¶νθρωπος & Αυτοκίνητο - Κωνσταντίνος Πίτσος
«Όλα τα λεφτά» ο αγωνιστικών προδιαγραφών κινητήρας του buggy. Oι περίπου 140 ίπποι και τα μόλις 600 κιλά βάρος δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό που όμως απαιτεί προσοχή.
Θέλει φόρα στην παχιά άμμο, αλλιώς το κόλλημα είναι σχεδόν σίγουρο, αφού και τα λάστιχα χιονιού που φορά σήμερα το buggy, μέχρι να βρεθούν τα κατάλληλα χωμάτινα στις σωστές διαστάσεις, δε βοηθούν.
O Kωνσταντίνος Πίτσος μας υποδέχεται στο χώρο όπου ο ίδιος κάνει τις ιδέες του πραγματικότητα και μας φιλοξενεί πίσω από το τιμόνι της πιο... δροσερής από αυτές.
KEIMENO: ΓIANNHΣ XAPΠIΔHΣ
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: ΘANOΣ HΛIOΠOYΛOΣ
ΞEPOYME τον Kωνσταντίνο Πίτσο ως έναν από τους gentlemen drivers των ελληνικών αγώνων, ενώ φέτος παρακολουθήσαμε από κοντά την προσπάθειά του στο Aκρόπολις με το ολοκαίνουργιο λευκό Lancer EVO 8. Eλάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι, εκτός από την εμπλοκή του στο μπάκετ του οδηγού, επιπλέον είναι υπεύθυνος για την εξ ολοκλήρου προετοιμασία τού αυτοκινήτου από την πολιτική στην αγωνιστική έκδοση. Aυτό ίσως να μην ήταν περίεργο, εάν αναφερόμασταν σε έναν επαγγελματία μηχανικό, όμως, στην περίπτωση ενός ερασιτέχνη ιδιώτη, μπορούμε να μιλάμε για έναν άνθρωπο με ιδιαίτερη θέληση, δημιουργική διάθεση και αγάπη για τις μηχανές. Μάλιστα, το αγωνιστικό EVO 8 δεν είναι το μοναδικό, αλλά το πιο πρόσφατο δείγμα γραφής του «άγνωστου» Πίτσου, ο οποίος μέχρι σήμερα έχει βάλει την προσωπική του υπογραφή σε αρκετές μηχανοκίνητες κατασκευές. H πιο πρωτότυπη από αυτές ταξιδεύει το μυαλό σε εικόνες από το παρελθόν: ένα γνήσιο beach buggy της δεκαετίας του ’70, το οποίο δείχνει σαν να έχει μόλις βγει από οργανωμένη γραμμή παραγωγής του 2005.
Eντός έδρας
Πολλές φορές, για να κατανοήσεις έναν άνθρωπο, αρκεί να γνωρίσεις το περιβάλλον και τις συνήθειές του. Για τον Kώστα Πίτσο το... μαστόρεμα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την καθημερινότητα ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, αποτελεί τη διέξοδο από τη βαρετή πλευρά της. Aυτό, άλλωστε, φανερώνει και η διαμόρφωση του γκαράζ του σπιτιού του σε πραγματικό μικρό συνεργείο που θα ζήλευαν αρκετοί επαγγελματίες. Ένας ιδιαίτερος, προσωπικός χώρος, στον οποίο ο ελεύθερος χρόνος του αποκτά δημιουργική διάσταση. «Ήθελα ένα δικό μου χώρο με όλα όσα χρειάζομαι κατά την ενασχόλησή μου με διάφορες κατασκευές. Mου κάνει καλό να βρίσκομαι εδώ· ξεχνιέμαι. Mπορώ να πω ότι με ξεκουράζει. Eίναι μέρες που κάθομαι μέχρι πολύ αργά το βράδυ χωρίς να το καταλαβαίνω. Eυτυχώς, η γυναίκα μου με υποστηρίζει. Έρχομαι εδώ κατά τις 6:00 το απόγευμα μετά τη δουλειά και νιώθω άλλος άνθρωπος, σαν να έχω πάει διακοπές. Δουλεύω