Alfa Romeo 159 1.9 & 2.2
Ο 2.2 έχει σαφώς μεγαλύτερα περιθώρια ισχύος, προκειμένου να αντιπαρέλθει το μεγάλο βάρος της κατασκευής. Και ο 1.9 τα καταφέρνει ικανοποιητικά, χωρίς, όμως, να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο σε επιδόσεις.
Συνεχίζοντας από εκεί όπου σταμάτησε η προκάτοχος, η 159 διατηρεί και επαυξάνει τα βασικά σχεδιαστικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν μια Alfa, με τα επιπλέον μπόνους της αναβαθμισμένης ποιότητας και του πολύ προσεγμένου φινιρίσματος.
Έτσι λένε όταν θέλουν να παινέψουν την πραμάτεια τους. H Alfa Romeo 159, όμως, δεν είναι πραμάτεια, όντας «άλφα άλφα», ψυχή τε και σώματι.
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: NIKOΣ MAPKOMΠOTΣAPHΣ
«EΠITEΛOYΣ, ¶λφα». Mε αυτόν τον τίτλο υποδεχτήκαμε το Nοέμβριο του 1997 την 156. Πραγματικά, η κόκκινη Iταλίδα με το ξύλινο τιμόνι, τα βοηθητικά οργανάκια, το ντιζάιν «τη θέλω εδώ και τώρα» και με συμπεριφορά αντάξια του ονόματός της ήρθε να βάλει τέλος σε μια πολυετή αναμονή. Τότε, όπως και τώρα, οι εποχές ήταν δύσκολες. H εταιρεία χρειαζόταν ένα μοντέλο που θα της επέτρεπε να πατήσει γερά και να κάνει το πρώτο βήμα. Όπερ και εγένετο και η συνέχεια δόθηκε αργότερα με την 147. Πλέον, όμως, η Alfa Romeo δε χρειάζεται κάποιο διαβατήριο για να μπει στο κλαμπ των ισχυρών, διότι, πολύ απλά και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, είναι ήδη μέλος. Tην πόρτα την ξανάνοιξε, μπήκε και κάθισε. Aυτό που χρειάζεται τώρα είναι ένα μοντέλο που θα σταθεί απέναντι στην κορυφή του γερμανοαναθρεμμένου ανταγωνισμού και χωρίς «ναι μεν, αλλά» θα στρογγυλοκαθίσει στις προεδρικές πολυθρόνες. H περίοδος χάριτος έχει παρέλθει προ πολλού και, εάν στην 156 μπορούσες να δεχτείς τις όποιες μικροατέλειες, εδώ τα περιθώρια είναι μηδαμινά. Tο ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν η 159 είναι καλή (για κάτι τέτοιο θα επαρκούσε κι ένα ρετουσάρισμα της 156), αλλά αν και κατά πόσο πλησιάζει την αρτιότητα εκείνη που θα την αναγάγει σε status quo της κατηγορίας. Ας δούμε, λοιπόν, τη συνταγή.
Συστατικό πρώτο: το ντιζάιν
Η... κολόνια της 156 κρατούσε για τα καλά, ακόμα και ύστερα από οκτώ χρόνια. Πολύ δύσκολο, λοιπόν, το έργο τού να αντικαταστήσεις ένα τόσο όμορφο αυτοκίνητο. Όμως, όταν έχεις τη βοήθεια της πένας του ιταλικού ντιζάιν, τότε όλα γίνονται. Συνεργασία Tζουτζάρο και σχεδιαστικού τμήματος της Alfa Romeo και το αποτέλεσμα είναι αυτό που ΔΕ βλέπετε στις φωτογραφίες. Αδικείται από οποιαδήποτε δισδιάστατη απεικόνιση και ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψεις τις κρυμμένες της λεπτομέρειες είναι από κοντά και, κατά προτίμηση, εν στάσει. Ποίημα τα τριπλά φανάρια χωρίς ενιαίο κρύσταλλο, και μάλιστα το καθένα με το δικό του πιτσιλιστήρι (περίπου τα ίδια «έλεγε» η Zagato πριν από πολλά χρόνια, αλλά τότε ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της), χάρμα οφθαλμών τα επίπεδα, εξογκωμένα εμπρός φτερά, κομψοτέχνημα τα τριγωνικά χερούλια στις πόρτες (πάντως, ακόμη να αποφασίσουμε αν θα προτιμούσαμε τα πίσω να είναι κρυμμένα, όπως στην 156), με την τελική πινελιά να δίνεται από τα πίσω φώτα, που παραπέμπουν σε μισόκλειστα βλέφαρα. Τέλος, ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο εκδόσεις είναι η διπλή εξάτμιση της 2.2.
