Εφημερίδα
[ MODERN DRUNKARD ]
Όργανο των απανταχού αλκοολικών
«Το αλκοόλ είναι Θείο Δώρο», υποστηρίζει ο Φρανκ Κέλι Ριτς, κατά την άποψη του οποίου οι δεινοί πότες (οι μεθύστακες, για την ακρίβεια) είναι «μια καταπιεσμένη μειονότητα».
Ο Ριτς είναι ο εκδότης του περιοδικού «Ο Σύγχρονος Μεθύστακας» (The Modern Drunkard). «Ο Σύγχρονος Μεθύστακας» εκδίδεται στις ΗΠΑ, είναι 15νθήμερος, οι πωλήσεις του αγγίζουν τις 50.000 και αποκλειστικό αντικείμενό του είναι η αποθέωση του αλκοόλ. Η θεματολογία του χαρακτηρίζεται από φωτογραφίες καλλίγραμμων και γυμνών μοντέλων, οι οποίες προφανώς αντιπροσωπεύουν τις φαντασιώσεις τού κάθε καθωσπρέπει μπεκρή, άρθρα για το πώς επιτυγχάνεται η μέγιστη κατανάλωση αλκοόλ με τις λιγότερες δυνατές οδυνηρές συνέπειες, βιογραφίες προσωπικοτήτων που ήταν και γερά ποτήρια (βλ. Ντιν Μάρτιν και Τζάκι Γκλίσον), ενώ στις λογοτεχνικές σελίδες παρουσιάζονται έργα που υμνούν το... αλκοόλ. Όπως λέει και ο Ριτς, «η πραγματικότητα είναι τόσο φρικτή, που... καλύτερα να πίνουμε».
Δημοσιογράφοι
[ ΑΡΓΥΡΩΝΗΤΟΙ ]
Δημοσιογραφικές λίστες και στις ΗΠΑ
Δημοσιογράφοι χρηματίζονταν από μυστικά κονδύλια (απευθείας ή μέσω εταιρειών δημοσίων σχέσεων που είχαν ιδρύσει), για να προωθούν την κυβερνητική πολιτική. Όχι στην Αθήνα, αλλά στην Ουάσιγκτον...
Την ώρα που η μισή Ελλάδα παρακολουθούσε, μάλλον αδιάφορα, την αρθρογραφία για τη λίστα Ρουσόπουλου και τους δημοσιογράφους του Δημοσίου, στις Ηνωμένες Πολιτείες διευρύνονταν οι ορίζοντες ενός δημοσιογραφικού σκανδάλου με παρεμφερές (αν όχι πανομοιότυπο) αντικείμενο.
Στις αρχές Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση Μπους βρέθηκε αντιμέτωπη με νέα συντριπτικά εις βάρος της στοιχεία για μια υπόγεια καμπάνια επηρεασμού της κοινής γνώμης, όταν συντηρητικός δημοσιογράφος ομολόγησε ότι χρηματοδοτήθηκε για την προώθηση της εσωτερικής πολιτικής του πλανητάρχη.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Los Angeles Times, o αρθρογράφος Μάικλ ΜακMάνους χρηματοδοτήθηκε με το ποσό των 10.000 δολαρίων, για να «εκθειάσει» την πολιτική στρατηγική της διακυβέρνησης Μπους για τη θωράκιση του θεσμού του γάμου, βάσει της οποίας κεφάλαια από το ταμείο για τη στήριξη της κοινωνικής πρόνοιας εκτρέπονταν στη στήριξη των συμβουλευτικών υπηρεσιών για τη στήριξη του θεσμού του γάμου. Η χρηματοδότηση εγκρίθηκε από υπηρεσία του υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών και διοχετεύθηκε στο δημοσιογράφο μέσω της Εταιρείας Συμβουλευτικών Υπηρεσιών Lewin Group. Ακόμα, το «Ίδρυμα των Σωτήρων της Οικογένειας» (Marriage Savers Foundation) του ΜακMάνους επιχορηγήθηκε με το ποσό των 49.000 δολαρίων.
Ο ΜακMάνους στα κείμενά του ουδέποτε αναφέρθηκε στις συναλλαγές αυτές.
Όπως ουδέποτε αποκάλυψε τις οικονομικές της συναλλαγές με τις κυβερνητικές υπηρεσίες του μηχανισμού Μπους, η επίσης συντηρητική δημοσιογράφος Μάγκι Γκάλαχερ, η οποία, μέσα από τις στήλες της, εμφανιζόταν ακόμη πιο ένθερμη υποστηρικτής της οικογενειακής πολιτικής Μπους. Τις αποκάλυψε, όμως, η Washington Post σε δημοσίευμά της πριν από λίγες εβδομάδες. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα, η Γκάλαχερ εισέπραξε το ποσό των 21.500 δολαρίων από το υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών και άλλα 20.000 δολάρια από το υπουργείο Δικαιοσύνης, για την προώθηση της ίδιας πολιτικής μέσω των στηλών της σε ένα γκρουπ εντύπων.
Όπως ήταν φυσικό, ο Μπους προσπάθησε να πάρει αποστάσεις από το θέμα, ενώ αξιωματούχος του υπουργείου Υγείας ανακοίνωσε ότι «οι πληρωμές θα σταματήσουν». Ωστόσο, σε έκθεση βουλευτών του Δημοκρατικού Kόμματος που είδε το φως της δημοσιότητας, αποκαλύπτεται ότι η διακυβέρνηση Μπους ίσως να εξαρτάται πολύ περισσότερο από ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί από δημοσιογραφικές «απόψεις επί πληρωμή». Μόνο το 2003, η διοίκηση Μπους δαπάνησε πάνω από 88.000.000 δολάρια σε συμβόλαια με εταιρείες δημοσίων σχέσεων. Οι συνολικές δαπάνες για τέτοιου είδους συμβόλαια, την πρώτη τετραετία του Τζορτζ Μπους στην εξουσία, έφτασαν τα 250.000.000 δολάρια.
Τα πρώτα στοιχεία του σκανδάλου πολιτικής δωροδοκίας είδαν το φως της δημοσιότητας στις αρχές Ιανουαρίου, όταν η USA Today αποκάλυψε πως ο συντηρητικός Aφροαμερικανός δημοσιογράφος ¶ρμστρονγκ Ουίλιαμς είχε εισπράξει 240.000 δολάρια από το υπουργείο Παιδείας για την προώθηση της πολιτικής Μπους από τα μέσα του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου όπου εργάζεται.
