Τα μυστικά του δρόμου
KEIMENO: ΓIANNHΣ XAPΠIΔHΣ
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: ΘANOΣ HΛIOΠOYΛOΣ, NIKOΣ MAPKOMΠOTΣAPHΣ
Η οδήγηση αποτελεί μια πολύπλοκη συνάρτηση πολλών παραμέτρων, στην οποία το σωστό ή το λανθασμένο αποτέλεσμα εξαρτάται άμεσα από τη διατήρηση της μεταξύ τους αρμονικής σχέσης. Κάθε χειρισμός επηρεάζει αλυσιδωτά μια σειρά από λεπτές ισορροπίες που διέπουν τη δυναμική συμπεριφορά του αυτοκινήτου, οπότε είναι αυτονόητο πως απότομες και ακραίες αντιδράσεις οδηγούν στο σπάσιμο της αλυσίδας. Η στρωτή οδήγηση είναι βασικό συστατικό της σωστής σε κάθε περίπτωση οδήγησης. «Οδηγώ γρήγορα» δε σημαίνει «οδηγώ νευρικά», παλεύοντας με το τιμόνι και τα διάφορα χειριστήρια. Οι ομαλοί, αβίαστοι και καθαροί χειρισμοί αποτελούν το θεμέλιο λίθο για τη διατήρηση της συνοχής και της ομοιογένειας, που αποκτά σαφώς πιο κρίσιμο ρόλο σε γρήγορους ρυθμούς. Για να είναι κάτι τέτοιο εφικτό, ο οδηγός, πέρα από την προσπάθεια βελτίωσης του οδηγικού του στιλ, θα πρέπει να μάθει να προβλέπει, ώστε να είναι προετοιμασμένος και ό,τι συναντά μπροστά του να μην αποτελεί ξαφνική παγίδα, αλλά μια σειρά από υπολογισμένα γεγονότα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να ξέρει, κατ’ αρχήν, να διαβάζει το δρόμο και, στη συνέχεια, να ακολουθεί σε αυτόν την ιδανική γραμμή, που, εν τέλει, είναι η ταχύτερη, αλλά και η ασφαλέστερη.
2ο ΣAΛONI
Διαβάζοντας το δρόμο
Το διάβασμα του δρόμου δεν είναι κάποιος γρίφος «για δυνατούς λύτες», αλλά ένα πραγματικό εργαλείο που επιτρέπει στον οδηγό τη σύνθεση της εικόνας για τη χάραξη και τη διαμόρφωση του δρόμου μπροστά του. Αρκεί απλώς η εκμετάλλευση όλου του βάθους του οπτικού πεδίου, η συγκεντρωμένη παρατήρηση των διάφορων στοιχείων του περιβάλλοντος χώρου και η σωστή αποκρυπτογράφηση των πληροφοριών τους. Σε συνδυασμό, λοιπόν, με τη σήμανση του δρόμου, δώστε σημασία σε κάθε σημάδι που μπορεί να κρύβει κάποια πληροφόρηση. Βλέποντας, για παράδειγμα, την κύρτωση του δρόμου να εκτείνεται σε μεγάλη οπτική γωνία, καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για μια ανοιχτή καμπή, σε αντίθεση με την περίπτωση που οπτικά ο δρόμος τελειώνει αρκετά κοντά μας, προειδοποιώντας πως ακολουθεί μια κλειστή στροφή. Πολλές φορές, ο «τοίχος» από συστάδες δέντρων κοντά στο δρόμο ακολουθεί την ίδια διαμόρφωση με αυτόν, πληροφορώντας για το είδος της στροφής που ακολουθεί. Το ίδιο ισχύει σε πολλούς επαρχιακούς δρόμους με τους τηλεφωνικούς και ηλεκτροφόρους στύλους ή, ακόμα καλύτερα, με τη γραμμή που διαγράφουν τα καλώδια επάνω σ’ αυτούς. Προσπαθήστε να διακρίνετε ακόμα και τυχόν λαστιχιές ή φρεναρίσματα στην άσφαλτο, τα οποία σημαίνουν συνήθως στροφή που κλείνει και αιφνιδιάζει τους οδηγούς. Αντίστοιχα σημαντική με τη χάραξη του δρόμου είναι και η ανάγνωση της ποιότητάς του. Κρατήστε επιφυλακτική στάση σε σημεία όπου η άσφαλτος γυαλίζει, όπου το χρώμα της είναι πολύ ανοιχτό, ξεβαμμένο γκρι ή όπου η λευκή λωρίδα είναι ξεφτισμένη, καθώς σημαίνει παλαιάς κατασκευής, ταλαιπωρημένο και, φυσικά, γλιστερό οδόστρωμα.