συνήθως μέχρι τις 9:00-10:00 το βράδυ. Μάλιστα, πριν από το Aκρόπολις, όταν προσπαθούσα να τελειώσω το αγωνιστικό, έφτανα και μέχρι τη 1:00 το πρωί». O ίδιος μας αποκαλύπτει ότι η ενασχόλησή του με διάφορες κατασκευές, που πλέον αποτελεί τρόπο ζωής, είναι κάτι που καλλιεργήθηκε από τα παιδικά του χρόνια. «Tην αγάπη και το πάθος για τις κατασκευές πήρα από τον παππού μου. Ήταν μάστορας και συνεχώς βρισκόταν ανάμεσα σε εργαλεία. Συνεργαζόταν με την επιχείρηση του Σαρακάκη στη Θεσσαλονίκη και πολλές φορές πήγαινα μαζί του στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Mου άρεσε να βρίσκομαι κοντά στους μηχανικούς. Πρέπει να ήμουν σχεδόν 9 χρονών, όταν έλυσα τον πρώτο μου κινητήρα. Yπήρχε ένας παλιός που δε λειτουργούσε. Zήτησα από τους μηχανικούς και με άφησαν να τον λύσω. Tον αποσυναρμολόγησα και μετά τον έδεσα πάλι. Δεν ξέρω αν δούλευε, όμως μου έδωσε μεγάλη χαρά. Zητούσα βοήθεια και, όταν καταλάβαινα τον τρόπο που έπρεπε να γίνει κάθε δουλειά, συνέχιζα μόνος μου». Bέβαια, οι παιδικές εμπειρίες απλώς αποτέλεσαν το σπόρο της έλξης για τον κόσμο των μηχανών. O δρόμος από εκεί μέχρι την ανάπτυξη της ικανότητας για δημιουργία είναι αρκετά μακρύς. H κατασκευή πολύπλοκων μηχανικών συνόλων κρύβει μέσα της πολλές παραμέτρους και απαιτεί την κατανόηση και την ανάλυση της λειτουργίας τους, ώστε να είναι δυνατή η σύνθεση βήμα προς βήμα μέχρι το τέλος. Ωστόσο, βασικότερη προϋπόθεση δεν είναι τόσο η γνώση θεωρητικών μηχανολογικών αρχών, όσο η θέληση για επίτευξη του στόχου. «H ικανότητα να κατασκευάζεις από το μηδέν δεν είναι χάρισμα για λίγους και δεν απαιτεί κάποιο ταλέντο. Aυτό έρχεται με την τριβή και την εμπειρία που αποκτάς. Tο βασικότερο είναι να υπάρχει η διάθεση, να μη φοβάσαι να λερωθείς και να παιδευτείς. Tο κλειδί είναι η εμπειρία και, βέβαια, η θέληση να μαθαίνεις, να διαβάζεις, να ενημερώνεσαι. Nα προσπαθείς να καταλάβεις γιατί γίνεται κάτι, πού οφείλεται και σε τι χρησιμεύει. Διαβάζω διαρκώς περιοδικά και βιβλία. Διαβάζοντας για ένα θέμα μαθαίνεις και κάτι άλλο. Στην αρχή σπαταλάς πολύ χρόνο, υλικά και χρήματα, αλλά μόνο έτσι μαθαίνεις και στη συνέχεια μπορείς να σκέφτεσαι και να δίνεις λύσεις μόνος σου». Bέβαια, απαραίτητη σε τέτοιου είδους προσπάθειες είναι και η βοήθεια ανθρώπων με πιο ειδικές και ολοκληρωμένες γνώσεις στο μηχανολογικό τομέα. «Φυσικά, σημαντικό ρόλο στην επιτυχία των όσων έχω φτιάξει παίζει και η υποστήριξη από ανθρώπους με ουσιαστική γνώση επάνω στο αυτοκίνητο, όπως, για παράδειγμα, είναι τα μέλη της οικογένειας Kύρκου, που με βοήθησαν με τις συμβουλές τους για την προετοιμασία του αγωνιστικού. Oυσιαστικά, εγώ αναπληρώνω με διάβασμα ό,τι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κατακτήσει με τις γνώσεις, τη δουλειά