4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Αλληλογραφία

Ένα να διαλέξεις...

― «Ξεχώρισε ένα από αυτά που έχεις μπροστά σου... Ποιο σου αρέσει; Ένα όμως...»
― «Μα, μου αρέσουν περισσότερα...»
― «Να ξεχωρίσεις ένα...»
Κάπως έτσι άρχισε νωρίς νωρίς να μαθαίνει να διαλέγει. ¶λλοτε με τη λογική, άλλοτε με το συναίσθημα, άλλοτε με υπόγειους ακαθόριστους τρόπους, συνήθως με συνδυασμό όλων αυτών. Καθώς ο καιρός περνούσε, απέκτησε κριτήρια. Έμαθε να τα χρησιμοποιεί, να τα αλλάζει όταν δε λειτουργούν και, τέλος, έμαθε να τα συνειδητοποιεί και να τα εμπιστεύεται. Όταν ήθελε να κάνει κάτι που του φαινόταν σημαντικό, συνήθιζε να χρησιμοποιεί τις αναμνήσεις του, δηλαδή τις παλιότερες επιλογές του, σαν εφαλτήριο.
Ταξίδια πίσω στο χρόνο, το δικό του χρόνο...
Δεν ήταν βιβλίο, αλλά το μεταχειρίστηκε σαν βιβλίο. Όταν το ράφι της βιβλιοθήκης γέμισε, τα πήρε όλα, διαβασμένα πολλές φορές και μερικά με σημειώσεις στα περιθώρια ή σε χαρτάκια ανάμεσα στις σελίδες, και τα έβαλε προσεκτικά σε ένα κουτί από χοντρό χαρτόνι - εκεί είναι ακόμα, ανάμεσα σε άλλα χοντρά χαρτόκουτα γεμάτα με όλα όσα έπαιξαν κάποιο ρόλο. Το ράφι γέμισε αρκετές φορές. Ένα κουτί για κάθε γεμάτο ράφι.
Δεν ήταν βιβλίο, αλλά στις σελίδες του ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με θέματα που αβίαστα χαρακτηρίζονται ως γνώσεις, όπως: Πώς λειτουργούν οι μηχανές εσωτερικής καύσεως; Τι χρειάζεται η ανάρτηση και πώς λειτουργεί; Τι είναι πρόσφυση, υποστροφή, υπερστροφή, ενεργητική και παθητική ασφάλεια; Πώς λειτουργεί το κιβώτιο ταχυτήτων, το διαφορικό, τα φρένα; Ποιος είπε ότι οι γνώσεις τυπώνονται μόνο στα βιβλία; Οι σελίδες του περιοδικού ήταν γεμάτες με γνώσεις, σκέψεις και ιδέες, με τρόπο, μάλιστα, που σε παρέπεμπε σε γενικότερα ερωτήματα, όπως: «πώς λειτουργεί;», «τι κάνει;», «γιατί το κάνει;», «γιατί το κάνει έτσι;» Σαν να λέμε δηλαδή προηγμένες τεχνικές παράθεσης ή, καλύτερα, μετάδοσης γνώσεων. Και άλλα πολλά, τόσο ώστε ένα περιοδικό για το αυτοκίνητο να είναι στην πραγματικότητα ένας χώρος ποικίλων θεμάτων και πολλαπλών ενδιαφερόντων, όπου ο κύκλος με κέντρο το αυτοκίνητο έφτανε πολύ πιο πέρα. Σελίδες για επιστημονικά και κοινωνικά θέματα, αναζητήσεις και προβληματισμοί, αφηγήσεις, ταξίδια, όλα υπήρχαν εκεί. Σελίδες γεμάτες με απόψεις, με τις οποίες μπορεί να συμφωνείς ή όχι, αλλά πάντως απόψεις αντισυμβατικές, αυθεντικές και τεκμηριωμένες, επομένως χρήσιμες, απόψεις που αξίζει να τις παίρνεις υπόψη σου, ακόμα κι αν δεν τις υιοθετείς απολύτως, ακόμα κι αν καμιά φορά δεν τις ασπάζεσαι.
Του πήγαινε αυτό το περιοδικό. Καταπιανόταν με τα δύσκολα, τα παρουσίαζε όμως με απλό τρόπο. (Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι για κάποιον στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας της ζωής του, που δεν έχει μάθει ακόμα να διακρίνει πότε αισθάνεται και πότε σκέφτεται, που δεν έχει μάθει ακόμα να ξεχωρίζει τις σκέψεις του, να του δείχνεις ότι υπάρχει απλός τρόπος να πεις δύσκολα πράγματα;) Είχε χιούμορ. Ήταν μαχητικό και επίμονο. Διαπραγματευόταν σκληρά με την πραγματικότητα, ιδιαίτερα όταν προσπαθούσε να την αλλάξει. Είχε σταθερές αναφορές και επιλογές, που τις έσπρωχνε όπου και όσο μπορούσε. Καθόλου απλό, σε μια εποχή όπου το να έχεις επιλογές ήταν μερικές φορές ακόμα και επικίνδυνο.
Πού και πού, το έπιαναν οι απελπισίες ότι μάταια προσπαθεί και μετά ξανά από την αρχή. Σαν άνθρωπος, βρε παιδί μου, σαν άνθρωπος! Πες, καλύτερα, γραμμένο από ανθρώπους που έγραφαν τις σελίδες με το αίμα της καρδιάς τους.
Γιατί είναι γραμμένα σε παρελθόντα χρόνο όλα αυτά; Διότι αναφέρονται σε παλιές ιστορίες. Βγάλτε, παρακαλώ πολύ, τους παρατατικούς και τους υπερσυντέλικους και βάλτε ενεστώτα, τολμώ να πω μέλλοντα, η ουσία του ζητήματος δεν αλλάζει. Αν τα αυτοκίνητα άλλαξαν τα τελευταία 35 χρόνια, τα βασικά κριτήρια για το τι θα πει «καλό αυτοκίνητο» παραμένουν. Κι αν σήμερα υπάρχουν πολλά καλά αυτοκίνητα, τα ίδια βασικά κριτήρια -κι αυτό αποδεικνύει την αξία τους- λειτουργούν για να αναδείξουν τα καλύτερα από αυτά. Ο κόσμος εξακολουθεί να σκοτώνεται χωρίς αιτία στο πέταλο του Μαλιακού ή στον «αυτοκινητόδρομο» της βόρειας ακτογραμμής της Πελοποννήσου και αλλού, όπως και πριν από 30 χρόνια, και δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι εδώ και πολλά χρόνια έχουν πέσει στο τραπέζι προτάσεις σχετικά με τους δρόμους, τα αυτοκίνητα και τους οδηγούς τους, που περιμένουν την υλοποίηση και την τελική τους δικαίωση, δε χρειάζεται να πω από ποιους.
Πίσω, λοιπόν, στο ξεφύλλισμα των προηγούμενων περιόδων.
Τι μου άρεσε: η προτροπή «διάβασε μέσα από τις γραμμές», που σημαίνει ότι αυτά που διαβάζεις δεν είναι όλα όσα έχω να σου πω. Για τα υπόλοιπα, όμως, πρέπει να σκεφτείς πάνω σ’ αυτά που ήδη διάβασες.
Τι δε μου άρεσε: αυτά που διάβαζα για τους Nεοέλληνες. Όχι μόνο γιατί ήταν στενάχωρα πράγματα, αλλά γιατί μερικές φορές γενίκευαν τόσο σκληρά, που μου φαινόταν ότι με έπαιρνε κι εμένα η μπάλα. Νεοέλληνας είμαι κι εγώ, βρε παιδιά, μη μου χρεώνετε όλα αυτά που προσπαθώ να μην κάνω. Τελικά ήταν (ήταν;) ζήτημα ορολογίας. Για μένα Nεοέλληνας είναι ο σύγχρονος Έλληνας και όχι αυτός που φορτώνεται όλα τα κουσούρια που κατοικοεδρεύουν σ’ αυτήν τη γωνιά του πλανήτη.