Συστατικό δεύτερο: το «εσωτερικό περιτύλιγμα»
Δηλαδή, ποιότητα, συναρμογή, φινίρισμα και, γενικά, αυτή η αίσθηση χρηματοκιβωτίου στην οποία τόσο πολύ μας έχουν καλομάθει οι Γερμανοί. H 156 ικανοποιούσε και σχεδόν έπειθε. Η159 ποιοτικά στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Mπορεί τα αυτοκίνητα που είχαμε στη διάθεσή μας να ήταν σχεδόν προπαραγωγής, όμως τρανταχτές μικροατέλειες δεν εντοπίστηκαν. Σχεδιαστικά, η 159 συνεχίζει από εκεί όπου έμεινε η 156, με το ταμπλό να έχει και πάλι ξεκάθαρα οδηγοκεντρικό προσανατολισμό. Tα δύο μεγάλα χωνευτά και ευανάγνωστα κύρια όργανα εξακολουθούν να δεσπόζουν στο κέντρο (παρελθόν η δυσκολία ανάγνωσής τους από τους υψηλού αναστήματος οδηγούς), τα τρία δευτερεύοντα όργανα παραμένουν στη γνωστή τους θέση, οι ιδιόμορφοι κεντρικοί αεραγωγοί της 156 έδωσαν τη θέση τους σε τρεις λιτούς και συνάμα πανέμορφους στρογγυλούς, υπάρχει πλέον κουμπί εκκίνησης και σβησίματος του κινητήρα, ενώ ο επιλογέας του κιβωτίου κόντυνε και μετακινήθηκε πιο κοντά στον οδηγό. Στις εργονομικές «παραξενιές» θα πρέπει να συμπεριλάβουμε το κουμπί για το άνοιγμα του πορτ μπαγκάζ, που βρίσκεται στην οροφή μέσα στην πλαφονιέρα, την αναγνωσιμότητα της κεντρικής οθόνης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη σχηματική απεικόνιση του βοηθήματος για το παρκάρισμα και τον ιδιόμορφο χειρισμό των επιλογών του υπολογιστή ταξιδίου.
Mε αυτά και άλλα πολλά, η 159 παραμένει ένα κόμπακτ σεντάν, στο οποίο, όμως, η νέα πλατφόρμα στην οποία βασίζεται έχει αυξήσει σχεδόν όλες τις διαστάσεις. Έναντι της προκατόχου της, η 159 έχει αυξημένο μήκος, πλάτος και μεταξόνιο κατά 225, 85 και 105 χλστ., αντίστοιχα, ενώ έχει χάσει 13 χλστ. σε ύψος, έτσι, για να δείξει ακόμα πιο επιθετική. Mην περιμένετε, όμως, εντυπωσιακή βελτίωση στο θέμα των χώρων σε σχέση με την 156. Eίναι λίγο πιο ευρύχωρη για τους πίσω (περισσότερο σε ό,τι έχει να κάνει με το διαθέσιμο χώρο για τα γόνατα παρά για το κεφάλι), ενώ το πορτ μπαγκάζ μεγάλωσε και αυτό κατά 27 λίτρα (η χωρητικότητα αυξήθηκε από τα 378 λίτρα του προηγούμενου στα 405 λίτρα, όπου φιλοξενείται μια ρεζέρβα κανονικών διαστάσεων).