Εκπαιδεύοντας το μυαλό στο παιχνίδι της αποκωδικοποίησης του δρόμου, ακόμα και στις πιο τυπικές μετακινήσεις, είναι σίγουρο ότι σύντομα θα αντιληφθείτε πως η οδήγηση στις γρήγορες εξορμήσεις θα γίνει πιο εύκολη, καθαρή και αποτελεσματική και με σαφώς λιγότερες... εκπλήξεις.
Αποκρυπτογράφηση
Μια χρήσιμη πρακτική για να υπολογίζετε την ακτίνα της στροφής είναι να παρακολουθείτε το σημείο μπροστά σας όπου το μέσον του δρόμου δείχνει να ενώνεται με το δεξί του άκρο (αν υπάρχει διαγράμμιση, εκεί όπου η μεσαία λωρίδα δείχνει να ενώνεται με τη δεξιά). Το σημείο αυτό (Σημείο Οπτικής Επαφής - ΣOE) βρίσκεται ουσιαστικά εκεί όπου μπροστά μας «τελειώνει» η άσφαλτος. Σε μια ευθεία ή σε μια πολύ ανοιχτή καμπή, το σημείο αυτό βρίσκεται πολύ μακριά, ενώ επάνω στη στροφή μετακινείται σε σχέση με εμάς ανάλογα με την ακτίνα της. Πλησιάζοντας, λοιπόν, τη στροφή από μια ευθεία, το ΣΟΕ βρίσκεται στην είσοδο της στροφής κι έρχεται συνεχώς πιο κοντά, καθώς ακόμα δεν έχουμε ορατότητα γύρω από τη στροφή. Φτάνοντας κοντά στην είσοδό της, όπου πλέον αρχίζουμε να βλέπουμε γύρω από αυτήν, το ΣΟΕ θα αρχίσει να μετακινείται και να απομακρύνεται. Μπαίνοντας στην είσοδο με σταθερή ταχύτητα, το ΣΟΕ λειτουργεί, πλέον, ως ένδειξη της χάραξης της στροφής. Εάν, λοιπόν, η απόστασή του από εμάς παραμένει σταθερή καθώς προχωράμε μέσα στη στροφή, σημαίνει ότι η ακτίνα της είναι σταθερή, ενώ, εάν αυξάνεται ή μειώνεται, σημαίνει, αντίστοιχα, πως η στροφή ανοίγει ή κλείνει, οπότε κι εμείς μπορούμε να επιταχύνουμε ή να μειώσουμε την ταχύτητά μας.
Tips
• Εστιάζοντας την προσοχή μας μόνο λίγα μέτρα μπροστά από το τελείωμα του καπό, μειώνουμε σημαντικά το διαθέσιμο χρόνο αντίδρασης από τη στιγμή που θα αντιληφθούμε κάποιον κίνδυνο, με αποτέλεσμα -ειδικά σε υψηλές ταχύτητες- να οδηγούμαστε σε απότομες και ξαφνικές αντιδράσεις, που διαταράσσουν την ισορροπία της δυναμικής συμπεριφοράς.
• Η σωστή τοποθέτηση του αυτοκινήτου στο δρόμο δεν παίζει ρόλο μόνο για την εκτέλεση της ιδανικής γραμμής, αλλά και για τη βελτιστοποίηση του οπτικού μας πεδίου. Εάν, για παράδειγμα, στην είσοδο μιας «τυφλής» στροφής το αυτοκίνητο βρεθεί κλεισμένο στην εσωτερική πλευρά της, τότε ο οδηγός χάνει και μεγάλο μέρος από το εύρος του οπτικού του πεδίου σε σχέση με αυτό που θα είχε ακολουθώντας τη σωστή ανοιχτή γραμμή, που θα του επέτρεπε και την καλύτερη ανάγνωση της στροφής.