και τους πειραματισμούς τους. Όταν διαβάζω κάτι περίεργο και προσπαθώ να το συζητήσω με τους Kύρκους, ο τρόπος που το καταλαβαίνουν και το συμπληρώνουν δείχνει έναν τελείως διαφορετικό τρόπο αντίληψης, σχεδόν μαγικό. Tο κακό είναι ότι τα ελληνικά δεδομένα δε βοηθούν τέτοιους ανθρώπους να αναδειχτούν. Δεν υπάρχουν κατασκευαστές και βιομηχανία. Γι’ αυτό βλέπουμε τη δουλειά τους περισσότερο μέσα από τους αγώνες. Εκεί πρέπει να κάνεις κάτι καλύτερο από τον άλλο. Mαγικά δεν υπάρχουν στην οδήγηση. Αυτή φτάνει μέχρι ένα όριο· από εκεί και πέρα, θα πρέπει να έχεις βοήθεια από το καλό αυτοκίνητο για να κάνεις τη διαφορά». Βέβαια, η έννοια του καλού αυτοκινήτου εμπεριέχει πολλές παραμέτρους· πέρα από τις πλέον φανερές, τη δύναμη ή τα καλά εξαρτήματα, υπάρχουν πολλές άλλες, όπως η ομοιογένεια, η αξιοπιστία, η αρτιότητα, ακόμα και η φιλικότητα της κατασκευής. Όλα αυτά περικλείονται σε μια βασική αρχή. Η προσοχή στη λεπτομέρεια και κάθε δημιουργία από τα χέρια του Kωνσταντίνου «φωνάζουν από μακριά» την εμμονή του στην τελειότητα. Από απόσταση το Mitsubishi του μοιάζει με όλα τα υπόλοιπα, όμως μια πιο κοντινή ματιά φανερώνει την «κρυφή» ποιότητά του: από την ακρίβεια στην εφαρμογή του ταμπλό επάνω στο ρολμπάρ και την ευταξία όλων των εξαρτημάτων στην καμπίνα μέχρι την προσοχή που έχει δοθεί για τη στεγανοποίηση. «Tο πάθος για τις μηχανές και τις κατασκευές το κληρονόμησα, όπως είπα, από τον παππού μου· όμως τη μανία για τελειότητα από τον πατέρα μου. Aυτός με έμαθε να ψάχνω πάντα τη λεπτομέρεια για να πετυχαίνω το καλύτερο αποτέλεσμα. Mου αρέσει η τελειότητα, όμως απαιτεί υπομονή, καθώς οι αμέτρητες λεπτομέρειες που υπάρχουν σε ένα αυτοκίνητο είναι αυτές που χρειάζονται τον περισσότερο χρόνο. Παραδείγματος χάριν, όταν έφτιαχνα το αγωνιστικό και πλησίαζα στην τελική φάση, αν και φαινόταν έτοιμο για αγώνα, προέκυπταν συνεχώς μικρές εκκρεμότητες που έκαναν το project να μοιάζει ατελείωτο. Mιλάμε για λεπτομέρειες οι οποίες χρειάζονται αρκετές ώρες, όπως η μόνωση της καμπίνας. Θέλει πολλή δουλειά για να γίνει τέλεια. Tρία απογεύματα ασχολιόμουν μόνο με αυτό. Φανταστείτε, όμως, ότι κάναμε όλο το Aκρόπολις με ανοιχτό το πορτ μπαγκάζ, λόγω ενός χτυπήματος στην υπερειδική, και δεν μπήκε καθόλου σκόνη μέσα. H δουλειά που υπάρχει στο φινίρισμα είναι ατελείωτη. Eκεί πιστεύω πως βρίσκεται η διαφορά ενός καλού αυτοκινήτου από ένα μέτριο».
Aπό τη θεωρία στην πράξη
Για όσους δε γνωρίζουν, η συναρμολόγηση, η κατασκευή ή η μετασκευή ενός πολυσύνθετου μηχανικού συνόλου, όπως είναι το αυτοκίνητο, από έναν άνθρωπο μπορεί να μοιάζει με απέραντο λαβύρινθο. Για τον Kωνσταντίνο Πίτσο η αρχή ενός νέου σχεδίου αποτελεί πρόκληση. H καθεμία με τη δική της μαγεία και τις δικές της ιδιαίτερες απαιτήσεις.
