Αλληλογραφία

OKTΩBPIOΣ

30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Με πολύ προχωρημένο για την εποχή του έγχρωμο αναδιπλούμενο εξώφυλλο κυκλοφόρησε το περιοδικό τον Οκτώβριο του 1975, συμπληρώνοντας τα πρώτα πέντε χρόνια της έκδοσής του. Η Ferrari 312T του Κλέι Ρεγκατσόνι εικονιζόταν σε αυτό, ως αφιέρωμα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα F1 που κέρδισε τότε η Scuderia. Το Fiat 131 και το Peugeot 604 ήταν τα «τιμώμενα» αυτοκίνητα στις σελίδες των δοκιμών εκείνου του μήνα, ενώ τα νέα από τους αγώνες ήταν άφθονα: Ράλλυ ΔΕΘ και Πελοποννήσου από την εγχώρια σκηνή, βελγικό, ιταλικό και αυστριακό Γκραν Πρι από τη διεθνή. Πλούσια επίσης ήταν η ύλη που αναφερόταν στα αγωνιστικά λάστιχα, καθώς και στα ελαστικά των μοτοσικλετών παραγωγής. Ακόμη, ανάμεσα στα νέα μοντέλα που θα προέκυπταν στην παγκόσμια αγορά συμπεριλαμβανόταν το Ford Fiesta πρώτης γενιάς.

20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Τα 15 χρόνια των 4Τροχών ολοκληρώθηκαν με ένα τεύχος 154 σελίδων, στο εξώφυλλο του οποίου δέσποζε το Renault 5 GT Turbo με τον Κώστα Καββαθά στο τιμόνι. ¶φθονα ήταν στη μηνιαία ύλη του περιοδικού τα νέα από το 51ο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης και πολύ περιεκτική η συνέντευξη του τότε Προέδρου της Peugeot, Ζακ Καλβέ. Nissan Sunny και Opel Corsa ξεχώριζαν στις πλήρεις δοκιμές του Οκτωβρίου 1985, ενώ το Volvo 780 Coupe έβρισκε χώρο στις «γνωριμίες» με τα καινούργια μοντέλα παραγωγής. Το οδοιπορικό στη Ρουμανία, η περιγραφή του Pάλλυ Χαλκιδικής με τη νίκη της Lancia 037 Rallye των Μπιαζιόν-Σιβιέρο και μια ανασκόπηση της ελληνικής αγωνιστικής σκηνής της περιόδου 1970-1985 γραμμένη διά χειρός Στράτη Χατζηπαναγιώτου «έκλειναν» με επιτυχία ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον τεύχος.

10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
«Κατασκευή για τον απόλυτο οδηγό. Εξωπραγματική αίσθηση που μένει αξέχαστη. Αλήθεια, γιατί δεν έχουν όλα τα αυτοκίνητα τη θέση του οδηγού στη μέση;» έγραφε ο Στράτης Χατζηπαναγιώτου τον Οκτώβριο του 1995, περιγράφοντας τις εντυπώσεις του από την McLaren F1, ένα από τα καλύτερα αυτοκίνητα που έχουν οδηγήσει οι 4ΤPOXOI στα 35 χρόνια της ιστορίας τους. Ένα τέταρτο του αιώνα συμπλήρωνε εκείνες τις ημέρες το περιοδικό κι ο επετειακός χαρακτήρας ήταν έκδηλος στις σελίδες του: ένθετο «25 χρόνια αγώνες», ξεχωριστές προσωπικότητες που έγραψαν «δύο ζεστές κουβέντες» από την καρδιά τους και άλλα πολλά, αφιερωμένα σε παλιούς και νέους αναγνώστες. Η έκθεση αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης, αλλά και της Μόσχας, το Fiat Brava στις «δοκιμές» και το MGF στις «γνωριμίες» έδιναν το χρώμα της επικαιρότητας εκείνου του μήνα.

MESSAGE IN A BOTTLE

Αναδημοσίευση επιστολής από το τεύχος 37/10ος 1973

Nευρίασε!

