Γιάννης Ευσταθιάδης
Το Κατά Ματαίων Ευαγγέλιον«... η τηλεόραση είναι και πάλι εκείνη που αποσυνθέτει τη διά της τηλεοράσεως κεκτημένη εικόνα...»
«Όλα ξεκίνησαν με μια σκληρότατη αντίθεση και όλα ας τελειώσουν τώρα με μια πλούσια σύνθεση!» Θυμήθηκα τη φράση του Σαββόπουλου από τους Αχαρνείς του, παρακολουθώντας τις απίστευτες εκκλησιαστικές τηλεμαχίες με καταγγελίες, αποκαλύψεις, διαπλοκές, εμπλοκές και ροζ σκάνδαλα.
Ας μη μας διαφεύγει πως η τηλεόραση ήταν εκείνη που, χάρη στην απαστράπτουσα μιντιακή προσωπικότητα του προκαθημένου της Eκκλησίας, όχι μόνο αύξησε υπέρμετρα τη δημοφιλία του, αλλά και κατέστησε πολλούς άλλους μητροπολίτες «επωνύμους» (έστω και με το μικρό τους όνομα), μια και οι ιεράρχες είχαν συνήθως περισσότερες εμφανίσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα απ’ ό,τι στους άμβωνες των εκκλησιών τους.
Έτσι, γνωρίσαμε και εμπεδώσαμε τη χαρακτηριστική μορφή και τον ιδιάζοντα λόγο του Ζακύνθου, του Θεσσαλονίκης, του Θηβών, του Πειραιώς, του Αττικής (τώρα, πλέον, μπορεί να ονομάζεται «Υπόλοιπον Αττικής»), του Ιωαννίνων, του Αιγιαλείας, του Θεσσαλιώτιδος και άλλων ων ουκ έστιν αριθμός.
Η ειρωνεία της διαλεκτικής έγκειται στο ότι η τηλεόραση είναι και πάλι εκείνη που αποσυνθέτει τη διά της τηλεοράσεως κεκτημένη εικόνα, μέσα απ’ τη χιονοστιβάδα του ελληνικού «Patergate».
Διά της τηλεοράσεως, εξάλλου, έγινε κυρίως γνωστή η θέση του Αρχιεπισκόπου για το «κουσούρι» της ομοφυλοφιλίας και διά της τηλεοράσεως θα πληροφορείται τώρα ο ίδιος την ευρύτατη διάδοση που έχει το εν λόγω «κουσούρι» στους κόλπους της Eκκλησίας, που εκπροσωπεί.
Το μυστήριο, πράγματι, μέγα εστί: «Οι μεθοδεύσεις αυτές θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές που οι Έλληνες έχουν απορρίψει», δηλώνει ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου, παραπέμποντας ευθέως στην περίοδο της δικτατορίας, αλλά -φευ!- ξεχνά πως ο ίδιος ο κ. Χριστόδουλος, όπως είναι γνωστό, εμφανίζει κάποια αστάθεια μνήμης ως προς την περίοδο εκείνη.
«Δεν είμαι παλιάνθρωπος», δηλώνει ανθρώπινα ο Θεσσαλιώτιδος και το ολιγαρκές πλήθος αντιφωνεί «¶ξιος!», ωσάν αυτό να αρκεί για να χαρακτηρίσει έναν πνευματικό ταγό.
Ίσως, για τη χαμένη πνευματικότητα της θρησκευτικής λειτουργίας, θα πρέπει να επιστρέψουμε σε άλλες εποχές, όπου δε γνωρίζαμε τις μορφές, ούτε καλά καλά το όνομα των επισκόπων μας, αλλά λειτουργούσε η μυσταγωγική επικοινωνία μέσα στην ταπεινότητα ενός περίκλειστου ναού.
«Να κλείνωμεν και τον δέκτην της τηλεοράσεως μπροστά σε τέτοια θεάματα», δηλώνει με παρρησία ο ¶νθιμος.
Τώρα είναι πλέον αργά, Σεβασμιότατε. Υμείς (οι ιεράρχες, εννοώ) τη χρησιμοποιήσατε μέχρι κεραίας για τη μαζική προβολή σας και τώρα ήρθε η στιγμή να σας εκδικηθεί.
¶λλωστε, δεν υπάρχει μόνο χριστεπώνυμον πλήρωμα. Υπάρχει και πλήρωμα του χρόνου._ Γ. E.