Ρέα Βιτάλη
Pίχτα, μεγάλε«... οι βλάκες έχουν άποψη, οι απατεώνες άλλοθι...»
¶νοιξα την τηλεόραση. Πέρναγα αδιάφορα τα κανάλια, μέχρι που έπεσα πάνω σε συνέντευξη μεγάλου σύγχρονου επιχειρηματία κι είπα να κοντοσταθώ. Τα λόγια δικά του, τα σχόλια δικά μου. Γιατί, αν δεν τα σχολιάσω, θα σκάσω!
― Ποια είναι τα χόμπι σας;
― (Η συγκομιδή κεράτων πότε στη δική μου κεφαλή και πότε στης συζύγου, θα ’ταν μια καλή απάντηση. Όμως...) Μ’ αρέσει το σκι και το τάβλι, αλλά τώρα τελευταία κάνω και κάτι άλλο που θα σας αποκαλύψω (αποκάλυψέ το, Μεγάλε, μεταξύ μας θα μείνει). Θέλω να γίνω συλλέκτης έργων τέχνης. (Αυτά είναι μεράκια! Γίνε, μην το φοβάσαι!) Και, γι’ αυτόν το σκοπό, πήρα μια κυρία του Μουσείου (να δεις η Κούλα θα ’ναι) και μια κυρία της τέχνης (αυτή πρέπει νά ’ναι η Σούλα) και μια φορά το μήνα πηγαίνουμε κι αγοράζουμε έργα που αυτές μου προτείνουν. (Σαν μουρουνόλαδο την πάνε τη δοσολογία. Μια φορά το μήνα!) Προς το παρόν, βέβαια, δεν έχω πολλά έργα. (Πες, μωρέ, τον αριθμό και δε βαριέσαι. Και ο Γιγουρτάκης έτσι ξεκίνησε...) Έχω μόνο εκατό! (Γεια σου, ρε μερακλή! ¶ντε, ένα κουράγιο ακόμα...) Αλλά, αν σκεφτείτε ότι μια φορά το μήνα αγοράζω... (Μην το πεις, το φαντάζομαι!) Καταλαβαίνετε. (Σου είπα, μην το πεις!)
Αγαπητοί αναγνώστες. Η αλήθεια είναι ότι κάθε εποχή έχει και τα δράματά της, αλλά αυτό που με καίει στα χρόνια μας είναι ότι οι βλάκες έχουν άποψη, οι απατεώνες άλλοθι, οι μιζαδόροι επιχειρήσεις και τα τίποτα κάνουν εκκωφαντικό θόρυβο.
Ευτυχές, λοιπόν, το νέο έτος και μακριά από μας η σάχλα κι όπου θέλει ας πάει! Αμήν.
Υ.Γ.: Το όνομα του επιχειρηματία δε θα βγει από τα χείλη μου. ¶λλωστε... Να ’ταν ένας! (Μεταξύ μας, αυτοί έχουν bodyguard κι εγώ τρία παιδάκια. Για τέτοια είμαστε; Ωσαννά, λοιπόν, στο συλλέκτη! Από τη ζήλια μου γράφω ό,τι γράφω)._ P. B.