Η καταβολή των χρημάτων έγινε μέσω του γραφείου δημοσίων σχέσεων Ketchum PR, η οποία πέρυσι είχε εμπλακεί σε υπόθεση παραγωγής «ψευδών ειδήσεων», μέσω των οποίων προωθούνταν το νομοσχέδιο Μπους για τα φάρμακα με συνταγή. Κάποιοι τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν αναπαραγάγει τις ειδήσεις αυτούσιες, χωρίς να ελέγξουν την αυθεντικότητα του περιεχομένου τους.
[ Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη ]
Αλεξανδρούπολη: ο... καλός αγωγός
Όλοι μιλούν για τη γεωπολιτική, την ενεργειακή, την επιχειρηματική σημασία του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Ουδείς, όμως, για την περιβαλλοντική...
Οι αρχές και οι παράγοντες της Αλεξανδρούπολης και του Έβρου αντιδρούν, εδώ και καιρό, στην ενδεχόμενη δημιουργία εργοστασίων χρυσού στην περιοχή Πέραμα. Πιθανότατα, έχουν δίκιο. Οι περιβαλλοντικές ανησυχίες τους, ωστόσο, πηγαίνουν στην άκρη, όταν πρόκειται για τον περίφημο αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, οι Έλληνες αξιωματούχοι δε σταματούν να προβάλλουν τη σημασία και το μέγεθος του αγωγού. Κάθε χρόνο, σύμφωνα με την πρόβλεψη των τεχνικών προδιαγραφών, θα περνούν από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης 35 εκατ. τόνοι αργού πετρελαίου. Στο λιμάνι θα κατασκευαστούν δεξαμενές 650.000 κυβικών, ενώ στη θάλασσα θα κατασκευαστούν δύο αγκυροβόλια για πλοία των 300.000 τόνων.
Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι το αγκυροβόλιο, καθώς κάθε 30 ώρες ένα υπερδεξαμενόπλοιο θα δένει 8 μίλια έξω από το λιμάνι. Στο χρόνο αυτό θα φορτώνει το πετρέλαιο και θα ολοκληρώνει όλες τις υπόλοιπες εργασίες για τον απόπλου του.
Σε μια εξαιρετικά διαφωτιστική παρέμβαση στην Ελευθεροτυπία (25/11/04), ο τέως αντιδήμαρχος Αλεξανδρούπολης, Ανδρέας Καφετζής (ο οποίος επιχειρηματολογεί πειστικά υπέρ του έργου), παραδέχεται πως «στην άμεση γειτονία της επένδυσης βρίσκονται το Δέλτα του Έβρου, που προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar, και η Σαμοθράκη, νησί ιδιαίτερου φυσικού κάλλους».
Οι Έλληνες αναλυτές (π.χ., Γ. Μάζης) επαναλαμβάνουν αδιάκοπα την απόλυτη σημασία του αγωγού «σε ό,τι αφορά το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό ρόλο του βορειοελλαδικού χώρου και του νησιωτικού πλέγματος του Αιγαίου». Αλλά τι θα σήμαινε γι’ αυτό το «νησιωτικό πλέγμα» μιας κλειστής θάλασσας, όπως είναι το Αιγαίο, ένα ναυτικό ατύχημα σε υπερδεξαμενόπλοιο; (Yπενθυμίζουμε ότι μια από τις αφορμές για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη είναι οι περιορισμοί που επιβάλλει η Τουρκία στη διέλευση των τάνκερ, επικαλούμενη την περιβαλλοντική επιβάρυνση των Στενών και το φόβο ενδεχόμενου ναυτικού ατυχήματος.)
Πώς θα εγγυηθεί η ελληνική πλευρά την προστασία του νησιωτικού της χώρου από τη διέλευση των υπερδεξαμενόπλοιων, όταν η ίδια συστηματικά προβάλλει βέτο στην ΕΕ εναντίον της θέσπισης νέων μέτρων ασφαλείας (π.χ., διπλά τοιχώματα) στις θαλάσσιες μεταφορές;
O κ. Καφετζής διαβεβαιώνει ότι η προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να εξασφαλιστεί, εάν «γίνουν οι κατάλληλες επενδύσεις και ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, κατόπιν ανάλογης πολιτικής βούλησης». Παραπέμπει, μάλιστα, σε διεθνή διημερίδα που είχε οργανωθεί από το Δήμο Αλεξανδρούπολης το... 1997. Πριν από επτά χρόνια, δηλαδή... Από τότε;
Μπουργκάς: ο... κακός αγωγός
Μια περιθωριακή, αλλά έγκυρη πηγή αποκαλύπτει τον περιβαλλοντικό βραχνά της βουλγαρικής πόλης και τον ερμηνεύει με όρους διαπλοκής.
Καθώς η μια άκρη του αγωγού (η Αλεξανδρούπολη) παραμένει ακόμα σχέδιο επί χάρτου, ρίξαμε μια ματιά στην άλλη άκρη του, στο Μπουργκάς. Αν το δει κανείς από γεωπολιτική σκοπιά, το λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας είναι πράγματι σπουδαίος ενεργειακός κόμβος - όπως θα θέλαμε να γίνει και η Αλεξανδρούπολη. Αν το δει κανείς περιβαλλοντικά, το Μπουργκάς είναι ήδη μια πόλη δηλητηριασμένη από τις εγκαταστάσεις της Lukoil, της εταιρείας πετρελαίου που -εκτός των άλλων- σχεδιάζει από κοινού με τον Όμιλο Λάτση την κατασκευή του αγωγού.
Είναι αλήθεια πως η σύγκριση μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Μπουργκάς δεν είναι δόκιμη. Η Αλεξανδρούπολη, ακόμα και αν ο αγωγός φτάσει εκεί, δε θα γίνει Μπουργκάς. Έχει, όμως, ενδιαφέρον να διαπιστώσει κανείς το τίμημα που η βουλγαρική πόλη πλήρωσε, ώστε να γίνει «ενεργειακός κόμβος».
Η Lukoil είναι η μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου της Ρωσίας και μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Το διυλιστήριο της Lukoil στο Μπουργκάς είναι από τα μεγαλύτερα των Βαλκανίων.
