Εφημερίδα
Γκουρμέ κάτεργο
Ένας οδηγός μαγειρικής που προσπαθεί να εξωραΐσει το αμερικανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και -δυστυχώς- δεν είναι καλαμπούρι.
Πρόσφατα, διακόσιοι από τους κρατουμένους του Γκουαντάναμο ξεκίνησαν απεργία πείνας, επειδή εξακολουθούν να κρατούνται χωρίς δίκη. Θα στερηθούν, έτσι, την υψηλής γαστρονομίας κουζίνα που τους προσφέρουν οι μάγειροι του Αμερικανικού Ναυτικού στο μπουντρούμι της Κούβας.
Αφήστε τη Διεθνή Αμνηστία να θεωρεί το στρατόπεδο «το γκουλάγκ της εποχής μας». Στην Αμερική, μια οργάνωση Pεπουμπλικάνων, για να αποδείξει «πόσο καλά φερόμαστε σ’ αυτούς τους ανθρώπους», εξέδωσε πρόσφατα τις «Συνταγές του Γκίτμο», ένα βιβλίο με οδηγίες για την παρασκευή των εδεσμάτων που προσφέρονται στους 540 κρατουμένους. Σκοπός του βιβλίου, όπως υποδηλώνει ο υπότιτλός του, είναι «να ενισχύσουμε το φρόνημα των φαντάρων μας, να ειρωνευτούμε τα μέινστριμ μίντια και να φάμε σαν κρατούμενοι του Γκίτμο».
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, εκτός μενού είναι το χοιρινό και τα θαλασσινά όστρακα, για θρησκευτικούς λόγους. Τα πιο δημοφιλή είναι αυγά με κάρι, κοτόπουλο ταντούρι και ρύζι αλά λιονέζ.
«Ποτέ τους δεν έφαγαν καλύτερα», δήλωσε στα σοβαρά ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Ρίτσαρντ Ντέρμπιν, αποκαλώντας τη διατροφή των κρατουμένων «γκουρμέ». Έκανε, μάλιστα, ειδική μνεία στο αγαπημένο του πιάτο από το διαιτολόγιο του κατέργου: ψητό ψάρι με σος λεμονιού.
ΜΑΝΤΕΛΑ
{ ΜΑΝΤΙΜΠΑ }
Ο Μαντέλα καρτούν
Πολλοί πιστεύουν ότι ο Νέλσον Μαντέλα είναι ένας υπεράνθρωπος. Ένας... σούπερμαν. Υπ’ αυτό το πρίσμα, η μετάβασή του στις σελίδες των κόμικς είναι φυσιολογική.
Ήταν μια πρόταση του εκδότη Νικ Μπουκάναν, την οποία ο ίδιος ο Μαντέλα αγκάλιασε με ικανοποίηση από την πρώτη στιγμή. Έξι ολόκληρους μήνες, το επιτελείο του μικρού εκδοτικού οίκου Umlando Wezithombe σχεδίαζε με μολύβι την πολυτάραχη ζωή του μεγάλου αγωνιστή για τη σειρά κόμικς «Η Κληρονομιά του Μαντίμπα». Μαντίμπα σημαίνει «πατέρας του έθνους».
Το πρώτο τεύχος, με τίτλο «Ο Γιος του Ανατολικού Κέιπ», διηγείται τη γέννηση του Μαντέλα, στις 18 Ιουλίου του 1918. Στις σελίδες του καταγράφεται και το έθιμο της ταφής του ομφάλιου λώρου στη γενέτειρά του, το Μβέσο.
Καθένα από τα εννέα τεύχη της σειράς θα τυπωθεί σε 1.000.000 αντίτυπα.
Σελ 4-5
ΜΠΟΥΣ-FITNESS 1
{ MYΩΔHΣ/PΩMAΛEA XPIΣTIANOΣYNH }
Όλοι οι... ρέκορντμαν του προέδρου
Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου Μπους είναι σπουδαίοι... αθλητές. Οι ατομικές επιδόσεις αποτελούν πρωταρχικό κριτήριο διορισμού στα πιο νευραλγικά κυβερνητικά πόστα.
Το καθημερινό πρόγραμμα του Τζορτζ Μπους είναι μυστικό. Αλλά κάθε φορά που μια εθνική κρίση ξεσπάει, τυχαίνει πάντα ο πρόεδρος να ασχολείται με κάποιο από τα αγαπημένα του σπορ! Όταν πριν από λίγο καιρό ο Λευκός Οίκος εκκενώθηκε για λόγους ασφάλειας, ο πρόεδρος έλειπε: έκανε mountain bike. Όταν το 2001 κάποιος πυροβόλησε κατά του Λευκού Οίκου, ο πρόεδρος έκανε work out. Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου, λίγο πριν από την επίθεση, ο πρόεδρος έκανε jogging μαζί με ένα δημοσιογράφο.
Ο πρόεδρος έχει τα σπορ στο αίμα του. Ο παππούς και ο πατέρας του ήταν αθλητικοί αστέρες (ο πατέρας του και 41ος πρόεδρος είχε αγωνιστεί στο κολεγιακό πρωτάθλημα μπέιζμπολ World Series το 1947 και το 1948). ¶λλωστε, η μόνη δουλειά στην οποία ο Τζορτζ ο νεότερος δεν τα θαλάσσωσε ήταν η θητεία του ως προέδρου στην ομάδα μπέιζμπολ Texas Rangers. Αγαπημένες του εκπομπές στην TV είναι τα αθλητικά. Κατά δήλωσή του, το μόνο που διαβάζει στις εφημερίδες (ακόμα και τώρα που είναι πρόεδρος) είναι οι αθλητικές σελίδες.
Δεν πρόκειται απλώς για χόμπι, αλλά για ιδεολογική τάση, η οποία, μάλιστα, έχει σχέση με το... Θεό. Ο Economist την ονομάζει «Μυώδη/Ρωμαλέα Xριστιανοσύνη» (Μuscular Christianity) και εξηγεί πως έχει τη ρίζα της στη βικτοριανή Αγγλία, όταν δημοδιδάσκαλοι όπως ο Τόμας ¶ρνολντ ντε Ράγκμπι πίστευαν πως από την ανάμιξη των σπορ με τη θρησκεία μπορούσε να αναπτυχθεί η αρετή του «χαρακτήρα».
