Mercedes CLS 500
Tζέιμς, απολύεσαι!Με τη CLS, η Mercedes αποδεικνύει ότι μπορεί να φτιάξει αυτοκίνητα που να προσφέρουν οδηγική ευχαρίστηση, στέλνοντας έτσι το σοφέρ κατευθείαν στο ταμείο ανεργίας!
Φωτογραφίες: Μιχάλης Σταυρόπουλος
ΤΟ ΠΡΩTΟ και ουσιαστικό «crash test» το πέρασε με επιτυχία. H CLS βρέθηκε με μιας στην πρώτη σειρά στο πάρκινγκ του... Can Can και δε γνωρίζουμε αν ήταν μεγαλύτερο το ενοχικό μας σύνδρομο ότι ανήμερα τα Χριστούγεννα ανεβήκαμε γι’ αυτό το λόγο στην υπόληψη του πορτιέρη, ή ότι το αυτοκίνητο που οδηγούσαμε κόστιζε όσο το ένα τρίτο της βοήθειας του ελληνικού κράτους προς τα θύματα του τσουνάμι! Προσπερνώντας αυτό το μικρό διάλειμμα αυτοψυχανάλυσης, εκείνο που μάλλον αξίζει διερεύνησης είναι αν η CLS αποτελεί τη νέα «βασίλισσα της νύχτας», ή μια ζωντανή απόδειξη ότι η Mercedes προσπαθεί να αποκτήσει ένα δυναμικότερο προφίλ.
Αν πάμε 15 χρόνια πίσω, η γκάμα της Στουτγάρδης ήταν πιο ξεκάθαρη, αποτελούμενη ουσιαστικά από 3 μπερλίνες που κατείχαν την κορυφή (σε κόστος και πρεστίζ) των αντίστοιχων κατηγοριών. Εκείνη την εποχή, η… γοτθική S Class υπήρξε, σε πολλές περιπτώσεις, θύμα μικροβανδαλισμών στη Γερμανία, καθώς τότε φούντωνε το κύμα των «Πράσινων» και η βενζινοβόρα ναυαρχίδα της Mercedes προκαλούσε τόσο σαν φιλοσοφία όσο και με την επιβλητική της εμφάνιση. Έκτοτε, οι Mercedes απέκτησαν πιο ήπιες γραμμές, χωρίς όμως ποτέ να απολέσουν την ξεχωριστή τους ταυτότητα. Μόνο που η γκάμα των 4θυρων μοντέλων της εταιρείας διευρύνθηκε και θα εξακολουθήσει να μεγαλώνει με τα χρόνια, καθώς νέες ενδιάμεσες κατηγορίες φυτρώνουν συνεχώς ανάμεσα στις παραδοσιακά προσδιορισμένες κλάσεις.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή της CLS. Tο κόνσεπτ του συγκεκριμένου αυτοκινήτου (που δεν είναι άλλο από ενός κουπέ με τέσσερις πόρτες) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην έκθεση της Φρανκφούρτης το φθινόπωρο του 2003 και φαίνεται ότι βρήκε μεγάλη ανταπόκριση, γι’ αυτό και ακολούθησε το μοντέλο παραγωγής μόλις ένα χρόνο αργότερα.
Βασισμένη στο δάπεδο της E Class, με εξωτερικές όμως διαστάσεις και τιμή που την τοποθετούν ανάμεσα σ’ αυτήν και την S Class, η CLS αναμφίβολα απευθύνεται στους λίγους, εξ ου και η περιορισμένη γκάμα κινητήρων, η οποία απαρτίζεται μόνο από ένα V6 3,5 λίτρων (με μέγιστη ισχύ 272 ίππους) και ένα V8 4.966 κ.εκ. με 306 ίππους, που ήταν και το αυτοκίνητο της δοκιμής μας. Και στις δύο περιπτώσεις ο κινητήρας του αυτοκινήτου συνδυάζεται με το νέο «7άρι» αυτόματο κιβώτιο 7G-tronic.