Συστατικό τρίτο: οι κινητήρες
Στην 156 τα πράγματα ήταν απλά: 1.6 για ευρεία κατανάλωση, χρυσή τομή ο 1.8, ενώ για το «κάτι παραπάνω» με το ανάλογο τίμημα υπήρχε και ο 2.0. Tα υπόλοιπα (2.5 και GTA 3.2) ήταν για πάρα πολύ ειδικές περιπτώσεις. Tώρα, όμως, η 159 καλείται να πορευτεί με τους κυβισμούς των 1,9 και 2,2 λίτρων (που θα πλαισιωθούν αργότερα από ένα 1.800άρη κι έναν V6 3,2 λίτρων με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς).
Μπορεί τα 160 και τα 185 άλογα που αποδίδουν, αντίστοιχα, να ακούγονται μια χαρά, όμως το μεγάλο «αλλά» της ιστορίας ακούει στο όνομα «βάρος». Tο 1997 η 156 ζύγιζε κάτι παραπάνω από 1.200 κιλά, εν έτει 2005 όμως η 159 έχει πλησιάσει στα 1.600 κιλά (δικές μας μετρήσεις:1.582 η 1.9 και 1.596 κιλά η 2.2). Eίπαμε, η αναβαθμισμένη παθητική ασφάλεια έχει το κόστος της. Οι κινητήρες, πάντως, από την πλευρά τους, καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες προκειμένου να αντιπαρέλθουν το μεγάλο βάρος της κατασκευής.
Νοσταλγήσαμε, είναι αλήθεια, τη «μουσικότητα» παλαιότερων συνόλων του Ιταλού κατασκευαστή, αλλά, ούτως ή άλλως, η πολύ καλή ηχομόνωση δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιες πολυτέλειες.
Πριν περάσουμε στους χρόνους, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι και στα δύο αυτοκίνητα που είχαμε στη διάθεσή μας οι συμπλέκτες ήταν καταπονημένοι (πατινάρισαν μερικές φορές κατά τη διάρκεια των μετρήσεων), ενώ παρατηρήσαμε και κάποια στιγμιαία κομπιάσματα στο γκάζι. Στην επιτάχυνση από στάση, λοιπόν, οι χρόνοι που σημείωσε η 159 1.9 την τοποθετούν ανάμεσα στις επιδόσεις των εκδόσεων 1.8 και 2.0 της 156. Παρά την πυκνή κλιμάκωση του 6τάχυτου κιβωτίου (ενδεικτικά, η 6η της 159 1.9 είναι πιο κοντή από την 5η της 156 2.0), η ίδια κατάσταση διατηρείται και στις ρεπρίζ. Aπό την πλευρά της, η 2.2 δείχνει ότι είναι σαφώς πιο γρήγορη, με αποθέματα δύναμης που ταιριάζουν καλύτερα σε αυτό που πρεσβεύει μια Alfa Romeo. Μάλιστα, με πιο «φρέσκο» συμπλέκτη, θα μπορούσε να κατεβάσει και άλλο τους χρόνους από στάση και να επιβεβαιώσει τα νούμερα που ανακοινώνει ο κατασκευαστής, ενώ στις ρεπρίζ αποδεικνύονται οι πραγματικές δυνατότητες του συνόλου, όπου η 2.2 είναι παντού πιο γρήγορη από τη 2λιτρη 156.
Oι επιπτώσεις του βάρους και της πυκνής κλιμάκωσης του κιβωτίου φαίνονται στον τομέα της κατανάλωσης, η οποία κατά μέσο όρο ανέρχεται σε 13,4 (1.9) και 14,5 (2.2) λίτρα/100 χλμ.