Για τους Δημοκρατικούς, η βασική αρετή για ένα σπουδαίο πόστο είναι η «ευφυΐα». Για τους Ρεπουμπλικάνους, ο «χαρακτήρας»: εννοούν, λέει ο Economist, «να χτυπούν μπάλες και να κοπανάνε κεφάλια»...
Σύμφωνα με την ανάλυση του βρετανικού περιοδικού, το πάθος του προέδρου για τα σπορ ίσως να εξηγεί πολλές από τις επιλογές του σε πρόσωπα αλλά και σε πολιτικές. ¶λλωστε, αποτελεί εισιτήριο για να μπει κανείς στον κλειστό προεδρικό κύκλο. Η Κοντολίζα Ράις κάνει γυμναστική μαζί με τον πρόεδρο και μαζί βλέπουν μπέιζμπολ και φούτμπολ στην τηλεόραση, στο Καμπ Ντέιβιντ (το όνειρό της, εξάλλου, ήταν να γίνει κομισάριος της National Football League, κάτι σαν το δικό μας Γκαγκάτση!).
Η έλλειψη άθλησης, αντιστρόφως, μπορεί να κοστίσει... Όταν ο πρόεδρος Μπους, στην πρώτη προεδρική θητεία του, απέλυσε το βασικό οικονομικό σύμβουλο της κυβέρνησής του, Λάρι Λίντσντεϊ, παραπονέθηκε στο περιβάλλον του για την απροπονησία του συμβούλου του.
Μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις της θητείας Μπους ήταν ο διορισμός του Τζον Ρόμπερτς ως νέου μέλους στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Εξηγώντας την απόφασή του, ο πρόεδρος εξήρε το γεγονός ότι ο Ρόμπερτς υπήρξε... αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας του γυμνασίου του - «σαν αυτό να τον εξιλεώνει για το ότι ήταν σπασίκλας στο Χάρβαρντ», σχολιάζει ο Economist.
Προηγουμένως, ένας άλλος υποψήφιος για το Ανώτατο Δικαστήριο, ο Χάρβεϊ Γουίλκινσον, αποκάλυψε ότι, κατά τη συνέντευξή του με τον Τζορτζ Μπους, ο πρόεδρος τον ρώτησε δύο πράγματα: «Ποια ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που πήρατε ποτέ;» και «Πόση γυμναστική κάνετε;» Όταν ο 60χρονος δικαστής του απάντησε πως τρέχει τριάμισι μίλια την ημέρα, ο πρόεδρος του συνέστησε να ασκείται περισσότερο...
Αν στην Ευρώπη τα αθλητικά δεν τα παίρνει κανείς πολύ στα σοβαρά, στην Αμερική δεν ισχύει αυτός ο δυϊσμός μεταξύ νου και σώματος. Στο εκπαιδευτικό σύστημα, για παράδειγμα, οι αθλητικές επιδόσεις μετρούν ως κριτήριο για την εισαγωγή των υποψηφίων ακόμα και στα μεγάλα πανεπιστήμια. Στην πολιτική ζωή, η καλή φυσική κατάσταση είναι απαραίτητο στοιχείο της δημόσιας εικόνας ενός υποψηφίου. Ακόμη και ο ελάχιστα γυμνασμένος πρόεδρος Κλίντον έκανε τζόγκινγκ για το θεαθήναι, αν και «συνήθως κατανάλωνε ένα βαρβάτο χάμπουργκερ αμέσως μετά», παρατηρεί ο Economist. Την ίδια εποχή, στην Αθήνα, ο πρέσβης των ΗΠΑ, Νίκολας Μπερνς, χρησιμοποίησε το μπάσκετ και τα ματς του Παναθηναϊκού για να προσεγγίσει το έντονα αντιαμερικανικό ελληνικό κοινό.
Ανατρέχοντας κανείς στα τριάντα χρόνια της μεταπολίτευσης, διαπιστώνει τη μακρινή σχέση μεταξύ Ελλήνων πρωθυπουργών και αθλητισμού: Καραμανλής ο νεότερος (τάβλι;), Σημίτης (μπριτζ;), Παπανδρέου (ζεϊμπέκικο;). Στην καλύτερη περίπτωση, οι Έλληνες πρωθυπουργοί (Καραμανλής και Ράλλης) έπαιζαν γκολφ... Α, και ο Μητσοτάκης έκανε μακροβούτια! Μήπως αυτό φταίει για τις χλιαρές ελληνοαμερικανικές σχέσεις;
Η ανάλυση του Economist ίσως θα μπορούσε να κάνει καλό στους νέους Έλληνες πολιτικούς. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ήδη μάθει το μάθημά του και προπονείται σκληρά από τώρα για τη μέρα που θα κάνει τζόγκινγκ πλάι στον πλανητάρχη. Δεν τολμάμε, όμως, να διανοηθούμε τι σκεφτόταν ο πρόεδρος Μπους για τον Κώστα Καραμανλή στο Λευκό Οίκο, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός με δυσφορία κούμπωνε και ξεκούμπωνε το σακάκι του...
Αθλητές στο Υπουργικό Συμβούλιο
Τζορτζ Μπους > πρόεδρος των ΗΠΑ > σηκώνει 5 φορές σερί 185 λίβρες, κάνει τα 3 μίλια σε 6΄45΄΄, παίζει τένις, γκολφ, κάνει κολύμπι, ιππασία και ποδηλασία βουνού. Φιλοδοξία του: να γίνει κομισάριος του μπέιζμπολ.
Κοντολίζα Ράις > υπουργός Εξωτερικών > άλλοτε πατινέρ επί πάγου επαγγελματικού επιπέδου, καθημερινά σηκώνεται χαράματα για να γυμναστεί στο προσωπικό της γυμναστήριο. Συχνά αθλείται μαζί με τον πρόεδρο. Φιλοδοξία της: να γίνει κομισάριος στο αμερικανικό φούτμπολ.
Ντόναλντ Ράμσφελντ > υπουργός ¶μυνας > πρώην πρωταθλητής Ναυτικού στην πάλη, περπατά 5 μίλια την ημέρα στο Πεντάγωνο και προκαλεί τους υφισταμένους του σε παρτίδες σκουός.