Είναι Μερσεντές! (στα ελληνικά το Μερσεντές)
Πριν περάσουμε στις οδηγικές εντυπώσεις της CLS, αξίζει να περιπλανηθούμε για λίγο στο εσωτερικό της. Αναμφίβολα η ποιότητα των υλικών, η συναρμογή τους, ακόμα και η μυρωδιά τους παραπέμπουν απευθείας σε Mercedes. Εντούτοις ήταν από τις λίγες φορές που σε αυτοκίνητο δοκιμής ξεκινήσαμε αυτή την αναγνωριστική διαδικασία από το πίσω κάθισμα. Όχι γιατί περιμέναμε τον... Tζέιμς να μας μεταφέρει στον προορισμό μας, αλλά γιατί η διαμόρφωση της ουράς του αμαξώματος με τα μικροσκοπικά πλαϊνά παράθυρα μάς προκάλεσε περιέργεια για το πώς αισθάνεται ο φιλοξενούμενος στα δύο ξεχωριστά πίσω καθίσματα. Αν εξαιρέσεις ότι η είσοδος στο εσωτερικό θα πρέπει να γίνει με μια σχετική προσοχή (το άνοιγμα των θυρών είναι μικρό, καθώς τα παράθυρα δεν έχουν πλαίσιο και κατά συνέπεια οι πόρτες δεν μπορούν να «αγκαλιάσουν» την οροφή), ο πίσω επιβάτης δε θα νιώσει συναισθήματα κλειστοφοβίας. Θα καθίσει μάλιστα με μια σχετική άνεση, έχοντας ικανοποιητικό χώρο για τα γόνατά του. Δεν είναι το ίδιο άνετα τα πράγματα και στο ύψος, λόγω της «κουπέ» διαμόρφωσης της οροφής, αν και θα εξυπηρετηθούν χωρίς πρόβλημα δύο κανονικού αναστήματος επιβάτες.
Πιο άνετα είναι τα πράγματα για οδηγό και συνοδηγό, με τα καθίσματά τους, βέβαια, να ρυθμίζονται με κάθε δυνατή έννοια. O πρώτος έρχεται αντιμέτωπος με την κλασική ιδιάζουσα εργονομία της εταιρείας (βλ. χειρισμός καθαριστήρα από τον αριστερό μοχλοδιακόπτη, ποδόφρενο αντί χειρόφρενου κτλ.). Από την άλλη, φαίνεται ότι έχει μπει μια τάξη στο χειρισμό των διάφορων συστημάτων του αυτοκινήτου (κλιματισμός, ραδιόφωνο, TV, navigation), χωρίς μάλιστα την υιοθέτηση αμφιλεγόμενων λύσεων, όπως για παράδειγμα το i Drive της BMW. Φυσικά, όπως σε όλα τα αυτοκίνητα της κατηγορίας αυτής, οι σχετικές ενδείξεις των εν λόγω συστημάτων απεικονίζονται σε μια οθόνη LCD στο κέντρο της κονσόλας. Στα... ελάχιστα σημεία που το ταμπλό της CLS δεν καλύπτεται από όργανα και διακόπτες, υπάρχει επένδυση ξύλου, ενώ το δέρμα καλύπτει σχεδόν όλες τις υπόλοιπες επιφάνειες στο σαλόνι του αυτοκινήτου.
Κάτω από την οθόνη της κεντρικής κονσόλας, μια ακόμα συστοιχία διακοπτών ελέγχει ένα σύνολο διαφορετικών λειτουργιών (από τη -μερική- απενεργοποίηση του ESP και το κεντρικό κλείδωμα, μέχρι τα θερμαινόμενα εμπρός καθίσματα, τη θέση των πίσω προσκεφάλων και το κουρτινάκι στο πίσω παρμπρίζ!). Μια και αναλωθήκαμε σε μια τόσο λεπτομερή περιγραφή, θα πρέπει να επισημάνουμε τη μικρή χωρητικότητα στο ντουλαπάκι του συνοδηγού...