Συστατικό τέταρτο: η οδική συμπεριφορά
Mε δεδομένη την «προίκα» της 156, θα έλεγε κανείς ότι αυτός θα ήταν ο τομέας με τις λιγότερες σκοτούρες για τους μηχανικούς της εταιρείας. Kι όμως. Kαι εδώ έγιναν τροποποιήσεις, πάντα με γνώμονα τις απαιτήσεις των καιρών. Όχι, μην ανησυχείτε, δεν έβαλε νερό στο κρασί της η Alfa Romeo, απλώς χάραξε μια πολύ συγκεκριμένη τροχιά, που δεν είναι άλλη από αυτήν της απόλυτης ουδετερότητας. Tι σημαίνει αυτό, με απλά λόγια; Kαταρχάς, ξεχάστε το κάπως ανάλαφρο πάτημα της 156, όπου η ελαστική παραμόρφωση των τμημάτων της πίσω ανάρτησης πρόσφερε στοιχεία παθητικής τετραδιεύθυνσης, δίνοντας, έτσι, το περιθώριο για ένα παιχνίδι με την ουρά (ένα παιχνίδι που προσπάθησαν να περιορίσουν αργότερα με το μη απενεργοποιούμενο VDC). Mε αναθεωρημένες επιλογές στην ανάρτηση (βλ. ενότητα «Aπό τεχνική σκοπιά»), η 159 απλοποιεί τις διαδικασίες. Aπλώς σημαδεύεις και στρίβεις με τη μία, με την εμπιστοσύνη να διατηρείται πάντοτε αμείωτη. Mην ανησυχείτε. H ουδετερότητα του πίσω μέρους δε μεταφράστηκε σε μεγαλύτερη υποστροφή και, συνεπώς, σε ένα πιο βαρετό τελικό αποτέλεσμα. Tο εμπρός μέρος, με την παραδοσιακά γρήγορη υδραυλική κρεμαγιέρα (οι μηχανικοί της Alfa Romeo ούτε που θέλουν να ακούνε για ηλεκτρικά τιμόνια), «ακούει» τις εντολές όπως και όσο πρέπει, χωρίς να ανοίγει την τροχιά του. H πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει φαίνεται και από το γεγονός ότι δε χρειάζεται να απενεργοποιήσεις το ηλεκτρονικό σύστημα ευστάθειας (VDC), το οποίο επεμβαίνει μόνο για να καλύψει τις επιπτώσεις από κακοτεχνίες του οδοστρώματος ή δύσκολες καταστάσεις στο βρεγμένο. Xρυσή τομή, το set-up της 1.9, με εξαιρετική ποιότητα κύλισης και υποδειγματικό πέρασμα από τις όποιες ανωμαλίες. Στη 2.2 οι πιο σφικτές ρυθμίσεις και οι 17άρηδες τροχοί φιλτράρουν λιγότερο τις ανωμαλίες, χωρίς κάποιο επιπλέον κέρδος σε άνεση ή κράτημα. Oι κορυφαίες επιλογές σε ελαστικά και στις δύο περιπτώσεις (Bridgestone Potenza RE 050 στην 1.9 και Pirelli P Zero Rosso στην 2.2) προσφέρουν μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης και βοηθούν το σύστημα πέδησης να αποδώσει τα μέγιστα (55,9 μ. και 58,9 μ. για την 1.9 και 2.2, αντίστοιχα, στην ακινητοποίηση από τα 120 χλμ./ώρα). O επιλογέας με τις μικρές διαδρομές και το πολύ καλό κούμπωμα ικανοποιεί, ενώ, εάν ήταν να ζητήσουμε κάτι, τότε αυτό θα είχε να κάνει μόνο με το βάρος του τιμονιού γύρω από τη θέση της ευθείας στις μεγάλες ταχύτητες.
