BMW 325i
Περνάς καλά μαζί με αυτόν τον 6κύλινδρο των 2,5 λίτρων. Δουλεύει σαν ντίζελ χαμηλά και δε λαχανιάζει ψηλά - τι άλλο να ζητήσεις; Μάλλον, είναι ο πλέον ταιριαστός κινητήρας για μια «3άρα».
Κηφισιά, 9:00 π.μ. Στα γραφεία της BMW Ελλάς επικρατεί αναστάτωση. Μια ολοκαίνουρια 325i που είχε δοθεί για δοκιμή δεν επιστράφηκε σήμερα το πρωί και κανείς δε γνωρίζει κάτι...
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: NIKOΣ MAPKOMΠOTΣAPHΣ
ΕΙΝΑΙ μόλις τα πρώτα χιλιόμετρα που διανύεις μαζί της, κι όμως, έχεις ήδη αρχίσει να νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι. Δεν είναι η δύναμη που σε ξεσήκωσε - έχεις οδηγήσει και πιο δυνατά αυτοκίνητα. Δεν είναι καν το ότι έστριψες στη στροφή λίγο πριν από το σπίτι σου με 130 χλμ./ώρα - με ένα άλλο τις προάλλες είχες καταφέρει και 135. Αλήθεια, τι ήταν εκείνο; Χμ, η μνήμη σου μάλλον έχει αρχίσει να παίζει περίεργα παιχνίδια και σίγουρα δε φταίνε τα 28 σου χρόνια. Φταίει ότι, όπως όταν ήσουν ερωτοχτυπημένος για πρώτη φορά, ακόμα και τα τοπ μόντελ σου φαίνονταν άσχημα και ανούσια. Δεν ερωτεύεσαι πάντα την πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου, αλλά, όταν την κοιτάς στα μάτια, δε βρίσκεις κάποια να της μοιάζει. Κάπως έτσι βρίσκεσαι αυτήν τη στιγμή πίσω από το μικρό τιμόνι αυτής της «3άρας». Δεν είναι η κορυφαία αδερφή της, η 330, ούτε και η εξωτική «ξαδέλφη» της, η M3. Είναι μια ξεχωριστή οντότητα, που σε γοητεύει με ξεχωριστό τρόπο.
Το «κλικ»
Όλα ξεκίνησαν μόλις σου έδωσαν ένα χειριστήριο (δεν μπορείς να το πεις κλειδί) και σου είπαν ότι πρέπει να ζήσετε μαζί για λίγο. Αυτό το «πρέπει» λίγο αργότερα κατάλαβες ότι θα ήταν ίσως από τους ομορφότερους εξαναγκασμούς που θα ζήσεις στη ζωή σου. Την πλησίασες και αυτή σε κατάλαβε, ανοίγοντάς σου τις πόρτες της, μόνο με το που άγγιξες το χερούλι τους (keyless entry το λένε τα «βιβλία»). Βολεύτηκες στο σαλόνι της. Δεν ήταν δύσκολο αυτό. Αυτός που τη δημιούργησε σκεφτόταν σαν οδηγός και ήξερε ότι, για να ζήσετε ευτυχισμένοι οι δυο σας και να την ανακαλύψεις στο έπακρο, πρέπει να νιώθεις άνετα. Όλα ήταν εκεί όπου έπρεπε να είναι και μόνο αυτός ο υπερβολικά πολύπλοκος διακόπτης που τον φωνάζουν iDrive προσπάθησε να σας χαλάσει το ειδύλλιο, αλλά δεν ήταν αρκετός. Πάτησες συμπλέκτη και στη συνέχεια το μπουτόν. Αυτήν τη χροιά της εκκίνησης την ήξερες. Τσούλησες αργά και πολύ προσεκτικά έξω από το γκαράζ. Μέχρι να συνέλθεις και να ικανοποιήσεις την πρώτη σου περιέργεια, έφτασες εδώ όπου είσαι τώρα, έτοιμος να στρίψεις στο στενό του σπιτιού σου. Όχι, εκείνη τη βραδιά δε θα κοιμόσασταν νωρίς.
Κούμπωσες αποφασιστικά την 1η στο 6άρι κιβώτιο (θυμίζει τις παλιές ΒΜW, όντας λίγο τραχύ και σφιχτό) κι έστριψες το τιμόνι, που, λόγω του Active Steering, σε τρόμαξε με το πόσο έχει κοντύνει η σχέση μετάδοσής του και απομακρύνθηκες.
