4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Εφημερίδα


MACEDONIA

[ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ! ]

Μορμονική
«Μακεδονία»

Yπάρχουν και άλλοι αυτοαποκαλούμενοι «Μακεδόνες»: οι 325 κάτοικοι του χωριού Macedonia της επαρχίας Pottawattamie στην Αϊόβα.

Η ιστορία του χωριού αρχίζει στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν κάποιοι μορμόνοι που κατευθύνονταν δυτικά κόλλησαν στον ποταμό West Nishnabitna, που είχε παγώσει. Ένας μυλωνάς τούς βοήθησε να ξεχειμωνιάσουν και ένα χωριό γεννήθηκε.
Η αναγνώρισή του με το όνομα «Macedonia» έγινε στις 12 Φεβρουαρίου 1853, όταν η επαρχία του Pottawattamie χωρίστηκε επισήμως σε τρία χωριά. Ωστόσο, αρκετοί, αμφισβητώντας την αυθεντικότητα του ονόματος, προφανώς, συνέχισαν να το αποκαλούν Stutsman’s Mill, από το όνομα του μυλωνά. Μύλος κι εκεί...
Τον Ιούλιο του 1880, οι «Μακεδόνες» ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους και εγκαταστάθηκαν ένα μίλι ανατολικότερα, κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές. Το νέο χωριό δεν ονομάστηκε ούτε «Νέα», ούτε «Ανατολική», ούτε καν «Μορμονική Μακεδονία», όπως θα περίμενε κανείς, αλλά απλώς «Μακεδονία», απορροφώντας σιγά σιγά τους κατοίκους του παλιού χωριού. Εκεί είδε το φως της ημέρας ο πρώτος γεννημένος «Μακεδόνας», το παιδί του κυρίου και της κυρίας Oυίλιαμ Nτάι, το Σεπτέμβριο του 1880.
Ένα ερώτημα προκύπτει, ύστερα από αυτήν τη νέα αποκάλυψη. Περιλαμβάνει, άραγε, ο αμερικανικός χάρτης της «Μακεδονίας» τα κατεχόμενα από την Αϊόβα εδάφη της;_ ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΝΕΛΛΗΣ


MARLBORO

[ ΛΕΖΑΝΤΑ ]
Πεζοναύτης με φίλτρο

Η αρχική λεζάντα ήταν «Το πρόσωπο της Φαλούτζα». Όμως, στις εκατό μεγάλες εφημερίδες στις ΗΠΑ που είχαν πρωτοσέλιδο τη φωτογραφία του 20χρονου πεζοναύτη Τζέιμς Μπλέικ Μίλερ πέρασε ως «Ο άνθρωπος με το Μάρλμπορο». Ακολούθησαν χιλιάδες ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο.
Την ίδια μέρα, υπήρχε ακόμη μια φωτογραφία άλλου πεζοναύτη, πάλι στη Φαλούτζα, ο οποίος πυροβολούσε έναν τραυματισμένο Ιρακινό. Tα αμερικανικά ΜΜΕ προτίμησαν το νεαρό πεζοναύτη με το ματωμένο πρόσωπο και το φρεσκοαναμμένο τσιγάρο.
Για ένα από τα μεγαλύτερα «κόλπα» στην ιστορία της διαφήμισης μιλούν τώρα αναλυτές. «Rip-off» (απάτη-κομπίνα) το χαρακτηρίζει η Αμερικανίδα συγγραφέας Ναόμι Κλάιν.
Η φωτογραφία δεν είναι στημένη. Τραβήχτηκε από το φωτογράφο Λούις Σίνκο και, όταν αρχικά δημοσιεύτηκε στους Los Angeles Times, η μεγάλη εφημερίδα της Δυτικής Ακτής δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε. Όμως, πίσω από την όλη δημοσιότητα κρύβεται η μεγάλη αμερικανική βιομηχανία τσιγάρων, η οποία έσπευσε να την «πουσάρει» στα ΜΜΕ, κατορθώνοντας να περάσει τη δική της λεζάντα κι εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη προβολή, ακόμα και από την περίφημη σειρά της ανταγωνίστριάς της, Camel, με τα σκίτσα της καμήλας.