Στρίβοντας
Η αντιμετώπιση κάθε στροφής από μέρος του οδηγού δεν αφορά απλώς τους χειρισμούς του στο τιμόνι. Ειδικά όταν αναφερόμαστε στη γρήγορη οδήγηση, η τοποθέτηση του αυτοκινήτου και η γραμμή που θα ακολουθήσει μπαίνοντας σε μια στροφή, αλλά και σε όλη τη διάρκειά της, έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για την ταχύτητα που μπορεί να διατηρήσει, αλλά, κυρίως, για την ασφάλεια του ίδιου και των υπολοίπων. Η ιδανική για κάθε στροφή γραμμή δεν προκύπτει από κάποια μαγική συνταγή, αλλά καθορίζεται από τους νόμους της φυσικής, που μεταφράζονται σε μια πολύ απλή πρακτική αρχή! Με δεδομένα την ποιότητα της ασφάλτου, την κατάσταση των ελαστικών μας και, εν γένει, τις δυνατότητες του αυτοκινήτου μας, η ταχύτητα που μπορεί να έχει επάνω στη στροφή εξαρτάται από την ακτίνα της κυκλικής τροχιάς που ακολουθεί. Όσο μεγαλύτερη είναι αυτή, τόσο υψηλότερη ταχύτητα διέλευσης επιτρέπει. Η απλή μαθηματική εξήγηση αυτού κρύβεται στο μαθηματικό τύπο της φυγόκεντρου δύναμης, που ωθεί το αυτοκίνητο προς το εξωτερικό της στροφής και η οποία είναι ανάλογη της ταχύτητας και αντιστρόφως ανάλογη της ακτίνας. Για να μειώσουμε, λοιπόν, αυτήν τη δύναμη, είτε θα πρέπει να ελαττώσουμε την ταχύτητά μας είτε να μεγαλώσουμε την ακτίνα της τροχιάς μας - και αυτό μας προσφέρει η σωστή γραμμή. Η πρακτική εξήγηση της παραπάνω διαδικασίας είναι απλώς πως η πιο ανοιχτή τροχιά σημαίνει και λιγότερο στρίψιμο του τιμονιού, άρα και μικρότερες πλευρικές δυνάμεις. Ουσιαστικά, λοιπόν, η ιδανική γραμμή δεν είναι άλλη από αυτήν που στη μορφολογία και στα όρια κάθε στροφής (ή, για να είμαστε πιο σαφείς, στα όρια της δικής μας κατεύθυνσης, όταν μιλάμε για ανοιχτό δρόμο) προσαρμόζει την τροχιά με τη μεγαλύτερη ακτίνα. Η βασική συνταγή της ιδανικής τροχιάς είναι η όσο το δυνατόν πιο ανοιχτή είσοδος, η προσέγγιση της κορυφής της (γνωστή και ως apex) και η επίσης ανοιχτή έξοδος. Η παραπάνω ακολουθία δείχνει φαινομενικά απλή, όμως στην πράξη απαιτεί αρκετή εξοικείωση για το σωστό υπολογισμό της θέσης του apex, το οποίο, τελικά, καθορίζει και τη γραμμή μας. Βλέπετε, το συνηθέστερο λάθος των περισσότερων οδηγών είναι η εκτίμηση της θέσης της κορυφής συνήθως αρκετά μέτρα νωρίτερα από την πραγματική της θέση και το πρόωρο κλείσιμο μέσα στη στροφή, που οδηγεί σε αντίστοιχα λανθασμένη έξοδο ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε ανάγκη διόρθωσης της πορείας μέσα στη στροφή. Γι’ αυτόν το λόγο, το διάβασμα και η κατανόηση του δρόμου αποτελεί, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, θεμέλιο λίθο της γρήγορης οδήγησης.