Σας... πληροφορώ ότι μόλις είδα την έγχρωμη φωτογραφία στο εξώφυλλο και διάβασα «Tο θαυμαστό αυτοκίνητο του Bασίλη Σκάβα» νευρίασα! Σκέφτηκα, οι 4T μας παρουσιάζουν κάποιο πανάκριβο απόκτημα, κάποιου υιού του μπαμπά του, προφανώς για να μας κάνουν να καταλάβουμε, για μια ακόμη φορά, ότι το σπορ του αυτοκινήτου δεν είναι για όλες τις τσέπες! Ω της παρανοήσεως! O άνθρωπος δ ε ν το αγόρασε, το κ α τ α σ κ ε ύ α σ ε! Mε απληστία ρούφηξα το άρθρο και τις φωτογραφίες σαν δροσερό νερό. Tα αισθήματά μου; Περιέργεια για το πώς. Περιέργεια για το «ποιος είναι ποιος». Zήλια «γιατί όχι και εγώ». Συγκίνηση από τις διαδοχικές φάσεις του μεγάλου αγώνα για την επίτευξη του ωραίου σκοπού. Xαρά για την επιτυχία! Kαι τελικά... ξεφούσκωμα για τους γνωστούς λόγους.
Συγχαρητήρια, Bασίλη Σκάβα! Πίστεψε στο άστρο σου!
Eυχαριστίες και σε σας, 4T, για την όμορφη παρουσίαση του πρώτου 100% ελληνικού αυτοκινήτου.

Γιάννης Kονδύλης
Σχεδιαστής
Aθήνα

Γιάννη,
Αν διάβαζες τους 4Τ από την αρχή, θα έβλεπες ότι το περιοδικό έχει παρουσιάσει-ανακαλύψει όλους τους Έλληνες δημιουργούς στο χώρο. Οι «αρμόδιοι» είχαν πάντα την τύφλα τους._ Κ. Κ.

Πάει καιρός
Τον τελευταίο καιρό ξυπνάω κουρασμένος. Το μυαλό μου αρνείται να πάρει μπρος. Ακούω προτάσεις και δεν μπορώ να καταλάβω τη σημασία τους. Πάει καιρός που έχω να ακούσω τη λέξη «συγγνώμη». Ο κόσμος φωνάζει χωρίς να ξέρει τι να πει. Αεροπλάνα πέφτουν, άνθρωποι κατακρεουργούνται στους δρόμους, μυαλά γίνονται πουρές στα σχολεία, στο πανεπιστήμιο μπαίνουν παιδιά που έγραψαν 6 και 7 (με άριστα το 20) στις εξετάσεις, αλλά και παιδιά που έγραψαν 20, μα είναι εγκεφαλικά νεκρά από τα 15 τους. Οι φίλοι μου αγοράζουν Cayenne και Touareg και μετά φωνάζουν πως έχει πάει η βενζίνη 1 ευρώ το λίτρο, ενώ το βράδυ καβγαδίζουν με τη γυναίκα τους γιατί είναι καθημερινή και θέλουν να πάνε στα μπουζούκια να τραγουδάνε 5 ίδιες λέξεις με το χέρι σηκωμένο και με το Cohiba στα δάχτυλα. Πάει καιρός που έχω να πάω σε γλέντι. Να σηκώσει μια κυράτσα τον κ... της και να ανοίξει το σπίτι της σε 5-6 φίλους. Να πούμε μερικές κουβέντες, έστω και για την πολιτική. Όλοι τα ίδια είναι· φωνάζει ο πρώην επαναστάτης και με το χέρι σηκωμένο πετάει γαρίφαλα. Όλοι τα ίδια είναι, συμφωνεί και το λαμέ 25χρονο «απόκτημα» του μηνός, μην ξέροντας πως το «όλοι τα ίδια είναι» αναφέρεται και σε αυτήν που θα έχει πάρει δρόμο σε δύο, τρεις εβδομάδες. Αλλά αυτός είναι ο ρόλος που την έταξε η μάνα της. Ή να γίνει σταρ ή να κάνει έναν καλό γάμο. Και ας είναι ο γαμπρός λίγο περασμένης ηλικίας. Δεν πειράζει, να φτιαχτεί το κορίτσι. Μάσα και κομπίνα. Κομπάζουν το βράδυ για το πώς κρύψανε το εισόδημα. Ζήτω το άρθρο 46 του 1892/90.500: εργάτες απλήρωτοι για το κότερο του αφεντικού. Και ο γιος να καμαρώνει που θα πάει με τον μπαμπά στη Μύκονο. Μπορεί, αν είναι τυχερός, να πάρει και κόκα από το μπουφεδάκι. Θα είναι και η τάδε μοντέλα. Γιατί φτάσαμε έως εδώ;