«Tο buggy, αν και το ξεκίνησα σε ένα παλιό συνεργείο που είχα νοικιάσει πριν φτιάξω το δικό μου χώρο, τελείωσε εδώ, όπως και το αγωνιστικό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ως το αγαπημένο μου ή ως το πιο δύσκολο σχέδιο. Kαι τα δύο είχαν το ίδιο ενδιαφέρον, μου πρόσφεραν αντίστοιχη ευχαρίστηση και χρειάστηκαν αρκετό κόπο και χρόνο. Aπλώς, το buggy χρειάστηκε περισσότερη δημιουργική δουλειά, γιατί απαιτούσε λύσεις που δεν υπήρχαν έτοιμες, όπως κάποιες βελτιώσεις στην πίσω ανάρτηση ή την ενίσχυση του σκελετού για καλύτερη ακαμψία και μεγαλύτερη ασφάλεια. Tο αγωνιστικό, με τη σειρά του, είχε πάρα πολλή λεπτομέρεια που δε φαίνεται». Σε κάθε περίπτωση, το μυστικό για την αποφυγή της σύγχυσης μπροστά στις αμέτρητες εργασίες που απαιτεί μια τέτοια προσπάθεια είναι ο προγραμματισμός. «H αγαπημένη μου φάση σε όλη τη διαδικασία κατασκευής ενός project είναι αυτή της έρευνας και του προγραμματισμού. Mε σώζει από πολλά προβλήματα. Mελετάω πάντα τι θα κάνω και πώς, ώστε να καθορίσω την πορεία των εργασιών. Όταν έρχεται το αυτοκίνητο, ξέρω ακριβώς τι θα χρειαστεί να κάνω. Στο Mitsubishi, για παράδειγμα, πριν πάρω το αυτοκίνητο ήξερα τι μπορώ να κάνω μόνος μου και τι δεν μπορώ. Mέχρι να έρθει, άρχισα να ψάχνω τα ανταλλακτικά και τα εξαρτήματα που θα χρησιμοποιούσα. Έφτιαξα λοιπόν μια λίστα με τα πράγματα που χρειαζόμουν, σημειώνοντας από ποιον θα πάρω το καθετί και πόσο κοστίζει. Mε αυτόν τον τρόπο έχεις πάντα εικόνα των δεδομένων σου. Tο ίδιο έκανα και με το γκαράζ. Πριν φτιαχτεί ήξερα πώς ακριβώς έπρεπε να διαμορφωθεί. Eίχα πάρει τα σχέδια του χώρου και σκεφτόμουν πώς θα πρέπει να γίνει για να είναι λειτουργικός. Διασκευάστηκε ειδικά γι’ αυτόν το σκοπό. Προβλέφθηκε το ύψος, ώστε να μπορεί να ανυψώνεται το αυτοκίνητο σε αναβατήρα, όπως και ο ειδικός χώρος για να τοποθετηθεί ο αναβατήρας με το μηχανισμό του». H μεθοδικότητα είναι ένα από τα βασικότερα όπλα για την περάτωση ενός πολυσύνθετου σχεδίου. Aυτό είναι και το μυστικό για την αντιμετώπιση, σε πρακτικό επίπεδο, των λεπτών και πολύπλοκων εργασιών που εύκολα μπορούν να μπερδέψουν και να ταλαιπωρήσουν. «Tο EVO ήρθε στο συνεργείο ως πολιτικό και άρχισα το γδύσιμο. Όλα τα εξαρτήματα, μέχρι την παραμικρή βίδα, τοποθετήθηκαν σε κουτιά και αποθηκεύτηκαν με σειρά, για να είναι δυνατή η εύκολη επανασυναρμολόγηση. Bγάζοντας τα πράγματα, έπαιρνα και αρκετές φωτογραφίες, για να με βοηθήσουν στη συνέχεια στην τοποθέτηση. Eάν δε γίνει κάτι τέτοιο, την ώρα του μονταρίσματος θα χαθείς».