Aπό το ¶λφα στο ¶λφα
Εάν είστε από εκείνους που συνηθίζουν να ξεκινούν την ανάγνωση από το συμπέρασμα, τότε, χωρίς χρονοτριβές, μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι η 159 είναι μια πραγματική Alfa Romeo! Δεν είναι σκληροπυρηνική (υπομονή, γιατί καραδοκεί η τετρακίνητη 3.2), αλλά απόλυτα «σύννομη» με αυτό που πρεσβεύει ο πυρήνας της ιταλικής φίρμας. Η εμφάνιση από μόνη της αποτελεί λόγο αγοράς. Eπιπλέον, είναι σπορ, εμπνέοντας παντού και πάντα εμπιστοσύνη να πας «αέρα». Λόγω βάρους, η 1.9 είναι απλώς αξιοπρεπής, η καλή όμως είναι η 2.2. Η αίσθηση ποιότητας είναι εξαιρετική και, εν τέλει, μαθαίνεις να ζεις με το γεγονός ότι η κορυφαία εκμετάλλευση χώρων δεν είναι μέσα στις προτεραιότητες της εταιρείας.
Tι μένει; Tο μόνο, ίσως, στοιχείο για το οποίο δεν μπορούμε να εκφέρουμε γνώμη μέσα από μια τυπική ολιγοήμερη δοκιμή. Και αυτό δεν είναι άλλο από την αντοχή στο χρόνο και την αξιοπιστία που θα ανανεώσει αυτήν την τόσο πολυπόθητη φήμη στη λεγόμενη πιάτσα, την οποία έχουν χτίσει τόσο η 156 όσο και η 147. Aν οι Iταλοί τα έχουν καταφέρει, τότε μπορούν να προβάρουν και σε βάθος χρόνου τις προεδρικές πολυθρόνες της κατηγορίας._ 4T
ALFA ROMEO 159
YΠEP
/OΔIKH ΣYMΠEPIΦOPA
/ΦPENA
/EMΦANIΣH
/ΠOIOTHTA KYΛIΣHΣ (1.9)
/EΠIΔOΣEIΣ (2.2)
KATA
/ΒΑΡΟΣ
/KATANAΛΩΣH
/EΣΩTEPIKO YΨOΣ ΣTIΣ ΠIΣΩ ΘEΣEIΣ
MAΣ APEΣE
• NA THN KOITAME MEΣA KI EΞΩ
• H PIZIKA BEΛTIΩMENH AIΣΘHΣH TOY EΠIΛOΓEA TOY KIBΩTIOY
• O EΛEΓXOΣ TOY ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ΓIA TOYΣ ΠIΣΩ EΠIBATEΣ (ΕΞΤΡΑ)
ΔE MAΣ APEΣE
• H ΦIΛOΣOΦIA XEIPIΣMOY TOY YΠOΛOΓIΣTH TAΞIΔIOY
• H ΘEΣH TOY KOYMΠIOY ΓIA TO ANOIΓMA TOY ΠOPT MΠAΓKAZ
• H ΛEITOYPΓIA TOY NIGHT PANEL, ΠOY ΣBHNEI MONO TO ΣTPOΦOMETPO KAI TA TPIA ΔEYTEPEYONTA OPΓANA
ΘA MΠOPOYΣE
• NA AΠOKTHΣOYN MIA ΠIO ENΔIAΦEPOYΣA HXHTIKH XPOIA OI KINHTHPEΣ
• NA EΠANEΛΘOYN TO ΣYNTOMOTEPO OI «TURBO BENZINA» ΣE ΛOΓIKOYΣ KYBIΣMOYΣ
ΑΠΟ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ
Η νέα Alfa 159 αποτελεί ένα βήμα μπροστά σε σύγκριση με την 156, γεγονός που είναι ιδιαίτερα εμφανές στον τομέα της ανάρτησης, αρκετά τμήματα της οποίας είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο. Στον εμπρός άξονα τα διπλά ψαλίδια έχουν διατηρηθεί, αλλά με αρκετές επεμβάσεις, οι οποίες κύριο στόχο είχαν την αύξηση της ακαμψίας και τον καλύτερο έλεγχο των κινήσεων του τροχού. Πίσω, το σύστημα πολλαπλών συνδέσμων έχει επίσης ενισχυθεί, με τη χρήση αμορτισέρ μεγαλύτερης διαμέτρου, ενώ και οι ελαστικοί σύνδεσμοι είναι πλέον σκληρότεροι. Αξιοσημείωτη (και ασυνήθιστη για την κατηγορία) λεπτομέρεια αποτελεί το σύστημα που διατηρεί για μερικά δευτερόλεπτα την πίεση στο σύστημα πέδησης, προκειμένου να διευκολύνεται το ξεκίνημα στην ανηφόρα.
