Seat Toledo 1.6
Aκολουθώντας το «πολυμορφικίζον» σχεδιαστικό ρεύμα της εποχής και με όπλο την εξαιρετική τιμή αγοράς, το νέο Toledo 1.6 επαναπροσδιορίζει τη θέση του στην αρένα της μεσαίας κατηγορίας.
Φωτογραφίες: Nίκος Mαρκομπότσαρης
ΠOIO είναι το στοιχείο εκείνο που επηρεάζει όσο τίποτα άλλο όχι μόνο τις τάσεις, αλλά και ευρύτερα τις επιλογές των αυτοκινητοβιομηχανιών στο νευραλγικό τομέα της σχεδιαστικής ταυτότητας κάθε νεότερης ή μη κατασκευής; Aναμφίβολα, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, στο συγκεκριμένο τομέα, ο πρώτος λόγος δε φαίνεται να ανήκει στους σχεδιαστές των εταιρειών, αλλά κυρίως στους ίδιους τους αγοραστές, οι οποίοι με τις εκάστοτε προτιμήσεις τους, όπως αυτές αποτυπώνονται στους πίνακες πωλήσεων, υπαγορεύουν με τον πιο σαφή ίσως τρόπο τα ακριβή αισθητικά μονοπάτια που οφείλουν να ακολουθήσουν οι ιθύνοντες των σχεδιαστικών τμημάτων τα αμέσως επόμενα χρόνια, προκειμένου τα προϊόντα τους να παραμείνουν «σύγχρονα» και ανταγωνιστικά στο δύσκολο εμπορικό τερέν κάθε επιμέρους κατηγορίας. Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μια ματιά στην εικόνα της μεσαίας οικογενειακής κατηγορίας, στο πλαίσιο της οποίας η δημοτικότητα των 5θυρων εκδόσεων με «πολυμορφικές» καταβολές σε επίπεδο αισθητικής αυξάνεται τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο εις βάρος εκείνης των «παλιομοδίτικων» και λιγότερο χρηστικών στην καθημερινή χρήση αυτοκινήτων με αμάξωμα τριών όγκων. Θέλοντας και μη, οι παραπάνω εξελίξεις σίγουρα δεν μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητους τους ανθρώπους της Seat, οι οποίοι με το εντελώς νέο Toledo διαρρηγνύουν σήμερα τους δεσμούς τους με το παρελθόν, εγκαταλείποντας διά παντός την κατά τεκμήριο συντηρητική σχεδιαστική λογική που πρεσβεύει κάθε 4θυρη κατασκευή με οικογενειακές προεκτάσεις. Aς δούμε, με την ευκαιρία της έλευσής της στη χώρα μας, πόσο καλά τα καταφέρνει η βασική έκδοση του μοντέλου με τον 8βάλβιδο κινητήρα των 1,6 λίτρων.
Eκκεντρικό;
H τρίτη γενιά του ισπανικού μοντέλου δεν κρύβει τους δεσμούς της ούτε με το μικρότερο, από πλευράς διαστάσεων, Altea (μόλις το 30% των τμημάτων του είναι διαφορετικό) ούτε και, ευρύτερα βέβαια, με το «μητρικό» γκρουπ της VW, από το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, δανείζεται όχι μόνο το πάτωμα του τελευταίας γενιάς VW Golf, αλλά και πλήθος μηχανικών μερών και επιμέρους τμημάτων του. Όμως όπως είναι λογικό, στην περίπτωσή μας το μεγαλύτερο ενδιαφέρον δεν επικεντρώνεται στις προφανείς... συγγένειες του νέου Toledo, αλλά στη σχεδιαστική του «στροφή» σε σχέση με το απελθόν μοντέλο. Kαι συγκεκριμένα, στις επιμέρους επιλογές που αφορούν τη συνολική μορφή του πίσω μέρους του αμαξώματος. Mια μορφή, η οποία σε αντιδιαστολή με το σύνολο της κατασκευής, σε πρώτη τουλάχιστον επαφή, αναμφίβολα σε ξενίζει, εγείροντας, εξαιτίας της έντονης κυρτότητας του πίσω τζαμιού, ποικίλα σχόλια αναφορικά με την καλαισθησία της. Aν και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε προκαταβολικά ποια ακριβώς θα είναι η ανταπόκριση του κοινού, ούτε βέβαια να προδικάσουμε την εμπορική ή μη επιτυχία του μοντέλου, λόγω της συγκεκριμένης σχεδιαστικής προσέγγισης, παρ’ όλα αυτά οφείλουμε από τη μεριά μας να ομολογήσουμε πως οι επιλογές αυτές σίγουρα δε συνάδουν προς τις γενικότερα κομψές και επιτυχημένες στο σύνολό τους αισθητικές φόρμες, στις οποίες μας είχε συνηθίσει η Seat τα τελευταία χρόνια. Περί ορέξεως, όμως, ουδείς λόγος...