Πάμε σε ανοιχτούς δρόμους, εκεί όπου θα γνωριστείτε, όπως τα ζευγαράκια στο πρώτο τους ραντεβού. Μέσα στην πόλη οδηγείς αργά, με χαμηλές στροφές και ήρεμες κινήσεις. Αυτή ανταποκρίνεται πλήρως. Λειτουργεί πρόθυμα, σαν ντίζελ, από τις 1.500 σ.α.λ. κιόλας, και κυλά με αρχοντιά, έστω κι αν οι λακκούβες νομίζουν ότι είναι απλώς «άλλη μια» και προσπαθούν να την ταράξουν. Αυτή κάνει ό,τι μπορεί για να μη σε ενοχλήσουν.
Έξω στην Εθνική, εκεί όπου είστε πια μόνοι σας, μπορεί να αρχίσει σιγά σιγά να σου ξεδιπλώνει και άλλη μια πτυχή του χαρακτήρα της. Βυθίζεις το πόδι στο γκάζι και αφήνεις το στροφόμετρο να σκαρφαλώσει. Δε λαχανιάζει - είναι φτιαγμένη και γι’ αυτό. Δε νιώθεις «σκαλοπάτια» στην όρεξη αυτού του 6κύλινδρου 2.5 με τους 218 ίππους - είναι εκεί και σας σπρώχνει σταθερά προς τα εκεί όπου θα είστε οι μόνοι αυτήν την ώρα. Η χροιά του κάτι σου θυμίζει, έστω και αχνά. Ναι, στο βάθος αναγνωρίζεις την ίδια μελωδία που έβγαζε η 320 WTC του Σνάιντερ, την οποία άκουσες μερικούς μήνες πριν στη Μόντσα.
Τα χιλιόμετρα στο κοντέρ είναι πλέον αρκετά, αλλά οι αισθήσεις σου δεν μπαίνουν σε συναγερμό, όπως άλλοτε. Είναι αυτή η σιγουριά που σου μεταδίδει το τιμόνι της, οι κλίσεις που σχεδόν δεν υπάρχουν και η ακρίβεια με την οποία αποκρίνεται στις εντολές των ποδιών σου. Τίποτα δεν μπορεί να σε ξαφνιάσει, λες. Κι έτσι είναι. Aκόμα και όταν κάποια στιγμή ο ενθουσιασμός σας σπρώχνει πέρα από τα όρια, το DSC δε θέλει να σας τη χαλάσει και είναι όσο πιο διακριτικό μπορεί. Το βγάζεις εκτός λειτουργίας - δε θέλεις μάσκες ανάμεσά σας. Αυτήν τη φορά είσαι πιο προσεκτικός, δεν ξέρεις πώς θα φερθεί. Κι όμως, ακόμα και όταν είστε μόνο εσύ και αυτή, το παιχνίδι παραμένει ασφαλές. Γυρνά γλυκά την ουρά της στο γκάζι με τα λίγα και ξεκολλά προοδευτικά, σαν προσθιοκίνητο, όταν απλώς το παρακάνεις με την ταχύτητα. Η ώρα είναι πολύ προχωρημένη πια. Πρέπει να γυρίσεις σπίτι.
Τι κάνεις τώρα;
Στο δρόμο της επιστροφής μόνο μία σκέψη τριγυρνά μέσα συο μυαλό σου. Είναι δυνατόν να είναι τέλεια; Όχι, δεν είναι, τo iDrive ίσως της κλέβει αυτόν το χαρακτηρισμό. Αλλά δε σε νοιάζει. Αυτά που σου δίνει είναι τόσα, που σε ικανοποιούν πέρα απ’ όσο φανταζόσουν την πρώτη εκείνη στιγμή στο γκαράζ. Τώρα γυρνάς σπίτι και πρέπει να κάνεις κάτι γι’ αυτήν. Μόνο μία σκέψη: θα σε κλέψω!_ 4Τ
«Αυτά που σου δίνει είναι τόσα, που σε ικανοποιούν πέρα απ’ όσο φανταζόσουν.»
YΠEP/AIΣΘHΣH KAI AΠOKPIΣH XEIPIΣTHPIΩN/KINHTHPAΣ/OΔIKH ΣYMΠEPIΦOPA
KATA/ΔYΣXPHΣTIA iDRIVE (ΘEΣH & ΛEITOYPΓIA)