Αλμπέρτο Γκονζάλες > υπουργός Δικαιοσύνης > δεινός παίκτης γκολφ και ράκετμπολ.
Μάργκαρετ Σπέλινγκ > υπουργός Παιδείας > αρσιβαρίστρια (εννοεί μπόντι μπίλντινγκ, βάρη στο γυμναστήριο).
¶λλοι Pεπουμπλικάνοι παλαιστές και μαραθωνοδρόμοι
Τζον Ρόμπερτς > νεοδιορισθείς δικαστής στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ > αρχηγός στην ποδοσφαιρική ομάδα του γυμνασίου του.
Μπιλ Φριστ > επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων στη Γερουσία > μαραθωνοδρόμος.
Ντένις Χάστερτ > εκπρόσωπος των Pεπουμπλικάνων στη Βουλή > πρώην προπονητής πάλης.
Τζορτζ ¶λεν > Pεπουμπλικάνος γερουσιαστής με προεδρικές φιλοδοξίες > σταρ στο κολεγιακό ???
¶ρνολντ Σβαρτσενέγκερ > κυβερνήτης Καλιφόρνιας > είναι ο ¶ρνολντ Σβαρτσενέγκερ!
(ΓΑΖΑ)
Ελληνίδα όμηρος
Η είδηση πέρασε απαρατήρητη από τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά έγινε ευρύτατα γνωστή στην Αυστραλία.
Ήταν θέμα χρόνου να βγει η είδηση: «Ελληνίδα θύμα απαγωγής». Είναι τέτοια η συχνότητα των απαγωγών στο Ιράκ και στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, που πλέον οι αριθμοί έχουν χάσει το νόημά τους, το γεγονός έχει χάσει την αξία του.
Στη δημοσιογραφική κρίση, το θέμα «απαγωγή» περνά σε δεύτερη μοίρα. Κερδίζει έδαφος -και χώρο στη σελίδα ή χρόνο στον «αέρα»-, μόνο αν έχει «τοπικό ενδιαφέρον».
Η περίπτωση της δημοσιογράφου Ζωής Κωνσταντίνου (Zoi Konstantinou) ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία. Μας αφορά, έστω και από σπόντα.
Η Κωνσταντίνου είναι free lance δημοσιογράφος από την Αυστραλία, ελληνικής καταγωγής. Ο χώρος δράσης της είναι η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Τους τελευταίους μήνες βρισκόταν στα κατεχόμενα, καλύπτοντας τις εξελίξεις για λογαριασμό της περιοδικής έκδοσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Focus On Palestine.
Το μεσημέρι της Παρασκευής 29 Ιουλίου, σε παραλιακή τοποθεσία της πόλης της Γάζας, ομάδα αγνώστων την εξανάγκασε να κατέβει από το όχημα (του ΟΗΕ) στο οποίο επέβαινε. Μαζί της, θύμα απαγωγής έπεσε και ο παλαιστινιακής καταγωγής συνεργάτης της, φωτογράφος Στιβ Σαμπέλα. Οι δυο τους μεταφέρθηκαν σε άγνωστη τοποθεσία.
Ήταν η τρίτη περίπτωση απαγωγής ξένων υπηκόων στην περιοχή της Γάζας σε διάστημα μόλις τριών εβδομάδων. Είχαν προηγηθεί εκείνες ενός Βρετανού κι ενός Αυστριακού στην πόλη της Γάζας, στις 13 Ιουλίου, κι ενός Αμερικανού στη Ράφα, στις 24 Ιουλίου.
Ευτυχώς για την Κωνσταντίνου, η περιπέτειά της κράτησε μόλις λίγες ώρες. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας αφέθηκε ελεύθερη κι επέστρεψε στη δουλειά της.
Η ίδια αρνήθηκε να κάνει δηλώσεις στον αυστραλιανό Τύπο, ο οποίος κάλυψε εκτενώς το γεγονός. Μονάχα ο Στιβ Σαμπέλα δέχθηκε να μιλήσει: «Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι φοβηθήκαμε, αλλά γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι δεν κινδύνευε η ζωή μας. Οι απαγωγείς μάς φέρθηκαν άψογα και η Ζωή αντιμετώπισε την “κρίση” με θαυμαστή ψυχραιμία».
Όπως αποδείχθηκε, οι απαγωγείς ήταν μέλη μιας οικογενειακής συμμορίας. Με την ενέργειά τους ήθελαν να ασκήσουν πίεση στις παλαιστινιακές αρχές για την απελευθέρωση ενός «δικού τους» ανθρώπου ο οποίος κρατούνταν από φράξια της Χαμάς. Τα κατάφεραν...
{ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΤΕΛΟΣ }
¶λλος τρέχει, άλλος πληρώνει
Ασφαλιστική εταιρεία πληρώνει τις κλήσεις, αντί για τον παραβάτη.
Τρέχατε γρήγορα και η Tροχαία σας έδωσε κλήση για υπερβολική ταχύτητα; Δεν υπάρχει πρόβλημα, πληρώνει η ασφάλεια.
Όχι βέβαια στην Ελλάδα, αλλά στη Σουηδία. Όπου, εδώ και τρία χρόνια, έχει ιδρυθεί ασφαλιστική εταιρεία που ασφαλίζει οδηγούς οι οποίοι τρέχουν πάνω από το όριο στις εθνικές οδούς ή παραβιάζουν άλλες διατάξεις του ΚΟΚ.
Ο Ρόμπερτ Στένσμπι και ο Κάι Όσβεργκ δούλευαν ως ασφαλιστές στον κλάδο αυτοκινήτων σε μεγάλη σουηδική εταιρεία. Ειδικευμένοι σε τροχαία ατυχήματα και με δεδομένο ότι διαφωνούσαν με τα χαμηλά όρια ταχύτητας στις εθνικές και σε άλλες μεγάλες οδούς, είχαν την ιδέα της ασφάλισης κατά των προστίμων της Tροχαίας.
Έτσι, αποφάσισαν να κάνουν δική τους εταιρεία, η οποία ασφαλίζει τους οδηγούς για τροχαία παραπτώματα! Και, επειδή η νομοθεσία περί ασφαλιστικών εταιρειών δεν προβλέπει τέτοια δραστηριότητα, η εταιρεία Tagen λειτουργεί με βάση τις διατάξεις που αφορούν τις εταιρείες οδικής βοήθειας. Ο ασφαλισμένος πληρώνει μια ετήσια συνδρομή κι έχει κάλυψη για έναν αριθμό τροχαίων παραβάσεων.
