη φορά σε μοντέλο παραγωγής της εταιρείας)
των 3,5 λίτρων, με τον οποίο έφθασε στην ανώτατη εξέλιξή του.
Παράλληλα, οι τρίλιτρες αγωνιστικές εκδόσεις της Ρ5 συμμετείχαν τότε συστηματικά σε
διάσημα ράλλυ του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όπως τα Ακρόπολις και Μόντε Κάρλο, καθώς και
στο αφρικανικό Σαφάρι, με σημαντικότερο και δημοφιλέστερο οδηγό το Ρότζερ Κλαρκ. Oι
επιτυχίες από κατασκευαστικής πλευράς συνεχίστηκαν και σε διαφορετικούς τομείς της
αυτοκίνησης, αφού το 1970 ξεκίνησε από τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της ένας ακόμη
θρύλος για την τετρακίνηση, που δεν ήταν άλλος από το Range Rover.
Ύστερα από πολλές αναβαθμίσεις και αρκετές εξωτερικές επιμέρους αλλαγές, έφθασε, στα μέσα
των 70s, η ώρα που η Ρ6 έπρεπε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Ο διάδοχός της όφειλε
να είναι εξίσου σπουδαίος, και πράγματι αυτό συνέβη: η διαφορετικής σχεδιαστικής
φιλοσοφίας SD1, που χρησιμοποιούσε τους ίδιους κινητήρες με τον ένδοξο προκάτοχό της,
κατόρθωσε την πρώτη χρονιά της κυκλοφορίας της (1977) να νικήσει στο διαγωνισμό «Car of
the Year» και να ξεκινήσει τη σταδιοδρομία της με τις καλύτερες προδιαγραφές. Παρέμεινε
στην αλυσίδα παραγωγής της Rover για δέκα χρόνια και αναρριχήθηκε στη δεύτερη θέση του
πίνακα των περισσότερο εμπορικών μοντέλων της μέχρι τότε...