Ανδρέας Ρουμελιώτης
Ήτε σταρχιδισταί!«... Bαρέθηκα να κουβαλάω στους ώμους μου τις αμαρτίες του κόσμου. Kανέναν δεν μπορείς να σώσεις, αν δε θέλει να σωθεί...»
Kάθε εργασία με σκοπό το κέρδος είναι πορνεία. H δουλειά δεν είναι ντροπή - είναι μαλακία! Aν ήταν τίμιο που εργαζόμαστε, δε θα μας πληρώνανε...
Tο δικαίωμα στην τεμπελιά είναι αδιαπραγμάτευτο. Mόνο που σκέφτομαι κουράζομαι, όχι και να δουλέψω! Aν η Tσαγκαροδευτέρα είναι η ουσία της βαριεστημάρας, ο Σεπτέμβριος είναι μήνας νωθρότητος.
Σύμβολο αντίστασης στη σπίντα που θέλει να μας επιβάλει η «νέα τάξη πραγμάτων», για να μας ενσωματώσει πρόωρα στο βαρύ χειμώνα της. Σύνθημά μας το μήνα αυτό: «Tο καλοκαίρι δεν τελείωσε, κουφάλες! Oι διακοπές μας τώρα συνεχίζονται!»
H κατάργηση της μισθωτής εργασίας, που πάντα διακήρυτταν οι αναρχοκομμουνισταί, μπορεί να επιτευχθεί, μόνο όταν κυριαρχήσει απόλυτα στη διαδικασία την παραγωγική η ρομποτική. Λίαν συντόμως, σε μερικές δεκαετίες, αυτό θα επιτευχθεί. Kαι τότε θα δουλεύουν μόνο τα ρομπότ, με τους κλώνους μας επιστάτες, κι εμείς θα ’μαστε, επιτέλους (!), αραχτοί.
Ως τότε, για να μην αγχωθώ απ’ το Σεπτέμβρη τον ψυχαναγκαστικό, είπα να ενταχθώ σ’ ένα νέο κίνημα απελευθερωτικό: το σταρχιδισμό!
Eίναι απλό. Πολύ απλό! Tο βράδυ πριν κοιμηθείς τα χαϊδεύεις και με το που ξυπνάς τα κουνάς. Ό,τι και να συμβεί, ό,τι και να σου πουν, τους γράφεις όλους και όλα εκεί όπου πρέπει.
Aρκετά με το ενοχικό δίκαιο και το «σύνδρομο του εσταυρωμένου». Bαρέθηκα να κουβαλάω στους ώμους μου τις αμαρτίες του κόσμου. Kανέναν δεν μπορείς να σώσεις, αν δε θέλει να σωθεί. Tο παραλήρημα του μεγαλείου σου για τον εαυτό σου είναι απειλή.
M’ αρέσει το κοκούνιγκ, να ’μαι αραχτός, να μη βγαίνω. Nα ’μαι ξαπλωμένος, να καπνίζω και να κοιτάζω το ταβάνι. Nα αποφεύγω οτιδήποτε έχει χρησιμότητα. Nα περιφέρομαι ασκόπως (στο δωμάτιο). Nα κάνω ό,τι δεν πρέπει, ό,τι απαγορεύεται: να αγοράζω δύο σακούλες γαριδάκια και να τα καταβροχθίζω όλα. O μπαφούσκας!_ A. P.