BIN LADEN 1

[ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ]
Οι ελληνικοί δάκτυλοι της Αλ Κάιντα
Τρία χρόνια τώρα, κάθε φορά που η Δυτική αντιτρομοκρατία αγγίζει το γρίφο του στόλου της Αλ Κάιντα, πέφτει πάνω στην ίδια σύμπτωση: όποια πέτρα κι αν σηκώσει, υπάρχει πάντα ένας Έλληνας από κάτω.
Έτσι, αν πιστέψουμε δημοσιεύματα, απόψεις αλλά και επιβεβαιωμένα γεγονότα που αποκάλυψε η δημοσιογραφική έρευνα,
- Έλληνας είναι ο πλοιοκτήτης που πούλησε τα πλοία του «στόλου της Αλ Κάιντα»,
- Έλληνας είναι ο ατζέντης που πραγματοποίησε την αγοραπωλησία,
- Έλληνας ο εφοπλιστής που κινεί τέσσερα από τα ύποπτα πλοία,
- Έλληνας και ο παράγοντας που έστησε όλο το κόλπο στον Πειραιά, με τη σημαία ευκαιρίας που χρησιμοποιεί η Αλ Κάιντα!
Μήπως, ο Μπιν Λάντεν είναι Πειραιώτης και δεν το ξέρει;
Ας ξεκινήσουμε, όμως, το ψάρεμα στα θολά νερά της διεθνούς τρομοφιλολογίας από την αρχή του.
- Στις 3 Ιανουαρίου 2002, κατασχέθηκε από το ισραηλινό ναυτικό το πλοίο Κarine A, ανοιχτά του Ισραήλ. Μετέφερε 50 τόνους εκρηκτικών, με πιθανό προορισμό τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
- Το Φεβρουάριο του 2002, στην Τεργέστη της Ιταλίας, πάνω στο πλοίο Twillinger συνελήφθησαν ως ύποπτοι για τρομοκρατικές ενέργειες 8 Πακιστανοί με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα και μεγάλα χρηματικά ποσά.
- Τον Αύγουστο του 2002, συνελήφθησαν από τις ιταλικές αρχές πάνω στο πλοίο Sara 15 Πακιστανοί που είχαν παρανόμως επιβιβαστεί στο πλοίο στην Καζαμπλάνκα. Πάνω τους βρέθηκαν, επίσης, πλαστά έγγραφα, πολλά χρήματα και χάρτες ιταλικών πόλεων.
- Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, ύστερα από θαλάσσιο κυνήγι μηνών και ευφάνταστα σενάρια τρομολαγνείας στον ξένο Tύπο, ακινητοποιήθηκε στα ελληνικά ύδατα το πλοίο Cristi, χωρίς, όμως, να βρεθεί κάτι ύποπτο.
Ποιος ήταν ο κρίκος που συνέδεε και τις τέσσερις υποθέσεις; Ο Έλληνας πλοιοκτήτης τους. Και τα τέσσερα πλοία έπλεαν υπό «σημαία Τόνγκα». Ανήκαν στην ίδια εταιρεία, τη Nova Spirit, που έχει έδρα στη Ρουμανία και το Ντελαγουέαρ των ΗΠΑ. Ιδιοκτήτης φέρεται να είναι ο Έλληνας εφοπλιστής Δημήτριος Κόκκος. Όταν το πλήρωμα του Sara συνελήφθη στην Ιταλία, ο κ. Κόκκος, με δηλώσεις του, αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με την υπόθεση. Έκτοτε, η τύχη του αγνοείται.
Μέσα σε ένα χρόνο, η «σημαία Τόνγκα» ταυτίστηκε τέσσερις φορές με την Αλ Κάιντα. Δικαίως ή αδίκως, οι φανερές και κρυφές μυστικές υπηρεσίες έστρεψαν τις υποψίες τους στη μικρή μοναρχία του Ειρηνικού Ωκεανού και στο Tonga International Ship Registry. Όμως, στο σενάριο Τόνγκα-Αλ Κάιντα, και ο δεύτερος κρίκος ελληνικός είναι...
Η ιδέα αλλά και το στήσιμο της καταφυγής στο νηολόγιο της Τόνγκα φέρεται ότι δεν ανήκε στον πλούσιο μονάρχη του φτωχού νησιού, αλλά σε έναν (ακόμα) Έλληνα, τον Πελοπίδα (γνωστό ως «Πέλι») Παπαδόπουλο. Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, «το 2000 ο Πελοπίδας Παπαδόπουλος παρουσιάστηκε ως διευθυντής της Axion Services του Πειραιά και επισκέφτηκε την Τόνγκα, όπου πήρε την έγκριση να δημιουργήσει και να λειτουργήσει το νηολόγιο του κρατιδίου». Το νηολόγιο όρισε ως έδρα του τα γραφεία του Παπαδόπουλου στον Πειραιά και προσέλκυσε πλήθος καραβιών που έψαχναν σημαία ευκαιρίας.
Μόνον όταν ο κλοιός των διεθνών πιέσεων έσφιξε, η κυβέρνηση της Τόνγκα αποφάσισε εσπευσμένα να κλείσει το νηολόγιο και να ρίξει την ευθύνη στον Παπαδόπουλο.
Aκριβώς την ίδια εποχή (τέλη 2003), σε άλλες θάλασσες, μακριά από τη Μεσόγειο, εξελισσόταν ένα άλλο κυνήγι. Και πάλι το θήραμα ήταν ένα ελληνικό πλοίο. Αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες τριών χωρών (και τριών ηπείρων!) μοιράστηκαν την πληροφορία (που προήλθε από αμερικανικές στρατιωτικές πηγές) ότι το πλοίο Αthena, το οποίο ανήκει στην ελληνική εταιρεία Petrobulk Maritime, δήθεν μετέφερε μέλη της Αλ Κάιντα. Τρεις φορές μέσα σε δύο μήνες, το Athena καταλήφθηκε από τις αρχές ασφαλείας: στις 2 Οκτωβρίου στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, στις 30 Οκτωβρίου στο Πουσάν της Νότιας Κορέας και στις 6 Δεκεμβρίου στο Λονγκ Bιου των ΗΠΑ. Όλες οι έρευνες απέβησαν άκαρπες και οι αρχές ζήτησαν συγγνώμη από την εταιρεία. Σύμφωνα, πάντως, με τα αρχεία του Lloyds, υπάρχουν τουλάχιστον άλλα έξι μεγάλα εμπορικά πλοία με το όνομα Athena.
Ωστόσο, το φιάσκο με το Athena δεν έκλεισε την υπόθεση του στόλου-φάντασμα της Αλ Κάιντα. Το Φεβρουάριο του 2004, η βρετανική ταμπλόιντ εφημερίδα Mirror επανέφερε στο προσκήνιο, βασιζόμενη σε επώνυμες βρετανικές πηγές, τη θεωρία των «15 πλοίων του Μπιν Λάντεν».
Στο τρομοσενάριο υπήρχε και πάλι ρόλος για τον ελληνικό παράγοντα, και μάλιστα πρωταγωνιστικός. Η εφημερίδα (όχι η πιο αξιόπιστη του κόσμου) ισχυρίστηκε ότι «τα 15 πλοία πουλήθηκαν στην Αλ Κάιντα από έναν Έλληνα εφοπλιστή» (που δεν κατονομάστηκε).
Στην ουσία, επρόκειτο για διαφορετική εκδοχή ενός παλιότερου ισχυρισμού από πολύ επίσημα χείλη. Το Σεπτέμβριο του 2003, ο αρχηγός του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, ναύαρχος Σερ ¶λαν Γουέστ, είχε αναφερθεί στον «ξεκάθαρο και πραγματικό κίνδυνο από τη ναυτική τρομοκρατική απειλή». Πλάι στις δηλώσεις του, το ρεπορτάζ ανέφερε πως «οι Lloyds του Λονδίνου βοήθησαν τη MI-6 (βρετανική υπηρεσία πληροφοριών) και τη CIA να εντοπίσουν την αγοραπωλησία των πλοίων, η οποία έγινε από έναν Έλληνα ναυτιλιακό ατζέντη που φέρεται να διατηρούσε από παλιά επαφές με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν».