Είναι Μερσεντές;
«Είναι σαν να το έχω οδηγήσει» είναι μια προσφιλής ρήση του Σ.X., που σημαίνει ότι, επειδή σπάνια μια εταιρεία μεταβάλλει τη φιλοσοφία της, τα προϊόντα της έχουν συνήθως μια προβλέψιμη «γεύση». ¶ραγε ισχύει ο κανόνας και για τη CLS; Είχαμε ομολογουμένως την περιέργεια να διαπιστώσουμε πώς συμπεριφέρεται στο δρόμο μια Mercedes που αυτοαποκαλείται ως σπορ. ¶λλωστε με τη νέα SLK, το τριάκτινο αστέρι έδειξε ότι κινείται προς τη «σωστή» κατεύθυνση.
Να ’σαι, λοιπόν, μποτιλιαρισμένος στη χριστουγεννιάτικη κίνηση και να προσπαθείς να πάρεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μυρωδιά από αυτό το αυτοκίνητο, που είναι δύσκολο να το κατατάξεις σε κάποια κατηγορία και να κάνεις τους ανάλογους συσχετισμούς με τους ανταγωνιστές του.
Ποια αυτοκίνητα θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν σαν φιλοσοφία, προδιαγραφές, πρεστίζ και, φυσικά, τιμή με τη CLS; Θα ξεκινούσαμε από τη Maserati Quattroporte, από την οποία δεν απέχει ιδιαίτερα σαν κόνσεπτ, και θα συνεχίζαμε με την BMW 645Ci, ή ακόμα και την Porsche Cayenne.
Και στις τέσσερις περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με αυτοκίνητα που διαθέτουν σπορ χαρακτήρα, μπορούν να μεταφέρουν με άνεση τέσσερις επιβάτες, έχουν σχεδόν ταυτόσημες επιδόσεις και αντίστοιχο κόστος κτήσης. Και στις τέσσερις περιπτώσεις, οι ιδιοκτήτες τους θα απέφευγαν τη λύση μιας λιμουζίνας (βλ. S Class, σειρά 7 κτλ.) που προορίζεται περισσότερο για τις μετακινήσεις του... «βασικού μετόχου».
Ακόμα και στην κίνηση της πόλης, πάντως, δε θα δυσκολευτείς να αντιληφθείς τη δύναμη που κρύβει ο κινητήρας της CLS. Στο παραμικρό πάτημα του δεξιού πεντάλ, η απόκρισή του είναι άμεση και το αμάξωμα των 1.850 κιλών κυριολεκτικά εκτοξεύεται προς τα εμπρός. Παρά τους 306 ίππους και τη θηριώδη ροπή των 46,9 χλγμ. (στις 2.700 σ.α.λ.!) οι (πίσω) κινητήριοι τροχοί δεν αναλώνονται σε ένα ατελείωτο σπινάρισμα. Όχι μόνο γιατί παρεμβαίνουν τα (ιδιαίτερα διακριτικά) ηλεκτρονικά αντίμετρα, αλλά και γιατί το όλο στήσιμο, με τη ρυθμιζόμενη αερανάρτηση, τη σχεδόν ιδανική κατανομή βάρους εμπρός/πίσω (52/48) και τα Michelin Pilot Sport (245/40 R18), κάνουν εξαιρετική δουλειά ακόμα και στο βρεγμένο ελληνικό οδόστρωμα. Φυσικά, αν τολμήσεις να απενεργοποιήσεις το ESP, ένα θεαματικό γύρισμα της ουράς κάθε άλλο παρά δύσκολα θα προκληθεί, μέχρι που ο μεγάλος αδελφός της CLS να αποφασίσει ότι αρκετά έπαιξες με τα 110.000 ευρώ που κόστιζε η έκδοση της δοκιμής μας και να σε επαναφέρει στην τάξη.