Οι δύο καινοτόμοι ασφαλιστές αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες με την άδεια λειτουργίας. Μάλιστα, για ένα διάστημα αναγκάστηκαν να λειτουργήσουν ως... «σύλλογος», μέχρις ότου το δικαστήριο στο οποίο είχε προσφύγει το σουηδικό υπουργείο Μεταφορών να απορρίψει την προσφυγή. Το υπουργείο υποστήριζε πως η δραστηριότητά τους «ενισχύει εγκληματικές δραστηριότητες», ενώ, σύμφωνα με την Τροχαία, μια τέτοιου είδους «ασφάλιση» είναι δυνατόν να κάνει τους οδηγούς πιο επικίνδυνους.
Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως σκοπός τους δεν είναι η υποστήριξη των «κακών» οδηγών. Σύμφωνα με την εμπειρία τους ως πραγματογνωμόνων σε ασφαλιστικές εταιρείες, δεν είναι η ταχύτητα που προκαλεί κυρίως τα ατυχήματα στους μεγάλους δρόμους.
Τώρα έχουν πάνω από 5.000 συνδρομητές, με προοπτική να τους κάνουν 50.000, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, ενώ έχουν επεκτείνει τη δραστηριότητά τους και σε άλλες χώρες, όπως στη Νορβηγία, τη Δανία και τη Γερμανία.
Η ετήσια συνδρομή για τη Σουηδία ανέρχεται σε 35 ευρώ και καλύπτει πρόστιμα για υπερβολική ταχύτητα σε δρόμους όπου τα όρια είναι από 70 έως 110 χλμ./ώρα και η υπέρβαση δεν ξεπερνά τα 30 χλμ. Δεν καλύπτουν παραβάσεις για υπερβολική ταχύτητα σε κατοικημένες περιοχές, ούτε αν αποδειχθεί ότι ο οδηγός υπέπεσε σε παράπτωμα υπό την επήρεια αλκοόλ. Για την ώρα, καλύπτουν συνολικά μέχρι τρεις παραβάσεις το χρόνο.
Κλέφτες κατ’ αποκλειστικότητα
Εκατοντάδες κανάλια πρόβαλαν τις σκηνές, εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατές είδαν το δυστυχισμένο που έτρεχε να προλάβει το τσουνάμι, το οποίο όμως τον ρούφηξε, όπως και χιλιάδες άλλους.
Ήταν μια παγκόσμια αποκλειστικότητα! Αλλά ο άνθρωπος που τράβηξε με την κάμερά του αυτές τις σκηνές το πρωί της 26ης Δεκεμβρίου 2004 εισέπραξε ελάχιστα χρήματα. Μονάχα έξι εταιρείες κατέβαλαν δικαιώματα στον 30χρονο Αρουνκούλ Σαροενκούλ, ιδιοκτήτη μικρής καφετέριας στο Κάο Λακ της Ταϊλάνδης, ο οποίος έχασε ολόκληρη την περιουσία του από το τσουνάμι και τώρα ζητιανεύει για να ζήσει.
Ο Αρουνκούλ είχε υπογράψει συμβόλαιο με ένα αυστραλιανό τηλεοπτικό κανάλι, το οποίο ανέλαβε να διακινήσει το βίντεο σε όλον τον κόσμο. Ως τιμή ορίστηκαν τα 500 δολάρια ανά μετάδοση/δημοσίευση των εικόνων.
Μέχρι τώρα έχει εισπράξει μόλις 3.000 δολάρια, ενώ, σύμφωνα με χονδρικούς υπολογισμούς, θα έπρεπε να είχε εισπράξει πάνω 3 εκατ. δολάρια!
Μόλις πρόσφατα πείστηκε να πάει σε ένα δικηγόρο για να διεκδικήσει τα λεφτά του. Και, όπως λέει ο ίδιος, αν και όταν τα πάρει, θα τα διαθέσει για τα θύματα της καταστροφής.
{ ΕΠ’ ΑΥΤΟΦΩΡΩ }
Χειρονομία κακής θελήσεως
Ήταν μια συνηθισμένη μέρα στο Kογκρέσο. Ο πρόεδρος Μπους είχε τελειώσει την ομιλία του και, περνώντας μπροστά από τους δημοσιογράφους και τα τηλεοπτικά συνεργεία, σήκωσε το χέρι του για χαιρετισμό. Κρατώντας το έτσι, προχώρησε, αλλά, όταν έφτασε σε ένα σημείο που πίστευε ότι ήταν έξω από το οπτικό πεδίο των δημοσιογράφων, σήκωσε το δείκτη του δεξιού του χεριού κι έκανε τη γνωστή υβριστική χειρονομία. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτόν, ένας οπερατέρ του NBC τον είχε ακολουθήσει. Και άντε τώρα να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τζορτζ Μπους δείχνει την αποστροφή του στους ανθρώπους του Τύπου. Όταν ακόμη ήταν κυβερνήτης του Τέξας και επρόκειτο να μιλήσει σε ένα κανάλι, πιστεύοντας ότι η κάμερα δεν είχε ακόμη ανοίξει, έσκυψε, έκανε ένα μορφασμό και προέβη στη γνωστή χειρονομία με τον αντίχειρα. Και, βέβαια, είναι πασίγνωστη η σκηνή στο Ιλινόις, προ πενταετίας: πιστεύοντας ότι το μικρόφωνο ήταν κλειστό, έσκυψε στον Ντικ Τσένι κι έκανε ένα εντελώς υβριστικό σχόλιο για το δημοσιογράφο που του έπαιρνε τη συνέντευξη.
{ BIG MAC }
Το κολατσιό του βομβιστή
Ένα μυστήριο που απασχολούσε τη βρετανική αστυνομία μετά την τετραπλή έκρηξη στο Λονδίνο την 7η Ιουλίου λύθηκε.