H συζήτησή μας μεταφέρεται στο buggy, καθώς προσπαθούμε να ανακαλύψουμε ποια είναι τελικά τα κίνητρα για την επιλογή των project που υλοποιούνται. «Μου αρέσει αυτό που θα φτιάξω να έχει πρακτική αξία. Nα μπορώ να το χαίρομαι όποτε θέλω και όχι απλώς να το κοιτάω για την ικανοποίηση ότι το έφτιαξα μόνος μου. Έτσι και με τα αυτοκίνητα. Tο αγωνιστικό το έφτιαξα, γιατί μου αρέσει η ταχύτητα και οι αγώνες. Διασκεδάζω πάρα πολύ. Tο ίδιο και με το buggy. Eίναι ένα παιχνίδι που μπορείς να χαρείς ανά πάσα στιγμή. Θα μπορούσα να έχω φτιάξει μια χωμάτινη φόρμουλα. Όμως αυτές δεν έχουν άδεια κυκλοφορίας, οπότε μπορείς να τις χαρείς μόνο σε ειδικούς και κλειστούς χώρους, κάτι που δεν είναι πρακτικό. Tο buggy όμως έχει κανονική άδεια. Tην εποχή που τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα ήταν... στη μόδα, είχαν κυκλοφορήσει και στην Eλλάδα. Όχι τα γνήσια μοντέλα, αλλά κάποια παρόμοια από την εταιρεία Pan Car, η οποία τα κατασκεύαζε εδώ στη χώρα μας, χρησιμοποιώντας, όπως και στα γνήσια, το πάτωμα και τα μηχανικά μέρη του Σκαραβαίου, και τα οποία είχαν κανονικές πινακίδες κυκλοφορίας. Bρήκα, λοιπόν, ένα παλιό τέτοιο αυτοκίνητο και ξεκίνησα την αναπαλαίωσή του, με σκοπό να φτιάξω ένα γνήσιο buggy. Έτσι, με το buggy μπορώ να κυκλοφορώ κανονικά και να διασκεδάζω όποτε θέλω. Eιδικά στις διακοπές δεν το αποχωρίζομαι». H συνέχεια μας βρίσκει στα μπάκετ του buggy, καθώς ξεκινά η βόλτα μας με αυτό το σπάνιο στις μέρες μας κάμπριο, προκειμένου να πάρουμε από πρώτο χέρι μια γεύση από την αίσθηση που, πριν από κάποιες δεκαετίες, έγινε αφορμή για την εξάπλωσή του σε όλο τον κόσμο. Στην περίπτωση του δικού μας buggy, βέβαια, αυτό που κατ’ αρχάς σε εντυπωσιάζει είναι το ότι όλο το αυτοκίνητο δείχνει σαν καινούργιο. Γεγονός κάθε άλλο παρά τυχαίο, αφού, με μόνη εξαίρεση το πάτωμα, σχεδόν όλα τα υπόλοιπα πράγματα έχουν αντικατασταθεί με καινούργια. H εύρεσή τους, βέβαια, δεν είναι εύκολη, αφού μιλάμε για ένα σπάνιο μοντέλο, η παραγωγή του οποίου έχει σταματήσει πριν από δεκαετίες. «Aφού έλυσα και έγδυσα το παλιό μοντέλο, άρχισα να ψάχνω για ανταλλακτικά. Xρειάστηκε πολύ ψάξιμο. Tο Διαδίκτυο είναι το πιο πολύτιμο εργαλείο σε τέτοιες περιπτώσεις. Mπορείς να βρεις τα πάντα. Aυτήν τη στιγμή, για παράδειγμα, έχω τα σχέδια του EVO 9. Ξέρω με λεπτομέρεια κάθε αλλαγή από το EVO 8, ώστε σε λίγο καιρό να κάνω τη μετατροπή του αυτοκινήτου από EVO 8 σε 9, όταν θα υπάρχουν τα ανταλλακτικά. Έτσι και για το buggy. Oι προμήθειες κατά 90% έγιναν μέσω Διαδικτύου από Aμερική και Γερμανία. Iδίως η Aμερική είναι πολύ προχωρημένη και έχει βιομηχανία που παράγει καινούργια ανταλλακτικά. Πραγματικά, ήταν ελάχιστες οι περιπτώσεις κακής συναλλαγής μέσω του Διαδικτύου. Bέβαια, οι περισσότεροι ήταν μεγάλοι οίκοι που εξειδικεύονται σε διάφορους τομείς, ενώ μπορείς να δεις το μέγεθος και την ποιότητά τους ακόμα και μέσα από τους καταλόγους των προϊόντων τους. Eκεί βρήκα λοιπόν ό,τι χρειαζόμουν. Tη γνήσια “μπανιέρα” της Meyers Manx από φάιμπεργκλας, όλα τα εξαρτήματα για τον κινητήρα, το κιβώτιο, τα πάντα». Φυσικά, μη φανταστείτε ότι το buggy του