«Στο Μπουργκάς, σχεδόν κάθε νύχτα, δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, και όχι μόνο λόγω της μυρωδιάς. Οι εκπομπές των αερίων επαναλαμβάνονται κάθε βράδυ μετά τα μεσάνυχτα. Τις περισσότερες φορές, η μυρωδιά δεν αντέχεται και κοιμόμαστε με τα παράθυρα κλειστά. (...) Ο αριθμός των καρκινοπαθών, των παιδιών με αναπνευστικά προβλήματα και αλλεργίες αυξάνεται συνεχώς και, παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος δε λέει κουβέντα. Ούτε οι άνθρωποι, ούτε τα ΜΜΕ».
Πηγή μας για τα παραπάνω δραματικά δεν είναι κάποια έγκυρη περιβαλλοντική αρχή, ούτε κάποια μη κυβερνητική οργάνωση, αλλά ένας απλός πολίτης. Ένας κάτοικος του Μπουργκάς, το οργισμένο μήνυμα του οποίου δημοσιεύτηκε στο βουλγαρικό ειδησεογραφικό site www.news.bg και το αναπαρήγαγε η γαλλόφωνη βαλκανική επιθεώρηση Courrier des Balkans (www.balkans.eu.org/id_article=4860).
Για να ελέγξουμε τα λεγόμενα του ξάγρυπνου αναγνώστη, καταφύγαμε όχι στα ΜΜΕ, αλλά σε μια πιο αδέσμευτη πηγή πληροφόρησης, τους... τουριστικούς οδηγούς: ο οδηγός Rough Guide για τη Βουλγαρία αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο για τη μόλυνση στο Μπουργκάς, όπου αναφέρεται τόσο στο εργοστάσιο της Lukoil όσο και στη μόλυνση από τα τάνκερ: «Η πόλη είναι από τις πιο μολυσμένες της Βουλγαρίας. (...) Τα προβλήματα του Μπουργκάς συνδέονται άμεσα με την παρουσία ενός μεγάλου χημικού εργοστασίου της Lukoil. (...) Παλαιότερα, τα απόβλητα διαλύονταν σε μια σειρά από δεξαμενές, πριν απελευθερωθούν στη θάλασσα, αλλά κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής περιόδου λίγοι έδιναν σημασία...».
Για το Bούλγαρο, όμως, αναγνώστη τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ από το τέλος του κομμουνισμού. «Η Lukoil συνεχίζει να μας δηλητηριάζει στη διάρκεια της νύχτας, χωρίς κανένας να ανησυχεί». Ο Bούλγαρος αναγνώστης προφανώς δε γνωρίζει τον όρο «διαπλοκή», ξέρει, όμως, να τον περιγράψει με τα ίδια λόγια που θα το έκανε και ο Έλληνας αναγνώστης: «Όλα τα τοπικά και εθνικά ΜΜΕ έχουν δεσμούς μ’ αυτήν τη μεγάλη εταιρεία και, προφανώς, δε θέλουν να χάσουν έναν τόσο επιφανή διαφημιζόμενο».
ΕΚΚΛΗΣΙΑ 1
[ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΗΠΑ ]
Ο Βοστονέζος Γιοσάκης
Δεν είναι μόνο η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ροζ σκανδάλων και αμαρτίας κοινή με τα καθ’ ημάς. Υπάρχουν, επίσης, παπάδες που, παρά τις απανωτές δίκες, βρίσκουν τον τρόπο και αθωώνονται.
Πολύ μακριά από τις ροζ κασέτες των ορθόδοξων μητροπολιτών, στην άλλη άκρη του κόσμου, στο Λος ¶ντζελες, η καθολική εκκλησία πληρώνει τις δικές της αμαρτίες.
Κυριολεκτικά πληρώνει: αρχές Ιανουαρίου, η καθολική επισκοπή του Όραντζ της Καλιφόρνιας αποφάσισε να πληρώσει 100 εκατ. δολάρια ως αποζημίωση σε 90 θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από μέλη του κλήρου. Συνολικά, τα σκάνδαλα έχουν κοστίσει στην καθολική εκκλησία των ΗΠΑ 900 εκατ. δολάρια...
Επί μήνες, κρυφές λεπτομέρειες για το βίο των αγίων της καθολικής εκκλησίας, ικανές να σκανδαλίσουν ακόμα και ορθόδοξο μητροπολίτη, βγήκαν στα φόρα. Στην υπόθεση εμφανίστηκε και ο «Βοστονέζος Γιοσάκης», ένας κληρικός ο οποίος, με κάλυψη από ψηλά, κάθε φορά που αποκαλυπτόταν ένα παράπτωμά του, απλώς έπαιρνε μετάθεση για άλλη επισκοπή.
Οι δύο υποθέσεις δεν είναι, βέβαια, όμοιες. Στην Αμερική, τα σκάνδαλα ήρθαν στο φως έπειτα από καταγγελίες των θυμάτων και όχι από... υποκλοπές τηλεφωνημάτων. Το μεμπτό στη συμπεριφορά των ιερωμένων δεν αφορούσε το σεξουαλικό τους προσανατολισμό (το... «κουσούρι» του Χριστόδουλου), αλλά την κακοποίηση ανηλίκων. Όσο για τις καταγγελίες στις ΗΠΑ, οι περισσότερες αφορούσαν χαμηλόβαθμους κληρικούς και όχι... μητροπολίτες.
Κι όμως, παρακολουθώντας την κρίση της καθολικής εκκλησίας στις ΗΠΑ, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (από τον κλήρο και τους θύτες έως το ποίμνιο και τα θύματα) θα είχαν πολλά να μάθουν...
Πρώτα απ’ όλα, o Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο οποίος στις δηλώσεις του για τα σκάνδαλα φέρθηκε σαν... πάπας. Αναφερόμενος στα αμερικανικά σκάνδαλα, ο πάπας είχε περιοριστεί στη... θεολογία, λέγοντας ότι «ορισμένοι κληρικοί ξέπεσαν του mysterium iniquitatis». Όταν μετά άρχισαν να επιβεβαιώνονται οι αποκαλύψεις, ήταν αργά για «αυτοκάθαρση»: το ίδιο το ποίμνιο είχε στραφεί κατά του κλήρου...