Οι γραμμές
Κάθε στροφή έχει, ουσιαστικά, πολλές γραμμές τις οποίες μπορούμε να ακολουθήσουμε. Στην πραγματικότητα, όμως, μόνο μία από αυτές είναι η ταχύτερη. Στο σκίτσο μπορούμε να δούμε τις διαφορές στις τρεις βασικές περιπτώσεις της γραμμής που μπορούμε να ακολουθήσουμε σε μια τυπική στροφή.
Ο υπολογισμός της κορυφής σε σημείο πιο κοντά από το πραγματικό και το πρόωρο κλείσιμο στη στροφή, όπως φαίνεται στην κόκκινη γραμμή, είναι σίγουρα η πιο λανθασμένη αντιμετώπιση μιας στροφής. Η φυσική εξέλιξη μιας τέτοιας γραμμής οδηγεί στο τελείωμα του διαθέσιμου πλάτους πολύ πριν από το τέλος της στροφής. Για να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, ο οδηγός θα πρέπει, ουσιαστικά, να αλλάξει την πορεία του μέσα στη στροφή. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να στρίψει το τιμόνι ακόμα περισσότερο και, βέβαια, εκτός από το γεγονός ότι έτσι χαλά τη δυναμική ισορροπία του αυτοκινήτου, συνήθως η ταχύτητα εισόδου είναι μεγάλη και τα ελαστικά δεν μπορούν να αναπτύξουν την απαιτούμενη πλευρική πρόσφυση, οπότε το αυτοκίνητο υποστρέφει.
Η αντίθετη περίπτωση, του πρόωρου κλεισίματος, φαίνεται στην περίπτωση της κίτρινης γραμμής. Εδώ ο οδηγός αργεί να στρίψει, στοχεύοντας σε κάποιο σημείο μετά την πραγματική κορυφή της στροφής. Αυτή η γραμμή προσφέρει, κατά κάποιον τρόπο, πιο ασφαλή και γρήγορη έξοδο, αφού οι κατευθυντήριοι τροχοί βρίσκονται αρκετά νωρίς ευθυγραμμισμένοι και ο οδηγός μπορεί να επιταχύνει πιο νωρίς, όμως δεν είναι η ταχύτερη. Ο λόγος είναι πως η ταχύτητα εισόδου θα πρέπει να είναι μειωμένη, για να μην προκληθεί απότομη μεταφορά βάρους, αφού, αργώντας αρχικά το στρίψιμο, θα πρέπει στη συνέχεια η αλλαγή κατεύθυνσης να είναι πιο απότομη και η τιμονιά μας μεγαλύτερη. Το κέρδος στην έξοδο, πάντως, κάνει προτιμότερη αυτήν τη γραμμή, σε περιπτώσεις που ακολουθεί μεγάλη ευθεία.
Η ιδανική τροχιά, όπως φαίνεται στην πράσινη γραμμή, βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις, όταν ο οδηγός σημαδεύει στην κορυφή της στροφής, εξασφαλίζοντας γρήγορη είσοδο αλλά και έξοδο. Σε ό,τι αφορά τη δυναμική ισορροπία, αυτή η γραμμή δίνει και το πιο ομοιογενές αποτέλεσμα, αφού σε μια στροφή σταθερής ακτίνας, κάνοντας τους σωστούς υπολογισμούς, ο οδηγός μπορεί να καλύψει όλη τη στροφή χωρίς καμία διόρθωση και χωρίς να μετακινήσει καθόλου το τιμόνι από τη θέση του αρχικού στριψίματος.
Χρυσοί κανόνες...
Φρενάρουμε πάντα στην ευθεία.
Δεν κλεινόμαστε νωρίς στην είσοδο.
Σημαδεύουμε την κορυφή της στροφής.
Αργή είσοδος σημαίνει κατά κανόνα γρήγορη έξοδο, ενώ, αντίθετα, η υπερβολικά γρήγορη είσοδος οδηγεί σε αργή και άτσαλη έξοδο.
Διατηρούμε σταθερή ταχύτητα κατά τη διάρκεια της καμπύλης τροχιάς.