BIN LADEN 2

[ ΝΑΥΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ]
Μπιν Λάντεν ο θαλασσινός
Η επόμενη 11η Σεπτέμβρη θα έρθει από τη θάλασσα, λέει το νέο αντιτρομοκρατικό δόγμα της Δύσης. Κάπως έτσι γεννήθηκε το σενάριο του «ναυτικού του Μπιν Λάντεν», ενός «τρομοκρατικού στόλου από φορτηγά πλοία».
Η Washington Post μετρά (31/12/03) «15 φορτηγά πλοία που πιστεύεται ότι συνδέονται με την Αλ Κάιντα». Κατά τους Times του Λονδίνου (25/5/03), «το ΝΑΤΟ παρακολουθεί 20 ύποπτα πλοία». Οι Washington Τimes εκτιμούν ότι ο στόλος αριθμεί από «15 έως 300 πλοία όλων των τύπων και των μεγεθών»!
Η μαύρη λίστα των ύποπτων πλοίων καταρτίζεται από το Ναυτιλιακό Συντονιστικό Κέντρο των ΗΠΑ, στο Σαν Φρανσίσκο. Ο νέος ναυτικός βραχίονας του ΝΑΤΟ ονομάζεται Operation Active Endeavour (Επιχείρηση Ενεργός ???) και στοχεύει στον εντοπισμό τέτοιων πλοίων. Το κωδικό όνομα της επιχείρησης είναι Noble Eagle - Ευγενής Αετός (!).
Ο μύθος γύρω από το στόλο της Αλ Κάιντα έχει τις ρίζες στο ότι η οικογένεια του Μπιν Λάντεν παλαιότερα είχε συμφέροντα σε ναυτιλιακές εταιρείες. Είναι γεγονός ότι η θάλασσα θα μπορούσε να παράσχει την τέλεια κάλυψη. Μεγάλα εμπορικά πλοία μπορούν να μεταφέρουν από ήπειρο σε ήπειρο μαχητές, εξοπλισμό ή απαγορευμένα υλικά για την κατασκευή βόμβας. Τα ίδια τα πλοία θα μπορούσαν να μετατραπούν σε βόμβες αυτοκτονίας. Η επίθεση στο αεροπλανοφόρο USS Cole στην Υεμένη κόστισε τη ζωή δεκαεπτά Aμερικανών στρατιωτών.
Για να λύσουν το γρίφο των 120.000 εμπορικών πλοίων στις θάλασσες όλου του κόσμου, οι υπηρεσίες ασφάλειας οργανώνουν βάσεις δεδομένων με τα προσωπικά στοιχεία χιλιάδων ναυτικών, στρατολογούν πράκτορες στα λιμάνια και απαιτούν τη συνεργασία όλων των συμμάχων, όπως της Ελλάδας. Το 2004, η Ελλάδα εσπευσμένα κύρωσε την παγκόσμια σύμβαση για την ασφάλεια των λιμανιών, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των Oλυμπιακών αντιτρομοκρατικών μέτρων αφορούσε τη φύλαξη λιμανιών...

ΤΣΕ

[ MORE LENΝON THAN LENIN ]

Ο Τσε Γκεβάρα «κάνει τα λευκά λευκότερα»