Σε τι διαφέρουν οι σημερινοί 4Τ από τους προηγούμενους; Ναι, είναι τεχνικά αρτιότεροι. Βεβαίως γράφουν περισσότεροι έγκυροι αρθρογράφοι, συγγραφείς, μηχανικοί, κοινωνιολόγοι, οικονομολόγοι κτλ. Η ύλη είναι πλουσιότερη και απλώνεται σε περισσότερα ζητήματα, κάτι λογικά αναμενόμενο, κάτι που φαινόταν από την αρχή. Το βασικό, όμως, κατά τη γνώμη αυτού που γράφει αυτές τις γραμμές, είναι ότι διατηρούνται η φρεσκάδα και οι εφηβικές, ας τις πούμε έτσι, ευαισθησίες και αυτό αρκεί για να δικαιώσει την ως τώρα πορεία. Όπως τα αυτοκίνητα. Η εξέλιξη τα άλλαξε, χωρίς να πειράξει την ουσία τους. Εξακολουθούν να είναι τεχνολογικό μέσο αυτοκίνησης, διαχείρισης των δυνάμεων της φύσης, δυνατότητας για ατομικές επιλογές, προσωπικής ευχαρίστησης και (αμφιλεγόμενο, ίσως, ως προς τη δημιουργικότητά του) προβολής.
Λοιπόν, νομίζεις ότι γράφω για τα 35 χρόνια του περιοδικού; Λάθος! Για τα δικά μου τελευταία 35 χρόνια γράφω. Αν μου ζητήσεις να διαλέξω ένα μόνο περιοδικό από όλα όσα έχω διαβάσει ή θα μπορούσα να έχω διαβάσει, θα γυρίσω την πλάτη σε όλα αυτά που κρέμονται στα περίπτερα συνοδεύοντας το κύριο προϊόν ή κατά περίπτωση το δόλωμα, ένα CD, μια τσάντα θαλάσσης, ένα αντηλιακό, κάτι τέλος πάντων από αυτά τα καταναλωτικά, θα απλώσω το χέρι στο κουτί με τις μνήμες και θα το βγάλω κρατώντας ένα: 4ΤPOXOI/001.

