Κοσμάς Βίδος
Το παρελθόν φυγείν αδύνατον«... Το παρελθόν δε σβήνεται. Στην προφορά, στο γούστο, στους τρόπους, αποκαλύπτεται...»
Επαγγελματίας θαμώνας των πάρτι και πρώην σύζυγος του αρχηγού της ΚΥΠ φωτογραφίζεται στα σπίτια της και διηγείται ιστορίες από γλέντια πλουσίων. Απαστράπτουσα κοσμική που στον ελεύθερο χρόνο της κάνει την ηθοποιό εκδίδει την αυτοβιογραφία της: πώς μια γυναίκα που γεννήθηκε πλούσια, έζησε πλούσια και θα πεθάνει πλούσια. Εισαγωγέας εσωρούχων και ρούχων, πρώην χορευτής, αγωνίζεται να προκαλέσει, με εμφανίσεις που παραπέμπουν στο καρναβάλι του Ρίο. Κηφήνας (των σαλονιών) που δηλώνει «επάγγελμα δημόσιες σχέσεις εκατομμυριούχων» σταδιοδρομεί, ποζάροντας με όλους (ανεξαιρέτως) τους κοσμικούς εκατομμυριούχους. Ξανθιά θεατρολόγος (του θεάτρου του παραλόγου) συναγωνίζεται τον κηφήνα στο σπορ «χαμογέλα, “μας τραβάνε”». Ιδιοκτήτρια ξενοδοχείων τρώει ακριβά γλυκά, κάνει σπα, αγοράζει μεταξωτά σεντόνια, παίρνει (όποτε κουράζεται από τα παραπάνω) το αεροπλάνο και ξεκουράζεται στα κτήματά της στην επαρχία, όπως φροντίζει να μας ενημερώνει από στήλη της στον Τύπο. Επιτυχημένος εκδότης πετάει με ελικόπτερο επάνω από τη Νέα Υόρκη, για τις ανάγκες τηλεπαιχνιδιού. Ως επιτυχημένος μπίζνεσμαν (αλά Γιάγκος Δράκος της «Λάμψης»), άκαμπτος μέσα στο πανάκριβο κοστούμι του, δίνει συμβουλές επιτυχίας στους παίκτες που θέλουν τόσο πολύ να του μοιάσουν, μιλώντας με λαρισέικη προφορά. Το παρελθόν δε σβήνεται. Στην προφορά, στο γούστο, στους τρόπους, αποκαλύπτεται. Το φανερώνουν τα πρόσωπα μέσα από κάθε φωτογραφία τους, κι ας μην το θέλουν οι «ιδιοκτήτες» των προσώπων. Και οι Έλληνες κοσμικοί θύματα των τεσσάρων αιώνων Tουρκοκρατίας: με τους προγόνους τους να μην έχουν γνωρίσει Διαφωτισμό, παρά μόνο Mεσαίωνα, αισθητικό και συναισθηματικό μεσαίωνα περιφέρουν κι εκείνοι, όπως κινούνται και ντύνονται. Αν δεν υποκρίνονταν, θα ήταν πιο συμπαθείς. Τώρα, παραμένουν ερασιτέχνες, αδέξιοι κομπάρσοι μιας dolce vita που ούτε dolce είναι ούτε vita. Οι γιορτές τελείωσαν. Σπεύδουν να τεντώσουν τα ράμματα στα λίφτινγκ τους, που χαλάρωσαν από τα αδιάκοπα χαμόγελα στα εορταστικά φλας. Θα τους ξαναδούμε, μόλις αναπαλαιωθούν. Ως τότε, δε θα μας λείψουν._ K. B.