Η ανάρτηση airmatic αποτελεί επίσης μια ευχάριστη έκπληξη. Με τρία επίπεδα σκληρότητας, απομονώνει (στη θέση comfort πρακτικά καταργεί) τις ανωμαλίες του δρόμου, ενώ στις επιλογές Sport 1 & Sport 2 προσφέρει στον ανήσυχο οδηγό, που θα σνομπάρει τη μετακίνηση με το cruise control, μεγαλύτερη αμεσότητα στις εντολές του, σε συνδυασμό με μικρότερες κλίσεις του αμαξώματος.
Επιπλέον, η αερανάρτηση έχει τη δυνατότητα αυξομείωσης της απόστασης του αμαξώματος από το έδαφος, έτσι ώστε να προσεγγίσετε την ίδια παραλία που πάτησε ο δήθεν περιπετειώδης γείτονάς σας με το πανάκριβο SUV του. Στην πράξη, πέρα από την υπέρβαση εμποδίων, η μεταβολή του ύψους του αμαξώματος προσφέρεται για τη βελτίωση των οδικών χαρακτηριστικών του αυτοκινήτου. Έτσι, στην επιλογή Sport 1, η CLS χαμηλώνει κατά 10 χλστ. και στη «2» κατά 15. Στην ανυψωμένη θέση μπορεί να κινηθεί το αυτοκίνητο μέχρι τα 120 χλμ./ώρα (μετά χαμηλώνει αυτόματα). Tο ίδιο συμβαίνει αν κινείται περισσότερο από 5 λεπτά με ταχύτητα άνω των 80 χλμ./ώρα.
Το όλο στήσιμο, πάντως, εξασφαλίζει εντυπωσιακά περιθώρια πρόσφυσης και μόνο το σύστημα διεύθυνσης με την κάπως τεχνητή αίσθηση στερεί μέρος από την οδηγική ευχαρίστηση. Εντούτοις είναι γρήγορο, με μόλις 2,5 στροφές απ’ άκρη σ’ άκρη.
Seven
Δεν αναφερόμαστε στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα (ε, δε χρειάζεται δα και εξαγνισμός ψυχής επειδή οδηγήσαμε για μερικές μέρες μια CLS...), αλλά στο νέο 7τάχυτο αυτόματο κιβώτιο της εταιρείας, που ακούει στο όνομα 7G-tronic. Πρόκειται για ό,τι πιο σύγχρονο σ’ αυτή την κατηγορία συστημάτων μετάδοσης, προσφέροντας μια εξαιρετικά πολιτισμένη λειτουργία με προοδευτικές και ιδιαίτερα γρήγορες αλλαγές. Φυσικά, υπάρχει η δυνατότητα χειροκίνητων αλλαγών με δύο -μάλλον άβολα- μπουτόν πίσω από το τιμόνι, ή μετακινώντας τον επιλογέα προς τα δεξιά (για το ανέβασμα) και αριστερά για το κατέβασμα, αντί για την καθιερωμένη διαμήκη κατεύθυνση. ¶λλη μια ιδιαιτερότητα στην εργονομία μιας Mercedes, που -επιτρέψτε μας να διατυπώσουμε την προσωπική μας άποψη- έχει λογική, καθώς αυτή είναι και η φορά σε ένα χειροκίνητο κιβώτιο όπου επιλέγεις τις μεγαλύτερες ή μικρότερες σχέσεις.
Βέβαια, όπως θα περίμενε κανείς, στη χειροκίνητη επιλογή, όταν ο κινητήρας μπαίνει στην κόκκινη περιοχή των στροφών, τότε αυτόματα επιλέγεται η επόμενη σχέση. Όσο για την αυτόματη λειτουργία, διαθέτει δύο προγράμματα, S (Sport) και C (Comfort), με το τελευταίο να πραγματοποιεί τις αλλαγές νωρίτερα και λιγότερο άμεσα (για ακόμα προοδευτικότερη λειτουργία), γεγονός που την καθιστά ιδανική επιλογή στις καιρικές εκείνες συνθήκες όπου ο Γιώργος Σαραντάκος κάνει παρέα στα εκχιονιστικά της Μαλακάσας.