Οι πιστοί να κατέβουν στο δρόμο! (Η αιτία είναι, σίγουρα, σοβαρότερη από τις ταυτότητες). Οι Αμερικανοί καθολικοί, αντί να παρακολουθούν από τα τηλεοπτικά παράθυρα και να εκφράζονται μόνο μέσω δημοσκοπήσεων, οργάνωσαν διαδηλώσεις, πολιόρκησαν τις συνόδους της ιεραρχίας με πλακάτ και συνθήματα κατά των ασεβών κληρικών.
Οι ιεράρχες να αντιμετωπίσουν το θέμα με «διαφάνεια». Στη Σύνοδο του Ντάλας, το 2002, οι καθολικοί επίσκοποι αποφάσισαν να δημοσιοποιούνται όλες οι καταγγελίες. Κάθε ιερωμένος υπό κατηγορία θα απομακρύνεται, αλλά δε θα αποσχηματίζεται, όπως ζήτησαν πολλές οργανώσεις πιστών. Το 2002, 55 ιερωμένοι σε 17 επισκοπές απομακρύνθηκαν ή παύθηκαν, λόγω καταγγελιών για κακοποίηση ανηλίκων, συνήθως έφηβων αγοριών. Σύνολο: 500 ιερείς σε μία δεκαετία!
Τα θύματα (αν υπάρχουν) να αποκατασταθούν. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε στο Λος ¶ντζελες είναι εξωδικαστική. Τα θύματα -όλοι καθολικοί πιστοί- δε θα περάσουν το μαρτύριο της δίκης ενώπιον ακροατηρίου. Με αντάλλαγμα την παραίτησή τους από ενδεχόμενες αγωγές, λαμβάνουν αποζημίωση, αλλά και τη συγγνώμη της εκκλησίας.
Και η εκκλησία να αποζημιώσει τα θύματα. Εκτός από τις ΗΠΑ, το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη: το 2002, στην Ιρλανδία, η εκκλησία αποφάσισε να αποζημιώσει με 125 εκατ. ευρώ παιδιά που είχαν πέσει θύματα κακοποίησης. Στην Αγγλία, το 2004, η αγγλικανική αρχιεπισκοπή του Μπέρμινχαμ πλήρωσε σχεδόν 600.000 ευρώ σε ένα παπαδοπαίδι που κακοποιήθηκε (η αποζημίωση δεν είναι και πολύ επικερδής μέθοδος για την ίδια την εκκλησία. Τέσσερις επισκοπές κήρυξαν πτώχευση στις ΗΠΑ το 2004, λόγω του ύψους των αποζημιώσεων που κλήθηκαν να καταβάλουν...).
[ ΙΕΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ]
Ούτε αγάπη ούτε δικαιοσύνη
Πώς εξηγείται αυτή η σύμπτωση τόσων ροζ σκανδάλων στις εκκλησίες όλου του κόσμου (καθολικές, προτεσταντικές, ορθόδοξες); Μήπως τα ροζ σκάνδαλα δεν έχουν σχέση με τη «διαφθορά» του κλήρου, αλλά με την «ηθική» των ίδιων των εκκλησιών, και πιο συγκεκριμένα με την υποχρέωση της αγαμίας;
Αυτό ισχυρίζεται το βιβλίο του καθολικού συγγραφέα και ψυχαναλυτή Ρίτσαρντ Σάιπ, «Η Αγαμία σε Κρίση», το οποίο κυκλοφόρησε το 2004 στη Βρετανία. Μέσα από 1.200 συνεντεύξεις με κληρικούς, συντρόφους κληρικών και θύματα κληρικών, ο Σάιπ αποδεικνύει πόσο ανεφάρμοστος είναι ο κανόνας της αγαμίας για τους ιερωμένους του καιρού μας... «To αποτέλεσμα», έγραψε ο Economist, «είναι πως, με τα χρόνια, η ομοφυλοφιλία έχει κυριαρχήσει μέσα στον κλήρο (παρ’ ότι κάτι τέτοιο δεν είναι παραδεκτό). Αυτή η υποκρισία πρέπει να λάβει τέλος».
Στις Δυτικές εκκλησίες, η συζήτηση έχει ανοίξει τόσο για την ομοφυλοφιλία όσο και για την επανεξέταση της αγαμίας. (Η αγγλικανική εκκλησία ανέχεται ανοιχτά την ομοφυλοφιλία των κληρικών της). Στο θέμα της αγαμίας, η ορθόδοξη εκκλησία έχει δείξει μεγαλύτερη προσαρμογή από ό,τι η καθολική, αφού η παράδοσή της επιτρέπει στον κατώτατο κλήρο τις σεξουαλικές σχέσεις και το γάμο. Ωστόσο, είναι κοινό μυστικό πως το πρόβλημα του σεξ στην ορθόδοξη εκκλησία αφορά τον ανώτατο κλήρο. Ο Economist, παρουσιάζοντας το βιβλίο του Σάιπ, γράφει: «Από τη στιγμή που το σεξ κάθε τύπου, με τον οποιοδήποτε και οπουδήποτε, απαγορεύεται, τότε κάθε προσέγγιση της σεξουαλικής ηθικής θα σκιάζεται αναγκαστικά από ντροπή και μυστικότητα. Οι συνέπειες υπήρξαν τρομερές: εκτός του ότι ο κανόνας της αγαμίας δείχνει απάνθρωπος και ανεφάρμοστος, η εκκλησία (εννοεί την καθολική, αλλά ισχύει και για την ορθόδοξη) έχει υποστεί βαθιά ζημιά: ένας οργανισμός που κηρύσσει την αγάπη και τη δικαιοσύνη εμφανίζεται να μην εφαρμόζει τίποτα από τα δύο».
[ ΥΠΟΠΤΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ]
Όταν ο Μπομπ Σφουγγαράκης συνάντησε τον Μπάξτερ το λαγό
Παιδικοί ήρωες κινουμένων σχεδίων μπαίνουν στο στόχαστρο των Aμερικανών ηθικολόγων, κατηγορούμενοι ότι προτρέπουν τα παιδιά σε σεξουαλικές παρεκκλίσεις.
Οι σκληροί χριστιανοί της άλλης πλευράς του Ατλαντικού βρήκαν νέο αμαρτωλό στόχο, για να βγάλουν το θυμό τους: πρόκειται για τον Μπομπ Σφουγγαράκη (SpongeBob SquarePants), έναν αγαπημένο (και στην Ελλάδα) παιδικό ήρωα κινουμένων σχεδίων.