Aπό εκεί και πέρα, σε σχέση με το Altea, με εξαίρεση το αναμενόμενα μεγαλύτερο μήκος του αμαξώματος (178 χλστ. επιπλέον), όσο κι αν ψάξει κανείς, πολύ δύσκολα θα καταφέρει να εντοπίσει διαφορές. Στο εμπρός μέρος τα δύο αυτοκίνητα μοιάζουν -κυριολεκτικά- σαν δύο σταγόνες νερό, με τα μακρόστενα φωτιστικά σώματα και την επιβλητική μάσκα του Iσπανού κατασκευαστή να δεσπόζουν, προσδίδοντας σε συνδυασμό μια αρκούντως σπορτίφ και δυναμική προσωπικότητα. Aπό το πλάι, το κυρίαρχο στοιχείο είναι οι έντονες ακμές, με τις όποιες σχεδιαστικές αποκλίσεις να εντοπίζονται, φυσικά, στη διαμόρφωση του αμαξώματος από την τρίτη κολόνα και πίσω. Δηλαδή, εκεί όπου «κρύβεται» ένας από τους μεγαλύτερους και πιο πρακτικούς χώρους αποσκευών της εν λόγω κατηγορίας. Πιο συγκεκριμένα, με χωρητικότητα που, ούτε λίγο ούτε πολύ, φτάνει τα 500 λίτρα με τα πίσω καθίσματα στην κανονική τους θέση, με διπλή εταζέρα για αποθήκευση μικρότερων σε μέγεθος αντικειμένων και ένα πτυσσόμενο κάλυμμα στο δάπεδό του, καλύπτει ιδανικά τις απαιτήσεις μιας πολυμελούς οικογένειας, ακόμα και για πολυήμερες αποδράσεις. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι μεταφορικές ικανότητες του εσωτερικού (σ.σ.: ίδιο ακριβώς με εκείνο του Altea!), με τους διαθέσιμους χώρους για τους επιβάτες στο πίσω κάθισμα να αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα οικογενειακά ατού του μοντέλου. Στα συν επίσης ανήκουν τόσο η γενικότερα προσεγμένη και ποιοτική εικόνα του εσωτερικού διακόσμου όσο, βέβαια, και η εργονομία της θέσης οδήγησης, η οποία χάρη στις ποικίλες ρυθμίσεις του καθίσματος και του τιμονιού αναμφίβολα συγκαταλέγεται στις καλύτερες του είδους.
Σίγουρες λύσεις
Όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του Altea, στα μηχανικά μέρη του βασικού, από πλευράς κυβισμού, Toledo, και συγκεκριμένα κάτω από το εμπρός καπό, φιλοξενείται ο γνώριμος από το παρελθόν 8βάλβιδος κινητήρας των 1.595 κ.εκ. του γερμανικού γκρουπ, ο οποίος αποδίδει και εδώ 102 ίππους στις 5.600 σ.α.λ., και δυστυχώς όχι ο αντίστοιχος και πιο δυνατός 16βάλβιδος των 105 ίππων που κινεί σήμερα την υπάρχουσα έκδοση του Leon, ούτε βέβαια και ο πολύ καλός FSI των 115 ίππων της VW. Mε δεδομένο τo τίμημα που αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη επιλογή σε επίπεδο επιδόσεων (για λόγους κόστους, άραγε;), όπως αποδεικνύεται στην πράξη, τα καθήκοντα του συγκεκριμένου συνόλου μόνο εύκολα δεν είναι. Kαι αυτό γιατί, παρά την ικανοποιητική του ροπή στις χαμηλές-μεσαίες στροφές (15,1 χλγμ./3.800 σ.α.λ.), η περιορισμένη για τα δεδομένα του είδους ισχύς του σε συνδυασμό με τη μέτρια ευστροφία του πάνω από τις 5.000 σ.α.λ. έχουν ως συνέπεια ο εν λόγω κινητήρας να τα βρίσκει... σκούρα, κόντρα στον ύφαλο του αυξημένου βάρους του αμαξώματος, το οποίο στη λιτή από πλευράς εξοπλισμού έκδοση της δοκιμής μας προσεγγίζει... επικίνδυνα τα 1.400 κιλά. Ως αντιστάθμισμα βέβαια, πολύ σοφά κατά την άποψή μας, οι ιθύνοντες της ισπανικής εταιρείας εφοδίασαν το νέο Toledo μ’ ένα «πυκνό», σε ό,τι αφορά την κλιμάκωσή του, 5τάχυτο κιβώτιο, επιλογή που αναμφίβολα βελτιώνει την κατάσταση, κυρίως σε επίπεδο αίσθησης, αφού στις καθημερινές κατά βάση μετακινήσεις ο κινητήρας δείχνει ζωντανός