Che lives! O Τσε ζει! Στο μπλουζάκι που φορείς, στην κούπα του καφέ σου, στην κουρτίνα που κρύβει τον ήλιο στην τραπεζαρία. Η ταινία του Βάλτερ Σάλες Ημερολόγια Μοτοσικλέτας αναζωπύρωσε το μύθο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Ένας μύθος που δεν έσβησε ποτέ, αλλά συντηρήθηκε και εξακολουθεί να συντηρείται σε διάφορες... συσκευασίες.
Μοιάζει αστείο πώς ο (πρωτ)αγωνιστής της επανάστασης κατά του καπιταλισμού είναι σήμερα ένα από τα πλέον δημοφιλή «αντικείμενά» του. Μια απλή αναζήτηση στο Internet είναι αποκαλυπτική:
Οι λέξεις-κλειδιά «Che Guevara», «Che Lives», «Ernesto Che Guevara» στη μηχανή αναζήτησης του Google εμφανίζουν εκατοντάδες χιλιάδες αποτελέσματα. Μόνο που τα σχετικά link -στην πλειονότητά τους- καμία σχέση δεν έχουν με τη «ζωή και το έργο», με την «επαναστατική κληρονομιά» του ήρωα. Ημερολόγια, μπρελόκ, μπίρες, τσάντες, αναπτήρες, ρολόγια τοίχου, πορτοφόλια, μπλουζάκια, κουρτίνες, φλιτζάνια, χριστουγεννιάτικες κάρτες. Η μορφή του είναι παντού. Ο Τσε «πουλάει» σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Στις μέρες μας, η πρακτική έκφραση της επαναστατικής του κληρονομιάς περιορίζεται στην αντίσταση των Ζαπατίστας στο Μεξικό και στον ένοπλο αγώνα των ανταρτών στο Κονγκό.
Η διάσημη φωτογραφία του Αλμπέρτο Κόρντα έγινε σύμβολο της διαφημιστικής καμπάνιας της βότκας Smirnoff (αν και στη συνέχεια αποσύρθηκε), ενώ η Μαντόνα μόλις πρόσφατα «ντύθηκε Τσε» για τις ανάγκες της προώθησης της καινούργιας της δισκογραφικής δουλειάς American Life.
Κάποτε κυκλοφορούσε στην αγορά κι ένα σαπούνι με το όνομα Che. Το διαφημιστικό σλόγκαν για την προώθηση του προϊόντος ήταν «Che washes whiter». Ο Τσε τα κάνει λευκότερα! Ίσως να κυκλοφορεί ακόμα.
Στην ιστοσελίδα www.che-lives.com, όπου καταγράφεται η ζωή και το έργο του μεγάλου επαναστάτη, αναπόφευκτα υπάρχει και το link που οδηγεί στο ηλεκτρονικό κατάστημα. Εκεί μετρήσαμε 45 μπλουζάκια με τη μορφή του Τσε. Σε όλα τα χρώματα, για όλα τα γούστα, από 12 ως 45 δολάρια. Μόνο.
Για τους φανατικούς, υπάρχει και η δυνατότητα αγοράς account name: όνομα_επώνυμο@che_lives.com. Τιμή, 10 δολάρια.
Στο ολλανδικό www.ebay.com, το πόστερ με τη μορφή του είναι το πλέον περιζήτητο και, φυσικά, το πιο ακριβό. Με 9,95 ευρώ, είναι δικό σας. Αμέσως πιο κάτω (με 8,95 ευρώ), τα πόστερ με τις μορφές του Νέλσον Μαντέλα, της Λαίδης Ντι, του Μοχάμεντ ¶λι και του ¶λμπερτ Αϊνστάιν. «Μore Lennon than Lenin», σχολίαζε πρόσφατα ¶γγλος αρθρογράφος. Πιο πολύ Λένον παρά Λένιν.
Σε πρόσφατη αναφορά τού περιοδικού Popcult για το θρυλικό επαναστάτη, το σχόλιο δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης: «Che was definitely sexy». Ο Τσε ήταν σίγουρα πολύ σέξι άνδρας.
Ταξιδιωτικά γραφεία οργανώνουν εκδρομές στην Κουβά «στα χνάρια του Τσε». Στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ υπάρχει και το πασίγνωστο «Café Che».
Η λέξη-κλειδί «Che» στο google φέρνει 165 εκατομμύρια αποτελέσματα. Το αποτέλεσμα ίσως να μην αποδίδει με ακρίβεια την πραγματικότητα, αφού «che» είναι και λέξεις στα ιταλικά και στα ισπανικά, ενώ CHE είναι και τα αρχικά εκατοντάδων οργανισμών σε όλο τον κόσμο, όπως του Catholic Health East. H πιο σύνθετη αναζήτηση «Che Lives» φέρνει 1.190.000 αποτελέσματα. Κυρίως για μπλουζάκια και τατουάζ.
Την ίδια στιγμή, η λέξη «Fidel» φέρνει 2.510.000 αποτελέσματα, και ο συνδυασμός λέξεων «Fidel Castro» 1.130.000.
Ο Τσε έχει σαφές προβάδισμα, αν αναλογιστούμε ότι ο Φιντέλ Κάστρο είναι εν ζωή και παράγει συνεχώς ειδήσεις.
Η λέξη «Mao» έχει 4.250.000 καταχωρίσεις, αλλά δεν παραπέμπουν όλες στο μεγάλο τιμονιέρη. «Μao» είναι και παιχνίδι στην τράπουλα, αλλά και τουριστικός προορισμός στη Σαμόα. Οι λέξεις «Mao Tse Tung», όμως, φέρνουν μόλις 204.000 καταχωρήσεις.
Αντίθετα, ο Λένιν παραμένει «ζωντανός», με 2.650.000 καταχωρίσεις στον ηλεκτρονικό κατάλογο του Google.
O Τσε έμεινε άφθαρτος, επειδή πέθανε νωρίς.
Όπως σχολιάζει ο συγγραφέας Χόρχε Καστανέδα (Η ζωή και ο θάνατος του Τσε Γκεβάρα), ο Τσε «έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί ιδεολογική και πολιτική προσωπικότητα».
Ο Κρίστοφερ Χίτσενς, σε συνέντευξή του στον Observer, συμπληρώνει: «Ο Τσε παραμένει στο χρόνο όχι για το πώς έζησε, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε. Η προσωπικότητά του ανήκει περισσότερο στο πάνθεον της ρομαντικής παράδοσης και όχι της επαναστατικής... Όταν κάποιος φέρνει στο νου του τον Τσε Γκεβάρα, τον σκέφτεται περισσότερο ως έναν άλλο Λόρδο Βύρωνα παρά ως άλλον Μαρξ».
Τσε Γκεβάρα, όπως λέμε Τζιμ Μόρισον, Τζίμι Χέντριξ, Μέριλιν Μονρόε, Τζέιμς Ντιν, Τζον Κένεντι και Κερτ Κομπέιν.
Έφυγαν νέοι και άφθαρτοι. Όπως και ο Χριστός.
Για τον Τσε Γκεβάρα έγραφε ο Ταγκ Ντάμπλι στη Sydney Morning Herald, όταν θυμήθηκε τον Ιησού: «Τι θα είχε συμβεί, αν ο Πόντιος Πιλάτος έδινε άφεση στο Χριστό; Θα είχε παντρευτεί τη Μαρία Μαγδαληνή και θα αποσυρόταν σε μια μικρή φάρμα στη Σαμάρεια, για να εκτρέφει γουρούνια. Φανταστείτε τον με παιδιά, να φτιάχνει κρασί και να πηγαίνει για ψάρεμα με τα φιλαράκια και μαθητές του. Να φεύγει από τη ζωή στον ύπνο του, στα βαθιά γεράματα...»

ΚIΟΤΟ 1

Το Πρωτόκολλο του Κιότο (σε πλαίσιο)
Το Πρωτόκολλο του Κιότο (2002) προβλέπει πως οι βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες δεσμεύονται να μειώσουν τις εκπομπές των αερίων που προκαλούν το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Ο στόχος, σε πρώτη φάση, αφορά την περίοδο 2008-2012 και η μείωση σε παγκόσμιο επίπεδο ορίστηκε στο 5,2% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Παρά την άρνηση των ΗΠΑ να υπογράψουν το πρωτόκολλο, η προσχώρηση της Ρωσίας, το Σεπτέμβριο του 2004, του προσέδωσε ουσιαστική ισχύ.