Όνομα και διεύθυνση στους 4T

«Αυγουστιάτικα φεγγάρια»
Διαβάζοντας πριν από λίγες ημέρες το άρθρο σας με τίτλο «Αυγουστιάτικα φεγγάρια» στο «Eν Λευκώ», διαπίστωσα (για άλλη μια φορά) πως σε ένα περιοδικό ειδικού Tύπου, όπως οι 4Τ, είναι δυνατό να λέγονται όχι μόνο πικρές αλήθειες της ζωής και της πραγματικότητάς μας, αλλά και να αναβλύζουν μνήμες ενός παρελθόντος νοσταλγικού, το οποίο περιλαμβάνει μυρωδιές, ταξίδια, πρόσωπα και τόσα άλλα. Εμένα με ταρακουνήσατε για άλλη μια φορά με τον τρόπο που περιγράψατε μια θλιβερή πραγματικότητα γύρω από τη δημόσια -και μη- ζωή, γύρω από τις πεποιθήσεις που καλλιεργούμε/-νται και γίνονται επιβλητικό life-style, πολύ περισσότερο με τα περιβόητα, επιστημονικώς τεκμηριωμένα, αλλά και απαραίτητα για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών «ΠΡΟΓΡAΜΜΑΤΑ». Στα 28 μου χρόνια, μάλλον ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε, λίγο πολύ, με πετροπόλεμο, με γκρεμοτσακίσματα, με πολλαπλά κατάγματα στα χέρια και στα πόδια, με πόνο, κλάμα, αλλά και με φίλους καρδιακούς που συμπορεύομαι έως και σήμερα. Ακόμα θυμάμαι τις υπέροχες φασολάδες στην Καλοπούλα του Υμηττού κατά τη διάρκεια κοπάνας απ’ το σχολείο και άλλα τόσα. Ως σύγχρονος επαγγελματίας του χώρου ψυχικής υγείας ανησυχώ βλέποντας αυτά που περιγράψατε με τρόπο που ξεπερνά σε ρεαλισμό τετράδια και άρθρα σύγχρονης ψυχολογίας και ψυχιατρικής, χωρίς τους πομπώδεις τίτλους και τις μακρόσυρτες διαγνώσεις. Θα ήθελα απλώς να πω, ας βγάλουμε τα παιδιά απ’ το κλουβί και ας ασχοληθούμε μαζί τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να βγάλουμε 5 «φράγκα» ΛΙΓΟΤΕΡΑ. Tο x-box και κάθε παρόμοιο δεν επικοινωνεί με το παιδί, απλώς το αποξενώνει από τη φυσική του τάση να παίζει, και, πιστέψτε με, δεν ξέρω κανένα παιδί που να χρειάζεται «προγράμματα» για να παίξει, αλλά και κανένα που να χρειάζεται «χαλάρωση» όπως αυτή εννοείται. Ας βγούμε τουλάχιστον και εμείς μια βόλτα στη θάλασσα, έτσι... για τη μυρωδιά.