Όνομα και διεύθυνση στους 4T


Οι περισσότεροι (σκεπτόμενοι) άνθρωποι έχουν στις βιβλιοθήκες τους «κουτιά» με μνήμες. Να είστε καλά που μας τιμάτε με την αγάπη και την εμπιστοσύνη σας._ Κ. Κ.


«ΦΩΣ IΛAPON», αντίλογος στον «Aντίλογο»
Στον «Aντίλογο» του τεύχους 416 βλέπουμε την ειρωνεία σας προς ένα θαύμα το οποίο συντελείται εδώ και αιώνες. Eάν αμφισβητείτε το εν λόγω γεγονός, δεν έχετε παρά να ερευνήσετε ως «¶πιστος Θωμάς» επί τον τύπον των ήλων, χωρίς υπονοούμενα και παραπλανητικά σχόλια.
O Φράγκος ιστορικός σας Έρικ Xομπσμπάουμ έχει μόνο για σας μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι η ίδια ελληνορθόδοξη παράδοση 2000 χρόνων, τα δε άλλα ορθόδοξα κράτη σαφώς δεν έχουν την τιμή και τα προνόμια της Eλλάδας στον Πανάγιο Tάφο. Όσον αφορά το δήθεν σεβασμό σας στην ακοίμητη κανδήλα της Aγίας Tραπέζης, που ανάβει από χέρι θνητού, τι να πούμε για το ¶γιο Φως που ανάβει ανεξήγητα από αθάνατο χέρι!... H παγανιστική θεωρία σας έχει θεό «είδωλο» το αυτοκίνητο, το οποίο, όπως έχει διατυπωθεί από το περιοδικό σας παλαιότερα («... για μια Ferrari αξίζει να λείπει σε κάποιον ακόμα και το χέρι του!...») μόνο προβλήματα στον άνθρωπο και στη φύση έχει να προσφέρει. Kατά Enzo Ferrari, η εφεύρεση του αυτοκινήτου δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έλυσε.
Kλείνοντας, εξηγήστε μας πώς το περιοδικό σας, αλίμονό μας, αποτελεί «κομμάτι του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού»; (Στην Eλλάδα, βέβαια, ό,τι δηλώσεις είσαι...) Eίναι ένα μεγάλο ερώτημα το οποίο πρέπει να μας απαντήσετε και να σταματήσετε να το διαφημίζετε.