Πρόκειται για τη διαφορά ώρας μεταξύ των τριών και της τέταρτης έκρηξης. Η Σκότλαντ Γιαρντ είχε συγκεντρώσει όλα τα δεδομένα για την τρομοκρατική ενέργεια, αλλά από το παζλ έλειπαν δύο στοιχεία: γιατί, ενώ οι πρώτες τρεις εκρήξεις έγιναν με διαφορά 50 δευτερολέπτων, η τέταρτη καθυστέρησε 50 ολόκληρα λεπτά;
Τώρα, το μυστήριο λύθηκε. Οι τέσσερις καμικάζι συναντήθηκαν στο σταθμό του Kings Cross και μετά κατευθύνθηκαν προς τους στόχους τους. Για τους τρεις, όλα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο. Ο τέταρτος, όμως, ο 18χρονος Χασίμπ Χουσεΐν, ξεστράτισε. Αντί να πάει κι αυτός σε κάποιο σταθμό, ίσως δείλιασε και μπήκε σε ένα... McDonald’s. Από εκεί τηλεφώνησε τρεις φορές στους συντρόφους του, οι οποίοι, βέβαια, δεν απαντούσαν, αφού ήδη είχαν σκοτωθεί. Τελικά, έφαγε ένα Big Mac και, στη συνέχεια, ανέβηκε στο πρώτο λεωφορείο που περνούσε, όπου και πυροδότησε τη βόμβα του. Την επίσκεψη στο McDonald’s απαθανάτισε η κάμερα του καταστήματος.
{ ΜΠΑΝΤΑ ΑΤΣΕΧ }
Ο άγνωστος πόλεμος
Μια υπόθεση για την οποία ουδέποτε εκδώσαμε ψήφισμα διαμαρτυρίας και, άρα, δε μας αφορά.
Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που αποψιλώνουν ολόκληρα χωριά από κάθε λογής «υπόπτους». Εκατοντάδες καταγγελίες -από οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων- για απάνθρωπες πρακτικές των στελεχών του τακτικού στρατού. Ένας πόλεμος με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και αγνοουμένους, με τον οποίο ουδείς -στη Δύση του δικαίου- ασχολείται.
Μπάντα ¶τσεχ, Ινδονησία
Η περιοχή έγινε γνωστή στους ανύποπτους Δυτικούς, όταν δέχτηκε την απρόκλητη οργή των τσουνάμι, πέρσι τα Χριστούγεννα. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 110.000 κι ένα μεγάλο κομμάτι της ισοπεδώθηκε.
Κάποια ειδησεογραφικά πρακτορεία, περαστικά μόνο, ανέφεραν ότι τις πρώτες ημέρες μετά την καταστροφή, η κυβέρνηση της Τζακάρτα δεν επέτρεπε στα μέλη των σωστικών και ανθρωπιστικών συνεργείων να εισέλθουν στην περιοχή, επειδή θεωρείται ζώνη ειδικών στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Οι συγκεκριμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις βρίσκονται ήδη στο 30ό έτος της ηλικίας τους. Στόχο έχουν την εξόντωση των μελών του Kινήματος για την Απελευθέρωση του ¶τσεχ.
Το κίνημα συστάθηκε το 1976, με ιδεολογική σημαία την απόσχιση της επαρχίας από την Ινδονησία και τη δημιουργία ανεξάρτητου ισλαμικού κράτους. Τότε ξεκίνησαν και οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού της Τζακάρτα, οι οποίες σταδιακά πήραν μορφή άκρατης, αδιάκριτης βίας για τον πλήρη αφανισμό των αυτονομιστών και των υποστηρικτών τους.
Η τριετία 1989-1992 χαρακτηρίζεται ως η βιαιότερη περίοδος στην ιστορία της αντίστασης. Η Τζακάρτα προχώρησε στην κήρυξη ειδικού στρατιωτικού καθεστώτος. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας, πάνω από 2.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους στις επιχειρήσεις της εποχής εκείνης. Εκατοντάδες παραμένουν ακόμα αγνοούμενοι.
Το ¶τσεχ βρίσκεται στο δυτικό άκρο της νήσου Σουμάτρα. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός του φτάνει τα 5.000.000, ενώ το υπέδαφος της περιοχής είναι εξαιρετικά πλούσιο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Κυρίαρχος παίκτης στο παιχνίδι της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων αυτών είναι η γνωστή μας ExxonMobil. Aνεξάρτητες ειδησεογραφικές πηγές αναφέρουν ότι, για την προστασία των εγκαταστάσεών της, η ExxonMobil μισθώνει ολόκληρες μονάδες του τακτικού ινδονησιακού στρατού.
Οι εκλεκτοί του καθεστώτος Σουχάρτο -πολιτικοί, στρατιωτικοί και οικονομικοί παράγοντες- φέρονται να έχουν ωφεληθεί τα μέγιστα από τις ευκαιρίες που προσφέρει το πλούσιο υπέδαφος του ¶τσεχ.
Η αντίσταση είχε ξεκινήσει από το 1950 ακόμα, όταν το νεοσύστατο κράτος της Δημοκρατίας της Ινδονησίας εντάχθηκε στον ΟΗΕ και οι στρατιωτικές του δυνάμεις προχώρησαν στην προσάρτηση της περιοχής.
Το 1959, η Τζακάρτα έδωσε το χαρακτηρισμό της «ειδικής επαρχίας» στο ¶τσεχ, προβαίνοντας σε σειρά παραχωρήσεων οι οποίες αφορούσαν κυρίως θρησκευτικά, εκπαιδευτικά και πολιτιστικά ζητήματα.
Μετά την πτώση του καθεστώτος Σουχάρτο, οι ελπίδες για ανεξαρτησία αναζωπυρώθηκαν, αλλά γρήγορα διαψεύστηκαν. Οι όποιες αλλαγές είχαν διακοσμητικό χαρακτήρα. Στις 7 Αυγούστου του 1998, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Βιράντο, ανακοίνωσε τον τερματισμό του «ειδικού στρατιωτικού καθεστώτος» στην περιοχή, σημειώνοντας: «Αν κι έγιναν πράγματι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι στρατιώτες απλώς προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους».