Νίκος Καϊτσάς
¶γ. Στέφανος

Fiat Panda και στειρότητα
Πρόσφατα οδήγησα το νέο Fiat Panda και διαπίστωσα με ενόχληση ότι λόγω της ύπαρξης της ευμεγέθους κολόνας που υπάρχει μεταξύ οδηγού και συνοδηγού έπρεπε υποχρεωτικά να οδηγώ με τα πόδια σχεδόν κλειστά. Συγκεκριμένα, η γωνία μεταξύ των μηρών μου ήταν υποχρεωτικά μικρότερη των 25 μοιρών κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Παρά τις σχετικά μεγάλες διαστάσεις μου, 1,85 ύψος και 92 κιλά, δε νομίζω ότι θα έπρεπε να τιμωρηθώ τόσο σκληρά από τη Fiat. Είναι ευρύτερα γνωστό ότι μια από τις κυριότερες αιτίες που οδηγούν σε στειρότητα τους άνδρες είναι η αυξημένη θερμοκρασία στην περιοχή των γεννητικών αδένων. Η υποχρεωτική στάση με τα πόδια κλειστά για πολλές ώρες, εκτός από άβολη είναι μια στάση που προάγει την αύξηση της θερμοκρασίας στην ευαίσθητη περιοχή των γεννητικών αδένων. Κατά την οδήγηση πάρα πολλών μικρών αυτοκινήτων στο παρελθόν ποτέ δε χρειάστηκε να οδηγήσω σε μια τόσο περιοριστική για τα πόδια θέση οδήγησης. Πιστεύω ότι η Fiat πρέπει να ξανασχεδιάσει τη θέση οδήγησης του Panda, πρώτον για να ξανακερδίσει τη θέση που της αξίζει και να ξεπεράσει τις δύσκολες ημέρες που διανύει και δεύτερον για να μην καταχωρηθεί μελλοντικά στους παράγοντες που έχουν οδηγήσει τη γειτονική μας χώρα στο θλιβερό προνόμιο της πρωτιάς στην υπογεννητικότητα που ήδη κατέχει.

Κωνσταντίνος Δρετάκης
Ιατρός Διδάκτωρ Παν/μίου Κρήτης

Γιατρέ!
Όλα τα έχουμε ακούσει, αλλά ότι το Fiat Panda είναι υπεύθυνο για τη στειρότητα δεν περιμέναμε να το δούμε. Ίσως η Fiat θα πρέπει να σχεδιάσει ένα μοντέλο που θα προάγει την αναπαραγωγή (πίσω καθίσματα που γίνονται «κρεβάτι»;)._ Κ. Κ.

Γιατί ανεβαίνει το πετρέλαιο;
Πριν από μόλις 6 χρόνια, το 1999, η τιμή του αργού πετρελαίου ήταν στα 10 δολ./βαρέλι και στο Τέξας γίνονταν «εκποιήσεις» αποθεμάτων όσο όσο στα 5-6 δολ./βαρέλι. Τι μεσολάβησε και σήμερα η τιμή του είναι ΔΕΚΑΠΛΑΣΙΑ; Διάβασα έκπληκτος τα ρεπορτάζ στα ελληνικά ΜΜΕ, σχετικά με το νέο ρεκόρ της τιμής του πετρελαίου. Τα περισσότερα ΜΜΕ προσφέρουν κακές υπηρεσίες στους αναγνώστες τους, αναμασώντας ΑΚΡΙΤΑ μισές αλήθειες, που είναι χειρότερες κι από ψέματα, κάνοντας το κοινό τους να νομίζει ότι οι τιμές αντανακλούν προβλήματα τροφοδοσίας και παραγωγής, λόγω θεομηνιών (καταντήσαμε να μαθαίνουμε τα ονόματα των τροπικών καταιγίδων). Πρόσφατη έκθεση του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ δείχνει ότι τα αποθέματα αργού των ΗΠΑ καλύπτουν ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ. Κι όμως, το μόνο που διάβασαν οι αναγνώστες των περισσότερων ΜΜΕ ήταν για τη μείωση αποθεμάτων βενζίνης (του διυλισμένου προϊόντος), που είναι απόλυτα αναμενόμενο εποχικό, συγκυριακό φαινόμενο, λόγω των καλοκαιρινών εκδρομών των Αμερικανών. Το μεγαλύτερο τμήμα της αύξησης της τιμής του πετρελαίου τον ενάμιση τελευταίο χρόνο οφείλεται σε κερδοσκοπική χειραγώγηση της τιμής του από μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει έλλειψη πετρελαίου, δεν «τελειώνει» δηλαδή το πετρέλαιο. AN κάποια στιγμή, στα επόμενα 10-15 χρόνια, υπάρξει «έλλειψη», θα είναι για πετρέλαιο με κόστος άντλησης 5 δολ./βαρέλι (που έφτανε στην κατανάλωση στα 10 δολ./βαρέλι, όπως πριν από μόλις 5 χρόνια!). Στα 10-25 δολ./βαρέλι γίνεται πλέον οικονομικά βιώσιμη η εκμετάλλευση άλλων κοιτασμάτων (π.χ. ο Καναδάς έχει μεγαλύτερα αποθέματα από τη Σ. Αραβία), που απλώς έχουν μεγαλύτερο κόστος άντλησης. Aυτά σχετικά με την παραπληροφόρηση...