ΚIΟΤΟ 2

[ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΡΥΠΩΝ ]
«Και διοξείδιο έχωωω!»
Ο καπιταλισμός είναι... μανούλα στο να διαπραγματεύεται αέρα κοπανιστό, μόνο που σ’ αυτή την περίπτωση πρόκειται κυριολεκτικά για αέρα - ή, πιο σωστά, για αέρια.
Την 1η Ιανουαρίου 2005, η ΕΕ θέτει σε εφαρμογή αυτό που στην «ευρωαργκό» ονομάζεται «Πρόγραμμα Εμπορίας Εκπομπών». Στην ουσία πρόκειται για ένα «παζάρι ρύπων» ή, αλλιώς, για ένα... χρηματιστήριο αερίων!
Η κεντρική ιδέα είναι ότι μια βιομηχανική χώρα που έχει μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CΟ2) πέραν του στόχου του Κιότο μπορεί να πουλήσει αυτό το περίσσευμα σε χώρες που, αντιθέτως, έχουν περισσότερες εκπομπές από ό,τι επιτρέπει το Κιότο.
Ο στόχος για την ΕΕ είναι η μείωση κατά 8% των αερίων του «θερμοκηπίου», όμως από χώρα σε χώρα εντός της ΕΕ υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Υπάρχουν, δηλαδή, χώρες που πρέπει να μειώσουν δραστικά τις εκπομπές τους (με πρώτο το Λουξεμβούργο, κατά 28%) και χώρες στις οποίες επιτρέπεται να αυξήσουν τις εκπομπές.
Με τα δεδομένα του 1990, ενώ οι άλλες χώρες της ΕΕ έπρεπε να μειώσουν τους ρύπους τους, η Ελλάδα είχε περιθώριο να τους αυξήσει στο +25%. Από τότε, όμως, μέχρι το 2001, σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, οι εκπομπές της χώρας μας κάλυψαν το +23,4% (ακυρώνοντας το πλεονέκτημα του 1990) και μέχρι το 2010 υπολογίζεται ότι θα φτάσουν το +35,8% κατά το αισιόδοξο σενάριο, ή το +55%, κατά το απαισιόδοξο.
Αν η Ελλάδα δεν ανατρέψει την τάση, τότε, λόγω υπέρβασης των ορίων της ΕΕ, θα πληρώνει πρόστιμα 300 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Στο... χρηματιστήριο ρύπων, την τιμή αγοράς και πώλησης του κάθε αερίου/ρύπου δεν την καθορίζει η ΕΕ, αλλά -όπως σε κάθε ελεύθερη αγορά- ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Το «δικαίωμα» είναι στην «ευρωαργκό» το νόμισμα στο οποίο πραγματοποιούνται οι συναλλαγές στο... χρηματιστήριο εκπομπών. Ένα «δικαίωμα» ισούται με την εκπομπή ενός τόνου CΟ2. Σήμερα, ένας τόνος CΟ2 κάνει 10 _. To σύστημα καλύπτει 12.000 εγκαταστάσεις (από βαριά βιομηχανία έως μικρά εργοστάσια), όμως είναι προφανές ότι αφορά περισσότερο τις μεγάλες επιχειρήσεις των βιομηχανικών χωρών του βορρά, παρά τον ευρωπαϊκό νότο.
Όλοι κερδίζουν! Αυτοί που δε ρυπαίνουν ανταμείβονται χρηματικά, πουλώντας το περίσσευμα που έχουν σε εκπομπές αερίων. Αυτοί που ρυπαίνουν πληρώνουν κάτι παραπάνω, αλλά μπορούν να συνεχίσουν να ρυπαίνουν χωρίς την γκρίνια των οικολόγων. Στο μεταξύ, ο τζόγος των ρύπων ανοίγει δουλειές για μια στρατιά μεσαζόντων: τραπεζίτες, οικονομολόγοι, περιβαλλοντολόγοι κτλ. συνωστίζονται για να εγγυηθούν, να μετρήσουν και να προβλέψουν την πορεία της αγοράς. Τον περασμένο Οκτώβριο, τρεις μήνες, δηλαδή, προτού το ευρωπαϊκό σύστημα μπει επίσημα σε εφαρμογή, 750.000 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα ανταλλάσσονταν ανά εβδομάδα. Οι εκτιμήσεις λένε ότι μέχρι το 2007 θα ανταλλάσσονται δισεκατομμύρια τόνοι...

ΚIΟΤΟ 3
Γίναμε Σικάγο (Πλαίσιο 2)
Oι ΗΠΑ σνομπάρουν το Πρωτόκολλο του Κιότο, όμως στην πραγματικότητα το σύστημα της ΕΕ είναι η κόπια μιας αμερικανικής πατέντας. Το 2002 στο Σικάγο στήθηκε το «χρηματιστήριο κλίματος» (CCX) από πολυεθνικές επιχειρήσεις, όπως τη Ford ή την IBM, και δήμους με βαριά βιομηχανία, όπως το Σικάγο και το Μέξικο Σίτι (http://www.chicagoclimatex.com/). Πρόκειται, δηλαδή, για μια πολυεθνική, πολυκλαδική αγορά επιχειρήσεων που διαπραγματεύονται τις εκπομπές αερίων χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε καμία κυβέρνηση, ούτε να δεσμεύονται από τις περιβαλλοντικές συμβάσεις. Ο στόχος που αυτοδεσμεύει τις επιχειρήσεις του CCX είναι ασθενικός (μόλις 1% μείωση εκπομπών), αλλά ο τζόγος πυρετικός...

ΚIΟΤΟ 4
Τι γυρεύει η Ελλάδα στο παζάρι;
Κάθε χώρα της ΕΕ ήταν υποχρεωμένη μέχρι τις 31 Μαρτίου 2004 να υποβάλει στην Κομισιόν το δικό της Εθνικό Σχέδιο Κατανομής. Σε αυτό η κάθε χώρα καθορίζει την ποσότητα εκπομπών CΟ2 που θα επιτρέπει να χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις της. Αν, για παράδειγμα, μια επιχείρηση εκπέμπει 100.000 τόνους CΟ2, αλλά της δοθεί από τη χώρα της δικαίωμα εκπομπής για 95.000 τόνους, τότε θα πρέπει είτε να μειώσει κατά 5.000 τόνους τις εκπομπές της είτε να αγοράσει 5.000 τόνους CΟ2 (5 «δικαιώματα») από μιαν άλλη επιχείρηση που έχει περίσσευμα.
Κι όμως, μέχρι την 1η Δεκεμβρίου, σύμφωνα με την Κομισιόν, μόνο μία χώρα από τις 25 της ΕΕ δεν είχε υποβάλει εθνικό πλάνο: η Ελλάδα! Ακόμη και χώρες όπως η Μάλτα, με πολύ πιο ασήμαντη βιομηχανία από τη δική μας, φρόντισαν να υποβάλουν πλάνο. Εκτός από το διεθνές ρεζιλίκι (αν συνυπολογιστεί, μάλιστα, ότι επίτροπος περιβάλλοντος είναι ο Έλληνας Σταύρος Δήμας - βλ. Αντίλογο Δεκεμβρίου 2004), αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το κράτος στερεί από τις ελληνικές επιχειρήσεις το δικαίωμα να συμμετάσχουν στην αγορά των εκπομπών. «Το να μην καταρτιστεί εθνικό σχέδιο», αναφέρεται σε memo της Κομισιόν, «σημαίνει ότι η βιομηχανία του κράτους-μέλους αυτού δε θα έχει πρόσβαση στην αγορά “δικαιωμάτων” που καλύπτει ολόκληρη την ΕΕ». Σαν η Ελλάδα να μεγαλώνει συνειδητά την απόσταση που τη χωρίζει από τα κέντρα αποφάσεων. Εκεί όπου συνήθως γκρινιάζουμε ότι δε μας παίζουν, εδώ βγαίνουμε μόνοι μας από το παιχνίδι...