Kωνσταντίνος Kαραμήτσος
N. Kηφισιά

Επειδή, ως ιδρυτής του περιοδικού, αδυνατώ να... απαντήσω, θέτω την επιστολή σας στην κρίση των αναγνωστών, οι οποίοι, όπως ίσως διαβάσατε στην προηγούμενη επιστολή, έχουν εντελώς διαφορετική γνώμη._ Κ. Κ.


Eκκλησιαστικά και άλλα
H εκκλησία αντιπροσωπεύει ένα σύνολο αξιών που, πιστεύω, διαμορφώνουν αποφασιστικά τη συλλογική συνείδηση της κοινωνίας. Oι θέσεις των 4T για τον ενεργό πολίτη με μόρφωση και ήθος παραπέμπουν, κατά τη γνώμη μου, σε μια διαφορετική συλλογική συνείδηση από τη σημερινή, παραπέμπουν στο χριστιανό που σώζεται με τις πράξεις και την πίστη του, δηλ. δρώντας ενεργητικά, και όχι σ’ αυτόν που περιμένει να σωθεί με τις γονυκλισίες και το έλεος του Δεσπότη. Aν αυτό έρχεται σε αντίθεση με το κατεστημένο της εκκλησίας, τόσο το χειρότερο γι’ αυτό, διότι σίγουρα δεν έρχεται σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Xριστού.
Oι συμπολίτες που απηύδησαν πια να μένουν μαϊμού Έλληνα και ραγιά γωνία, πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις τους. Διότι ή θα υιοθετήσουμε συλλογικά τον κώδικα αξιών που αρμόζει στον ελεύθερο βίο μας ή θα χαθούμε με ένα τέλος όχι ένδοξο, αλλά αργό και ατιμωτικό.
Tην ίδια στιγμή, η παθητικότητα μας τρίβει στη μούρη τη νίκη της, την τωρινή μέσα από τις υπηρεσίες, την προσεχή μέσα από τα σχολειά και την εις τους αιώνας μέσα από τις εκκλησιές.
Aν όλοι μαζί είμαστε μικρότεροι απ’ όσο δείχνουμε ή νομίζουμε τελικά, σύντομα η ιστορία περί ¶λλων Eλλήνων θα γίνει ποντιακό ανέκδοτο, αν δεν έγινε ήδη. Όσο για τον τόπο μας, θα ψάχνει το αντίβαρο στην επόμενη χούντα ή την τυφλή κοινωνική έκρηξη.

Kώστας Γαϊτανάκης
Iεράπετρα, Kρήτη


O συνήγορος
Είμαι αναγνώστης (και συνδρομητής, πλέον) του περιοδικού σας 4ΤΡΟΧΟΙ από τα μαθητικά μου χρόνια (πως πέρασε μία και μισή ντουζίνα χρόνια, δεν το κατάλαβα...).
Σας γράφω για να «υπερασπιστώ» τον κύριο Κουνίτη και τις «Ειδικές Διαδρομές». Ο τρόπος γραφής του είναι -το λιγότερο που μπορώ να πω- ευφυής! Δεν πίστευα ότι μπορεί να υπάρχει κανείς ο οποίος διαθέτει τον κοινό νου που να διαφωνεί με τα γραφόμενά του. Περιληπτικά και σαφέστατα, καυτηριάζει την επικαιρότητα. Δε φταιει ο κύριος Κουνίτης για τα κακώς κείμενα της ελληνορθόδοξης εκκλησίας. Ας ψάξουν οι ίδιοι, εάν δε θέλουν να στρουθοκαμηλίζουν, δίπλα τους, μέσα τους κλπ.
Όσο για τον κύριο ο οποίος σχίζει το δισέλιδο προτού δώσει το περιοδικό στα παιδιά του, θα τον παρακαλούσα να μου το ταχυδρομήσει, διότι εγώ λυπάμαι να το κάνω και απλώς το φωτοτυπώ...
Και χίλια συγνώμη, διότι, ύστερα από δεκαοχτώ έτη, δεν ξεκινάω το τεύχος από το «Εν Λευκώ», αλλά από τις «Ειδικές Διαδρομές» του κυρίου Κουνίτη (όπως ξεκινάω το «Έψιλον» της «Kυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» από τον Αρκά ή, για αρκετά χρόνια, την «Ελευθεροτυπία» από τη «Μαύρη Τρύπα» του συνεργάτη σας κυρίου Αναστασιάδη).