Το Δεκέμβριο του 2002, ύστερα από μήνες μυστικών διαπραγματεύσεων, εκπρόσωποι των αυτονομιστών και του καθεστώτος της Τζακάρτα υπέγραψαν την κατάπαυση του πυρός. Η συμφωνία προέβλεπε την παραχώρηση ειδικού καθεστώτος αυτονομίας στο ¶τσεχ, υπό τον όρο ότι οι αντάρτες θα εγκατέλειπαν τη στρατηγική της πλήρους ανεξαρτησίας. Οι αντάρτες ερμήνευσαν διαφορετικά τη συμφωνία, επιμένοντας ότι διατηρούσαν το δικαίωμα να διεκδικήσουν την πλήρη απόσχιση στο μέλλον.
Η εύθραυστη εκεχειρία έσπασε το Μάιο του 2003. Οι συνομιλίες των δύο πλευρών στο Τόκιο απέβησαν άκαρπες και τελικά διακόπηκαν, στις 19 Μαΐου. Την επόμενη μέρα, η πρόεδρος, Μεγκαγουάτι Σουκαρνοπούτρι, κήρυξε στρατιωτικό νόμο και εξαπέλυσε στο ¶τσεχ 35.000 στρατιώτες.
Οι διώξεις στο ξεχασμένο ¶τσεχ συνεχίζονται ανεξέλεγκτα. Για τις «επιχειρήσεις-Μέσα Ενημέρωσης» της Δύσης (όπως τα χαρακτήρισε η ιρανική εφημερίδα Tehran Times σε άρθρο της, πριν από λίγες εβδομάδες) το ¶τσεχ δεν αποτελεί θέμα.
Με εξαίρεση, ίσως, κάποια ανώτατα στελέχη της ExxonMobil, το Μπάντα ¶τσεχ δεν υπάρχει.
Υ.Γ.: Στις 15 Αυγούστου υπογράφηκε νέα συμφωνία για ειρήνη μεταξύ της Τζακάρτα και των ανταρτών. Μεταξύ άλλων, με τη Συμφωνία του Ελσίνκι, οι αντάρτες αποκηρύττουν τον ένοπλο αγώνα και το δικαίωμα στην ανεξαρτησία. Η Τζακάρτα, από την πλευρά της, μειώνει τη στρατιωτική παρουσία της στην περιοχή και δεσμεύεται να διαθέτει στις τοπικές αρχές μεγαλύτερο μερίδιο των εσόδων από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ο καιρός θα δείξει αν οι δύο πλευρές θα μείνουν πιστές στις υπογραφές και τις διακηρύξεις τους...
(ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ)
Χάνουμε το φως μας...
Όχι μόνο ζούμε σε συνθήκες θερμοκηπίου, αλλά το θερμοκήπιο είναι και σκοτεινό...
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι τα μικροσκοπικά ρυπογόνα σωματίδια τα οποία εκπέμπονται από αυτοκίνητα και εργοστάσια και αιωρούνται στην ατμόσφαιρα μπορούν να μειώσουν το προσδόκιμο ζωής των Ευρωπαίων μέχρι και κατά δύο χρόνια.
Τώρα μαθαίνουμε ότι τα ίδια ρυπογόνα σωματίδια είναι υπεύθυνα για έναν πιο σκοτεινό πλανήτη.
Μετά το φαινόμενο του θερμοκηπίου, φαίνεται ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με ακόμα ένα ανησυχητικό φαινόμενο, οι συνέπειες του οποίου κρίνονται εξίσου επικίνδυνες για το μέλλον του πλανήτη μας. Πρόκειται για το φαινόμενο της συσκότισης («global dimming»).
Σύμφωνα με το περιοδικό Focus, ο επιστημονικός κόσμος παρατήρησε για πρώτη φορά το φαινόμενο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, με την προσγείωση των αεροπλάνων στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι υπεύθυνη για το φαινόμενο της συσκότισης είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση. Το ηλιακό φως αναπηδά στα ρυπογόνα σωματίδια που εκπέμπουν αυτοκίνητα, παρασιτοκτόνα και αεροσκάφη και επιστρέφει στο διάστημα.
Οι εκτιμήσεις είναι ότι η συγκέντρωση των ρυπογόνων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα καθιστά «πιο αποτελεσματική» και την παρουσία των νεφών.
Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι, ενώ το φαινόμενο της συσκότισης μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη ενός άλλου παραγώγου του σύγχρονου πολιτισμού, του φαινομένου του θερμοκηπίου, η αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης θα επιταχύνει τις κλιματολογικές αλλαγές στον πλανήτη. «Αν το φαινόμενο της συσκότισης και το φαινόμενο του θερμοκηπίου αλληλοακυρώνονται, σύντομα θα διαπιστώσουμε μια επιτάχυνση στους ρυθμούς αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη», δήλωσε ο διευθυντής του Κέντρου Οικολογίας και Υδρολογίας του Ντόρσετ, Πίτερ Κοξ.
Προς γενική κατάπληξη του επιστημονικού κόσμου, εκατοντάδες όργανα μέτρησης σε όλο τον πλανήτη κατέγραψαν μια πτώση της τάξης του 10% στην ποσότητα του ηλιακού φωτός που φτάνει στην επιφάνεια της Γης από τη δεκαετία του ’50 έως τη δεκαετία του ’90.
Στο Χονγκ Κονγκ, το ίδιο διάστημα, η ηλιοφάνεια μειώθηκε κατά 37%. Αισθητές θα είναι οι συνέπειες του νέου φαινομένου στον καιρό, στα υδάτινα αποθέματα και στις αγροτικές καλλιέργειες. Τα ρυπογόνα σωματίδια που οδηγούν στη συσκότιση προκαλούν τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές, αφού θεωρούνται ως βασική αιτία φαινομένων σαν το νέφος και την όξινη βροχή.
WATCH
ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ
ΑΥΣΤΡΙΑ. «Τσιγγάνοι δε γίνονται δεκτοί» έγραφε η ταμπέλα που αναρτήθηκε στην είσοδο κάμπινγκ της Αυστρίας, προκαλώντας την έντονη αντίδραση αντιρατσιστικών οργανώσεων. Ο ιδιοκτήτης του κάμπινγκ δήλωσε ότι προέβη στην ενέργεια φοβούμενος την αρνητική κριτική στα βιβλία-οδηγούς κάμπινγκ. Η ταμπέλα κατέβηκε και ο ιδιοκτήτης αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο ποινικής δίωξης, βάσει του νόμου κατά των διακρίσεων.