ΑΛΒΑΝΙΑ
[ ΚΑΚΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ]
H πιο μολυσμένη χώρα του κόσμου
Ποια είναι η πιο μολυσμένη χώρα στον κόσμο; «Αναλογικά προς την επιφάνειά της, η Αλβανία», υποστηρίζει η αλβανική εφημερίδα Ballkan, βασιζόμενη στις εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών και ΜΚΟ.
Επί δεκαετίες, το απαρχαιωμένο μοντέλο βιομηχανικής ανάπτυξης αδιαφορούσε για την προστασία του περιβάλλοντος. Μέχρι το 1990, η αλβανική βιομηχανία χρησιμοποιούσε περισσότερους από 3 εκατομμύρια τόνους χημικών προϊόντων, που απελευθέρωναν περισσότερα από 36 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα τοξικού αερίου!
Την πτώση του σοσιαλιστικού καθεστώτος διαδέχτηκε το χάος. Ακόμα και σήμερα, 35 από τα 115 εργοστάσια που λειτουργούν στην Αλβανία χρησιμοποιούν τοξικές πρώτες ύλες. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις ΜΚΟ, οι δείκτες για την επικινδυνότητα των εστιών μόλυνσης χειροτερεύουν. Αντιμέτωπη με τις διεθνείς πιέσεις, το 1996, η αλβανική κυβέρνηση αποφάσισε να μεταφέρει ολόκληρους πληθυσμούς από τοξικές περιοχές σε πιο ασφαλείς τοποθεσίες. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε το 1999, ως μη βιώσιμο. Οι τοξικές περιοχές βρίσκονταν στη νότια και την ανατολική Αλβανία, κοντά, δηλαδή, στα σύνορα με την Ελλάδα...

LIFTING

[ ΑΠΟ ΒΙΛΝΤΕΝΣΤΑΪΝ... ΦΡΑΝΚΕNΣΤΑΪΝ ]

Λίφτινγκ για κλάματα

Στη δεκαετία του ’80, οι άνθρωποι της βιομηχανίας του θεάματος πανηγύριζαν για τις εξελίξεις της πλαστικής χειρουργικής.
Τώρα, αρκετοί απ’ αυτούς ανακαλύπτουν με πίκρα ότι τα λίφτινγκ που έκαναν τότε, με την προσδοκία να συνεχίσουν την καριέρα τους ως γόηδες ή σεξοβόμβες, είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Κανείς παραγωγός δεν τους θέλει στις ταινίες του, καμία εταιρεία δεν τους καλεί στις πρεμιέρες, κανείς δε θέλει να φωτογραφηθεί μαζί τους. Τα πρόσωπα που είχαν γίνει πασίγνωστα για τα όμορφα χαρακτηριστικά τους προκαλούν, πλέον, απέχθεια.


Μέλανι Γκρίφιθ
Η ακριβοπληρωμένη σταρ της δεκαετίας του ’80, σύζυγος του Αντόνιο Μπαντέρας, δεν εμφανίζεται ποτέ δίπλα στον άντρα της, για το φόβο των φωτογράφων.

Μάικλ Τζάκσον
Το είδωλο της ποπ, στις ελάχιστες πλέον δημόσιες εμφανίσεις του, περιστοιχίζεται από κουστωδία σωματοφυλάκων και φωτογραφίζεται μόνο από κάμερα με ειδικό φακό, για να μη φανεί τη τεχνητή μύτη του.

Μίκι Ρουρκ
Ο γόης του σινεμά, ο αγαπημένος των γυναικών, είναι τώρα αγνώριστος και οι παραγωγοί έχουν ακυρώσει όλα τα συμβόλαια που είχαν μαζί του.

Τζόσλιν Βιλντενστάιν
Βασίλισσα της ομορφιάς στα τέλη της δεκαετίας του ’70, περιζήτητη στην υψηλή κοινωνία της Νέας Υόρκης κάποτε, την αποκαλούν τώρα «νύφη του Φρανκενστάιν».

Ντονατέλα Βερσάτσε
Είναι περισσότερο γνωστή για τις πλαστικές εγχειρήσεις της, παρά για τη δουλειά της στην ομώνυμη βιομηχανία ενδυμάτων.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΚΙΝΑ

[ ΠΑΙΧΝΙΔΟΦΥΤΕΙΕΣ ]

Κακά Χριστούγεννα για Κινέζες-Kινεζάκια

Για τους εργάτες των εργοστασίων παιδικών παιχνιδιών στην Κίνα δεν υπάρχουν γιορτές και αργίες. Για να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις των ευρωπαϊκών αγορών, δουλεύουν μέρα νύχτα, ώστε οι βιτρίνες των καταστημάτων να είναι γεμάτες τα Χριστούγεννα.
Τα τελευταία χρόνια, οι ευρωπαϊκές αγορές έχουν κατακλυστεί από κινεζικής κατασκευής παιδικά παιχνίδια. Για το 2004 υπολογίζεται πως το 95% των παιχνιδιών που αγοράστηκαν στην Ευρώπη προέρχονταν από την Κίνα!
Στη δυτική Κίνα, τα εργοστάσια παιδικών παιχνιδιών φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Κινέζοι από όλες τις περιοχές της αχανούς χώρας μεταναστεύουν προς τη νέα βιομηχανική ζώνη. Μόνο το 2004, πάνω από 800.000 νέοι εργάτες προστέθηκαν στα εκατομμύρια που υπήρχαν ήδη από τις αρχές της δεκαετίας. Πρόκειται κυρίως για γυναίκες νεαρής ηλικίας, που το ωράριο εργασίας τους κυμαίνεται από 14 έως 20 ώρες την ημέρα. Μια νεαρή Κινέζα, μιλώντας σε δημοσιογράφο του BBC, είπε πως ολόκληρο τον Οκτώβριο έβγαλε 70 ευρώ, με 140 ώρες υπερωριακής εργασίας!
Παράλληλα με την εργασία τους στα εργοστάσια, οι οικογένειες παίρνουν δουλειά και στο σπίτι, την οποία κάνουν τα παιδιά, παρά το γεγονός ότι στην Κίνα απαγορεύεται η παιδική εργασία.
Στις αρχές Δεκεμβρίου, το Ίδρυμα Πάλμε, το οποίο έχει ιδρυθεί στη μνήμη του Σουηδού πρωθυπουργού και ασχολείται με θέματα εργασίας, οργάνωσε, σε συνεργασία με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, ημερίδα στις Βρυξέλες, όπου καταγγέλθηκαν οι μεγάλες εταιρείες παιχνιδιών για εκμετάλλευση ανηλίκων στην Κίνα. Παράλληλα, κατηγορήθηκαν και οι κινεζικές αρχές ότι κάνουν τα «στραβά μάτια» στην εκμετάλλευση ανηλίκων από ευρωπαϊκές εταιρείες.