Δημήτρης Χατζόπουλος
[email protected]

Διότι, αν δεν ανέβαινε, πώς θα βομβαρδίζαμε και το Ιράν;_ K. K.

Πινακίδες κυκλοφορίας
Aποτελεί συνεχή βιασμό της αισθητικής και της αίσθησης τάξης ο τρόπος με τον οποίο τα τσακάλια του Υπουργείου Συγκοινωνιών επέλεξαν να προσεγγίσουν το ζήτημα της αρίθμησης των πινακίδων κυκλοφορίας αυτοκινήτων και μοτοσικλετών: το τρίτο γράμμα σαφώς και δεν έχει καμία σχέση με τα 2 πρώτα που προσπαθούν -έτσι κι αλλιώς- με πλήρη αποτυχία να σημάνουν πόλη, πρωτεύουσα νομού κτλ. Το τρίτο γράμμα είναι αύξον, δηλαδή μεταβαλλόμενο και γι’ αυτό θα έπρεπε να τοποθετείται μαζί με τα νούμερα, στη δεξιά πλευρά. Το εν λόγω «βλαμμένο» γράμμα αλλοιώνει περαιτέρω το αμφίβολο νόημα της πινακίδας, δημιουργώντας και απρόσμενες χαριτωμένες λεξούλες όπως ΡΟΖ, ΑΧΑ, ΚΝΕ κτλ. Η Αττική ξεγράφτηκε εξαρχής με τα ανυπέρβλητα «Υ», μετά τα «ΖΖΖ» και τώρα τα «Ι», τα οποία μοιάζουν με «Ιωάννινα», αλλά δεν είναι. Η δύσμοιρη Θεσσαλονίκη παλεύει να κρατήσει το θρυλικό της «Ν» με σχετική επιτυχία.
Ακόμα και μια χώρα που δεν είναι ακριβώς πρότυπο κρατικής οργάνωσης, η Αλβανία, χρησιμοποιεί το απλούστατο ορθολογικό σύστημα της Ιταλίας. Το γεγονός της διαφορετικότητας του ελληνικού αλφαβήτου δυσκολεύει την απλούστευση που έχουν επιτύχει άλλες χώρες, αλλά δε χρειάζεται ένα πρόβλημα επιλύσιμο να μας οδηγεί στο να παρατάμε εντελώς την προσπάθεια για το σωστό.

Αλέξανδρος Σταματόπουλος
Πάτρα

• BMW 650 GS, Iούλιος 2003, 2.500 χλμ., με τρεις εργοστασιακές μπαγκαζιέρες, μαύρη.
Πληροφορίες, τηλ.: 210.9792.572, κ. Mιμή.

• BMW 650GS, αρχές 2003, 6.800 χλμ. με μπαγκαζιέρα και tank bag, 6.400 ευρώ (πληροφορίες: κ. Πέτρος Μεϊντάνης, 210.9792.518 14:00-16:00).

• Ducati Monster, 600 κ.εκ., μοντέλο 2000, 13.000 χλμ., με πολλά εργοστασιακά extra.
Πληροφορίες, τηλ.: 210.9792.572, κ. Mιμή.

