Saab 9-3 Aero Performance
Το αυτόματο κιβώτιο, με δυνατότητα σειριακής επιλογής των ταχυτήτων, ίσως να μην ταίριαζε απόλυτα στη φιλοσοφία του Performance. Τι κρίμα που δεν είχαμε τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε μια χειροκίνητη έκδοση...
Η οδήγηση του 9-3 Performance απαιτεί περισσότερη προσοχή από τον οδηγό σε σύγκριση με την απλή έκδοση. Ωστόσο, αυτό είναι μια φυσιολογική συνέπεια της αισθητά βελτιωμένης ιπποδύναμης.
Ντόπινγκ!
Το οικογενειακών προδιαγραφών Saab 9-3 Aero μεταμορφώνεται σε Performance, αποκτώντας εκρηκτικές επιδόσεις, χάρη στη νέα χαρτογράφηση από τον ελβετικό οίκο βελτιώσεων Hirsch.
Κείμενο: Κώστας Φούκης
Φωτογραφίες: Νίκος Μαρκομπότσαρης
ΤΟ Saab 9-3 στην έκδοση με τον κωδικό «Aero» ήταν ήδη ένα αυτοκίνητο που απευθυνόταν σε «ανήσυχους οικογενειάρχες». Tι γίνεται, όμως, όταν το ήδη επιθετικό σεντάν «αγριέψει» ακόμα περισσότερο; Στον οίκο Hirsch, που είναι ο επίσημος βελτιωτής της σουηδικής εταιρείας, φαίνεται ότι σκέφτηκαν πως το υπερτροφοδοτούμενο σύνολο των 2,0 λίτρων έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει και, έτσι, προχώρησαν στη δημιουργία μιας νέας χαρτογράφησης της ηλεκτρονικής διαχείρισης του κινητήρα, η οποία υπόσχεται ακόμα πιο έντονες συγκινήσεις και συνοδεύεται από τον εύστοχο χαρακτηρισμό «Performance».
Το αυτοκίνητο με το 5τάχυτο αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων που έφτασε στα χέρια μας ήταν ακριβώς αυτό που είχαμε δοκιμάσει λίγο καιρό πριν στη «νορμάλ» έκδοσή του. Αυτήν τη φορά, όμως, είχε πρώτα περάσει περίπου μία ώρα (τόση χρειάζονται οι τεχνικοί της Saab για να πραγματοποιήσουν την αναβάθμιση) συνδεδεμένο με ένα φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος φρόντισε να του μεταδώσει νέα... πνοή. Από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα, ο... αέρας της ανανέωσης (ο οποίος εισέρχεται στο θάλαμο καύσης με ανεβασμένη πίεση σε σχέση με πριν) είναι εμφανής. Το πάτημα του δεξιού ποδιού στο πεντάλ του γκαζιού «κολλάει» τον οδηγό στο κάθισμα, αφού οι 16,5 επιπλέον ίπποι (οι 185,5 που είχαμε μετρήσει πλέον είχαν ανέλθει στους 202) και τα 4,4 χλγμ. (32 έναντι των 27,6) που απέκτησε το 9-3 κάνουν έντονα αισθητή την παρουσία τους. Την αίσθηση αυτή επιβεβαιώνουν και τα Datron στη Θήβα, όπου το «0-100» μειώθηκε κατά 0,8 δλ., σπάζοντας το φράγμα των 8,0 δλ. κατά ένα δέκατο (7,9, όταν πριν ήταν 8,7 δλ.), ενώ και το χιλιόμετρο έρχεται 1,2 δλ. πιο γρήγορα (28,1 με 194,5 χλμ./ώρα, με προηγούμενη τιμή 29,3 δλ. με 184,6 χλμ./ώρα). Η ίδια εικόνα έρχεται να επιβεβαιωθεί και «επίσημα» λίγη ώρα αργότερα στο δυναμόμετρο, όπου η διαθέσιμη ροπή του Performance ξεπερνά τη μέγιστη τιμή της απλής έκδοσης ήδη από τις 2.100 σ.α.λ. και διατηρείται σε αυτό το υψηλό επίπεδο μέχρι τις 5.400 σ.α.λ. Όσον αφορά την καμπύλη της ιπποδύναμης, αυτή δείχνει συνολικά ανεβασμένη, χωρίς, από την άλλη πλευρά, να έχει αλλοιωθεί η μορφή της. Δηλαδή, οι μέγιστες τιμές εμφανίζονται σχεδόν στο ίδιο φάσμα στροφών.
Στην πράξη
Τα 3.600 ευρώ που απαιτούνται για την αναβάθμιση δεν αφορούν μόνο τη νέα χαρτογράφηση, η οποία από μόνη της κοστίζει περίπου 1.300 ευρώ, αλλά και τις τέσσερις ζάντες 18 ιντσών που φροντίζουν να συμπληρώσουν την εικόνα του αυτοκινήτου. Η πρώτη σκέψη που πιθανόν να έρχεται στο μυαλό είναι ότι μια τέτοια μετάβαση θα είχε κάποιο κόστος στον τομέα της άνεσης, ωστόσο αυτό δεν επιβεβαιώνεται στην πράξη. Εκείνο, όμως, που δείχνει η συνολική αίσθηση του αυτοκινήτου στο δρόμο είναι ότι οι αντιθέσεις μεταξύ της απόδοσης του κινητήριου συνόλου και του πλαισίου είναι πιο έντονες. Το τιμόνι δε διεκδικεί... δάφνες σε επίπεδο αίσθησης, ενώ το αυτόματο κιβώτιο σίγουρα «κρύβει» ένα μέρος των πραγματικών δυνατοτήτων του κινητήρα. Τα φρένα, από τη μεριά τους, δε μοιάζουν ικανά να εκμεταλλευτούν τα μεγαλύτερα επίπεδα πρόσφυσης που προσφέρουν τα σαφώς πιο «αθλητικά» Pirelli P Zero Rosso στη διάσταση 225/45 R18. Τα 60,5 μ. που επιτυγχάνουν ως καλύτερη επίδοση για το σταμάτημα από τα 120 χλμ./ώρα, άλλωστε, δε συμβαδίζουν με τις εξαιρετικές επιδόσεις του Aero, οπότε ίσως να μην είναι αδικαιολόγητη η επιπλέον προσθήκη ενός κιτ φρένων. Από εκεί και πέρα, η επιπλέον δύναμη απαιτεί περισσότερη εγκράτεια από την πλευρά του οδηγού, αφού η υποστροφή καραδοκεί, ειδικά με τα ηλεκτρονικά συστήματα απενεργοποιημένα, και, με δεδομένη τη φιλοσοφία λειτουργίας του κιβωτίου, δεν είναι εύκολο να διορθωθεί, αφού το άφημα του δεξιού πεντάλ δεν επιφέρει τη «χρήσιμη» μετακίνηση της ουράς, που θα βοηθούσε στην ανάκτηση της ιδανικής γραμμής.
Σε γενικές γραμμές, η βελτίωση του Saab 9-3 Aero δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορους τους απανταχού κατόχους του συγκεκριμένου αυτοκινήτου, ενώ δε θα είναι λίγοι εκείνοι που θα μπουν στον πειρασμό να το συμπεριλάβουν στη λίστα των επιλογών τους. Ίσως, όμως, να ήταν ευχάριστη η προσθήκη ενός εξίσου αναβαθμισμένου κιτ φρένων στο «πακέτο» Performance, κάτι που, από την άλλη πλευρά, βέβαια, θα επιβάρυνε σημαντικά την τελική τιμή._ Κ. Φ.