ΚΕΪΣΙ

[ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ]

Όταν η Κέισι τράκαρε πάνω στον Κέισι

Η 16χρονη επαρχιωτοπούλα Κέισι Tσάμπερς ήταν η μεγάλη νικήτρια του αυστραλιανού «Super Idol», του δημοφιλούς ριάλιτι-διαγωνισμού ανάδειξης ταλέντων στο τραγούδι, την ελληνική εκδοχή του οποίου είδαμε πέρυσι στις μικρές μας οθόνες.
Η εταιρεία τηλεπικοινωνιών Telstra έσπευσε να αξιοποιήσει το γεγονός. Με μια καταχώρηση στον ημερήσιο Τύπο της Αυστραλίας, την επομένη κιόλας της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, έδινε συγχαρητήρια στη νικήτρια. Στο πάνω δεξί άκρο της διαφήμισης υπήρχε και η διεύθυνση της ιστοσελίδας της εκκολαπτόμενης σταρ, www.caseychambers.com, για το αδηφάγο κοινό που ήθελε να μάθει τα πάντα για αυτήν.
Το marketing trick ήταν πολύ καλό, αλλά είχε μια μικρή -μα τόσο σημαντική- παράλειψη. Στη διεύθυνση της ιστοσελίδας ξέχασαν να προσθέσουν τον κωδικό της χώρας «.au». Tο σωστό ήταν www.caseychambers.com.au
H δημοσιευθείσα διεύθυνση παραπέμπει στο site ενός διάσημου γκέι πορνοστάρ των ΗΠΑ, του Κέισι Tσάμπερς. Το site, βέβαια, εκείνες τις ημέρες πολιορκήθηκε από τα 16χρονα αυστραλεζάκια που ήθελαν να διαβάσουν για την άλλη, την «καλή» Κέισι. Φανταστείτε τα γεμάτα έκπληξη προσωπάκια τους, όταν διαπίστωσαν πως έπεσαν σε σκληρή τσόντα - και μάλιστα με... κουσούρι.

ΤΣΑΚΟΣ
[ ΔΙΠΛΟ ΤΟΙΧΩΜΑ - ΔΙΠΛΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ]

Αthos I: το βρόμικο πλοίο του μήνα

Το ελληνικό τάνκερ μετέφερε 13 εκατ. γαλόνια πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Ξαφνικά, το βράδυ της 26ης Νοεμβρίου, το 750 ποδών Athos I, ενώ βρισκόταν στον ποταμό Ντελαγουέαρ, παρουσίασε διαρροή πετρελαίου, με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που συνέβη ποτέ στην περιοχή. Το τάνκερ είναι συμφερόντων Τσάκου, ανήκει, δηλαδή, στο δεύτερο μεγαλύτερο ελληνικό εφοπλιστικό όμιλο μετά τον όμιλο Χατζηιωάννου.
Οι μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες (όπως οι New York Times) κάλυψαν επί μέρες την είδηση. Οι ελληνικές δεν αφιέρωσαν ούτε μονόστηλο.
Κι όμως, δεν είναι ότι ο ελληνικός Tύπος αγνοεί την οικογένεια Τσάκου. Συμβαίνει το αντίθετο, είτε πρόκειται για την οικονομική πορεία της ναυαρχίδας του ομίλου, της Τsakos Εnergy Νavigation (TEN), είτε για τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες του ιδρυτή της, Καπετάν Παναγιώτη Τσάκου.
Δεκαπέντε ημέρες πριν από το ατύχημα, η ΤΕΝ ανακοίνωσε «υπερκέρδη» (σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία) 89 εκατ. ευρώ για το πρώτο εννιάμηνο του 2004, διπλάσια από το 2003. Την ημέρα του ατυχήματος, η μετοχή στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης βρισκόταν στην υψηλότερη τιμή που είχε ποτέ.
Η διαρροή από το Athos I έφτασε τα 473.000 γαλόνια πετρέλαιο, σύμφωνα με την εφημερίδα Chicago Tribune. Οι τοπικές αρχές επαίνεσαν την ιδιοκτήτρια εταιρεία, που έσπευσε να καλύψει το κόστος καθαρισμού του ποταμού. Ωστόσο, η Μάγια Βαν Ρόσουμ, δικηγόρος και περιβαλλοντολόγος, δήλωσε πως «όσο καλό και να είναι το καθάρισμα, η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη». Η πετρελαιοκηλίδα κάλυψε περιοχή 70 μιλίων σε τρεις πολιτείες: Πενσιλβάνια, Φιλαδέλφεια και Νιου Τζέρσι. Χιλιάδες πουλιά και ψάρια πέθαναν.
Παρά τον αρχικό ισχυρισμό της ιδιοκτήτριας εταιρείας ότι το πλοίο ήταν «διπλών τοιχωμάτων» και δεν παρουσίαζε κάποιο «δομικό πρόβλημα», λίγες ημέρες αργότερα αποκαλύφτηκε ότι ήταν μονού τοιχώματος, αλλά και ότι τον περασμένο Μάρτιο είχε ακινητοποιηθεί στο λιμάνι Γιοσού της Νότιας Κορέας για μια σειρά προβλημάτων ασφάλειας, σύμφωνα με αναφορά του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (ΙΜΟ). Η εταιρεία ανέφερε ότι το πλοίο επισκευάστηκε τον Απρίλιο και ότι για το ατύχημα ευθύνεται μια προπέλα παρατημένη στο βυθό της θάλασσας, που του προκάλεσε ρήγμα.