4T FORUM
Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το forum του περιοδικού στην ιστοσελίδα www.4troxoi.gr/forum, από την ενότητα «Περί αυτοκίνησης», και συγκεκριμένα από το topic «Trip Report-Nurburgring 2005».

syele
Αναχωρούμε για Ring!
Ελπίζω ο καιρός να μη μας το χαλάσει.

msamaro
Παιδιά, και με βροχή μη μασάτε, να μπείτε! Εμείς τους πρώτους γύρους τους κάναμε με βροχή! Θέλει προσοχή, βέβαια, γιατί μπορεί να γλιστρήσεις εκεί όπου δεν το περιμένεις! Εντάξει, σίγουρα η αίσθηση στο στεγνό είναι πολύ καλύτερη, αλλά και στο βρεγμένο είναι μια εμπειρία! Προσοχή στα σημεία της πίστας που δεν τα βλέπει ο Ήλιος! Ενώ νομίζεις ότι η πίστα στέγνωσε, ξαφνικά βλέπεις νερά μπροστά σου!

Aristotelis
Περί βροχής: και βέβαια θα μπούμε, αλλά το Ring δεν είναι σαν τις άλλες πίστες. Θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΟ σεβασμό και στεγνή να είναι, πόσο μάλλον βρεγμένη, κατά τόπους ή καταρρακτωδώς, με 320+ άλογα, 1.400+ κιλά, καθόλου ηλεκτρονικές χαζομάρες, πολύ πιο ουδέτερη ανάρτηση από τη νορμάλ και λάστιχα που ήδη έχουν 3 track day στις πλάτες τους.

Syele:
Καλησπέραααα!
Ας ξεκινήσω με τα καλά, βεβαίως, βεβαίως:
1) Πολύ καλή παρέα. Περάσαμε πολύ καλά, με πολύ γέλιο και καλή κουβεντούλα. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις τέτοιο ταξίδι και να μην υπάρχει η ανάλογη παρέα.
2) Η Ελβετία για την ομορφιά της (εν αντιθέσει με τους δρόμους της...).
3) Το ξενοδοχείο. Ωραία δωμάτια, ωραίο τοπίο, πιο ωραίο πρωινό, με ακόμα πιο ωραία τιμή.
4) Το OldTimer στην καινούργια πίστα του Ring (εκεί όπου γίνεται η F1). Αυτοκίνητα θρύλοι, τόσο κινούμενα όσο και ακίνητα. Ήχοι από άλλον κόσμο, ομορφιά από άλλον κόσμο, αυτοκίνητα που έχεις δει μόνο σε φωτογραφίες.
5) To Nordschleife ή αλλιώς γνωστό ως η «Πράσινη Κόλαση»! Κάτι το μοναδικό. Η μητέρα όλων των πιστών. Σου προκαλεί δέος η διαδρομή των 20,8 χλμ. Τι να πρωτογράψει κανείς; Για τις καμπές των 200 χλμ, για τα απίστευτα χασίματα που προκαλούν φόβο, για στροφές με εκπληκτικές κλίσεις, για... για... για...;
6) Η πρώτη βόλτα ως συνοδηγός με τον ¶ρη στο τιμόνι. Ήταν βρεγμένη η πίστα, είχε παγίδες και επομένως πήγαμε φυλαγμένα. Ο ¶ρης έχει γνώση της πίστας και ο γύρος, αν και σχετικά φυλαγμένος, ήταν κάτι το αποκαλυπτικό. Αυτό που νιώθεις μέσα εκεί δεν μπορεί να στο δώσει κανένα παιχνίδι (ούτε καν το καλύτερο sim). O κόσμος μαζεμένος στις πιο γνωστές στροφές να παρακολουθούν, αλλά ο ¶ρης το χαβά του: «Δεν πρόκειται να τους κάνω τη χάρη... Ας περιμένουν κάποιον άλλον». Σοφή σκέψη και εφαρμογή. Ο γύρος τελειώνει γύρω στο 10:30, καθ’ ότι αναγνωριστικός. Βγαίνω από το αυτοκίνητο με το χαμόγελο το γνωστό...
7) Η δεύτερη βόλτα ως συνοδηγός μιας άλλης M3 (ενός Ιταλού φίλου του ¶ρη). Το συναίσθημα μετά το γύρο που κάναμε ήταν μοναδικό. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου και μάλλον δεν πρόκειται ξανά. Ίσως μια μελλοντική βόλτα με τον Stuck και την GTR!
8) Η τρίτη βόλτα ήταν με εμένα στη θέση του οδηγού της Μ3. Η αγωνία στα ύψη, λόγω ξένου αυτοκινήτου (και τι αυτοκινήτου), λόγω μη γνώσης της πίστας και, πάνω απ’ όλα, λόγω του ψιλόβροχου που μόλις είχε αρχίσει. Τελικά, πριν μπω, ανάβει το κόκκινο φανάρι και η πίστα κλείνει, λόγω ατυχήματος σε κάποιο σημείο της πίστας, στο οποίο ενεπλάκηκαν μια Elise, μια CSL και άλλο ένα που δε θυμάμαι τώρα. Αναμένουμε να ανοίξει και η αγωνία μεγαλώνει, καθώς η ώρα κλεισίματος της πίστας πλησιάζει επικίνδυνα. Τελικά, ανοίγει και μπαίνουμε μέσα. Ο ¶ρης στο δεξί κάθισμα με καθοδηγεί, λέγοντάς μου τις στροφές. Η βόλτα μου, φυσικά αρκετά φυλαγμένη, τελειώνει τόσο γρήγορα που δεν το πιστεύω... Κιόλας;