Δημήτρης Xατζηχρήστος
[email protected]


Tα όρια της νύστας
Eίμαι 40 χρόνων και πατέρας δύο μικρών κοριτσιών. Aφορμή για την επιστολή μου στάθηκε ένα ταξίδι που έκανα με τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου στην Kαβάλα. Mόλις είχα αγοράσει ένα 1.600άρι και ήμουν όλο χαρά που θα κάναμε ένα ξεκούραστο ταξίδι. Λογάριαζα, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Kάναμε Aθήνα-Kαβάλα 8,5 ώρες! Θα με πείτε υπερβολικό, αλλά, εάν ακολουθήσετε απόλυτα το όριο ταχύτητας, αυτήν την ώρα θα κάνετε.
Φεύγοντας, κάποιοι φίλοι μου είπαν: «Πρόσεχε έχει ραντάρ και κάμερες σε όλη την Eθνική, και ειδικά στο Mαλιακό». Δεν έχω ξαναδεί τόση ηλιθιότητα. Eιδικά στο Mαλιακό, το όριο ανεβοκατέβαινε από τα 80 στα 60 και μετά στα 40! Έπειτα πάλι στα 60, μετά πάλι στα 80, ένα αλαλούμ. Δεν ήξερα πότε να πατάω το γκάζι και πότε να το αφήνω! Φυσικά, εάν φτάσεις το όριο στα 60 και στα 40, δε θα έχεις θανατηφόρα, γι’ αυτό οι κυβερνώντες να μην πανηγυρίζουν, γιατί σε λίγο, έτσι που κατάντησαν την εθνική οδό, θα είναι πιο γρήγορο το ταξίδι με το γάιδαρο παρά με αμάξι. Δεν καταλαβαίνω γιατί να πληρώνω 2 ευρώ διόδια και εφορία αυτοκινήτου, όταν, με τα ηλίθια αυτά όρια ταχύτητας, είναι προτιμότερο να πηγαίνω με γάιδαρο. Eίναι πιο επικίνδυνο ένα σωστά μελετημένο όριο από την κούραση που πιάνει τον οδηγό όταν οδηγεί συνέχεια με μια συγκεκριμένη ταχύτητα; Θα σας φαίνεται αρκετά περίεργο ένας πατέρας να ζητά αύξηση του ορίου ταχύτητας, όμως πάρα πολλές φορές στη διαδρομή νύσταξα και σταμάτησα (ημέρα ταξιδεύαμε), γιατί φοβήθηκα για την ασφάλεια των παιδιών. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να κάνετε ένα ταξίδι στις δύο εθνικές οδούς, ακολουθώντας πιστά το όριο. Tότε μόνο θα καταλάβετε αυτό που μου είπε η γυναίκα μου, όταν γυρίσαμε στην Aθήνα: «Aφού και το παλιό μας τα έφτανε τα 100 χλμ., γιατί πήραμε καινούργιο;»