Σε ό,τι αφορά το κομμάτι του κινητήρα, οι νέοι κινητήρες 1.9 και 2.2 JTS είναι κατά 20% ελαφρύτεροι από αυτούς που αντικαθιστούν, χάρη στην κατασκευή τους εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο. Επίσης, χάρη στη νέα σχεδίαση του συστήματος μεταβλητού χρονισμού Twin Phaser των βαλβίδων εισαγωγής και εξαγωγής, οι εκκεντροφόροι, οι οποίοι παίρνουν κίνηση μέσω καδένας, μπορούν να μεταβάλλουν τη φάση περιστροφής τους κατά 50 μοίρες, με οφέλη σε θέματα απόδοσης και κατανάλωσης. Να σημειώσουμε ότι μέσα στην επόμενη χρονιά θα ακολουθήσουν η μικρότερη έκδοση 1.8, αλλά και η μεγαλύτερη, με το νέο 3.2 V6, 260 ίππους και τετρακίνηση (σε αυτήν την τελευταία θα βασίζεται και η ακόμα δυνατότερη GTA).
Σε ό,τι αφορά το ευαίσθητο ζήτημα της ασφάλειας, προκειμένου να αποφευχθούν αμαρτίες του παρελθόντος (βλ. τα μέτρια αποτελέσματα της 147 στη μετωπική δοκιμή πρόσκρουσης του EuroNCAP), δόθηκε έμφαση στην ενίσχυση του αμαξώματος, κάτι που προδίδει και το μεγάλο βάρος της 159. Θα πρέπει, λοιπόν, να θεωρούνται μάλλον «αναπόφευκτα» τα 5 αστέρια στη δοκιμή πρόσκρουσης, ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι, εκτός από τους 6 αερόσακους, υπάρχει κι ένας επιπλέον για τα γόνατα του οδηγού, ενώ χρεώνεται έξτρα αυτός για τα γόνατα του συνοδηγού._ Κ. Φ.
TO XPΩMA TOY XPHMATOΣ
Η 159 διατίθεται σε δύο επίπεδα εξοπλισμού, Progression (1.9: 29.900 ευρώ και 2.2: 31.400 ευρώ) και Distinctive (1.9: 32.800 ευρώ και 2.2: 34.300 ευρώ). Στο πρώτο περιλαμβάνονται 7 αερόσακοι, ABS, VDC, ηλεκτρονικός κλιματισμός, ραδιοCD, υπολογιστής ταξιδίου, 4 ηλ. παράθυρα/κλειδαριές, ενώ η πλουσιότερη έκδοση διαθέτει επιπλέον ηλ. καθρέφτες, cruise control, αισθητήρα βροχής και φώτων, χειριστήρια στο τιμόνι και ζάντες αλουμινίου 16 ιντσών.
Με όλα αυτά τα δεδομένα, εάν ζητήσετε κάτι περισσότερο από τη βασική έκδοση, έχοντας υπόψη και το βάρος της κατασκευής, αντί της πλουσιότερης 1.9 Distinctive εμείς θα προτιμούσαμε τη δυνατότερη και φθηνότερη 2.2 Progression.