ΤΣΕΧΙΑ. Για «στενές σχέσεις» με τις ρωσικές κατασκοπευτικές υπηρεσίες ελέγχονται μέλη της Υπηρεσίας Ασφάλειας και Πληροφοριών της χώρας. Οι έρευνες έχουν επικεντρωθεί σε τρία στελέχη της υπηρεσίας. Δύο εξ αυτών, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, είχαν παρακολουθήσει ειδικά σεμινάρια σε θέματα αντικατασκοπείας, στη Μόσχα, το 1989. Τα σεμινάρια διοργάνωνε η Κα Γκε Μπε.
ΝΑΜΙΜΠΙΑ. Παραίτηση του υφυπουργού Εργασίας, Μεταφορών και Επικοινωνιών, Πάουλους Κάπια, για τη συμμετοχή του σε σκάνδαλο υπεξαίρεσης μεγάλου χρηματικού ποσού. Ο Κάπια πίεσε την Επιτροπή Κοινωνικών Ασφαλίσεων να επενδύσει στην εταιρεία Avid Investment, με την «υπόσχεση» απόδοσης τόκων 14,5%. Τα χρήματα έχουν εξαφανιστεί.
ΚΕΝΥΑ. Ανώτατο στέλεχος της εταιρείας αθλητικών ειδών Nike έσπευσε στην Κένυα για να παρακολουθήσει από κοντά τις έρευνες για την παράνομη διάθεση στην αγορά αθλητικού υλικού το οποίο προοριζόταν για τα αθλητικά σωματεία της χώρας. Αντί για τα σωματεία, το υλικό βρέθηκε να πωλείται από παράνομους μικροπωλητές στους δρόμους του Ναϊρόμπι σε εξευτελιστικές τιμές.
ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν από την κυβέρνηση της Ουκρανίας να αποσύρει τα στρατεύματά της που στελεχώνουν την ειρηνευτική δύναμη του Οργανισμού στο Λίβανο, υποστηρίζοντας ότι έχουν εμπλακεί σε παράνομες οικονομικές συναλλαγές. Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, Ουκρανοί κυανόκρανοι είχαν εμπλακεί στην παράνομη μεταπώληση πετρελαίου αξίας 1 εκατ. δολαρίων.
KABANTZEΣ
{ ΦΑΡΣΑ Νο 1 }
Μετεξεταστέα η Μαντάμ Μποβαρί
Στην αγγλική ονομάζονται Εκδοτικοί Οίκοι των Ματαιόδοξων (Vanity Publishing Houses). Πρόκειται για τους εκδοτικούς οίκους που «αγκαλιάζουν» τους επίδοξους «Χέμινγουεϊ», των οποίων το έργο δεν εκτιμούν οι «μεγάλοι» εκδοτικοί οίκοι. Οι Vanity Publishing Houses αναλαμβάνουν την έκδοση, έναντι αμοιβής συνήθως. Υποτίθεται, πάντως, ότι ακόμα κι αυτοί έχουν κάποια κριτήρια. Μελετούν προσεκτικά κάθε πρόταση/έργο που τους υποβάλλεται, προτού αποφασίσουν αν θα προχωρήσουν στην έκδοση. Αν κρίνουν ότι είναι «αξιόλογο», θα επανέλθουν με την πρότασή τους στο συγγραφέα. Στην πρόταση περιλαμβάνεται και η αμοιβή που θα ζητήσουν για την παραγωγή του βιβλίου.
Η γαλλική εφημερίδα Le Figaro ανέλαβε την εξόντωση της όποιας αξιοπιστίας τους - και τα κατάφερε πανηγυρικά.
Ρεπόρτερ της εφημερίδας έστειλαν σε εκδοτικούς οίκους του είδους ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα της Γαλλίας: το Μαντάμ Μποβαρί του Γκιστάβ Φλομπέρ. ¶λλαξαν μόνο τον τίτλο του έργου και τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Ουδείς από τους «ειδήμονες» παραλήπτες-μέλη των επιτροπών αξιολόγησης των οίκων κατάφερε να το αναγνωρίσει.
«Πιστεύουμε ότι το κείμενο μπορεί να τυπωθεί υπό τη μορφή βιβλίου 360 σελίδων, το οποίο θα διατεθεί προς πώληση στην αγορά έναντι 21,50 ευρώ. Το κόστος για το συγγραφέα ανέρχεται σε 3.360 ευρώ» ήταν η απάντηση του εκδοτικού οίκου Benevent προς το «συγγραφέα». Η εταιρεία υποστηρίζει ότι στην επιτροπή αξιολόγησης που κάνει τις εισηγήσεις συμμετέχουν συγγραφείς, δημοσιογράφοι και καθηγητές.
Τα νέα από έναν άλλο εκδοτικό οίκο ήταν εξίσου καλά. Ενημέρωσαν το «συγγραφέα» ότι «αφού το μελέτησε, η επιτροπή αποφάσισε να κρατήσει το έργο». Έναντι του εξευτελιστικού ποσού των 4.800 ευρώ, θα προχωρούσε στην έκδοση. Αντίτυπα: 200!
Ο εκπρόσωπος του οίκου, πάντως, αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση, όταν τον προσέγγισε ο συντάκτης της Figaro που σκάρωσε το λαμπρό τρικ. Φαίνεται, θα ήταν στενοχωρημένος που ο πελάτης είναι χρόνια τώρα νεκρός...
{ ΦΑΡΣΑ Νο 2 }
Επιστήμη του μηδενός
Ο Τζέρεμι Στρίμπλινγκ ήταν ένας απλός φοιτητής στο αμερικανικό ΜΙΤ. Δε θα είχε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο, αν δεν του την είχαν «σπάσει». Κάθε λίγο και λιγάκι, λάμβανε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο μια πρόσκληση για να πάρει μέρος στο WMSCI, ένα τεχνολογικό συνέδριο Κυβερνητικής και Πληροφορικής. Μέχρι που αποφάσισε να εκδικηθεί τους ενοχλητικούς αποστολείς μηνυμάτων, πληρώνοντάς τους με ανάλογο νόμισμα: ετοίμασε από το μηδέν μια εργασία και την υπέβαλε στο Συνέδριο. Τρεις reviewer διάβασαν την εργασία του και, ομοφώνως, αποφάσισαν να την κάνουν δεκτή. Ο τίτλος της ήταν: «Rooter: Μια μεθοδολογία για την Τυπική Ενοποίηση των Σημείων Πρόσβασης και Πλεονασμού». Κανείς τους (και κανείς από τους οργανωτές) δε μυρίστηκε ότι όλη η εργασία δεν ήταν παρά μια φάρσα: μια σύνθεση από ανοησίες... Ο Στρίμπλινγκ χρησιμοποίησε ένα πρόγραμμα αυτόματης παραγωγής φράσεων, συνδυάζοντας τυχαία λέξεις από την επιστημονική ορολογία. Ο ίδιος δεν έγραψε ούτε λέξη. Οι φράσεις ήταν σωστές γραμματικά, αλλά δε σήμαιναν τίποτα.