opterios
Ο Στέλιος έγραψε με φοβερή περιγραφικότητα συναισθημάτων και δράσης. Εγώ θα γράψω κάτι πιο πολύ σαν trip report, λίγο πιο ξενέρωτο δηλαδή, αλλά πιο αναλυτικό. Παρασκευή φτάσαμε Μιλάνο και Σάββατο πρωί ξεκινήσαμε από τη Brescia (όπου μένει ο ¶ρης) για το Nurburgring. Με τα πολλά, φτάσαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 7:30 τοπική ώρα, γεγονός που σήμαινε ότι η πίστα είχε κλείσει πριν από λίγο και δεν προφτάσαμε να μπούμε να κάνουμε κανένα αναγνωριστικό γύρο. Κανένα πρόβλημα πάντως· το ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό και σε πολύ ωραίο μέρος. Μόνο μειονέκτημα η απόσταση από την πίστα (περίπου 25 χλμ.).
Κυριακή πρωί, με το που ξυπνήσαμε έπεφτε πολλή βροχή και ο ουρανός ήταν γεμάτος σύννεφα. ΟΚ, όχι και ό,τι καλύτερο, όμως στο Ring, ο καιρός αλλάζει για πλάκα, οπότε διατηρήσαμε την ψυχραιμία μας και κατευθυνθήκαμε προς την πίστα. Το Oldtimer μόλις ξεκινούσε εκείνη την ώρα, οπότε πέσαμε και στο μεγαλύτερο traffic που μπορούσαμε. Ήταν όμως το μοναδικό traffic στη ζωή μου που δεν ήθελα να τελειώσει. Koeningsegg CCR, Porsche Carrera GT, σχεδόν όλες οι σύγχρονες Ferrari, Lotus, TVR, Morgan, Bristol, Maserati, AC Cobra, Donkevoort, Caterham, Bentley, Rolls Royce, Triumph, Mercedes Gullwing και 300SL, Porsche 914, 911 και 356! Αγωνιστικά του ’50, ’60, ’70 να περνούν στο δρόμο δίπλα σου, να είσαι μποτιλιαρισμένος πίσω από 10 Ferrari και να μη σε πειράζει, γιατί στο απέναντι ρεύμα ήταν μποτιλιαρισμένα στη σειρά 2 AC Cobra!
Εντυπώσεις από την οδήγηση μη μου ζητάτε, γιατί έκανα αυτό ακριβώς που μπήκα να κάνω: βόλτα! Πέρσι, με το Focus ST δεν κάναμε βόλτα, πήγαμε καλά νομίζω, αλλά με τη Μ3 και με σημεία με υγρασία, πήγα βόλτα και μάλιστα χαλαρή, όπως νομίζω και ο Μάνος και ο Στέλιος! Κάπου εδώ άρχισαν να τελειώνουν τα καλά. Ο ¶ρης αποφάσισε να κάνει άλλον έναν τελευταίο γύρο και (κατόπιν ρίψεως νομίσματος) πήγα εγώ συνοδηγός. Είχε αρχίσει να ρίχνει ψιλόβροχο σε εκείνη τη μεριά του Ring και, όταν ξεκινούσε ο ¶ρης, έλεγε ότι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να συγκρατήσει την αυτοπεποίθηση που λογικά είχε ανέβει έπειτα από τόσους γύρους. Πριν καλά καλά τελειώσει η ευθεία (λίγο πριν τα φρένα για την πρώτη ουσιαστική στροφή του γύρου), η ουρά του αυτοκινήτου βάρεσε χαστούκι και έφυγε ακαριαία. Ήταν τόσο απότομο και σφοδρό, ώστε ΔΕΝ μπορούσε να το γλιτώσει ο ¶ρης, παρ’ όλη την αστραπιαία αντίδραση με ανάποδο. Το αίτιο του «χαστουκιού» ήταν ο συνδυασμός μιας μικρής αναπνοής στο γκάζι με πολύ γλιστερό δρόμο (σε εκείνο το σημείο) και με ταλαιπωρημένα πλέον λάστιχα. Φέραμε τετ-α-κε, η μούρη χτύπησε στις μπαριέρες και το αμάξι έκανε άλλη μια στροφή πριν ακινητοποιηθεί. Το χτύπημα δεν ήταν πολύ σοβαρό, η ζημιά πλήρως επιδιορθώσιμη, αλλά το αμάξι δεν μπορούσε να κινηθεί. Όπως καταλαβαίνετε, από εκεί και πέρα, είχαμε αρκετά πράγματα να φροντίσουμε, όπως το πού θα πηγαίναμε το αυτοκίνητο, πώς θα γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο, πώς θα γυρνούσαμε Αγκόνα κτλ...
Όπως καταλαβαίνετε, το συμβάν αυτό επισκίασε τα καλά της εκδρομής και, αν και δε χάσαμε το κέφι μας, η ψυχολογία, όσο να ’ναι, έπεσε και δε μας άφησε να χαρούμε την εμπειρία εκείνη τη στιγμή. Αναπολώντας, τώρα, την εκδρομή, σκέφτομαι ότι τελικά περάσαμε πάρα πολύ καλά. Παρ’ όλη τη μεγάλη αυτή ατυχία, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, προβλέπω ότι το μόνο που θα σκέφτομαι πάλι θα είναι ένα: πότε θα ξαναπάω!