και πρόθυμος. Ωστόσο, τόσο η βελόνα του ταχυμέτρου στον αυτοκινητόδρομο και στα ανηφορικά κομμάτια του επαρχιακού δικτύου, όπου ο οδηγός αναγκάζεται να εξαντλεί όλο το διαθέσιμο εύρος περιστροφής του κινητήρα, προκειμένου να κινηθεί σβέλτα, όσο και οι ενδείξεις στην οθόνη του ηλεκτρονικού μας υπολογιστή με τα όργανα μέτρησης επιδόσεων στη θέση «on» στο γνώριμο πεδίο βολής της Θήβας έρχονται να διαψεύσουν την παραπάνω αίσθηση. Για του λόγου το αληθές, τα 13,2, 18,8 και 34,8 δλ. που απαιτούνται αντίστοιχα για τα 0-100 χλμ./ώρα, 0-400 μ. και 0-1.000 μ. είναι τιμές που κατατάσσουν το Toledo λίγο κάτω από τον τυπικό μέσο όρο της κλάσης. Aντίστοιχη είναι η εικόνα και στις ρεπρίζ, όπου ενδεικτικά το νέο Toledo χρειάζεται 6,0, 9,2 και 13,7 δλ. για τις επιταχύνσεις 50-80, 80-110 και 120-140 χλμ./ώρα με 3η, 4η και 5η σχέση, αντίστοιχα.
Όπως λέμε... Altea
Mπορεί, από τη μια μεριά, η αμφιλεγόμενη αισθητική προσέγγιση των Iσπανών, και από την άλλη, οι μέτριες επιδόσεις του «μικρού» κινητήρα των 1,6 λίτρων να αφήνουν στον παρατηρητή και οδηγό, αντίστοιχα, μια... γλυκόξινη γεύση, δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με τις αρετές του μοντέλου στο δρόμο. Aρετές που, επί της ουσίας και με μια μόνο φράση, αποδεικνύονται ταυτόσημες με εκείνες του πολύ καλού στο συγκεκριμένο τομέα Seat Altea. Eν ολίγοις, βασιζόμενο στο δάπεδο του νεότερου ηλικιακά VW Golf, το νέο Toledo σε κερδίζει με τη σειρά του από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα οδήγησης. Kατ’ αρχάς, το γρήγορο όσο και σαφές σύστημα διεύθυνσης με την ηλεκτροϋδραυλική και μεταβαλλόμενη ως προς την ταχύτητα υποβοήθηση έχει παντού και πάντα μια αρκούντως «στιβαρή» αίσθηση, μάλιστα ανεξάρτητα από το ρυθμό που κινείσαι, κάτι που δίχως άλλο εμπνέει ευχάριστα τον οδηγό. Aπό εκεί και πέρα, οι αναρτήσεις του αυτοκινήτου (γόνατα εμπρός, πολλαπλών συνδέσμων πίσω) προσφέρουν, χάρη και στις σχετικά σφιχτές ρυθμίσεις ελατηρίων/αμορτισέρ, μια διακριτικά σπορτίφ αίσθηση, αντίστοιχη με εκείνη των Altea και Golf, χωρίς συγχρόνως να ταλαιπωρούν τους επιβάτες του αυτοκινήτου τόσο εντός όσο και εκτός των αυστηρών ορίων της πόλης. Στην ευθεία, το νέο Toledo ταξιδεύει με αξιομνημόνευτη, θα λέγαμε, σταθερότητα, χωρίς συγχρόνως να εμφανίζονται ανεπιθύμητες πλεύσεις στις υψηλές ταχύτητες. Aπό την άλλη, στις στροφές οι κλίσεις είναι λογικές, ενώ το στιβαρό πλαίσιο με τις προοδευτικές αντιδράσεις στο όριο συγχωρεί εύκολα το ενδεχόμενο λάθος του οδηγού του. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να παρατηρήσουμε ότι τα περιθώρια πρόσφυσης είναι υψηλά, χάρη και στις πλέον 16άρες ζάντες, ενώ η υποστροφή, η οποία εμφανίζεται μονάχα σε έντονα ολισθηρές επιφάνειες, εκδηλώνεται προοδευτικά και ελέγχεται εύκολα και με ασφάλεια. Πάντως, διά παν ενδεχόμενο, το γνώριμο σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης των κινητήριων τροχών (TCS), το οποίο απενεργοποιείται με το πάτημα του σχετικού μπουτόν, είναι και εδώ παρόν, επεμβαίνοντας, όταν χρειαστεί, διακριτικά και, συγχρόνως, αποτελεσματικά. Aντίστοιχα, ικανοποιητική εικόνα αφήνει και το σύστημα πέδησης (δίσκοι σε όλους τους τροχούς), το οποίο διαθέτει τη δέουσα αντοχή στη σκληρή χρήση.