Το παιδί και το αποπαίδι
To Athos I δεν ανήκει στην Tsakos Energy Navigation, αλλά στην Tsakos Shipping and Trading. Έχει σημασία; Σε ανακοίνωσή της, η ΤΕΝ ξεκαθαρίζει ότι «το πλοίο (Athos I), το οποίο διαχειρίζεται η Tsakos Shipping and Trading, δεν έχει καμία οικονομική ή νομική σχέση με την εταιρεία». Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το γεγονός ότι και οι δύο εταιρείες είναι συμφερόντων Tσάκου. Γι’ αυτό και στην ετήσια λίστα με τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές, την οποία καταρτίζει η κλαδική επιθεώρηση Elnavi, ο Όμιλος Τσάκου περιλαμβάνει τόσο την Tsakos Energy Navigation όσο και την Tsakos Shipping and Trading, το άθροισμα των οποίων του δίνει τη δεύτερη θέση σε αριθμό πλοίων.
Είναι αλήθεια ότι η Τsakos Εnergy Νavigation αποτελεί παράδειγμα εκσυγχρονισμού της ελληνικής ναυτιλίας. Αντίθετα με τις περισσότερες ελληνικές εταιρείες, που δε συμπαθούν τη διαφάνεια, η TEN είναι εισηγμένη σε τρία χρηματιστήρια: Νέα Υόρκη, Όσλο και Μπερμούδα. Με το επενδυτικό πρόγραμμα που ξεκίνησε το 1997, όλα της τα πλοία -εκτός από δύο- είναι διπλών τοιχωμάτων.
Μπορεί η οικογένεια Τσάκου να καμαρώνει για το ένα «παιδί» της, την ΤΕΝ, αλλά υπάρχει και το «αποπαίδι»: η TTS, ιδιοκτήτρια του Athos Ι. Ενώ η ΤΕΝ επαίρεται για τα 25 «νεαρά, σύγχρονα, ποιοτικά πλοία της», ο στόλος της TTC, σύμφωνα με την εφημερίδα Philadelphia Inquirer, «αποτελείται από 17 πλοία μονού τοιχώματος που οργώνουν τις θάλασσες πάνω από είκοσι χρόνια».

ΠAΛM

[ PALM ISLAND ]

Όπου ιθαγενής και η μοίρα του

Το πρωί της 19ης Νοεμβρίου, ο 36χρονος ιθαγενής Κάμερον Ντομάτζι βρέθηκε νεκρός στο κελί του, στο νησάκι Παλμ της Αυστραλίας.
Το πλήρες κείμενο της ιατροδικαστικής έκθεσης δε δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα. Μόνο το απόσπασμα όπου αναφερόταν ότι ο Ντομάτζι πέθανε από εσωτερική αιμορραγία, έφερε τραύματα στα πλευρά και είχε υποστεί ρήξη σπλήνας και ήπατος.
Από την πρώτη μέρα της γνωστοποίησης του θανάτου του, οι 3.000 ιθαγενείς κάτοικοι του νησιού «ήξεραν» ότι ο Ντομάτζι ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τους άνδρες της τοπικής αστυνομίας.
Είχε συλληφθεί και κρατηθεί, λίγες ώρες πριν από το θάνατό του, επειδή ήταν μεθυσμένος. Η κατηγορία: «Διατάραξη κοινής ησυχίας».
Την ανακοίνωση του πορίσματος ακολούθησε εξέγερση του ντόπιου πληθυσμού. Εκατοντάδες ιθαγενείς βγήκαν στους δρόμους, έκαψαν το αστυνομικό τμήμα και το δικαστικό κτίριο και κινήθηκαν απειλητικά κατά των αστυνομικών, οι οποίοι κρύφτηκαν τρομοκρατημένοι, εν αναμονή ενισχύσεων από το Μπρίσμπαν. Έγιναν 28 συλλήψεις, μεταξύ των οποίων κι ενός 14χρονου αγοριού.
Η κοινότητα των Αβορίγινων στην Αυστραλία, για μια ακόμα φορά, βράζει. Η μεταχείριση των ιθαγενών από το αυστραλιανό κράτος ήταν και παραμένει -για πολλούς- το «μαύρο» κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας. Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά. Από την έκθεση της Βασιλικής Επιτροπής, που συστάθηκε για τη διερεύνηση των συνθηκών που επικρατούν στα κρατητήρια της χώρας, προκύπτει ότι οι ιθαγενείς έχουν 16,7 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν ενώ τελούν υπό κράτηση απ’ ό,τι οι λευκοί κρατούμενοι. Στην πολιτεία της Ν. Αυστραλίας (με πρωτεύουσα την Αδελαΐδα) η αναλογία φτάνει το εξωφρενικό 1 προς 31,7.
Το 1995, 86 άτομα έχασαν τη ζωή τους στα κρατητήρια της αυστραλιανής επικράτειας. Από αυτούς οι 21 ήταν ιθαγενείς. Ενώ ο πληθυσμός των ιθαγενών δεν ξεπερνά το 2% του συνόλου της χώρας, το 25% των περιπτώσεων ατόμων που πεθαίνουν ενώ είναι υπό κράτηση είναι Αβορίγινες.
Τα νούμερα «φωνάζουν», αλλά οι κυβερνήσεις της χώρας, μέχρι σήμερα, έχουν φανεί ανήμπορες ή αδιάφορες να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα-ανισότητα.
Μια μαύρη κηλίδα στη σύγχρονη ιστορία της «τυχερής χώρας», όπως ήταν γνωστή τα χρόνια της μαζικής μετανάστευσης («the lucky country»). Εκεί όπου το έτος 2004 το προσδόκιμο ζωής για τον Αβορίγινα είναι κατά 20 χρόνια μικρότερο απ’ ό,τι για τον υπόλοιπο πληθυσμό.


ΣΕΞΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

[ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ]

Ο λύκος... φιλούσε τα πρόβατα

Το αποκάλυψαν αλβανικές εφημερίδες, αλλά η είδηση δεν πήρε μεγάλη δημοσιότητα: ανώτερος Σουηδός διπλωμάτης ο οποίος υπηρετούσε στη σουηδική πρεσβεία των Τιράνων συνελήφθη στην αλβανική πρωτεύουσα να κάνει έρωτα με 14χρονο αγόρι.
Το γεγονός ίσως και να περνούσε απαρατήρητο, αν δεν δημοσιευόταν το αντικείμενο εργασίας του διπλωμάτη: ήταν απεσταλμένος του σουηδικού υπουργείου Εξωτερικών ως συντονιστής του ευρωπαϊκού προγράμματος καταπολέμησης της... παιδικής πορνείας, με απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Τώρα, οι Σουηδοί το φυσάνε και δεν κρυώνει...


ΠΩΣ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ

Πώς Μας Βλέπουν
Ο Μέγας Αλέξανδρος στο Ιράκ
«Για να ιχνηλατήσει τη διαδρομή του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο δάσκαλος φιλολογίας Τζον Πρέβας ταξίδεψε εκεί όπου σήμερα βρίσκον