Αφήνοντας πίσω για καμιά 50αριά χλμ. τον... τουρτουρίζοντα ρεπόρτερ, για να δούμε πώς μεταφράζονται όλ’ αυτά στην ευθεία των μετρήσεών μας, η CLS χρειάστηκε 6,5 δλ. για τα 0-100 χλμ./ώρα, 14,6 για τα 0-400 μ. και 26,3 για το χιλιόμετρο, όταν η 645 Ci θέλει αντίστοιχα 6,3, 14,4 και 25,9, που σημαίνει ότι οι επιδόσεις των δύο αυτοκινήτων πρακτικά ταυτίζονται στην επιτάχυνση από στάση. Όσο για τις ρεπρίζ, η σύγκριση θα ήταν εκ των πραγμάτων ανόμοια, λόγω του 7τάχυτου κιβωτίου της CLS. Καθ’ όλα ικανοποιητικά και τα φρένα της Mercedes, που χρειάστηκε κάτω από 60 μ. για να επιβραδύνει από τα 120 χλμ./ώρα, επιδεικνύοντας μοναδική επαναληψιμότητα στα απανωτά φρεναρίσματα πανικού που την υποβάλαμε.
Μιλώντας προ ολίγου για θανάσιμα αμαρτήματα, η λαιμαργία δε θα μπορούσε παρά να χαρακτηρίζει την προσωπικότητα του κινητήρα, που σε περίοδο αυτοσυγκράτησης έπεσε στα 14,1 λίτρα/100 χλμ., σε κανονική χρήση φλέρταρε με τα 17 λίτρα/100 χλμ. και δεν είχε κανένα πρόβλημα να εντυπωσιάσει δείχνοντας τον αχόρταγο χαρακτήρα του, αν ο οδηγός αρεσκόταν στο να παίζει με το δεξί πεντάλ.
Κάποιο λάκκο έχει η φάβα;
Τι έχουμε μέχρι τώρα; Έναν κινητήρα πρόθυμο να ανταποκριθεί στα καλέσματα του οδηγού, ένα ESP που δεν προσπαθεί να δαμάσει τις… δυνάμεις της φύσης προτού καν αυτές κάνουν αισθητή την παρουσία τους, ένα καταπληκτικό κιβώτιο, άμεσο και ιδιαίτερα πολιτισμένο, και μια καλορυθμισμένη ανάρτηση που δε θυσιάζει την οδική συμπεριφορά υπέρ της άνεσης (αλλά ούτε και τ’ ανάποδο). Xμ... Μήπως δεν οδηγούσαμε Mercedes; Και στα «μείον»; Το φιλοδώρημα που αναγκαστήκαμε να δώσουμε στον παρκαδόρο, για να μην τον ακούσουμε, χρονιάρα μέρα, να μουρμουρίζει «δες κάτι… καβούρια που οδηγούν τις Μερσεντές»..._4T
«... Φυσικά, αν τολμήσεις να απενεργοποιήσεις το ESP, ένα θεαματικό γύρισμα της ουράς κάθε άλλο παρά δύσκολα θα προκληθεί, μέχρι που ο μεγάλος αδελφός της CLS να αποφασίσει ότι αρκετά έπαιξες με τα 110.000 ευρώ...»
«... η αερανάρτηση έχει τη δυνατότητα αυξομείωσης της απόστασης του αμαξώματος από το έδαφος, έτσι ώστε να προσεγγίσετε την ίδια παραλία που πάτησε ο δήθεν περιπετειώδης γείτονάς σας με το πανάκριβο SUV...»