Krusenstern
Κρίμα για το αμάξι του ¶ρη. Από την άλλη μεριά, το ταξίδι πρέπει να έχει και λίγο περιπέτεια, στόχος δεν είναι μόνο η «Ιθάκη», αλλά και το πόσες εμπειρίες θα αποκτήσεις για να φτάσεις σε αυτήν. Περάσατε καλά και αυτό είναι που μένει. Ζ-Η-Λ-Ε-Υ-Ω.

mad_n
Μετά την (προσωπική) περιγραφή από το Μάνο και τη «δημόσια» τώρα από το Θέμη και το Στέλιο, έχω να πω ένα μεγάλο μπράβο που διοργανώσατε ένα τέτοιο ταξίδι, ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που πάντα μοιράζεστε μαζί μας τις εμπειρίες σας και τα συναισθήματα σας, και φυσικά το φωτογραφικό (και όχι μόνο) υλικό σας!

diperr
Να έχετε πάντα κέφι, αυτό μετράει!
Έχετε και το βάπτισμα του πυρός τώρα! Το έχει ο Gan-San, δε θα το έχετε κι εσείς; Με το καλό να βρεθούμε και να οργανώσουμε το καλύτερο trip/Ring track day στα ελληνικά χρονικά.

manosk
Χμ, άλλο να λες στα εγγόνια σου «μου έφυγε το Μ3 στο Γαλάτσι» κι άλλο «έπεσα στις μπαριέρες του Nurburgring». Ωραία περάσατε και ωραία μας τα μεταφέρατε. Μπράβο!