Για τους μικρούς του φίλους και τον τηλεοπτικό σταθμό Nickelodeon που μεταδίδει τις περιπέτειές του, ο Μπομπ Σφουγγαράκης ο Τετραγωνοπαντελονής είναι ένα θαλάσσιο σφουγγάρι που ζει με το σαλιγκαράκι του, Γκάρι, στο βυθό της θάλασσας. Σύμφωνα με το τρέιλερ του Nickelodeon, «ο ενθουσιασμός του για σχεδόν όλα τα πράγματα τον κάνει ακαταμάχητο».
Φαίνεται, όμως, ότι ήρθε η ώρα να πληρώσει αυτόν τον ενθουσιασμό. Σκληροπυρηνικές χριστιανικές οργανώσεις των ΗΠΑ, όπως οι σύλλογοι «Η Οικογένεια στο Επίκεντρο» (Focus on the Family) και η «Αμερικανική Ένωση για την Οικογένεια» (American Family Association), καταγγέλλουν ότι ο Σφουγγαράκης ηγείται μιας «ύπουλης εκστρατείας» για τη διάδοση της ομοφυλοφιλίας στα παιδιά.
«Γνωρίζει κανείς το Σφουγγαράκη;» ήταν η ερώτηση που απηύθυνε ο ιδρυτής του συλλόγου « H Οικογένεια στο Επίκεντρο», Δρ Τζέιμς Ντόμπσον, προς τους προσκεκλημένους σε δείπνο που έγινε πριν από λίγες εβδομάδες στην Ουάσιγκτον, προς τιμή ρεπουμπλικανών βουλευτών.
Ο Δρ Ντόμπσον κατηγόρησε τους δημιουργούς του Σφουγγαράκη ότι «τον επιστράτευσαν» σε ένα «βίντεο υπέρ της ομοφυλοφιλίας», στο οποίο εμφανίστηκε μαζί με άλλους παιδικούς τηλεοπτικούς ήρωες, όπως με τον Μπάρνι, το μοβ δεινόσαυρο...
Οι παραγωγοί του βίντεο σκόπευαν να διανείμουν το βίντεο σε χιλιάδες αμερικανικά σπίτια, για την προώθηση της ιδέας της ανεκτικότητας, στο πλαίσιο της οποίας αναγνωρίζεται και η αποδοχή της διαφορετικότητας στις σεξουαλικές προτιμήσεις.
Για τους σκληρούς επικριτές του Σφουγγαράκη, η συνενοχή του αποδεικνύεται από τη διαπίστωση ότι οι ομοφυλοφιλικές του τάσεις είναι ήδη αποδεδειγμένες: ο Σφουγγαράκης, όταν βλέπει τηλεόραση με το φιλαράκι του Πάτρικ, κάθονται δίπλα δίπλα και κρατάνε ο ένας το χεράκι του άλλου...
Εντωμεταξύ, τον ίδιο καιρό, πρόβλημα αντιμετωπίζει και ένας άλλος παιδικός ήρωας κινουμένων σχεδίων. Ο Μπάστερ Μπάξτερ ο λαγός, ο οποίος εμφανίζεται στην αμερικανική εκπαιδευτική τηλεόραση, για τις ανάγκες μιας εκπομπής του, πήρε συνέντευξη από ένα ζευγάρι λεσβίες, προκαλώντας αναστάτωση στη συντηρητική Αμερική.
Αυτήν τη φορά, η αντίδραση ήρθε από την επίσημη αμερικανική κυβέρνηση.
Διαμαρτυρόμενη έντονα, η Aμερικανίδα υπουργός Παιδείας Μάργκαρετ Σπέλινγκ έστειλε επιστολή στη διεύθυνση του τηλεοπτικού σταθμού PBS και απαίτησε την επιστροφή μέρους της κρατικής επιχορήγησης που πήρε το κανάλι και χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή της συγκεκριμένης εκπομπής.
Δύσκολοι οι καιροί για τους ήρωες κινουμένων σχεδίων...
ΤΣΟΥΝΑΜΙ
[ ΑΝΤΙΣΟΥΗΔΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ ]
Μια άλλη θεωρία για το τσουνάμι
Η καταστροφή στη νοτιοανατολική Ασία, όπου βρήκαν το θάνατο πάνω από 280.000 άτομα, μεταξύ των οποίων πολλοί ξένοι τουρίστες, οι περισσότεροι Σουηδοί, ήταν «η τιμωρία του θεού προς τους Σουηδούς αμαρτωλούς»! Το υποστηρίζει Αμερικανός ιερωμένος, επικεφαλής της εκκλησίας των Βαπτιστών στο Κάνσας.
Ο πάστορας Φρεντ Φελπς, γνωστός υποστηρικτής του Προέδρου Μπους, δεν είναι η πρώτη φορά που καταφέρεται εναντίον της Σουηδίας. Η δράση του άρχισε πριν από δύο χρόνια, όταν το σουηδικό Κοινοβούλιο νομοθέτησε υπέρ του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων. Κήρυξε μποϊκοτάζ κατά των σουηδικών προϊόντων και, παραμονές της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, ζήτησε από τον Πρόεδρο Μπους να στείλει στρατεύματα κατά της «αμαρτωλής Σουηδίας». Παρά, δε, τις εκλεκτικές σχέσεις που διατηρεί με την παράταξή του, δε δίστασε να κατηγορήσει τον Πρόεδρο Μπους ότι περιστοιχίζεται από ομοφυλόφιλους και γι’ αυτό, εντέλει, αφήνει ατιμώρητους τους Σουηδούς.
ΙΡΑΝ/ΕΜΠΑΡΓΚΟ
[ ΗΠΑ-ΙΡΑΝ ]
Εμπάργκο για ένα Νόμπελ
Η απειλή του Προέδρου Μπους κατά την ορκωμοσία του «να εγκαταστήσει και να εδραιώσει την ελευθερία σε όλο τον κόσμο» αρχίζει να αποκτά υπόσταση.
Μια από τις πρώτες ενέργειες του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών ήταν να ενεργοποιήσει το «νόμο περί εμπορίου με εχθρικές χώρες» (trading with the enemy).