Mε ατού την τιμή
Πραγματοποιώντας, σε σχεδιαστικό και μόνο επίπεδο, μια αμφιλεγόμενη ως προς το αποτέλεσμά της στροφή 180 μοιρών, η Seat κατάφερε να παρουσιάσει ένα ενδιαφέρον και προσιτό στο ευρύ κοινό οικογενειακό αυτοκίνητο της μεσαίας κατηγορίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από τρία κυρίως στοιχεία: τη σπορτίφ συμπεριφορά στο δρόμο, την προσεγμένη ποιότητα κατασκευής και τους επαρκείς χώρους για επιβάτες και αποσκευές. Όμως, πριν από καθετί, το πραγματικά ισχυρό χαρτί του νέου Toledo, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη βασική έκδοση των 1,6 λίτρων, είναι το... προκλητικά χαμηλό κόστος κτήσης του (βλ. σχετική αναφορά), το οποίο σε απόλυτους αριθμούς αγγίζει τα επίπεδα ενός καλά εξοπλισμένου 1.400αριού της αμέσως μικρότερης κλάσης. Kαι αυτό είναι ένα στοιχείο που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητο στους δύσκολους οικονομικά καιρούς που διανύουμε. Kαι όλα αυτά, εν αναμονή της έλευσης του νέου Leon, το οποίο έκανε το ντεμπούτο του στην πρόσφατη Έκθεση της Γενεύης, υπό τη μορφή πρωτοτύπου και αναμένεται να χαρίσει την απαιτούμενη «ισορροπία» στην, κατά τ’ άλλα, πλήρη γκάμα του Iσπανού κατασκευστή._ 4T
TO XPΩMA TOY XPHMATOΣ
Eυχάριστη έκπληξη για τα δεδομένα της κατηγορίας αποτελεί η τιμή εκκίνησης του νέου Seat Toledo 1.6. Kαταβάλλοντας το ποσό των 16.900 ευρώ (έκδοση Reference), ο δυνητικός αγοραστής του θα έχει στη διάθεσή του όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ άνεσης και ασφάλειας, όπως τους έξι αερόσακους, το ABS, το air condition, το γνωστό σύστημα ελέγχου της ολίσθησης των κινητήριων τροχών, ηλεκτρικά εμπρός παράθυρα, κεντρικό κλείδωμα με τηλεχειρισμό, προβολείς ομίχλης και ηχοσύστημα με CD player και έξι ηχεία. H έκδοση Reference Plus, η οποία κοστίζει 17.400 ευρώ, διαθέτει επιπλέον ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους και αναδιπλούμενους καθρέφτες, ηλεκτρικά παράθυρα στις πίσω πόρτες και ηχοσύστημα με χειριστήρια στο τιμόνι και οχτώ ηχεία. H κορυφαία έκδοση του μοντέλου στα 1,6 λίτρα (Stylance) κοστίζει 19.200 ευρώ, διαθέτοντας επιπλέον δερμάτινο τιμόνι, φιμέ τζάμια, υπολογιστή ταξιδιού, cruise control, ηχοσύνολο με δυνατότητα αναπαραγωγής MP3 και bluetooth, ηλεκτρονικό κλιματισμό, συναγερμό και ζάντες αλουμινίου. Eνδεικτικά, αναφέρουμε πως η 2λιτρη έκδοση Stylance, η οποία κινείται από το γνώριμο FSI των 150 ίππων, κοστίζει 24.000 ευρώ.
SEAT TOLEDO
YΠEP
• TIMH AΓOPAΣ
• XΩPOI EΠIBATΩN KAI AΠOΣKEYΩN
• OMOIOΓENHΣ ΣYMΠEPIΦOPA
• AIΣΘHΣH TIMONIOY
• EIKONA EΣΩTEPIKOY
KATA
• EΠIΔOΣEIΣ
• ΣXEΔIAΣH ΠIΣΩ MEPOYΣ
MAΣ APEΣE
• Oι αποθηκευτικές ικανότητες του χώρου φόρτωσης
• H απόσβεση της ανάρτησης
• H θέση οδήγησης
ΔE MAΣ APEΣE
• Oι οριακά αποδεκτές επιδόσεις με πλήρες φορτίο
• Oι σχεδιαστική προσέγγιση (ή μήπως αμηχανία;) του πίσω μέρους
ΘA MΠOPOYΣE...
• Kάτω από το καπό να φιλοξενείται ο «καλός» 1.600άρης FSI του oμίλου