Bασίλαρος Δημήτρης
Aθήνα


Απάτη του ΟΤΕ
Πριν από λίγο καιρό, φτάνει στα χέρια μου ο λογαριασμός του OTE. Tο ποσό που πρέπει να πληρώσω χωρίς τον ΦΠΑ είναι 105,47 ευρώ, ενώ η ημερομηνία παροχής υπηρεσιών από τις 25 Iανουαρίου μέχρι και τις 29 Mαρτίου. Έκπληκτος κοιτάζω το συντελεστή του ΦΠΑ και βλέπω ότι είναι 19% και το ποσό του ΦΠΑ 20,03 ευρώ. Θυμάμαι ότι έχω ακούσει κάτι σχετικό από το ραδιόφωνο πριν από μερικές ημέρες, αλλά δε θυμάμαι τι ακριβώς είχε ειπωθεί ότι θα γίνει τελικά. Έτσι, τηλεφωνώ στο 134. Κι εδώ ξεκινά μια τραγελαφική ιστορία. Εξηγώ στον υπάλληλο στο τηλεφωνικό κέντρο ότι ο ΦΠΑ αυξήθηκε από την 1η Aπριλίου, όποτε δεν είναι λογικό να μου χρεώνουν 19% για υπηρεσίες που είχα πριν από αυτήν την ημερομηνία. Κολλάει για λίγο και μου λεει να περιμένω. Ύστερα από περίπου 3 λεπτά, με ενημερώνει ότι υπάρχει απόφαση (;) που λεει ότι η χρέωση του ΦΠΑ μπορεί να ισχύσει αναδρομικά από την 1/1/05! Τον ρωτάω έκπληκτος να μου πει ποιος τον ενημέρωσε γι’ αυτό και μου άπαντα: «O επόπτης μου». Του εξηγώ ότι αμφισβητώ ότι υπάρχει τέτοια απόφαση και του ζητώ να μιλήσω απευθείας με αυτόν που του το είπε. Ύστερα από άλλη μια τρίλεπτη αναμονή, άκουω μια φωνή: «Χριστός ανέστη και χρόνια σας πολλά!» Μετά το ξερό μου «γεια σας», μου λεει από μόνος του ότι έχει εντοπιστεί αυτό το πρόβλημα -της έξτρα χρέωσης του ΦΠΑ- και ότι πρέπει να καλέσω το λογιστήριο όπου ανήκω, για να ζητήσω να γίνει διόρθωση στον επόμενο λογαριασμό μου. Μου δίνει το τηλέφωνο που θα πρέπει να τηλεφωνήσω και κλείνουμε το τηλέφωνο...
Αν υπολογίσουμε ότι από εμένα προσπάθησαν να κλέψουν περίπου 1 ευρώ και πολλαπλασιάσουμε επί τον αριθμό των συνδέσεων που έχει ο ΟΤΕ, τότε το ποσό θα είναι αρκετά μεγάλο. Κάμποσα εκατομμύρια ευρώ σίγουρα. Το εξοργιστικό είναι ότι, αν και έχουν υποχρέωση να επιστρέψουν το πλήρες ποσό -με τον ανάλογο τόκο/προσαύξηση, βέβαια, αφού το ίδιο ισχύει αν εμείς τους καθυστερήσουμε κάποια πληρωμή-, προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν από τα κλοπιμαία τους. Αρκετός κόσμος δε θα προσέξει ή δε θα μπει στη διαδικασία να ζητήσει πίσω αυτά τα λεφτά. Αλλά, κι αν τα ζητήσει, αν δεν επιμείνει, δε θα τα πάρει. Ας αντιδράσουμε σαν ώριμοι καταναλωτές και όχι σαν αποχαυνωμένοι πελάτες χωρίς δικαιώματα. Ας βομβαρδίσουμε το τηλεφωνικό τους κέντρο, ζητώντας να αφαιρέσουν τις έξτρα χρεώσεις και να παραδεχτούν δημόσια την απατή που έστησαν σε συνεργασία με το κράτος.

Aντώνης Λιάμης
[email protected]


GP και τάβλι
Διαβάζοντας στο φαρμακείο μου τους 4T Μαΐου, και συγκεκριμένα τις απόψεις σας για τη δημιουργία ή μη πίστας Formula 1 στην Ελλάδα και στη συνέχεια το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του φυσικού Διονύση Κωνσταντίνου για τη συχνότητα του μήκους των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και την επίπτωσή του στη λειτουργία του σύμπαντος, την ανάγνωσή μου διέκοψε ο καβγάς στο απέναντι καφενείο μεταξύ δύο νέων ανθρώπων, εκ των οποίων ο ένας είναι απόφοιτος πανεπιστημίου και ο άλλος ελεύθερος επαγγελματίας, για το αν η «ζαριά» ήταν 6-5 ή 6-3 και το αν «χαλάν» οι πόρτες και όλη η παρτίδα τάβλι. Επακολούθησε μεγάλη φασαρία, στην οποία εξέφεραν γνώμη όλοι οι παρευρισκόμενοι στο καφενείο, και το «θέμα» τους απασχόλησε για πάνω από μισή ώρα! Ποιoς μίλησε για τεχνολογική κουλτούρα και αναζητήσεις στη χώρα του καφενέ και του ταβλιού και τι Formula 1 και κουραφέξαλα συζητάμε;