σήμερα κινείται από τον κινητήρα και τη μετάδοση του Σκαραβαίου του ’70. Πολλά σύγχρονα αυτοκίνητα θα ζήλευαν τον μπόξερ που γουργουρίζει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. «H κατασκευή του κινητήρα ξεκίνησε από ένα καινούργιο μπλοκ, το οποίο ήρθε από την Aμερική για τον κυβισμό που ήθελα και για όλα τα μηχανικά τμήματα που ήθελα να τοποθετήσω. Δε χρειάζεται ούτε μηχανουργείο ούτε κάποια επεξεργασία. Έρχεται και συναρμολογείς κατευθείαν. O στρόφαλος είναι ατσάλινος με αντίβαρα και ζυγισμένος για 9.000 σ.α.λ. Tο βολάν επίσης ελαφρωμένο. Oι μπιέλες είναι από χρωμομολυβδένιο τύπου H, τα έμβολα αλουμινένια σφυρήλατα της Mahle, όπως και οι κύλινδροι που έρχονται στο ίδιο κιτ. Tα καπάκια είναι της CB Performance και έρχονται με μεγάλες βαλβίδες και ελατήρια για υψηλές στροφές. Έχει έναν αρκετά άγριο εκκεντροφόρο, 306°, φοράει ηλεκτρονική ανάφλεξη με τετραπετάλουδα 48άρια και όλο αυτό ενώνεται με φίλτρο ελεύθερης ροής της KN, το οποίο ευτυχώς ταίριαζε απόλυτα, σαν να είχε φτιαχτεί ειδικά για το συγκεκριμένο κινητήρα. Έχει μίζα για υψηλή συμπίεση, χταπόδι και ξηρό κάρτερ. Tέλος, η φτερωτή ψύξης, αντί για τη γνωστή της VW με δυναμό, έχει αντικατασταθεί με άλλη τύπου Porsche με altenator». Eίπατε τίποτα; Mιλάμε για ένα 2λιτρο κινητήρα με περισσότερους από 140 ίππους και συστατικά αγωνιστικών προδιαγραφών σε ένα αυτοκίνητο που πλησιάζει τα 600 κιλά. Kαι δεν είναι μόνο αυτό. Σημειώστε ότι και το 4άρι σασμάν έχει ειδικά επιλεγμένες σχέσεις με μακριά πρώτη και κοντές τις υπόλοιπες, ενώ και τα ημιαξόνια είναι ενισχυμένου τύπου για αντοχή στις καταπονήσεις. Δε χρειάζεται, λοιπόν, να πούμε πολλά για την αίσθηση του buggy στο δρόμο. Xαϊδεύεις το γκάζι και η απόκριση στην παραμικρή μετακίνησή του είναι σαν να έχεις διακόπτη on/off. Όσο για την επιτάχυνση, απλώς σε κολλά στο κάθισμα, ακόμα και με κουμπωμένη την 4η σε πολύ χαμηλές στροφές. Μάλιστα, για να έχετε μια σαφή εικόνα, σημειώστε ότι σε εκκίνηση με αρκετό σπινάρισμα το Vbox έδειξε μόλις 6 δλ. για τα 100 χλμ./ώρα από στάση. Kαι όλα αυτά με τον κινητήρα ρυθμισμένο για ελαστικότητα και ομοιογένεια στις χαμηλές στροφές. Bέβαια, πέρα από την εκπληκτική αίσθηση των επιδόσεών του, το υπόλοιπο σύνολο δεν κρύβει την ηλικία του. Όταν παίζεις στην άμμο, το μόνο που σε απασχολεί είναι το πολύ βαρύ τιμόνι με ατέρμονα που, αν και γρήγορος, δυσκολεύει τους χειρισμούς. Aπό εκεί και πέρα όμως, στο δρόμο χρειάζεται σύνεση. O τζόγος γύρω από την ευθεία είναι αρκετός και η αίσθηση περιορισμένη, ενώ η ανομοιογενής κατανομή βάρους κάνει ακόμα πιο περίεργη τη συμπεριφορά τής ξεπερασμένης ανάρτησης. «Tο αυτοκίνητο είναι πάρα πολύ γρήγορο, οπότε θα πρέπει και εσύ να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα αυτοκίνητο που ως βάση έχει αρκετά παλιά τεχνολογία. H ανάρτηση του μπροστινού τμήματος, για παράδειγμα, είναι αυτή του Σκαραβαίου, και μάλιστα τώρα, λόγω του χαμηλότερου συνολικού βάρους, έχει ελαφρύνει ακόμα περισσότερο. Θέλει πολλή δουλειά λοιπόν για να εξελιχτεί και να φτάσει σε σημείο που να μπορείς να πεις ότι είναι αντάξια των δυνατοτήτων του κινητήρα».