Αποφεύγουμε τις τιμονιές μέσα στη στροφή.
Επιταχύνουμε μετά την κορυφή, όπου οι κατευθυντήριοι τροχοί αρχίζουν να ευθυγραμμίζονται.
Τips
• Όταν η ορατότητα της στροφής σάς επιτρέπει να είστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει αντίθετα κινούμενο αυτοκίνητο, μη διστάζετε να χρησιμοποιείτε όσο το δυνατόν περισσότερο από το πλάτος του δρόμου, εκμεταλλευόμενοι και μέρος από την αντίθετη λωρίδα. Αντίστοιχα, στις «τυφλές» στροφές καλό είναι να υπολογίζετε την έξοδό σας πιο μέσα από τη διαχωριστική γραμμή.
• Προσπαθείτε να περνάτε κοντά από την κορυφή της στροφής, αλλά όχι σε οριακή απόσταση, όταν υπάρχουν εμπόδια που δεν επιτρέπουν την οπτική επαφή με αυτήν, καθώς μπορεί γούβες ή διάβρωση του οδοστρώματος να επιφυλάσσουν δυσάρεστες εκπλήξεις για τις... ζάντες σας.
• Η μέγιστη τιμή της συνιστώσας των διαμηκών και κάθετων δυνάμεων που μπορεί να αναπτύξει ένα ελαστικό είναι δεδομένη. Η επιτάχυνση, λοιπόν, μέσα στη στροφή με στριμμένους τους τροχούς αυξάνει το διαμήκες φορτίο, μειώνοντας, έτσι, την ικανότητα του ελαστικού να αναπτύξει την απαιτούμενη πλευρική δύναμη, με αποτέλεσμα το «σπάσιμο» της πρόσφυσης και την εμφάνιση γλιστρήματος.
• Πολλές στροφές δεν έχουν γεωμετρικά σταθερή μορφολογία, όντας, ουσιαστικά, συνδυασμός τουλάχιστον δύο μικρότερων στροφών, με αντίστοιχο αριθμό κορυφών. Θα πρέπει, λοιπόν, να υπολογίζετε από πριν την ανάγκη για αλλαγή της τροχιάς μέσα στη στροφή. Προτιμήστε την είσοδο με χαμηλότερη ταχύτητα, ώστε να έχετε τη δυνατότητα αντίδρασης και να εξασφαλίσετε μια γρήγορη έξοδο.
• Στην περίπτωση δύο διαδοχικών στροφών (S), «πουλάμε» την πρώτη από τις δύο, μπαίνοντας με μικρότερη ταχύτητα ή ακόμα και χαλώντας την γραμμή μας, για να είμαστε όσο το δυνατόν πιο γρήγοροι στην έξοδο της δεύτερης. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στη μετάβαση από τη μια στην άλλη, λόγω της απότομης μεταφοράς βάρους.