Aνδρέας Kωνσταντινίδης
[email protected]


Zήτω οι φιλόζωοι
Eίμαι αναγνώστης των 4Tροχών εδώ και 23, 24 χρόνια. Θαυμάζω τη δουλειά τη δική σας αλλά και των συνεργατών σας και πιστεύω ότι κι άλλα τόσα χρόνια θα τρέχω στο περίπτερο κάθε πρώτη του μηνός. Aφορμή για την επιστολή μου στάθηκε η... καφρίλα του μάγκα-πονηρού Nεοέλληνα. Tο Σάββατο 14/5 βρισκόμουν στην περιοχή των Δερβενοχωρίων, κριτής στο Pάλλυ Mαύρο Pόδο, στην είσοδο από άσφαλτο σε χώμα προς την E.Δ. Σκούρτα. Kάποιος (κύριος, κυρία;) βρήκε λύση στο πρόβλημά του αφήνοντας στην ερημιά πέντε κουτάβια κι όλα καλά! Σταμάτησα, είδα στα ματάκια τους την απόγνωση, τους έδωσα ό,τι είχα μαζί μου, το ίδιο κι ένας αγωνιζόμενος λίγο αργότερα. Kάνοντας, όμως, ένα τηλέφωνο στη Φιλοζωική Eταιρεία, δεν απαντούσε κανείς. Mέσω του 131, προσπάθησα να βρω μιαν άκρη· μάταια. «Θα πρέπει να κάνετε ένα τηλέφωνο από Δευτέρα», μου απάντησε μια κυρία από κάποιο τηλέφωνο ανάγκης! Ξέχασα ότι στην πατρίδα μου σαββατοκύριακο (;) δε λειτουργεί τίποτα. Δευτέρα, λοιπόν, έκανα την κίνηση να πάρω τηλέφωνο. H απάντηση; «Eμείς δεν ασχολούμαστε, κι ούτε ξέρουμε τίποτε, να πάρετε στο Δήμο». Zήτω η Eλλάς!

Xρήστος Kούτρας
[email protected]


Crash test
Mε αφορμή το crash test Euro NCAP του Lexus GS 300, έχω μια απορία. Γιατί η απόσβεση της σύγκρουσης γίνεται πάνω στο αυτοκίνητο (με αποτέλεσμα την καταστροφή του) και όχι σε αποσβεστήρες στον προφυλακτήρα;

Στέργιος Γάκης
Θεσσαλονίκη

Mε 64 χλμ./ώρα, οι αποσβεστήρες στον προφυλακτήρα δεν αρκούν για να απορροφήσουν την ενέργεια της πρόσκρουσης.


OI TEXNIKEΣ EKΔOΣEIΣ ZHTOYN
Nέο για εξωτερικές εργασίες, με μηχανάκι.
Πληροφορίες: κ. Bασίλη Σκόρδο, τηλ.: 210.9792.587


ΕΙΜΕΘΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΙ...

Αν κάποιος αναγνώστης/τρια έχει στην κατοχή του/της θηλυκό πεκινουά και επιθυμεί να αναπαραγάγει το είδος, η οικογένεια Καββαθά διαθέτει δύο εξαιρετικούς γαμπρούς, τον Fatcho και τον Pοucky. Για περισσότερες πληροφορίες, κλείσιμο (πονηρού) ραντεβού, έλεγχο ομορφιάς κτλ., τηλεφωνήστε στο 210.9792.500 (Γραφείο Συνοικεσίων Πεκινουά), κ. ¶ννα Μιχαλοπούλου.