Κοσμάς Βίδος
Το Betadine υμών το επιούσιο...«... Στην Ελλάδα, δύσκολα θα βρεις άνθρωπο να πάρει το μέρος σου, όταν υπερασπίζεσαι το δικαίωμα να έχεις σκύλο...»
Περίμενα να τσεκάρουν το εισιτήριό μου για να επιβιβαστώ στο πλοίο, βαστώντας κολλημένο επάνω μου τo σκυλάκι μου. Ένα τόσο δα σκυλάκι. Περίμενε κι εκείνο μαζί μου, σιωπηλά, υπομονετικά. Tότε ένιωσα το άγγιγμά του στο μπράτσο μου. Γύρισα και τον είδα. Νέος, ξερακιανός, με πρόσωπο που παρέπεμπε σε συνεργάτη των ναζί κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάτι σαν το Δήμο Σταρένιο στα πατριωτικά δράματα. «Το σκυλί σας με ακούμπησε!», με κοίταξε επιτιμητικά μέσα από τα γυαλιά του. «Ορίστε;», ρώτησα, αρνούμενος να πιστέψω αυτό που άκουγα. «Το σκυλί σας με ακούμπησε!», έγινε ακόμη πιο επικριτικός. «Ε, βάλτε Betadine», του απάντησα, έχοντας αρχίσει να τρέμω από τον εκνευρισμό. «Μην αστειεύεστε!» «Δεν αστειεύομαι. Betadine, το καλύτερο αντισηπτικό. Ο ιδανικός τρόπος για να αντιμετωπίσετε το θανατηφόρο άγγιγμα του σκύλου μου». «Κύριε, απαγορεύονται τα σκυλιά στα πλοία». «Κύριε, τα σκυλιά επιτρέπονται, οι υστερικοί απαγορεύονται!» «Κύριε, θα πάω στον πλοίαρχο». «Κύριε, να πάτε και στον εφοπλιστή και να του δώσετε τα φιλιά μου, και τα δικά μου και του σκύλου μου, αν δε σιχαίνεται». Το πλήρωμα και οι υπόλοιποι επιβάτες μας παρακολουθούσαν εντελώς αμέτοχοι, φυσικά. Στην Ελλάδα, δύσκολα θα βρεις άνθρωπο να πάρει το μέρος σου, όταν υπερασπίζεσαι το δικαίωμα να έχεις σκύλο - πεντακάθαρο, εμβολιασμένο, εντελώς ακίνδυνο. Αντιθέτως, θα συναντήσεις πάρα πολλούς σαν τον προαναφερθέντα κύριο, οι οποίοι θεωρούν ότι μια τυχαία, στιγμιαία επαφή του ζώου με το αποστειρωμένο (;) σώμα τους είναι χειρότερη από AIDS, καρκίνο και χολέρα μαζί. Κι αν οι προηγούμενες γενιές έχουν (στραβο)μάθει ότι τα σκυλιά δεν είναι τίποτε άλλο παρά θανατηφόρα μικρόβια, προηγούμενες γενιές είναι, τις αφήνεις στην άγνοια (και τη βλακεία τους). Όταν, όμως, έχουν τα ίδια μυαλά και οι συνομήλικοί σου; Betadine, τι άλλο να τους προτείνεις; Να το πιουν, να λουστούν, να το βάλουν στο φαγητό τους..._ K. B.