Το βράδυ
Η οδήγηση το βράδυ δεν απαιτεί κάποιες επιπλέον δεξιότητες, αλλά σίγουρα μεγαλύτερη προσοχή. Οι βασικές αρχές, σε ό,τι αφορά το διάβασμα του δρόμου και τις γραμμές που ακολουθούμε, παραμένουν οι ίδιες. Η ορατότητα, όμως, χάνει το εύρος της και περιορίζεται, στις περισσότερες περιπτώσεις, στα λίγα μέτρα μπροστά μας, οπότε οφείλουμε να προσαρμόσουμε την ταχύτητά μας σε επίπεδο που να μας επιτρέπει την αντίδραση σε πιθανό κίνδυνο. Ιδιαίτερα βασικό, λοιπόν, είναι να έχουμε πάντα εξασφαλισμένη την καλή λειτουργία και εστίαση των φώτων μας, αλλά και άλλες παραμέτρους που βελτιώνουν την ορατότητα, όπως τα καθαρά τζάμια. Ο χαμηλός φωτισμός, ειδικά σε επαρχιακές διαδρομές, δυσχεραίνει την οπτική επαφή με περιφερειακά σημάδια που μπορούν να μας πληροφορήσουν για το δρόμο. Σε αυτήν την περίπτωση, ιδιαίτερα χρήσιμα μπορούν να αποδειχθούν τα πίσω φώτα των προπορευόμενων αυτοκινήτων, η κίνηση των οποίων βοηθά στο διάβασμα της χάραξης του δρόμου. Επιπλέον, ακολουθώντας κάποιο αυτοκίνητο σε σχετικά μικρή απόσταση, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το δικό του φωτισμό για την παρατήρηση του δρόμου σε μεγαλύτερο βάθος από αυτό που μας επιτρέπουν τα δικά μας φώτα. Μην ξεχνάτε πως η διαπίστωση αντανακλάσεων με φορά κίνησης αντίθετη από τη δική μας στην εξωτερική πλευρά κάποιας στροφής είναι πάντα σημάδι πως πλησιάζει όχημα από την αντίθετη κατεύθυνση, προειδοποιώντας μας πως δεν πρέπει να υπερβούμε τα όρια της δική μας λωρίδας. Για να βελτιώσετε την ορατότητα, μη διστάζετε να χρησιμοποιείτε την υψηλή δέσμη φώτων, αλλά, όμως, μόνο όταν είστε απολύτως σίγουροι πως δεν υπάρχουν άλλα αυτοκίνητα που κινούνται μπροστά ή αντίθετα από εσάς. Η «τύφλωση» του οδηγού το βράδυ από μια πολύ ισχυρή δέσμη φωτός είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, καθώς του στερεί κάθε επαφή με το περιβάλλον. Τέλος, μην ξεχνάτε ποτέ πως, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, τα μάτια κουράζονται πολύ πιο γρήγορα το βράδυ και μια τέτοια κόπωση έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της ικανότητας αντίληψης και αντίδρασης. Ειδικά, λοιπόν, σε πολύωρες βραδινές μετακινήσεις, προσπαθήστε να κάνετε στάσεις ανά τακτά διαστήματα.
Tips
Έπειτα από πολύωρη βραδινή οδήγηση, δοκιμάστε να διαβάσετε κάτι. Το διαφορετικό, πιο κοντινό πεδίο εστίασης βοηθά τα μάτια να ξεκουραστούν πιο γρήγορα.
Στη βροχή
Η βροχή δεν πρέπει να φοβίζει. Mε την κατάλληλη προσοχή, να είστε σίγουροι ότι κρύβει σαφώς λιγότερους κινδύνους απ’ ό,τι ένα ύπουλο κομμάτι στεγνής γλιστερής ασφάλτου, που μπορεί να μας φέρει ξαφνικά μπροστά σε κάποια δυσάρεστη έκπληξη. Το βασικό δεδομένο στο οποίο πρέπει να προσαρμόσουμε την οδήγησή μας είναι τα σαφώς ελαττωμένα όρια πρόσφυσης. Μαζί, λοιπόν, με την προφανή ανάγκη για μείωση της ταχύτητας, υπάρχουν και μερικοί κανόνες που, ουσιαστικά, διευρύνουν να περιθώρια ασφάλειας, κάνοντας την οδήγηση ευκολότερη. Μια καλή αρχή είναι ο επαναπροσδιορισμός των αποστάσεων. Φροντίστε, για παράδειγμα, να διπλασιάσετε την απόστασή σας από τα προπορευόμενα αυτοκίνητα και να φρενάρετε πάντα πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι στη στεγνή άσφαλτο. Όχι μόνο επειδή οι αποστάσεις ακινητοποίησης σε βρεγμένο οδόστρωμα είναι μεγαλύτερες, αλλά και για να εξασφαλίσετε μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια στους χειρισμούς σας. Γενικά, θα πρέπει πάντα να έχετε υπόψη ότι η οδήγηση στο βρεγμένο πρέπει να είναι δύο φορές πιο στρωτή και ομαλή απ’ ό,τι στο στεγνό, καθώς οι ισορροπίες στο σύνολο της συμπεριφοράς του αυτοκινήτου γίνονται πολύ πιο ευαίσθητες. Προσπαθήστε, λοιπόν, να είστε όσο το δυνατόν πιο προοδευτικοί στους χειρισμούς σας, είτε αυτοί αφορούν το στρίψιμο του τιμονιού, είτε το πάτημα του φρένου ή του γκαζιού, είτε ακόμα και την ταχύτητα αποσύμπλεξης ύστερα από την επιλογή κάθε ταχύτητας. Ο χρυσός κανόνας στη βροχή, ακόμα και όταν θέλουμε να κινηθούμε γρήγορα, είναι να αποφεύγουμε το γλίστρημα. Όχι μόνο για να μη διαταράσσουμε τη δυναμική ισορροπία του αυτοκινήτου, αλλά επειδή, με αυτόν τον τρόπο, είμαστε ταχύτεροι, καθώς κάθε γλίστρημα σημαίνει μείωση της ταχύτητας. Ο χρυσός κανόνας είναι πως στο βρεγμένο πηγαίνουμε πραγματικά γρήγορα, όταν νομίζουμε ότι είμαστε αργοί. Οι γραμμές μας στο δρόμο παραμένουν οι ίδιες, με τη μόνη διαφορά ότι είναι χρήσιμο να υπολογίζουμε την έξοδό μας όχι στο άκρο, αλλά στο μέσον του διαθέσιμου σε εμάς πλάτους, ώστε, ακόμα κι αν -από κακό υπολογισμό της ταχύτητας- γλιστρήσουμε, να μη βρεθούμε στο αντίθετο ρεύμα.
Tips
Επειδή ποτέ δεν ξέρουμε πού και πότε θα αντιμετωπίσουμε βροχή, θα πρέπει πάντα να φροντίζουμε για την καλή κατάσταση των περιφερειακών του αυτοκινήτου, όπως είναι τα λάστιχα και τα μάκτρα των καθαριστήρων ακόμα και το καλοκαίρι.
Η περιφερειακή ορατότητα είναι πάντα σημαντική. Για να αποφύγουμε το θόλωμα των τζαμιών, θα πρέπει να υπάρχει συνεχής παροχή αέρα στους αεραγωγούς του παρμπρίζ και, αν το αυτοκίνητο διαθέτει air condition, αυτό να είναι σε λειτουργία.
Στον αυτοκινητόδρομο
Η κίνηση στον αυτοκινητόδρομο δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια, τόσο για το διάβασμα του ίδιου του δρόμου όσο και για την πρόβλεψη καταστάσεων που μπορεί να συναντήσουμε. Το βασικό στοιχείο σε αυτήν την περίπτωση είναι οι συνήθως πολύ υψηλές ταχύτητες, οι οποίες καθιστούν πολύ σημαντικό παράγοντα το χρόνο και τα περιθώρια αντίδρασής μας. Το «κλειδί» για την οδήγηση σε τέτοιες συνθήκες, λοιπόν, είναι, κατ’ αρχήν, η διατήρηση μεγάλων αποστάσεων από τα προπορευόμενα αυτοκίνητα, ώστε να υπάρχει πάντα το περιθώριο αντίδρασης, και, στη συνέχεια, η προσεκτική παρατήρηση όχι μόνο των αυτοκινήτων γύρω μας, αλλά, αν είναι δυνατόν, και των οδηγών τους. Ένας κανόνας για τον υπολογισμό της σωστής απόστασης από το αυτοκίνητο μπροστά μας, ανεξαρτήτως ταχύτητας, είναι να βρισκόμαστε τόσο μακριά του, ώστε να περνάμε από το σημείο που αρχικά βρίσκεται εκείνο 2 δλ. μετά. Δώστε προσοχή σε καθετί που παρατηρείτε. Μια σειρά από κόκκινα φώτα φρένων μπροστά σας μπορεί να σημαίνει ακινητοποιημένα αυτοκίνητα, ενώ ένας οδηγός που βλέπετε να μιλά στο τηλέφωνο ή με τους συνεπιβάτες του σίγουρα δεν είναι συγκεντρωμένος και μπορεί να αιφνιδιαστεί.