Το Γραφείο Ελέγχου Περιουσιών Αλλοδαπών (Office of Foreign Assets Control - OFAC) ειδοποίησε τον εκδοτικό οίκο ο οποίος έχει εκδώσει στα αγγλικά την αυτοβιογραφία της βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης Ιρανής αγωνίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Σίριν Εμπαντί ότι απαγορεύεται η κυκλοφορία του βιβλίου της στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την Ένωση Αμερικανών Συγγραφέων (The Authors Guild), η οποία διαμαρτύρεται γι’ αυτήν την απόφαση, στον κατάλογο των «εχθρικών χωρών», συγγραφείς των οποίων είναι απαγορευμένοι στις ΗΠΑ, περιλαμβάνονται, εκτός του Ιράκ, η Κούβα, η Βόρεια Κορέα, το Σουδάν, η Συρία, η Βιρμανία, η Λευκορωσία και η Ζιμπάμπουε.
[ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ]
Από τον Ψυχρό Πόλεμο στα κρύα του λουτρού
Οι ενάγοντες, πρώην ανατολικοευρωπαίοι μυστικοί πράκτορες. Εναγόμενη, η CIA, επειδή αθέτησε τις υποσχέσεις της για ισόβια οικονομική αποκατάσταση...
Ένα ζευγάρι πρώην Aνατολικευρωπαίων το οποίο κατασκόπευε για λογαριασμό των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, κατηγορώντας τη CIA ότι αθέτησε την υπόσχεση που τους είχε δώσει ότι θα τους «φρόντιζε» για το υπόλοιπο της ζωή τους.
Σύμφωνα με στοιχεία από τη δικογραφία, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην αμερικανική εφημερίδα Baltimore Sun, ο «κ. Ντόε» (το πραγματικό του όνομα δε δόθηκε στη δημοσιότητα) ήταν διπλωμάτης καριέρας από χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ και υπηρετούσε σε χώρα του Τρίτου Κόσμου την εποχή που κατέφυγε στην αμερικανική πρεσβεία, ζητώντας πολιτικό άσυλο για τον ίδιο και τη σύζυγό του.
Ο κ. Ντόε κατέθεσε ότι, αντί να τους βοηθήσουν να διαφύγουν, στελέχη της CIA τους μετέφεραν σε «ασφαλή χώρο», όπου τους πίεσαν να γίνουν κατάσκοποι.
«Οι πράκτορες κατέφυγαν σε διάφορες μορφές εκφοβισμού και πίεσης, για να μας πείσουν ότι δεν μπορούσαμε να επιβιώσουμε στις ΗΠΑ χωρίς τη βοήθειά τους», φέρεται να έχει καταθέσει ο Ντόε. «Μας διαβεβαίωσαν ότι, για να μας βοηθήσουν, θα έπρεπε να παραμείνουμε στα πόστα μας και να γίνουμε κατάσκοποι των ΗΠΑ για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Εν συνεχεία, θα ρύθμιζαν οι ίδιοι τη μετάβασή μας στις ΗΠΑ, εξασφαλίζοντας οικονομική και προσωπική ασφάλεια για το υπόλοιπο της ζωής μας».
Η υπόσχεση περί «οικονομικής ασφάλειας εφ’ όρου ζωής» είναι το αντικείμενο της διαμάχης. Το ζευγάρι διεκπεραίωσε, όπως τις περιγράφουν οι ίδιοι, «επικίνδυνες και πολύτιμες αποστολές» και την τελευταία περίοδο του Ψυχρού Πολέμου η CIA τους φυγάδευσε στο Σιάτλ, τους εξασφάλισε νέες ταυτότητες και τους έδινε 27.000 δολάρια το χρόνο. Όλα αυτά έως το 1987, έτος κατά το οποίο ο κ. Ντόε έπιασε δουλειά σε τράπεζα.
Το 1970 ο πρώην κατάσκοπος απολύθηκε και, ευρισκόμενος στα τέλη της έκτης δεκαετίας της ζωής του και μην μπορώντας να βρει δουλειά, κατέφυγε εκ νέου στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ζητώντας βοήθεια. Η CIA απέρριψε το αίτημά του, «λόγω έλλειψης μπάτζετ», ο Ντόε επέμεινε και, τελικά, η αμερικανικές υπηρεσίες του πρότειναν, ως συμβιβαστική λύση, να τον βοηθήσουν για ένα χρόνο, υπό τον όρο ότι ο ίδιος θα υπέγραφε κείμενο παραίτησης από μελλοντικές διεκδικήσεις.
Ο πρώην Aνατολικοευρωπαίος αρνήθηκε και κατέφυγε στη δικαιοσύνη.
Η υπόθεση δεν έχει προηγούμενο στα δικαστικά χρονικά των ΗΠΑ, αλλά -σύμφωνα με την εφημερίδα- οι ενάγοντες έχουν ήδη κερδίσει τους πρώτους δικαστικούς γύρους.
[ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΛΟΓΩ ΤΣΙΓΑΡΟΥ ]
Καπνίζεις; Απολύεσαι!
Χωρίς δουλειά έμειναν επτά εργαζόμενοι αμερικανικής εταιρείας, επειδή αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με την εντολή της διεύθυνσης να κόψουν το κάπνισμα.
Ο νέος εσωτερικός κανονισμός της εταιρείας Weyco στην πολιτεία του Μίσιγκαν απαγορεύει στο προσωπικό το κάπνισμα, ακόμα και κατά τις μη εργάσιμες ώρες. «Κάποιοι θεωρούν ότι, με την ενέργειά μας αυτή, καταπατούμε τα ατομικά δικαιώματα των εργαζομένων. Εμείς, όμως, είμαστε υπερήφανοι για τη στάση μας απέναντι στο κάπνισμα και στην ανθρώπινη υγεία», δήλωσε ο πρόεδρος της Weyco, Χάουαρντ Βέγιερς, μέσα από τη σχετική ανακοίνωση της εταιρείας.
«Για κάθε καπνιστή που κόβει το τσιγάρο, εξαιτίας του νέου μας κανονισμού, θα υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι -μέλη της οικογενείας του, φίλοι και συνεργάτες- οι οποίοι θα είναι ευγνώμονες που ο άνθρωπός τους δε θα πάει στον τάφο νωρίτερα», συμπλήρωσε.