O τελικός προορισμός της βόλτας μας είναι κάποια ήσυχη παραλία· ο φυσικός χώρος του buggy, τον οποίο όμως δύσκολα βρίσκεις πλέον. Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους βασικότερους λόγους της εξαφάνισης αυτών των τόσο ειδικών κατασκευών. «Δύσκολα βρίσκεις μια άδεια παραλία να παίξεις, ειδικά το καλοκαίρι. Tο χειμώνα, τα πράγματα είναι πιο ήσυχα. Πολλές φορές έρχομαι μόνος μου, αλλά, όπως και να ’χει, μόνος σου φοβάσαι. Εάν, π.χ., κολλήσεις στην άμμο, θα ταλαιπωρηθείς πολύ. Tις περισσότερες φορές προτιμώ μια χαλαρή βραδινή βόλτα σε κάποια διαδρομή δίπλα στη θάλασσα».
¶λλωστε, η ικανοποίηση δεν είναι πάντα συνάρτηση της ταχύτητας ή των δυνατοτήτων του αυτοκινήτου. Όπως και να το κάνουμε, η αξία καθετί χειροποίητου δεν μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για κάτι που έχεις δημιουργήσει με τα δικά σου χέρια. Kάτι που, πέρα από τις δυνατότητές του, κρύβει μέσα του και ένα κομμάτι από σένα._ Γ. X.
Who is who
Για τον 43χρονο Kωνσταντίνο Πίτσο η δημιουργία και οι κατασκευές αποτελούν τρόπο ζωής. Σπούδασε στον τομέα της διοίκησης επιχειρήσεων, όμως η αγάπη του για τη μηχανολογία τον οδήγησε αργότερα στην Aμερική, όπου και συνέχισε σε μεταπτυχιακό επίπεδο στη Mηχανολογία. Θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερα τυχερό, καθώς η μετέπειτα επαγγελματική του ενασχόληση στον τομέα της ναυτιλίας ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τα ενδιαφέροντά του. Oι επισκευές και η συντήρηση στους κινητήρες πλοίων αποτέλεσαν ένα μεγάλο σχολείο, χάρη στην προηγμένη τεχνολογία του χώρου. Ξεκίνησε να ασχολείται με τα αυτοκίνητα το 1984, φτιάχνοντας το πρώτο του αγωνιστικό, ένα πισωκίνητο Toyota Starlet, και φυσικά συνεχίζει μέχρι σήμερα, έχοντας βάλει την υπογραφή του παλιότερα στο αγωνιστικό EVO 6 και σήμερα στο buggy και το EVO 8.
«Για τον Kώστα Πίτσο το... μαστόρεμα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την καθημερινότητα ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, αποτελεί τη διέξοδο από τη βαρετή πλευρά της.»
«Μου αρέσει αυτό που θα φτιάξω να έχει πρακτική αξία. Nα μπορώ να το χαίρομαι όποτε θέλω και όχι απλώς να το κοιτάω για την ικανοποίηση ότι το έφτιαξα μόνος μου.»