Ίσως το περιστατικό να είναι περιθωριακό, αλλά εικονογραφεί με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο το αδιέξοδο σε πολλές περιοχές της σύγχρονης επιστήμης. Επιστημονικά περιοδικά, συνέδρια, συγγράμματα, διδακτορικά: ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τέτοιος υπερπληθωρισμός επιστημονικής γνώσης. Ή, μήπως, ψευδοεπιστήμης;
Πριν από δέκα χρόνια, με την ψευδοεπιστήμη τα είχε βάλει ο Aμερικανός καθηγητής φυσικής ¶λαν Σόκαλ, στην πιο γνωστή ακαδημαϊκή φάρσα μέχρι σήμερα. Το 1996 υπέβαλε στο Social Text (περιοδικό αυθεντία στο χώρο του) εργασία με τίτλο «Παραβιάζοντας τα όρια: προς μια μεταρρυθμιστική ερμηνευτική της κβαντικής βαρύτητας», η οποία ήταν κι αυτή ένα συνονθύλευμα ανοησιών γραμμένων στην αργκό του μεταμοντερνισμού. Σκοπός του ήταν να απομυθοποιήσει το ρεύμα του «κοινωνικού κριτικισμού» και τη σχολή (γαλλική κυρίως) της «αποδόμησης», που τότε ήταν της μόδας.
Επιστρέφοντας στο τελευταίο κρούσμα ακαδημαϊκής φάρσας, τελικά το ερώτημα είναι το εξής: ποια είναι η μεγαλύτερη ανοησία; Η εργασία-φάρσα του φοιτητή; Ή τα όσα αναφέρει το κείμενο παρουσίασης του σεβαστού συνεδρίου;
«Μια Μεταφορά: Αποπειρόμαστε να συσχετίσουμε την αναλυτική σκέψη που απαιτείται στις στοχευμένες συνεδρίες με τη συνθετική σκέψη που απαιτείται στη δημιουργία αναλογιών, η οποία επιζητά πολυεστιακά αντικείμενα και διαφοροποιητική σκέψη. Αποπειρόμαστε να προωθήσουμε μια σχέση συνεργειών μεταξύ αναλυτικά και συνθετικά προσανατολισμένων νόων, όπως αυτή συναντάται μεταξύ του αριστερού και του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, μέσω του corpus callosum».
{ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΡΙΝΑ }
Ga’an pecan*
«Νέα Ορλεάνη, η πόλη που τη λησμόνησε η φροντίδα, αλλά όχι η φύση.»
«Η καταιγίδα χτύπησε το Breton Sound με την οργή μιας πυρηνικής κεφαλής, προκαλώντας μια θανατηφόρα θύελλα στη Λίμνη Pontchartrain. Το νερό κύλησε στην κορυφή ενός ογκώδους φράγματος που συγκρατούσε τη λίμνη κι έπειτα ξεχείλισε. Σχεδόν το 80% της Νέας Ορλεάνης βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της θάλασσας - σε ορισμένα μέρη ως 8 πόδια (σχεδόν 3 μέτρα) βαθιά. Έτσι, το νερό κύλησε μέσα. Ένας υδάτινος καφετής τοίχος κατέκλυσε τα τούβλινα σπίτια των ράντσων του Gentilly, τα αντιπλημμυρικά σπίτια του Ninth Ward, τις βεράντες με τις λευκές κολόνες του Garden District, μέχρι που χύθηκε με ορμή πάνω στα μπαρ και τα στριπτιζάδικα στη Bourbon Street, σαν το χλομό καβαλάρη της Αποκάλυψης. Καθώς έφτανε τα 25 πόδια (8 μέτρα) σε ορισμένα σημεία της πόλης, οι άνθρωποι σκαρφάλωσαν πάνω σε στέγες για να αποδράσουν.
Χιλιάδες πνίγηκαν στο λασπωμένο μίγμα, το οποίο γρήγορα μολύνθηκε από τα αποχετευτικά και βιομηχανικά λύματα. Χιλιάδες ακόμη άτομα που επέζησαν της πλημμύρας κατέληξαν αργότερα από την αφυδάτωση και τις αρρώστιες, καθώς περίμεναν κάποιον να τους σώσει. Χρειάστηκαν δύο μήνες για να αντληθεί το νερό τελείως και μέχρι τότε το Big Easy (παρατσούκλι της Νέας Ορλεάνης), θάφτηκε κάτω απ’ αυτό το σάπιο κατακάθι, 1.000.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι και 50.000 πέθαναν. Ήταν η χειρότερη φυσική καταστροφή στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Πότε συνέβη αυτή η συμφορά; Δε συνέβη - όχι ακόμη. [...] Το θέμα δεν είναι αν θα συμβεί, αλλά πότε».
Joel K. Bourne Jr, National Geographic, Οκτώβριος 2004
Το κείμενο που διαβάσατε δεν είναι ρεπορτάζ με ημερομηνία 30-8-2005, επόμενη μέρα της καταστροφής της Νέας Ορλεάνης από τον κυκλώνα «Κατρίνα». Είναι κείμενο του έγκυρου και διεθνώς γνωστού περιοδικού National Geographic και δημοσιεύθηκε στο τεύχος Οκτωβρίου του 2004! Ήταν μια ακριβέστατη περιγραφή της τραγωδίας - προφητική. Αλλά ήταν και φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
* ga’an pecan = χάθηκε για πάντα, στη γαλλοαμερικανική ντοπιολαλιά της Νέας Ορλεάνης.
{ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ }
Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέεε, Αλβανέεε, Π