Η εταιρεία, στα τέλη του 2003, είχε ενημερώσει το προσωπικό ότι από την 1η Ιανουαρίου του 2005 δε θα απασχολούσε άτομα που καπνίζουν. Από τα διακόσια άτομα που εργάζονταν στη Weyco εκείνο το διάστημα περίπου είκοσι ήταν καπνιστές. Δώδεκα εργαζόμενοι, για να μη χάσουν τη δουλειά τους, κατάφεραν και το έκοψαν, ενώ τρία άτομα παραιτήθηκαν τους τελευταίους μήνες του 2004. ¶λλα τέσσερα άτομα παραιτήθηκαν στο τέλος Δεκεμβρίου, πριν υποβληθούν στο απαραίτητο καπνοτέστ (!), κατά το οποίο, βέβαια, θα κόβονταν και θα απολύονταν ούτως ή άλλως, σύμφωνα με την εκπρόσωπο της εταιρείας.
Η Weyco δεν είναι η μόνη αμερικανική εταιρεία που απαγορεύει στα στελέχη της οποιαδήποτε σχέση με το τσιγάρο. Πέρυσι, η Union Pacific Corp σταμάτησε να προσλαμβάνει καπνιστές σε επτά πολιτείες, ενώ η Alaska Airlines υποχρεώνει τα υποψήφια στελέχη της να υποβληθούν σε τεστ νικοτίνης.
Η αμερικανική νομοθεσία μπορεί να προβλέπει την προστασία των εργαζομένων από διακρίσεις λόγω φυλής, φύλου, θρησκείας, εθνικότητας, ιδεολογίας και άλλων παραγόντων, αλλά δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τους καπνιστές.
Εντούτοις, 29 αμερικανικές πολιτείες έχουν απαγορεύσει στην εργοδοσία να απολύει εργαζομένους, επειδή έχουν την εγκληματική -όπως εξελίσσεται- συνήθεια να καπνίζουν.
[ AΠΟΛΥΣΕΙΣ ΛΟΓΩ ΠΤΥΧΙΟΥ ]
Έχεις πτυχίο; Απολύεσαι!
Οι δημοτικές αρχές της πόλης Aομόρι, στη βόρεια Ιαπωνία, απέλυσαν δύο οδηγούς λεωφορείων, επειδή είχαν πολλά... προσόντα. Για την ακρίβεια, οι απολυθέντες οδηγοί είχαν πτυχία από ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ο ένας, 43 χρόνων, ήταν απόφοιτος πανεπιστημίου, και ο δεύτερος, 37 χρόνων, είχε ολοκληρώσει σπουδές σε κάποιο από τα κολέγια της χώρας, σύμφωνα με την Kyoto News.
Οι αρμόδιοι του τμήματος μεταφορών του δήμου, οι οποίοι έλαβαν την απόφαση, δήλωσαν ότι οι εξετάσεις που δίνουν οι υποψήφιοι για την πρόσληψή τους είναι ανοιχτές μόνο για τους αποφοίτους γυμνασίου.
Οι δύο απολυθέντες όλο το διάστημα που δούλευαν για το δήμο φρόντιζαν να κρύβουν επιμελώς τις... γνώσεις τους, αλλά κάπως το μυστικό διέρρευσε.
Ο ένας δούλευε στο δήμο ως οδηγός επτά χρόνια και εννέα μήνες, ενώ ο δεύτερος πέντε χρόνια και εννέα μήνες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο δήμος του Αομόρι προβαίνει σε μια τέτοιας φύσης ενέργεια. Πέρυσι είχε απολυθεί οδηγός, όταν αποκαλύφθηκε πως ήταν κάτοχος πτυχίου από κολέγιο της Ιαπωνίας.
ΕΥΡΩΦΑΓΟΠΟΤΙ
[ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ]
Το μεγάλο φαγοπότι
Και, ξαφνικά, η Ευρωβουλή μεταμορφώθηκε σε ένα απέραντο κέντρο διασκέδασης.
Ήταν η επομένη της υπερψήφισης της πρότασης για υιοθέτηση του Ευρωσυντάγματος και της έκκλησης προς τις χώρες-μέλη να το εγκρίνουν.
Προς έκπληξη όλων, ευρωβουλευτών, υπαλλήλων, επισκεπτών, δεκάδες ασπροντυμένοι υπάλληλοι εταιρείας κέτερινγκ εισέβαλαν στο κτίριο της Ευρωβουλής κι έστησαν ένα τεράστιο τραπέζι με φαγητά, μεζέδες και εκατοντάδες μπουκάλια σαμπάνιας. Κατέφτασε και ο πρόεδρος της Κομισιόν, κ. Μπαρόζο, και το γλέντι άρχισε.
Σύμφωνα με διαπιστευμένους στην Eυρωβουλή δημοσιογράφους, ποτέ δεν ξανάγινε κάτι τέτοιο. Ακόμη και την ημέρα που ψηφίστηκε η μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν οργανώθηκαν γιορτές, ούτε καν από τις νέες χώρες. Και το σημαντικότερο: η γιορτή δεν είχε αναγγελθεί, με αποτέλεσμα να σημειωθεί πολύ μικρή συμμετοχή! Τώρα, ο πρόεδρος της Eυρωβουλής καλείται να απαντήσει σε επερώτηση ευρωβουλευτών ποιος αποφάσισε τη γιορτή, η οποία, κατά τους επερωτώντες, στοίχισε 310.000 ευρώ (!), και κατά πόσο τα χρήματα αυτά αφαιρέθηκαν από το κονδύλι που έχει εγκρίνει η Κομισιόν για πληροφόρηση των πολιτών σχετικά με το Ευρωσύνταγμα.
GREECE27
Φιλιππινέζοι στο πάτωμα
«Δεκαπέντε Φιλιππινέζοι ναύτες έχουν εγκαταλειφτεί στη Νότια Καλιφόρνια από τον περασμένο Σεπτέμβριο, στο πλαίσιο ομοσπονδιακής έρευνας για περιβαλλοντικές παραβάσεις του πλοίου στο οποίο εργάζονται. Οι δεκατρείς απ’ αυτούς είναι κυβερνητικοί μάρτυρες και ζούσαν επί ένα μήνα σε ξενοδοχείο, μέχρι τη μέρα που ο πλοιοκτήτης σταμάτησε να πληρώνει το λογαριασμό. Από τότε, αναγκάστηκαν να κοιμούνται στο πάτωμα της “Στέγης του Ναύτη” (Seafare’s Center), κοντά στο Λονγκ Μπιτς. O ελληνικής υπηκοότητας καπετάνιος και οι δύο αξιωματικοί του M/V Katerina είχαν συλληφθεί στις 21 Σεπτεμβρίου με την ομοσπονδιακή κατηγορία ότι απέρριψαν, εν γνώσει τους, νερό μολυσμένο από πετρέλαιο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στo M/V Katerina, ιδιοκτησία της ελληνικής εταιρείας DST Shipping Co, διαπιστώθηκαν 23 παραβάσεις, όπως τουαλέτες εκτός λειτουργίας και έλλειψη ζεστού νερού».