ΣTHN ΠIΣTA!
Μεγάλο (και βαρύ) αμάξωμα, τόσο μεγάλο ώστε φλερτάρει με την αμέσως επόμενη κατηγορία, αλλά κανένα πρόβλημα για τον οδηγό, ο οποίος ακόμα και με κλειστά μάτια καταλαβαίνει ότι έχει να κάνει με μια πραγματική Alfa.
Σαφές και γρήγορο τιμόνι, σφικτή ανάρτηση, ουδέτερη συμπεριφορά και φανταστικά φρένα. Τα τελευταία ήταν τόσο αποτελεσματικά, ώστε, εάν ξεπερνούσες τα... ψυχολογικά σου όρια, ειδικά στο τέλος της ευθείας στην πίστα μας στα Μέγαρα, κέρδιζες χωρίς ρίσκο από 1 δλ. σε κάθε πέρασμα, παρά το γεγονός ότι η πίστα ήταν κατά τόπους υγρή.
Στη 2.2 το έντονο σπινάρισμα χωρίς τη χρήση ηλεκτρονικών χειροτερεύει τους χρόνους, ενώ, αντίθετα, στην 1.9 ο καλός χρόνος βγήκε με τα ηλεκτρονικά εκτός. Από την άλλη, παρά τα μεγαλύτερα λάστιχα, η 2.2 δε δίνει την αίσθηση καλύτερου φρεναρίσματος, ενώ μέσα στη στροφή η πιο σφικτή ανάρτηση και τα χαμηλού προφίλ λάστιχα (σε σχέση με την 1.9) δε δίνουν σημαντικό προβάδισμα σε χρόνο. Η τελική διαφορά των περίπου 2 δλ. προέκυψε ως αποτέλεσμα της διαφοράς στη ροπή (σχεδόν 4 χλγμ. υπέρ της 2.2). Ολοκληρώνοντας τις εντός πίστας εντυπώσεις, να επισημάνουμε τη στιβαρότητα του αμαξώματος και τη σημαντική βελτίωση στη λειτουργία του επιλογέα ταχυτήτων.
Γενικότερα, η μικρή έκδοση δείχνει περισσότερο ομοιογενής και άνετη στη συνήθη χρήση, χωρίς να υστερεί σημαντικά σε απόλυτες επιδόσεις. Επιπλέον, η πιο σκληρή ρύθμιση της ανάρτησης στη 2.2 δεν είναι ό,τι καλύτερο για τους ελληνικούς δρόμους, ενώ ενεργοποιεί συχνότερα το ABS._ Ν. Τ.
159 1.9 159 2.2
ΤΑΧΥΤΕΡΟΣ ΓΥΡΟΣ (δλ.) 1:20:7 1:18:75
ΤΕΛ. ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ Κ6 (χλμ./ώρα) 138 145,2
Στην πίστα η 159 δείχνει τα δόντια της, χάρη στο σαφές και γρήγορο τιμόνι, στην ουδέτερη συμπεριφορά και στα φανταστικά φρένα. Γρηγορότερη η 2.2 (1:18:75 δλ. έναντι 1:20:7 της 1.9), χάρη στη μεγαλύτερη ροπή της και όχι λόγω των φαρδύτερων ελαστικών και της σκληρότερης ανάρτησης.
«Aυτό που χρειάζεται τώρα η Alfa Romeo είναι ένα μοντέλο που θα σταθεί απέναντι στην κορυφή του γερμανοαναθρεμμένου ανταγωνισμού και χωρίς «ναι μεν, αλλά» θα στρογγυλοκαθίσει στις προεδρικές πολυθρόνες.»
«Δεν έβαλε νερό στο κρασί της η Alfa Romeo, απλώς χάραξε μια πολύ συγκεκριμένη τροχιά, που δεν είναι άλλη από αυτήν της απόλυτης ουδετερότητας.»