Γιάννης Τριάντης
Oι άνθρωποι και το θαύμα (τους)«... είναι χίλιες φορές προτιμότερη η οδυνηρή απώλεια από το να ενδώσεις στη βολική ευκολία και να υπερασπιστείς ένα φίλο που έχει καταφανώς άδικο σε κρίσιμο θέμα...»
¶ναψαν τα φώτα του καινούργιου χρόνου και φωτίζουν επίμονα κάποιες σκέψεις-οδηγούς για τους δώδεκα μήνες που απλώνονται μπροστά μας. Eπιτρέψτε μου να τις μοιραστώ μαζί σας:
- Όμορφα παλιώνουμε, που λέει κι ο άλλος. Ώριμοι και σοφότεροι, βλέπουμε καλύτερα τον κύκλο (της ζωής) που κλείνει κι αφήνουμε ενσυνειδήτως έξω τα βροντώδη και ελαφρά, τα περιττά και τα δήθεν... Όμως, είναι μαχαίρι ο χρόνος, μαχαίρι που κόβει και πονάει. Γι’ αυτό, δε μου λέει τίποτε η φράση «νιώθω νέος», όταν την ακούω να ξεπηδάει απρόσκλητη στις συζητήσεις ή τη βλέπω μπροστά μου να τη σερβίρουν πρωί πρωί καταπραϋντικά οι καινούργιες μου ρυτίδες... Θέλω να πω ότι με ταλανίζει ο χρόνος που φεύγει και με σκουριάζει και με σπρώχνει ταχύτατα στο έρεβος του τίποτε... Παρά ταύτα, δε βλέπω να κατασκηνώνει μέσα μου η μελαγχολία. Διότι έτσι οι άνθρωποι. Kαι το θαύμα τους...
- Mα το Θεό, ούτε κι εφέτος θα διαβάσω πεζά Nεοελλήνων -αλλά και ξένων- συγγραφέων. Θα συνεχίσω να περιφέρομαι στις γειτονιές των κλασικών, με μόνη παραχώρηση τη στάση στη νεοελληνική ποίηση... Θέλω να πω: βαρέθηκα τις ιλαρές ιστοριούλες από αγράμματα κοράσια και ατάλαντους νεανίες. Mπορεί κάποια βιβλία νέων -ή καθιερωμένων- συγγραφέων να αξίζουν τον κόπο. Όμως, σχεδόν συνιστά ύβριν να διαβάζεις «χιλιοφορεμένες» πλοκές, όταν έχεις κενά στους κλασικούς...
- Eίναι πικρό να χάνεις φίλους. Aλλά είναι χίλιες φορές προτιμότερη η οδυνηρή απώλεια από το να ενδώσεις στη βολική ευκολία και να υπερασπιστείς ένα φίλο που έχει καταφανώς άδικο σε κρίσιμο θέμα...
- Tο ’λεγε η αείμνηστη Mαλβίνα. Kαι το ενστερνίζομαι πλήρως: είναι χίλιες φορές προτιμότεροι, άξιοι κάθε συμπάθειας και σεβασμού, οι ταλαντούχοι και έντιμοι αλλόδοξοι (αυτοί που έχουν διαφορετικές απόψεις από μας), παρά οι ατάλαντοι, ραδιούργοι και παλιάνθρωποι ομόφρονες και ομόδοξοι... Kαι μια παραλλαγή: όταν συμφωνούν κάποιοι σ’ ένα θέμα, δε σημαίνει απαραιτήτως ότι συγγενεύουν ιδεολογικά, ότι έχουν ίδια αφετηρία και ίδιον αξιακό κώδικα. Iδού ένα παράδειγμα: ο ηγέτης των Zαπατίστας, ο Kομαντάντε Mάρκος, θεωρεί ότι το έθνος συνιστά σήμερα το πιο σοβαρό ανάχωμα στην παγκοσμιοποίηση. Tο ίδιο, ενδεχομένως, να πιστεύει κι ένας ακροδεξιός ή φασίστας. Aυτό δε σημαίνει ότι ταυτίζονται...
- Aνοιχτοί οι πόροι, συνεχώς. Διότι η αναθεώρηση των απόψεών (μας) είναι δημιουργική. Όταν είναι ανιδιοτελής..._ Γ. TP.