Philippine News, Yong B. Chavez, 23 Δεκεμβρίου 2004
Tότε, γιατί πάνε αλλού;
«To site RealHolidayReports.com πραγματοποίησε ηλεκτρονική έρευνα τον περασμένο μήνα. Η ερώτηση ήταν “ποιος είναι ο αγαπημένος σας ευρωπαϊκός προορισμός για διακοπές;”. Στην έρευνα συμμετείχαν 2.000 άτομα και από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι η Ελλάδα προηγείται της Ισπανίας ως ο αγαπημένος προορισμός των Βρετανών παραθεριστών. Το 34% ψήφισε την Ελλάδα, το 29% την Ισπανία και από κοντά ήρθε η Τουρκία με 24%. Να συμπεράνουμε ότι έσπασε η κυριαρχία της Ισπανίας στην τουριστική αγορά της Μεγάλης Βρετανίας;»
PRNewswire, 27 Ιανουαρίου 2005
Μια βραδιά με την Αγγελική Ιονάτος
«Απόψε, Angelique Ionatos στο Theatre de la ville, Παρίσι. Η Αγγελική Ιονάτος εγκατέλειψε την Ελλάδα, όταν ήρθαν στην εξουσία οι συνταγματάρχες. Ήταν μια έφηβη, κόρη ναυτικού, όταν την έστειλαν στο Βέλγιο και κατόπιν στη Γαλλία, όπου έβγαλε το πρώτο της άλμπουμ το 1978. Το αίσθημα της εξορίας αλλά και η νοσταλγία την οδήγησαν να εκλαϊκεύσει Έλληνες ποιητές, από τη Σαπφώ της Μυτιλήνης έως τον Οδυσσέα Ελύτη. Μετά το ωραιότατο θέαμα “D’un bleu tres noir” και τη νέα ανάγνωση του ημερολογίου τής Φρίντα Κάλο σ’ αυτήν τη σχεδόν ελληνική γλώσσα που είναι τα ισπανικά (Alas pa’volar), η Αγγελική Ιονάτος παρουσιάζει για μια βραδιά τη νέα της δημιουργία “Athenes-Paris via...” (Αθήνα-Παρίσι μέσω...), ενώ μόλις κυκλοφόρησε μια συλλογή που μοιάζει με best of το “Anthologia”».
Ludovic Perrin, Liberation (οδηγός θεαμάτων), 10 Ιανουαρίου 2005
Μπαράζ μίσους για την οικογένεια του θύματος
«Η οικογένεια παραθεριστή που πέθανε σε ένα ελληνικό νοσοκομείο ίσως βρεθεί αντιμέτωπη με ένα “μπαράζ μίσους”, όταν παρευρεθεί στην εκδίκαση της έφεσης που έχουν καταθέσει οι γιατροί, οι οποίοι καταδικάστηκαν για ανθρωποκτονία. Ο Κρίστοφερ Ρότσεστερ, 24 χρόνων, πέθανε στο νοσοκομείο της Ρόδου το 2000 (όπου νοσηλεύτηκε έπειτα από πτώση από μπαλκόνι στο Φαληράκι). Αργότερα, τρεις γιατροί καταδικάστηκαν για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Η οικογένεια (του θανόντος) έχει προειδοποιηθεί να αναμένει εχθρική υποδοχή, όταν παρευρεθεί (στην εκδίκαση της έφεσης)».
BBC, 27 Ιανουαρίου 2005
Από πού κρατά η σκούφια μας;
«Το 19ο αιώνα, ένας εθνολόγος, το όνομα του οποίου μου διαφεύγει, έγραψε ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά αποτελούν αμάλγαμα πολλών φυλών (...) Προσωπικά, τείνω να συμφωνήσω (...) Διά μέσου των αιώνων, πολλές εθνότητες πιθανότατα ανακατεύτηκαν με το ελληνικό αίμα. (Ακολουθεί κατάλογος με 21 εθνότητες, από τους Πέρσες έως τους... Γερμανούς). Δεν πιστεύω ότι η κυριότητα της κληρονομιάς της αρχαίας Ελλάδας είναι αποκλειστικό προνόμιο των σύγχρονων Ελλήνων, αλλά κάποιοι στην Ελλάδα το πιστεύουν. Θεωρώ τον Όμηρο, τον Αριστοτέλη και τους υπολοίπους “παγκόσμια κληρονομιά”. Ίσως με τον Ευκλείδη να είμαι τόσο συγγενής όσο και ο Καζαντζάκης».
Thomas Keyes, Useless-Knowledge.com, 31 Ιανουαρίου 2005
Νύφη, ετών 11
«Δικαστήριο στη Γερμανία ακύρωσε το γάμο ενός 22χρονου Έλληνα με ένα 11χρονο κορίτσι. Ο άνδρας, ο οποίος αντιμετωπίζει τις κατηγορίες της κακοποίησης παιδιού και βιασμού ανηλίκου, υποστήριξε ότι αυτός και το κορίτσι είχαν εκδώσει έγκυρη άδεια γάμου στην Ελλάδα, τον περασμένο Αύγουστο. Όταν πρόσφατα ζήτησε τη γερμανική αναγνώριση του γάμου, με σκοπό να αποκτήσει δικαίωμα σε φοροαπαλλαγές, άναυδες οι αρχές έσπευσαν να επικοινωνήσουν αμέσως με την τοπική αστυνομία και με μια εστία κακοποιημένων παιδιών».
Deutsche Presse-Agentur (Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων), 11 Ιανουαρίου 2005
Ανοικτόν μέχρι πρωίας
«Έντεκα η ώρα, Παρασκευή βράδυ και το “Γκαζάκι”, ένα δημοφιλές μπαράκι σε μι